ಲೂಕಃ 13
1 ಅಪರಞ್ಚ ಪೀಲಾತೋ ಯೇಷಾಂ ಗಾಲೀಲೀಯಾನಾಂ ರಕ್ತಾನಿ ಬಲೀನಾಂ ರಕ್ತೈಃ ಸಹಾಮಿಶ್ರಯತ್ ತೇಷಾಂ ಗಾಲೀಲೀಯಾನಾಂ ವೃತ್ತಾನ್ತಂ ಕತಿಪಯಜನಾ ಉಪಸ್ಥಾಪ್ಯ ಯೀಶವೇ ಕಥಯಾಮಾಸುಃ|
Al mismo tiempo estaban presentes algunos que le hablaron de los galileos cuya sangre Pilato había mezclado con sus sacrificios.
2 ತತಃ ಸ ಪ್ರತ್ಯುವಾಚ ತೇಷಾಂ ಲೋಕಾನಾಮ್ ಏತಾದೃಶೀ ದುರ್ಗತಿ ರ್ಘಟಿತಾ ತತ್ಕಾರಣಾದ್ ಯೂಯಂ ಕಿಮನ್ಯೇಭ್ಯೋ ಗಾಲೀಲೀಯೇಭ್ಯೋಪ್ಯಧಿಕಪಾಪಿನಸ್ತಾನ್ ಬೋಧಧ್ವೇ?
Jesús les contestó: “¿Pensáis que estos galileos eran peores pecadores que todos los demás galileos, por haber sufrido tales cosas?
3 ಯುಷ್ಮಾನಹಂ ವದಾಮಿ ತಥಾ ನ ಕಿನ್ತು ಮನಃಸು ನ ಪರಾವರ್ತ್ತಿತೇಷು ಯೂಯಮಪಿ ತಥಾ ನಂಕ್ಷ್ಯಥ|
Os digo que no, pero si no os arrepentís, todos pereceréis de la misma manera.
4 ಅಪರಞ್ಚ ಶೀಲೋಹನಾಮ್ನ ಉಚ್ಚಗೃಹಸ್ಯ ಪತನಾದ್ ಯೇಽಷ್ಟಾದಶಜನಾ ಮೃತಾಸ್ತೇ ಯಿರೂಶಾಲಮಿ ನಿವಾಸಿಸರ್ವ್ವಲೋಕೇಭ್ಯೋಽಧಿಕಾಪರಾಧಿನಃ ಕಿಂ ಯೂಯಮಿತ್ಯಂ ಬೋಧಧ್ವೇ?
O aquellos dieciocho sobre los que cayó la torre en Siloé y los mató: ¿pensáis que eran peores pecadores que todos los hombres que habitan en Jerusalén?
5 ಯುಷ್ಮಾನಹಂ ವದಾಮಿ ತಥಾ ನ ಕಿನ್ತು ಮನಃಸು ನ ಪರಿವರ್ತ್ತಿತೇಷು ಯೂಯಮಪಿ ತಥಾ ನಂಕ್ಷ್ಯಥ|
Os digo que no, sino que, si no os arrepentís, todos pereceréis de la misma manera.”
6 ಅನನ್ತರಂ ಸ ಇಮಾಂ ದೃಷ್ಟಾನ್ತಕಥಾಮಕಥಯದ್ ಏಕೋ ಜನೋ ದ್ರಾಕ್ಷಾಕ್ಷೇತ್ರಮಧ್ಯ ಏಕಮುಡುಮ್ಬರವೃಕ್ಷಂ ರೋಪಿತವಾನ್| ಪಶ್ಚಾತ್ ಸ ಆಗತ್ಯ ತಸ್ಮಿನ್ ಫಲಾನಿ ಗವೇಷಯಾಮಾಸ,
Dijo esta parábola. “Un hombre tenía una higuera plantada en su viña, y vino a buscar fruto en ella y no lo encontró.
