ಲೂಕಃ 14

1 ಅನನ್ತರಂ ವಿಶ್ರಾಮವಾರೇ ಯೀಶೌ ಪ್ರಧಾನಸ್ಯ ಫಿರೂಶಿನೋ ಗೃಹೇ ಭೋಕ್ತುಂ ಗತವತಿ ತೇ ತಂ ವೀಕ್ಷಿತುಮ್ ಆರೇಭಿರೇ|

Et factum est cum intraret Iesus in domum cuiusdam principis Pharisæorum Sabbato manducare panem, et ipsi observabant eum.

2 ತದಾ ಜಲೋದರೀ ತಸ್ಯ ಸಮ್ಮುಖೇ ಸ್ಥಿತಃ|

Et ecce homo quidam hydropicus erat ante illum.

3 ತತಃ ಸ ವ್ಯವಸ್ಥಾಪಕಾನ್ ಫಿರೂಶಿನಶ್ಚ ಪಪ್ರಚ್ಛ, ವಿಶ್ರಾಮವಾರೇ ಸ್ವಾಸ್ಥ್ಯಂ ಕರ್ತ್ತವ್ಯಂ ನ ವಾ? ತತಸ್ತೇ ಕಿಮಪಿ ನ ಪ್ರತ್ಯೂಚುಃ|

Et respondens Iesus dixit ad legis peritos, et Pharisæos, dicens: Si licet Sabbato curare?

4 ತದಾ ಸ ತಂ ರೋಗಿಣಂ ಸ್ವಸ್ಥಂ ಕೃತ್ವಾ ವಿಸಸರ್ಜ;

At illi tacuerunt. Ipse vero apprehensum sanavit eum, ac dimisit.

5 ತಾನುವಾಚ ಚ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಕಸ್ಯಚಿದ್ ಗರ್ದ್ದಭೋ ವೃಷಭೋ ವಾ ಚೇದ್ ಗರ್ತ್ತೇ ಪತತಿ ತರ್ಹಿ ವಿಶ್ರಾಮವಾರೇ ತತ್ಕ್ಷಣಂ ಸ ಕಿಂ ತಂ ನೋತ್ಥಾಪಯಿಷ್ಯತಿ?

Et respondens ad illos dixit: Cuius vestrum asinus, aut bos in puteum cadet, et non continuo extrahet illum die Sabbati?

6 ತತಸ್ತೇ ಕಥಾಯಾ ಏತಸ್ಯಾಃ ಕಿಮಪಿ ಪ್ರತಿವಕ್ತುಂ ನ ಶೇಕುಃ|

Et non poterant ad hæc respondere illi.

7 ಅಪರಞ್ಚ ಪ್ರಧಾನಸ್ಥಾನಮನೋನೀತತ್ವಕರಣಂ ವಿಲೋಕ್ಯ ಸ ನಿಮನ್ತ್ರಿತಾನ್ ಏತದುಪದೇಶಕಥಾಂ ಜಗಾದ,

Dicebat autem et ad invitatos parabolam, intendens quomodo primos accubitus eligerent, dicens ad illos:

8 ತ್ವಂ ವಿವಾಹಾದಿಭೋಜ್ಯೇಷು ನಿಮನ್ತ್ರಿತಃ ಸನ್ ಪ್ರಧಾನಸ್ಥಾನೇ ಮೋಪಾವೇಕ್ಷೀಃ| ತ್ವತ್ತೋ ಗೌರವಾನ್ವಿತನಿಮನ್ತ್ರಿತಜನ ಆಯಾತೇ

Cum invitatus fueris ad nuptias, non discumbas in primo loco, ne forte honoratior te sit invitatus ab illo,

9 ನಿಮನ್ತ್ರಯಿತಾಗತ್ಯ ಮನುಷ್ಯಾಯೈತಸ್ಮೈ ಸ್ಥಾನಂ ದೇಹೀತಿ ವಾಕ್ಯಂ ಚೇದ್ ವಕ್ಷ್ಯತಿ ತರ್ಹಿ ತ್ವಂ ಸಙ್ಕುಚಿತೋ ಭೂತ್ವಾ ಸ್ಥಾನ ಇತರಸ್ಮಿನ್ ಉಪವೇಷ್ಟುಮ್ ಉದ್ಯಂಸ್ಯಸಿ|

et veniens is, qui te et illum vocavit, dicat tibi: Da huic locum: et tunc incipias cum rubore novissimum locum tenere.

