< lUkaH 20 >

1 athaikadA yIshu rmanidare susaMvAdaM prachArayan lokAnupadishati, etarhi pradhAnayAjakA adhyApakAH prA nchashcha tannikaTamAgatya paprachChuH
इक रोज ऐसा होया की जालू यीशु लोकां जो मंदरे च उपदेश दे दा था, कने शुभसमाचार सुंणा दा था, तां बड्डे याजक कने यहूदी व्यवस्था जो सिखाणे बाले कने यहूदी अगुवे यीशुऐ बाल आया।
2 kayAj nayA tvaM karmmANyetAni karoShi? ko vA tvAmAj nApayat? tadasmAn vada|
कने बोलणा लग्गे, “सांझो दस, तू इना कम्मा जो कुस अधिकारे ने करदा है, कने सै कुण है, जीनी तिजो ऐ हक दितया है?”
3 sa pratyuvAcha, tarhi yuShmAnapi kathAmekAM pR^ichChAmi tasyottaraM vadata|
यीशुऐ उना जो जबाब दिता, “मैं भी तुसां ला इक सबाल पुछदा है, मिंजो दसा तां मैं भी दसगा:
4 yohano majjanam Ishvarasya mAnuShANAM vAj nAto jAtaM?
यूहन्ना जो लोकां जो बपतिस्मा देणे तांई कुनी भेजया था? क्या सै परमेश्वरे भेजया था या माणुऐ? मिंजो दसा।”
5 tataste mitho vivichya jagaduH, yadIshvarasya vadAmastarhi taM kuto na pratyaita sa iti vakShyati|
तालू सै अपु चे बोलणा लग्गे कि अगर असां ऐ बोलया कि, “परमेश्वर जड़ा स्वर्गे च है उनी भेजया है, तां यीशुऐ सांझो ला पुछणा, कि तुसां युहन्ना पर भरोसा कन्नी किता?”
6 yadi manuShyasyeti vadAmastarhi sarvve lokA asmAn pAShANai rhaniShyanti yato yohan bhaviShyadvAdIti sarvve dR^iDhaM jAnanti|
“अगर असां बोलया, माणुऐ दिया तरफा ला, तां सारे लोकां सांझो पथर मारणे, क्योंकि सारे लोक सची जाणदे न की यूहन्ना सच्चा परमेश्वरे दा संदेश देणेबाला था।”
7 ataeva te pratyUchuH kasyAj nayA jAtam iti vaktuM na shaknumaH|
उना जबाब दिता, “असां नी जाणदे, की सै कुसदिया तरफा ला था।”
8 tadA yIshuravadat tarhi kayAj nayA karmmANyetAti karomIti cha yuShmAn na vakShyAmi|
यीशुऐ उना ने बोलया, “तां मैं भी नी दसणा की मैं ऐ कम्म कुसदे हके ने करदा है।”
9 atha lokAnAM sAkShAt sa imAM dR^iShTAntakathAM vaktumArebhe, kashchid drAkShAkShetraM kR^itvA tat kShetraM kR^iShIvalAnAM hasteShu samarpya bahukAlArthaM dUradeshaM jagAma|
तालू यीशु लोंका जो इक कहाणी सुणाणा लग्गा, इकी माणुऐ अंगूरा दा बाग लगाया, कने किसाना जो उदा ठेका देईकरी कने मतयां रोजां तांई परदेस जो चली गिया।
10 atha phalakAle phalAni grahItu kR^iShIvalAnAM samIpe dAsaM prAhiNot kintu kR^iShIvalAstaM prahR^itya riktahastaM visasarjuH|
फिरी जालू अंगूर पक्की गे, तां उनी अपणा इक नोकरे जो ठेकेदारे बाल अपणा अंगूरे दे बागे दा हिस्सा लोंणे तांई भेजया। पर ठेकेदारां उसयो पकड़या कने मारी कुट्टी करी बिना कुछ दितयो खाली हथ भेजी दिता।
11 tataH sodhipatiH punaranyaM dAsaM preShayAmAsa, te tamapi prahR^itya kuvyavahR^itya riktahastaM visasR^ijuH|
फिरी मालिके इक होर नोकर भेजया, कने उना उसयो भी मारी कुट्टी करी कने बेजती करिके खाली हथे भेजी दिता।
12 tataH sa tR^itIyavAram anyaM prAhiNot te tamapi kShatA NgaM kR^itvA bahi rnichikShipuH|