7 ಕಿನ್ತು ಫಲಾಪ್ರಾಪ್ತೇಃ ಕಾರಣಾದ್ ಉದ್ಯಾನಕಾರಂ ಭೃತ್ಯಂ ಜಗಾದ, ಪಶ್ಯ ವತ್ಸರತ್ರಯಂ ಯಾವದಾಗತ್ಯ ಏತಸ್ಮಿನ್ನುಡುಮ್ಬರತರೌ ಕ್ಷಲಾನ್ಯನ್ವಿಚ್ಛಾಮಿ, ಕಿನ್ತು ನೈಕಮಪಿ ಪ್ರಪ್ನೋಮಿ ತರುರಯಂ ಕುತೋ ವೃಥಾ ಸ್ಥಾನಂ ವ್ಯಾಪ್ಯ ತಿಷ್ಠತಿ? ಏನಂ ಛಿನ್ಧಿ|
Y dijo al viñador: “Mira, estos tres años he venido a buscar fruto en esta higuera, y no lo he encontrado. Córtala.
8 ತತೋ ಭೃತ್ಯಃ ಪ್ರತ್ಯುವಾಚ, ಹೇ ಪ್ರಭೋ ಪುನರ್ವರ್ಷಮೇಕಂ ಸ್ಥಾತುಮ್ ಆದಿಶ; ಏತಸ್ಯ ಮೂಲಸ್ಯ ಚತುರ್ದಿಕ್ಷು ಖನಿತ್ವಾಹಮ್ ಆಲವಾಲಂ ಸ್ಥಾಪಯಾಮಿ|
El viñador respondió: “Señor, déjala también este año, hasta que cave alrededor y la abone.
9 ತತಃ ಫಲಿತುಂ ಶಕ್ನೋತಿ ಯದಿ ನ ಫಲತಿ ತರ್ಹಿ ಪಶ್ಚಾತ್ ಛೇತ್ಸ್ಯಸಿ|
Si da fruto, bien; pero si no, después puedes cortarla’”.
10 ಅಥ ವಿಶ್ರಾಮವಾರೇ ಭಜನಗೇಹೇ ಯೀಶುರುಪದಿಶತಿ
Estaba enseñando en una de las sinagogas en el día de reposo.
11 ತಸ್ಮಿತ್ ಸಮಯೇ ಭೂತಗ್ರಸ್ತತ್ವಾತ್ ಕುಬ್ಜೀಭೂಯಾಷ್ಟಾದಶವರ್ಷಾಣಿ ಯಾವತ್ ಕೇನಾಪ್ಯುಪಾಯೇನ ಋಜು ರ್ಭವಿತುಂ ನ ಶಕ್ನೋತಿ ಯಾ ದುರ್ಬ್ಬಲಾ ಸ್ತ್ರೀ,
He aquí que había una mujer que tenía un espíritu de enfermedad de dieciocho años. Estaba encorvada y no podía enderezarse.
12 ತಾಂ ತತ್ರೋಪಸ್ಥಿತಾಂ ವಿಲೋಕ್ಯ ಯೀಶುಸ್ತಾಮಾಹೂಯ ಕಥಿತವಾನ್ ಹೇ ನಾರಿ ತವ ದೌರ್ಬ್ಬಲ್ಯಾತ್ ತ್ವಂ ಮುಕ್ತಾ ಭವ|
Al verla, Jesús la llamó y le dijo: “Mujer, estás libre de tu enfermedad”.
13 ತತಃ ಪರಂ ತಸ್ಯಾ ಗಾತ್ರೇ ಹಸ್ತಾರ್ಪಣಮಾತ್ರಾತ್ ಸಾ ಋಜುರ್ಭೂತ್ವೇಶ್ವರಸ್ಯ ಧನ್ಯವಾದಂ ಕರ್ತ್ತುಮಾರೇಭೇ|
Le impuso las manos, y al instante ella se enderezó y glorificaba a Dios.