10 ಅಸ್ಮಾತ್ ಕಾರಣಾದೇವ ತ್ವಂ ನಿಮನ್ತ್ರಿತೋ ಗತ್ವಾಽಪ್ರಧಾನಸ್ಥಾನ ಉಪವಿಶ, ತತೋ ನಿಮನ್ತ್ರಯಿತಾಗತ್ಯ ವದಿಷ್ಯತಿ, ಹೇ ಬನ್ಧೋ ಪ್ರೋಚ್ಚಸ್ಥಾನಂ ಗತ್ವೋಪವಿಶ, ತಥಾ ಸತಿ ಭೋಜನೋಪವಿಷ್ಟಾನಾಂ ಸಕಲಾನಾಂ ಸಾಕ್ಷಾತ್ ತ್ವಂ ಮಾನ್ಯೋ ಭವಿಷ್ಯಸಿ|

Sed cum vocatus fueris, vade, recumbe in novissimo loco: ut, cum venerit qui te invitavit, dicat tibi: Amice, ascende superius. Tunc erit tibi gloria coram simul discumbentibus:

11 ಯಃ ಕಶ್ಚಿತ್ ಸ್ವಮುನ್ನಮಯತಿ ಸ ನಮಯಿಷ್ಯತೇ, ಕಿನ್ತು ಯಃ ಕಶ್ಚಿತ್ ಸ್ವಂ ನಮಯತಿ ಸ ಉನ್ನಮಯಿಷ್ಯತೇ|

quia omnis, qui se exaltat, humiliabitur: et qui se humiliat, exaltabitur.

12 ತದಾ ಸ ನಿಮನ್ತ್ರಯಿತಾರಂ ಜನಮಪಿ ಜಗಾದ, ಮಧ್ಯಾಹ್ನೇ ರಾತ್ರೌ ವಾ ಭೋಜ್ಯೇ ಕೃತೇ ನಿಜಬನ್ಧುಗಣೋ ವಾ ಭ್ರಾತೃಗಣೋ ವಾ ಜ್ಞಾತಿಗಣೋ ವಾ ಧನಿಗಣೋ ವಾ ಸಮೀಪವಾಸಿಗಣೋ ವಾ ಏತಾನ್ ನ ನಿಮನ್ತ್ರಯ, ತಥಾ ಕೃತೇ ಚೇತ್ ತೇ ತ್ವಾಂ ನಿಮನ್ತ್ರಯಿಷ್ಯನ್ತಿ, ತರ್ಹಿ ಪರಿಶೋಧೋ ಭವಿಷ್ಯತಿ|

Dicebat autem et ei, qui invitaverat: Cum facis prandium, aut cœnam, noli vocare amicos tuos, neque fratres tuos, neque cognatos, neque vicinos divites: ne forte te et ipsi reinvitent, et fiat tibi retributio.

13 ಕಿನ್ತು ಯದಾ ಭೇಜ್ಯಂ ಕರೋಷಿ ತದಾ ದರಿದ್ರಶುಷ್ಕಕರಖಞ್ಜಾನ್ಧಾನ್ ನಿಮನ್ತ್ರಯ,

Sed cum facis convivium, voca pauperes, debiles, claudos, et cæcos:

14 ತತ ಆಶಿಷಂ ಲಪ್ಸ್ಯಸೇ, ತೇಷು ಪರಿಶೋಧಂ ಕರ್ತ್ತುಮಶಕ್ನುವತ್ಸು ಶ್ಮಶಾನಾದ್ಧಾರ್ಮ್ಮಿಕಾನಾಮುತ್ಥಾನಕಾಲೇ ತ್ವಂ ಫಲಾಂ ಲಪ್ಸ್ಯಸೇ|

et beatus eris, quia non habent retribuere tibi: retribuetur enim tibi in resurrectione iustorum.