फिरी मालिके तिजे नोकरे जो भेजया, कने उना उसयो भी मारी कुट्टी करी बाहर कडी दिता।
13 tadA kShetrapati rvichArayAmAsa, mamedAnIM kiM karttavyaM? mama priye putre prahite te tamavashyaM dR^iShTvA samAdariShyante|
“तालू अंगूरा दे बागे दे मालिके बोलया, मैं क्या करे? मैं अपणे प्यारे पुत्रे जो उना बाल भेजदा है शायद सै मेरे पुत्रे दा आदर करन।”
14 kintu kR^iShIvalAstaM nirIkShya parasparaM vivichya prochuH, ayamuttarAdhikArI AgachChatainaM hanmastatodhikArosmAkaM bhaviShyati|
जालू ठेकेदारां उसयो दिखया तां अपु चे बिचार करणा लग्गे, ऐ तां बारिस है; ओआ, असां इसयो मारी दिन्दे, ताकि सब कुछ साड़ा होई जा।
15 tataste taM kShetrAd bahi rnipAtya jaghnustasmAt sa kShetrapatistAn prati kiM kariShyati?
कने उना उसयो अंगूरा दे बागे ला बार कडी करी मारी दिता: तां दाखे दे बागे दे मालिके उना सोगी क्या करणा?
16 sa Agatya tAn kR^iShIvalAn hatvA pareShAM hasteShu tatkShetraM samarpayiShyati; iti kathAM shrutvA te. avadan etAdR^ishI ghaTanA na bhavatu|
“उनी आई करी उना ठेकेदारां दा नाश करणा, कने अंगूरा दे बागे जो कुसकी होरसी जो देई देणा। ऐ सुणीकरी लोकां बोलया, हे परमेश्वर इयां मत करदा।”
17 kintu yIshustAnavalokya jagAda, tarhi, sthapatayaH kariShyanti grAvANaM yantu tuchChakaM| pradhAnaprastaraH koNe sa eva hi bhaviShyati| etasya shAstrIyavachanasya kiM tAtparyyaM?
उनी उना पासे दिखीकरी बोलया, फिरी पबित्र शास्त्र च ऐ क्या लिखया है: जिसी पथरे जो राजमिस्त्रियां बेकार बोलया था, सेई कुणे दा सिरा बणया।
18 aparaM tatpAShANopari yaH patiShyati sa bhaMkShyate kintu yasyopari sa pAShANaH patiShyati sa tena dhUlivach chUrNIbhaviShyati|
“जड़ा कोई उस पथरे पर पोंगा उदे टोटे-टोटे होई जांणे, कने जिदे पर सै पोंगा, उनी सै पिई देणा।”
19 sosmAkaM viruddhaM dR^iShTAntamimaM kathitavAn iti j nAtvA pradhAnayAjakA adhyApakAshcha tadaiva taM dhartuM vavA nChuH kintu lokebhyo bibhyuH|
तालू ही बड्डे याजक कने यहूदी व्यवस्था जो सिखाणे बाले यीशुऐ जो पकड़ना चांदे थे, क्योंकि सै समझी गे, की उनी सांझो पर ऐ कहाणी बोलियो है, पर सै लोकां ला डरदे थे।
20 ataeva taM prati satarkAH santaH kathaM tadvAkyadoShaM dhR^itvA taM deshAdhipasya sAdhuveshadhAriNashcharAn tasya samIpe preShayAmAsuH|
सै यीशुऐ जो फसाणे दिया ताका च थे। कने उना गुप्‍तचर भेजे, की सै धर्मी दा भेस बणाई करी उदी कोई गल्ल पकड़न, ताकि उसयो राज्यपाल कने अधिकारियां दे हथे देई देंन।
21 tadA te taM paprachChuH, he upadeshaka bhavAn yathArthaM kathayan upadishati, kamapyanapekShya satyatvenaishvaraM mArgamupadishati, vayametajjAnImaH|
उना उसला ऐ पुछया, गुरू जी, असां जाणदे न की, तुसां हमेशा सच्च बोलदे न कने सिखांदा भी है, कने कुसदा भी पक्षपात नी करदा है; कने परमेश्वरे दा रस्ता सच्चाईया ने दसदा है।
22 kaisararAjAya karosmAbhi rdeyo na vA?