14 ಕಿನ್ತು ವಿಶ್ರಾಮವಾರೇ ಯೀಶುನಾ ತಸ್ಯಾಃ ಸ್ವಾಸ್ಥ್ಯಕರಣಾದ್ ಭಜನಗೇಹಸ್ಯಾಧಿಪತಿಃ ಪ್ರಕುಪ್ಯ ಲೋಕಾನ್ ಉವಾಚ, ಷಟ್ಸು ದಿನೇಷು ಲೋಕೈಃ ಕರ್ಮ್ಮ ಕರ್ತ್ತವ್ಯಂ ತಸ್ಮಾದ್ಧೇತೋಃ ಸ್ವಾಸ್ಥ್ಯಾರ್ಥಂ ತೇಷು ದಿನೇಷು ಆಗಚ್ಛತ, ವಿಶ್ರಾಮವಾರೇ ಮಾಗಚ್ಛತ|
El jefe de la sinagoga, indignado porque Jesús había curado en sábado, dijo a la multitud: “Hay seis días en los que se debe trabajar. Vengan, pues, en esos días y sean curados, y no en el día de reposo”.
15 ತದಾ ಪಭುಃ ಪ್ರತ್ಯುವಾಚ ರೇ ಕಪಟಿನೋ ಯುಷ್ಮಾಕಮ್ ಏಕೈಕೋ ಜನೋ ವಿಶ್ರಾಮವಾರೇ ಸ್ವೀಯಂ ಸ್ವೀಯಂ ವೃಷಭಂ ಗರ್ದಭಂ ವಾ ಬನ್ಧನಾನ್ಮೋಚಯಿತ್ವಾ ಜಲಂ ಪಾಯಯಿತುಂ ಕಿಂ ನ ನಯತಿ?
Por eso el Señor le respondió: “¡Hipócritas! ¿No libera cada uno de vosotros a su buey o a su asno del establo en sábado y lo lleva al agua?
16 ತರ್ಹ್ಯಾಷ್ಟಾದಶವತ್ಸರಾನ್ ಯಾವತ್ ಶೈತಾನಾ ಬದ್ಧಾ ಇಬ್ರಾಹೀಮಃ ಸನ್ತತಿರಿಯಂ ನಾರೀ ಕಿಂ ವಿಶ್ರಾಮವಾರೇ ನ ಮೋಚಯಿತವ್ಯಾ?
¿No debería esta mujer, que es hija de Abraham y que Satanás ha atado durante dieciocho largos años, ser liberada de esta esclavitud en el día de reposo?”
17 ಏಷು ವಾಕ್ಯೇಷು ಕಥಿತೇಷು ತಸ್ಯ ವಿಪಕ್ಷಾಃ ಸಲಜ್ಜಾ ಜಾತಾಃ ಕಿನ್ತು ತೇನ ಕೃತಸರ್ವ್ವಮಹಾಕರ್ಮ್ಮಕಾರಣಾತ್ ಲೋಕನಿವಹಃ ಸಾನನ್ದೋಽಭವತ್|
Al decir estas cosas, todos sus adversarios quedaron decepcionados, y toda la multitud se alegró por todas las cosas gloriosas que había hecho.
18 ಅನನ್ತರಂ ಸೋವದದ್ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ರಾಜ್ಯಂ ಕಸ್ಯ ಸದೃಶಂ? ಕೇನ ತದುಪಮಾಸ್ಯಾಮಿ?
Dijo: “¿Cómo es el Reino de Dios? ¿Con qué lo compararé?