15 ಅನನ್ತರಂ ತಾಂ ಕಥಾಂ ನಿಶಮ್ಯ ಭೋಜನೋಪವಿಷ್ಟಃ ಕಶ್ಚಿತ್ ಕಥಯಾಮಾಸ, ಯೋ ಜನ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ರಾಜ್ಯೇ ಭೋಕ್ತುಂ ಲಪ್ಸ್ಯತೇ ಸಏವ ಧನ್ಯಃ|

Hæc cum audisset quidam de simul discumbentibus, dixit illi: Beatus, qui manducabit panem in regno Dei.

16 ತತಃ ಸ ಉವಾಚ, ಕಶ್ಚಿತ್ ಜನೋ ರಾತ್ರೌ ಭೇಜ್ಯಂ ಕೃತ್ವಾ ಬಹೂನ್ ನಿಮನ್ತ್ರಯಾಮಾಸ|

At ipse dixit ei: Homo quidam fecit cœnam magnam, et vocavit multos.

17 ತತೋ ಭೋಜನಸಮಯೇ ನಿಮನ್ತ್ರಿತಲೋಕಾನ್ ಆಹ್ವಾತುಂ ದಾಸದ್ವಾರಾ ಕಥಯಾಮಾಸ, ಖದ್ಯದ್ರವ್ಯಾಣಿ ಸರ್ವ್ವಾಣಿ ಸಮಾಸಾದಿತಾನಿ ಸನ್ತಿ, ಯೂಯಮಾಗಚ್ಛತ|

Et misit servum suum hora cœnæ dicere invitatis ut venirent, quia iam parata sunt omnia.

18 ಕಿನ್ತು ತೇ ಸರ್ವ್ವ ಏಕೈಕಂ ಛಲಂ ಕೃತ್ವಾ ಕ್ಷಮಾಂ ಪ್ರಾರ್ಥಯಾಞ್ಚಕ್ರಿರೇ| ಪ್ರಥಮೋ ಜನಃ ಕಥಯಾಮಾಸ, ಕ್ಷೇತ್ರಮೇಕಂ ಕ್ರೀತವಾನಹಂ ತದೇವ ದ್ರಷ್ಟುಂ ಮಯಾ ಗನ್ತವ್ಯಮ್, ಅತಏವ ಮಾಂ ಕ್ಷನ್ತುಂ ತಂ ನಿವೇದಯ|

Et cœperunt simul omnes excusare. Primus dixit ei: Villam emi, et necesse habeo exire, et videre illam: rogo te habe me excusatum.

19 ಅನ್ಯೋ ಜನಃ ಕಥಯಾಮಾಸ, ದಶವೃಷಾನಹಂ ಕ್ರೀತವಾನ್ ತಾನ್ ಪರೀಕ್ಷಿತುಂ ಯಾಮಿ ತಸ್ಮಾದೇವ ಮಾಂ ಕ್ಷನ್ತುಂ ತಂ ನಿವೇದಯ|

Et alter dixit: Iuga boum emi quinque, et eo probare illa: rogo te habe me excusatum.

20 ಅಪರಃ ಕಥಯಾಮಾಸ, ವ್ಯೂಢವಾನಹಂ ತಸ್ಮಾತ್ ಕಾರಣಾದ್ ಯಾತುಂ ನ ಶಕ್ನೋಮಿ|

Et alius dixit: Uxorem duxi, et ideo non possum venire.

21 ಪಶ್ಚಾತ್ ಸ ದಾಸೋ ಗತ್ವಾ ನಿಜಪ್ರಭೋಃ ಸಾಕ್ಷಾತ್ ಸರ್ವ್ವವೃತ್ತಾನ್ತಂ ನಿವೇದಯಾಮಾಸ, ತತೋಸೌ ಗೃಹಪತಿಃ ಕುಪಿತ್ವಾ ಸ್ವದಾಸಂ ವ್ಯಾಜಹಾರ, ತ್ವಂ ಸತ್ವರಂ ನಗರಸ್ಯ ಸನ್ನಿವೇಶಾನ್ ಮಾರ್ಗಾಂಶ್ಚ ಗತ್ವಾ ದರಿದ್ರಶುಷ್ಕಕರಖಞ್ಜಾನ್ಧಾನ್ ಅತ್ರಾನಯ|

Et reversus servus nunciavit hæc domino suo. Tunc iratus paterfamilias, dixit servo suo: Exi cito in plateas, et vicos civitatis: et pauperes, ac debiles, et cæcos, et claudos introduc huc.