“इस तांई सांझो दस की महाराजा जो कर देणा ठीक है की नी?”
23 sa teShAM va nchanaM j nAtvAvadat kuto mAM parIkShadhve? mAM mudrAmekaM darshayata|
उनी उना दी चलाकी दिखीकरी उना ने बोलया,
24 iha likhitA mUrtiriyaM nAma cha kasya? te. avadan kaisarasya|
इक दीनार मिंजो दस्सा। इस पर कुसदी छाप कने ना है? उना बोलया, “महाराजा दा।”
25 tadA sa uvAcha, tarhi kaisarasya dravyaM kaisarAya datta; Ishvarasya tu dravyamIshvarAya datta|
यीशुऐ उना ने बोलया, “तां जड़ा महाराजा दा है, उसयो महाराजा जो दिया कने जड़ा परमेश्वरे दा है उसयो परमेश्वरे जो दिया।”
26 tasmAllokAnAM sAkShAt tatkathAyAH kamapi doShaM dhartumaprApya te tasyottarAd AshcharyyaM manyamAnA mauninastasthuH|
सै लोका सामणे उसा गल्ला जो पकड़ी नी सके, कने उदे जबाबे ने हेरान होईकरी चुप होई गे।
27 apara ncha shmashAnAdutthAnAna NgIkAriNAM sidUkinAM kiyanto janA Agatya taM paprachChuH,
फिरी सदूकी जड़े बोलदे न, की मरयां दा जिन्दा होणा हेई नी, उना चे थोड़यां यीशुऐ बाल आई करी पुछया।
28 he upadeshaka shAstre mUsA asmAn pratIti lilekha yasya bhrAtA bhAryyAyAM satyAM niHsantAno mriyate sa tajjAyAM vivahya tadvaMsham utpAdayiShyati|
गुरू जी, मूसा दिया व्यवस्था च साड़े तांई ऐ लिखया है, “अगर कुसकी दा भाई अपणिया घरे वालिया दे होंदे बिना बच्चे दे मरी जा, तां उदा भाई उदिया घरे वालिया जो ब्याई ले, कने उदे तांई बंश पैदा करे।”
29 tathAcha kechit sapta bhrAtara Asan teShAM jyeShTho bhrAtA vivahya nirapatyaH prANAn jahau|
इक घरे च सत भाई थे, पेहला भाई बियाह करिके बिना ओलादी दे मरी गिया।
30 atha dvitIyastasya jAyAM vivahya nirapatyaH san mamAra| tR^itIyashcha tAmeva vyuvAha;
तां दुऐ भाईऐ उसा ने ही बियाह करी लिया कने से भी बिना ओलादी मरी गिया,
31 itthaM sapta bhrAtarastAmeva vivahya nirapatyAH santo mamruH|
कने इयां ही तिजे भाई ने होया कने सतां भाईयां उसा ने बियाह किता कने सतो भाई बिना ओलादी मरी गे।
32 sheShe sA strI cha mamAra|
बादे च सै जनानी भी मरी गेई।
33 ataeva shmashAnAdutthAnakAle teShAM saptajanAnAM kasya sA bhAryyA bhaviShyati? yataH sA teShAM saptAnAmeva bhAryyAsIt|
हुण, सांझो दस सतां भाईयां उसा जनानिया ने बियाह कितया था, जालू सै मरणे दे बाद फिरी जिन्दे होंगे, तां सै जनानी कुदी घरे बाली होणी?