19 ಯತ್ ಸರ್ಷಪಬೀಜಂ ಗೃಹೀತ್ವಾ ಕಶ್ಚಿಜ್ಜನ ಉದ್ಯಾನ ಉಪ್ತವಾನ್ ತದ್ ಬೀಜಮಙ್ಕುರಿತಂ ಸತ್ ಮಹಾವೃಕ್ಷೋಽಜಾಯತ, ತತಸ್ತಸ್ಯ ಶಾಖಾಸು ವಿಹಾಯಸೀಯವಿಹಗಾ ಆಗತ್ಯ ನ್ಯೂಷುಃ, ತದ್ರಾಜ್ಯಂ ತಾದೃಶೇನ ಸರ್ಷಪಬೀಜೇನ ತುಲ್ಯಂ|
Es como un grano de mostaza que un hombre tomó y puso en su jardín. Creció y se convirtió en un gran árbol, y las aves del cielo viven en sus ramas”.
20 ಪುನಃ ಕಥಯಾಮಾಸ, ಈಶ್ವರಸ್ಯ ರಾಜ್ಯಂ ಕಸ್ಯ ಸದೃಶಂ ವದಿಷ್ಯಾಮಿ? ಯತ್ ಕಿಣ್ವಂ ಕಾಚಿತ್ ಸ್ತ್ರೀ ಗೃಹೀತ್ವಾ ದ್ರೋಣತ್ರಯಪರಿಮಿತಗೋಧೂಮಚೂರ್ಣೇಷು ಸ್ಥಾಪಯಾಮಾಸ,
Y volvió a decir: “¿A qué voy a comparar el Reino de Dios?
21 ತತಃ ಕ್ರಮೇಣ ತತ್ ಸರ್ವ್ವಗೋಧೂಮಚೂರ್ಣಂ ವ್ಯಾಪ್ನೋತಿ, ತಸ್ಯ ಕಿಣ್ವಸ್ಯ ತುಲ್ಯಮ್ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ರಾಜ್ಯಂ|
Es como la levadura que una mujer tomó y escondió en tres medidas de harina, hasta que todo quedó leudado.”
22 ತತಃ ಸ ಯಿರೂಶಾಲಮ್ನಗರಂ ಪ್ರತಿ ಯಾತ್ರಾಂ ಕೃತ್ವಾ ನಗರೇ ನಗರೇ ಗ್ರಾಮೇ ಗ್ರಾಮೇ ಸಮುಪದಿಶನ್ ಜಗಾಮ|
Siguió su camino por ciudades y aldeas, enseñando, y viajando hacia Jerusalén.
23 ತದಾ ಕಶ್ಚಿಜ್ಜನಸ್ತಂ ಪಪ್ರಚ್ಛ, ಹೇ ಪ್ರಭೋ ಕಿಂ ಕೇವಲಮ್ ಅಲ್ಪೇ ಲೋಕಾಃ ಪರಿತ್ರಾಸ್ಯನ್ತೇ?
Uno le dijo: “Señor, ¿son pocos los que se salvan?” Les dijo:
24 ತತಃ ಸ ಲೋಕಾನ್ ಉವಾಚ, ಸಂಕೀರ್ಣದ್ವಾರೇಣ ಪ್ರವೇಷ್ಟುಂ ಯತಘ್ವಂ, ಯತೋಹಂ ಯುಷ್ಮಾನ್ ವದಾಮಿ, ಬಹವಃ ಪ್ರವೇಷ್ಟುಂ ಚೇಷ್ಟಿಷ್ಯನ್ತೇ ಕಿನ್ತು ನ ಶಕ್ಷ್ಯನ್ತಿ|
“Procurad entrar por la puerta estrecha, porque os digo que muchos intentarán entrar y no podrán.