22 ತತೋ ದಾಸೋಽವದತ್, ಹೇ ಪ್ರಭೋ ಭವತ ಆಜ್ಞಾನುಸಾರೇಣಾಕ್ರಿಯತ ತಥಾಪಿ ಸ್ಥಾನಮಸ್ತಿ|

Et ait servus: domine, factum est ut imperasti, et adhuc locus est.

23 ತದಾ ಪ್ರಭುಃ ಪುನ ರ್ದಾಸಾಯಾಕಥಯತ್, ರಾಜಪಥಾನ್ ವೃಕ್ಷಮೂಲಾನಿ ಚ ಯಾತ್ವಾ ಮದೀಯಗೃಹಪೂರಣಾರ್ಥಂ ಲೋಕಾನಾಗನ್ತುಂ ಪ್ರವರ್ತ್ತಯ|

Et ait dominus servo: Exi in vias, et sepes: et compelle intrare, ut impleatur domus mea.

24 ಅಹಂ ಯುಷ್ಮಭ್ಯಂ ಕಥಯಾಮಿ, ಪೂರ್ವ್ವನಿಮನ್ತ್ರಿತಾನಮೇಕೋಪಿ ಮಮಾಸ್ಯ ರಾತ್ರಿಭೋಜ್ಯಸ್ಯಾಸ್ವಾದಂ ನ ಪ್ರಾಪ್ಸ್ಯತಿ|

Dico autem vobis quod nemo virorum illorum, qui vocati sunt, gustabit cœnam meam.

25 ಅನನ್ತರಂ ಬಹುಷು ಲೋಕೇಷು ಯೀಶೋಃ ಪಶ್ಚಾದ್ ವ್ರಜಿತೇಷು ಸತ್ಸು ಸ ವ್ಯಾಘುಟ್ಯ ತೇಭ್ಯಃ ಕಥಯಾಮಾಸ,

Ibant autem turbæ multæ cum eo: et conversus dixit ad illos:

26 ಯಃ ಕಶ್ಚಿನ್ ಮಮ ಸಮೀಪಮ್ ಆಗತ್ಯ ಸ್ವಸ್ಯ ಮಾತಾ ಪಿತಾ ಪತ್ನೀ ಸನ್ತಾನಾ ಭ್ರಾತರೋ ಭಗಿಮ್ಯೋ ನಿಜಪ್ರಾಣಾಶ್ಚ, ಏತೇಭ್ಯಃ ಸರ್ವ್ವೇಭ್ಯೋ ಮಯ್ಯಧಿಕಂ ಪ್ರೇಮ ನ ಕರೋತಿ, ಸ ಮಮ ಶಿಷ್ಯೋ ಭವಿತುಂ ನ ಶಕ್ಷ್ಯತಿ|

Si quis venit ad me, et non odit patrem suum, et matrem, et uxorem, et filios, et fratres, et sorores, adhuc autem et animam suam, non potest meus esse discipulus.

27 ಯಃ ಕಶ್ಚಿತ್ ಸ್ವೀಯಂ ಕ್ರುಶಂ ವಹನ್ ಮಮ ಪಶ್ಚಾನ್ನ ಗಚ್ಛತಿ, ಸೋಪಿ ಮಮ ಶಿಷ್ಯೋ ಭವಿತುಂ ನ ಶಕ್ಷ್ಯತಿ|

Et qui non baiulat crucem suam, et venit post me, non potest meus esse discipulus.

28 ದುರ್ಗನಿರ್ಮ್ಮಾಣೇ ಕತಿವ್ಯಯೋ ಭವಿಷ್ಯತಿ, ತಥಾ ತಸ್ಯ ಸಮಾಪ್ತಿಕರಣಾರ್ಥಂ ಸಮ್ಪತ್ತಿರಸ್ತಿ ನ ವಾ, ಪ್ರಥಮಮುಪವಿಶ್ಯ ಏತನ್ನ ಗಣಯತಿ, ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಮಧ್ಯ ಏತಾದೃಶಃ ಕೋಸ್ತಿ?