34 tadA yIshuH pratyuvAcha, etasya jagato lokA vivahanti vAgdattAshcha bhavanti (aiōn g165)
यीशुऐ उना ने बोलया, इसी युगे दे लोकां च तां बियाह होंदे न। (aiōn g165)
35 kintu ye tajjagatprAptiyogyatvena gaNitAM bhaviShyanti shmashAnAchchotthAsyanti te na vivahanti vAgdattAshcha na bhavanti, (aiōn g165)
पर जिना लोकां इस लाइक होणा है, की उसी युगे च कने मरयां चे जिन्दे होणा है, उना च बियाह नी होणे न। (aiōn g165)
36 te puna rna mriyante kintu shmashAnAdutthApitAH santa Ishvarasya santAnAH svargIyadUtAnAM sadR^ishAshcha bhavanti|
फिरी उना मरणा भी नी; क्योंकि सै स्वर्गदूते सांई होणे, कने मरयां चे जिन्दा होणे ने सै परमेश्वरे दी ओलाद होणे न।
37 adhikantu mUsAH stambopAkhyAne parameshvara IbrAhIma Ishvara ishAka Ishvaro yAkUbashcheshvara ityuktvA mR^itAnAM shmashAnAd utthAnasya pramANaM lilekha|
पर इसा गल्ला जो की मरयो होऐ भी जिन्दा होई जांदे न, मूसे झाड़ी बालिया कथा च सिखाया है, इस तांई “सै परमेश्वर जो अब्राहम दा परमेश्वर, कने इसहाक दा परमेश्वर, कने याकूब दा परमेश्वर बोलदा है।”
38 ataeva ya IshvaraH sa mR^itAnAM prabhu rna kintu jIvatAmeva prabhuH, tannikaTe sarvve jIvantaH santi|
“परमेश्वर तां मुर्दयां दा नी पर जिंदया दा परमेश्वर है: क्योंकि उदे तांई सारे जिंदे न।”
39 iti shrutvA kiyantodhyApakA UchuH, he upadeshaka bhavAn bhadraM pratyuktavAn|
तालू ऐ सुणिकरी कितणयां ही व्यवस्था जो सिखाणे बालयां बोलया, “गुरू जी, तू ठीक बोलया है।”
40 itaH paraM taM kimapi praShTaM teShAM pragalbhatA nAbhUt|
कने उना जो होर कुछ पूछणे दी हिम्मत नी होई।
41 pashchAt sa tAn uvAcha, yaH khrIShTaH sa dAyUdaH santAna etAM kathAM lokAH kathaM kathayanti?
फिरी यीशुऐ उना ला पुछया, मसीह जो राजा दाऊदे दा बंशज कियां बोलदे न?
42 yataH mama prabhumidaM vAkyamavadat parameshvaraH| tava shatrUnahaM yAvat pAdapIThaM karomi na| tAvat kAlaM madIye tvaM dakShapArshva upAvisha|
राजा दाऊदे अपु भजन संहिता दिया कताबां च बोलया है: “प्रभुऐ मेरे प्रभु ने बोलया,
43 iti kathAM dAyUd svayaM gItagranthe. avadat|
तू मेरे सिंहासने दे सजे पासे बो, जालू दीकर मैं तेरे बैरियां जो तेरे पैरां हेठ करी दें।”
44 ataeva yadi dAyUd taM prabhuM vadati, tarhi sa kathaM tasya santAno bhavati?
“राजा दाऊद तां उसयो प्रभु बोलदा है तां सै फिरी उदा बंशज कियां होया?”
45 pashchAd yIshuH sarvvajanAnAM karNagochare shiShyAnuvAcha,
जालू सारे लोक सुंणा दे थे, तां यीशुऐ अपणे चेलयाँ ने बोलया।
46 ye. adhyApakA dIrghaparichChadaM paridhAya bhramanti, haTTApaNayo rnamaskAre bhajanagehasya prochchAsane bhojanagR^ihasya pradhAnasthAne cha prIyante
“व्यवस्था जो सिखाणे बालयां ला साबधान रिया, जड़े लोकां जो दसणे तांई लम्बे कने मेंगे कपड़े पाणा पसंद करदे, कने उना जो बड़ा पसंद है की लोक उना जो बजारां च नमस्ते करन, कने यहूदी जंज घरां च कने खांदे बेले खास-खास आसना पर बोणा पंसद करदे न।
47 vidhavAnAM sarvvasvaM grasitvA Chalena dIrghakAlaM prArthayante cha teShu sAvadhAnA bhavata, teShAmugradaNDo bhaviShyati|
सै धोखे कने वेईमानिया ने विधवां दे घरां दी चिजां पर कब्जा करी लेंदे न। कने लोकां जो दसणे तांई बड़ी देरा दीकर प्राथना करदे न, परमेश्वरे ला इना जो बड़ी बुरी सजा मिलणी है।”

< lUkaH 20 >