25 ಗೃಹಪತಿನೋತ್ಥಾಯ ದ್ವಾರೇ ರುದ್ಧೇ ಸತಿ ಯದಿ ಯೂಯಂ ಬಹಿಃ ಸ್ಥಿತ್ವಾ ದ್ವಾರಮಾಹತ್ಯ ವದಥ, ಹೇ ಪ್ರಭೋ ಹೇ ಪ್ರಭೋ ಅಸ್ಮತ್ಕಾರಣಾದ್ ದ್ವಾರಂ ಮೋಚಯತು, ತತಃ ಸ ಇತಿ ಪ್ರತಿವಕ್ಷ್ಯತಿ, ಯೂಯಂ ಕುತ್ರತ್ಯಾ ಲೋಕಾ ಇತ್ಯಹಂ ನ ಜಾನಾಮಿ|
Cuando el dueño de la casa se levante y cierre la puerta, y vosotros empecéis a estar fuera y a llamar a la puerta, diciendo: “Señor, Señor, ábrenos”, entonces os responderá y os dirá: “No os conozco ni sabéis de dónde venís”.
26 ತದಾ ಯೂಯಂ ವದಿಷ್ಯಥ, ತವ ಸಾಕ್ಷಾದ್ ವಯಂ ಭೇಜನಂ ಪಾನಞ್ಚ ಕೃತವನ್ತಃ, ತ್ವಞ್ಚಾಸ್ಮಾಕಂ ನಗರಸ್ಯ ಪಥಿ ಸಮುಪದಿಷ್ಟವಾನ್|
Entonces comenzará a decir: ‘Comimos y bebimos en tu presencia, y enseñaste en nuestras calles.’
27 ಕಿನ್ತು ಸ ವಕ್ಷ್ಯತಿ, ಯುಷ್ಮಾನಹಂ ವದಾಮಿ, ಯೂಯಂ ಕುತ್ರತ್ಯಾ ಲೋಕಾ ಇತ್ಯಹಂ ನ ಜಾನಾಮಿ; ಹೇ ದುರಾಚಾರಿಣೋ ಯೂಯಂ ಮತ್ತೋ ದೂರೀಭವತ|
Él dirá: “Os digo que no sé de dónde venís. Apartaos de mí, todos los obreros de la iniquidad’.
28 ತದಾ ಇಬ್ರಾಹೀಮಂ ಇಸ್ಹಾಕಂ ಯಾಕೂಬಞ್ಚ ಸರ್ವ್ವಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದಿನಶ್ಚ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ರಾಜ್ಯಂ ಪ್ರಾಪ್ತಾನ್ ಸ್ವಾಂಶ್ಚ ಬಹಿಷ್ಕೃತಾನ್ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ಯೂಯಂ ರೋದನಂ ದನ್ತೈರ್ದನ್ತಘರ್ಷಣಞ್ಚ ಕರಿಷ್ಯಥ|
Será el llanto y el crujir de dientes cuando vean a Abraham, a Isaac, a Jacob y a todos los profetas en el Reino de Dios, y a ustedes mismos arrojados fuera.
29 ಅಪರಞ್ಚ ಪೂರ್ವ್ವಪಶ್ಚಿಮದಕ್ಷಿಣೋತ್ತರದಿಗ್ಭ್ಯೋ ಲೋಕಾ ಆಗತ್ಯ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ರಾಜ್ಯೇ ನಿವತ್ಸ್ಯನ್ತಿ|
Vendrán del este, del oeste, del norte y del sur, y se sentarán en el Reino de Dios.
30 ಪಶ್ಯತೇತ್ಥಂ ಶೇಷೀಯಾ ಲೋಕಾ ಅಗ್ರಾ ಭವಿಷ್ಯನ್ತಿ, ಅಗ್ರೀಯಾ ಲೋಕಾಶ್ಚ ಶೇಷಾ ಭವಿಷ್ಯನ್ತಿ|
He aquí que hay unos últimos que serán primeros, y hay unos primeros que serán últimos.”
31 ಅಪರಞ್ಚ ತಸ್ಮಿನ್ ದಿನೇ ಕಿಯನ್ತಃ ಫಿರೂಶಿನ ಆಗತ್ಯ ಯೀಶುಂ ಪ್ರೋಚುಃ, ಬಹಿರ್ಗಚ್ಛ, ಸ್ಥಾನಾದಸ್ಮಾತ್ ಪ್ರಸ್ಥಾನಂ ಕುರು, ಹೇರೋದ್ ತ್ವಾಂ ಜಿಘಾಂಸತಿ|
Aquel mismo día vinieron unos fariseos y le dijeron: “Sal de aquí y vete, porque Herodes quiere matarte”.