Quis enim ex vobis volens turrim ædificare, non prius sedens computat sumptus, qui necessarii sunt, si habeat ad perficiendum,

29 ನೋಚೇದ್ ಭಿತ್ತಿಂ ಕೃತ್ವಾ ಶೇಷೇ ಯದಿ ಸಮಾಪಯಿತುಂ ನ ಶಕ್ಷ್ಯತಿ,

ne, posteaquam posuerit fundamentum, et non potuerit perficere, omnes, qui vident, incipiant illudere ei,

30 ತರ್ಹಿ ಮಾನುಷೋಯಂ ನಿಚೇತುಮ್ ಆರಭತ ಸಮಾಪಯಿತುಂ ನಾಶಕ್ನೋತ್, ಇತಿ ವ್ಯಾಹೃತ್ಯ ಸರ್ವ್ವೇ ತಮುಪಹಸಿಷ್ಯನ್ತಿ|

dicentes: Quia hic homo cœpit ædificare, et non potuit consummare?

31 ಅಪರಞ್ಚ ಭಿನ್ನಭೂಪತಿನಾ ಸಹ ಯುದ್ಧಂ ಕರ್ತ್ತುಮ್ ಉದ್ಯಮ್ಯ ದಶಸಹಸ್ರಾಣಿ ಸೈನ್ಯಾನಿ ಗೃಹೀತ್ವಾ ವಿಂಶತಿಸಹಸ್ರೇಃ ಸೈನ್ಯೈಃ ಸಹಿತಸ್ಯ ಸಮೀಪವಾಸಿನಃ ಸಮ್ಮುಖಂ ಯಾತುಂ ಶಕ್ಷ್ಯಾಮಿ ನ ವೇತಿ ಪ್ರಥಮಂ ಉಪವಿಶ್ಯ ನ ವಿಚಾರಯತಿ ಏತಾದೃಶೋ ಭೂಮಿಪತಿಃ ಕಃ?

Aut quis rex iturus committere bellum adversus alium regem, non sedens prius cogitat, si possit cum decem millibus occurrere ei, qui cum viginti millibus venit ad se?

32 ಯದಿ ನ ಶಕ್ನೋತಿ ತರ್ಹಿ ರಿಪಾವತಿದೂರೇ ತಿಷ್ಠತಿ ಸತಿ ನಿಜದೂತಂ ಪ್ರೇಷ್ಯ ಸನ್ಧಿಂ ಕರ್ತ್ತುಂ ಪ್ರಾರ್ಥಯೇತ|

Alioquin adhuc illo longe agente, legationem mittens rogat ea, quæ pacis sunt.

33 ತದ್ವದ್ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಮಧ್ಯೇ ಯಃ ಕಶ್ಚಿನ್ ಮದರ್ಥಂ ಸರ್ವ್ವಸ್ವಂ ಹಾತುಂ ನ ಶಕ್ನೋತಿ ಸ ಮಮ ಶಿಷ್ಯೋ ಭವಿತುಂ ನ ಶಕ್ಷ್ಯತಿ|

Sic ergo omnis ex vobis, qui non renunciat omnibus, quæ possidet, non potest meus esse discipulus.

34 ಲವಣಮ್ ಉತ್ತಮಮ್ ಇತಿ ಸತ್ಯಂ, ಕಿನ್ತು ಯದಿ ಲವಣಸ್ಯ ಲವಣತ್ವಮ್ ಅಪಗಚ್ಛತಿ ತರ್ಹಿ ತತ್ ಕಥಂ ಸ್ವಾದುಯುಕ್ತಂ ಭವಿಷ್ಯತಿ?

Bonum est sal. Si autem sal evanuerit, in quo condietur?

35 ತದ ಭೂಮ್ಯರ್ಥಮ್ ಆಲವಾಲರಾಶ್ಯರ್ಥಮಪಿ ಭದ್ರಂ ನ ಭವತಿ; ಲೋಕಾಸ್ತದ್ ಬಹಿಃ ಕ್ಷಿಪನ್ತಿ| ಯಸ್ಯ ಶ್ರೋತುಂ ಶ್ರೋತ್ರೇ ಸ್ತಃ ಸ ಶೃಣೋತು|

Neque in terram, neque in sterquilinium utile est, sed foras mittetur. Qui habet aures audiendi, audiat.