32 ತತಃ ಸ ಪ್ರತ್ಯವೋಚತ್ ಪಶ್ಯತಾದ್ಯ ಶ್ವಶ್ಚ ಭೂತಾನ್ ವಿಹಾಪ್ಯ ರೋಗಿಣೋಽರೋಗಿಣಃ ಕೃತ್ವಾ ತೃತೀಯೇಹ್ನಿ ಸೇತ್ಸ್ಯಾಮಿ, ಕಥಾಮೇತಾಂ ಯೂಯಮಿತ್ವಾ ತಂ ಭೂರಿಮಾಯಂ ವದತ|
Les dijo: “Id y decidle a esa zorra: ‘He aquí que hoy y mañana expulso demonios y hago curaciones, y al tercer día concluyo mi misión.
33 ತತ್ರಾಪ್ಯದ್ಯ ಶ್ವಃ ಪರಶ್ವಶ್ಚ ಮಯಾ ಗಮನಾಗಮನೇ ಕರ್ತ್ತವ್ಯೇ, ಯತೋ ಹೇತೋ ರ್ಯಿರೂಶಾಲಮೋ ಬಹಿಃ ಕುತ್ರಾಪಿ ಕೋಪಿ ಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದೀ ನ ಘಾನಿಷ್ಯತೇ|
Sin embargo, debo seguir mi camino hoy y mañana y al día siguiente, pues no puede ser que un profeta perezca fuera de Jerusalén.’
34 ಹೇ ಯಿರೂಶಾಲಮ್ ಹೇ ಯಿರೂಶಾಲಮ್ ತ್ವಂ ಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದಿನೋ ಹಂಸಿ ತವಾನ್ತಿಕೇ ಪ್ರೇರಿತಾನ್ ಪ್ರಸ್ತರೈರ್ಮಾರಯಸಿ ಚ, ಯಥಾ ಕುಕ್ಕುಟೀ ನಿಜಪಕ್ಷಾಧಃ ಸ್ವಶಾವಕಾನ್ ಸಂಗೃಹ್ಲಾತಿ, ತಥಾಹಮಪಿ ತವ ಶಿಶೂನ್ ಸಂಗ್ರಹೀತುಂ ಕತಿವಾರಾನ್ ಐಚ್ಛಂ ಕಿನ್ತು ತ್ವಂ ನೈಚ್ಛಃ|
“¡Jerusalén, Jerusalén, la que mata a los profetas y apedrea a los que le son enviados! Cuántas veces quise reunir a tus hijos, como la gallina reúne a sus crías bajo sus alas, y te negaste.
35 ಪಶ್ಯತ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ವಾಸಸ್ಥಾನಾನಿ ಪ್ರೋಚ್ಛಿದ್ಯಮಾನಾನಿ ಪರಿತ್ಯಕ್ತಾನಿ ಚ ಭವಿಷ್ಯನ್ತಿ; ಯುಷ್ಮಾನಹಂ ಯಥಾರ್ಥಂ ವದಾಮಿ, ಯಃ ಪ್ರಭೋ ರ್ನಾಮ್ನಾಗಚ್ಛತಿ ಸ ಧನ್ಯ ಇತಿ ವಾಚಂ ಯಾವತ್ಕಾಲಂ ನ ವದಿಷ್ಯಥ, ತಾವತ್ಕಾಲಂ ಯೂಯಂ ಮಾಂ ನ ದ್ರಕ್ಷ್ಯಥ|
He aquíque tu casa te ha quedado desolada. Os digo que no me veréis hasta que digáis: “¡Bendito el que viene en nombre del Señor!”.
