2 karinthinaH 8

1 he bhrAtaraH, mAkidaniyAdeshasthAsu samitiShu prakAshito ya IshvarasyAnugrahastamahaM yuShmAn j nApayAmi|

A oznajmiamy wam, bracia, o łasce Bożej, która jest dana kościołom Macedonii;

2 vastuto bahukleshaparIkShAsamaye teShAM mahAnando. atIvadInatA cha vadAnyatAyAH prachuraphalam aphalayatAM|

Iż w ciężkiej próbie ucisku ich obfita radość i skrajne ubóstwo obfitowały bogactwem ich ofiarności.

3 te svechChayA yathAshakti ki nchAtishakti dAna udyuktA abhavan iti mayA pramANIkriyate|

Zaświadczam bowiem, [że] według możliwości, a nawet ponad możliwość okazali gotowość;

4 vaya ncha yat pavitralokebhyasteShAM dAnam upakArArthakam aMshana ncha gR^ihlAmastad bahununayenAsmAn prArthitavantaH|

Z wielkim naleganiem prosząc nas, abyśmy przyjęli ten dar i ich udział w służbie na rzecz świętych.

5 vayaM yAdR^ik pratyaiQkShAmahi tAdR^ig akR^itvA te. agre prabhave tataH param IshvarasyechChayAsmabhyamapi svAn nyavedayan|

A [postąpili] nie [tylko] tak, jak się spodziewaliśmy, ale samych siebie najpierw oddali Panu, a [potem] nam za wolą Boga.

6 ato hetostvaM yathArabdhavAn tathaiva karinthinAM madhye. api tad dAnagrahaNaM sAdhayeti yuShmAn adhi vayaM tItaM prArthayAmahi|

[Tak], że poprosiliśmy Tytusa, aby tak jak wcześniej zaczął, tak też dokończył u was tego dzieła łaski.

7 ato vishvAso vAkpaTutA j nAnaM sarvvotsAho. asmAsu prema chaitai rguNai ryUyaM yathAparAn atishedhve tathaivaitena guNenApyatishedhvaM|

Jak więc obfitujecie we wszystko, w wiarę, w mowę, w poznanie, we wszelką pilność i w miłość waszą do nas, tak i w tym dziele łaski obfitujcie.

8 etad aham Aj nayA kathayAmIti nahi kintvanyeShAm utsAhakAraNAd yuShmAkamapi premnaH sAralyaM parIkShitumichChatA mayaitat kathyate|

Nie mówię [tego] jako rozkaz, lecz abym przez zapał innych wypróbował szczerość waszej miłości.

9 yUya nchAsmatprabho ryIshukhrIShTasyAnugrahaM jAnItha yatastasya nirdhanatvena yUyaM yad dhanino bhavatha tadarthaM sa dhanI sannapi yuShmatkR^ite nirdhano. abhavat|

Znacie bowiem łaskę naszego Pana Jezusa Chrystusa, że będąc bogatym, dla was stał się ubogim, abyście wy zostali ubogaceni jego ubóstwem.

10 etasmin ahaM yuShmAn svavichAraM j nApayAmi| gataM saMvatsaram Arabhya yUyaM kevalaM karmma karttaM tannahi kintvichChukatAM prakAshayitumapyupAkrAbhyadhvaM tato heto ryuShmatkR^ite mama mantraNA bhadrA|

A w tej [sprawie] daję [wam] swoją radę, gdyż jest to pożyteczne dla was, którzy nie tylko zaczęliście [to] robić, ale już ubiegłego roku wykazaliście chęć.

11 ato. adhunA tatkarmmasAdhanaM yuShmAbhiH kriyatAM tena yadvad ichChukatAyAm utsAhastadvad ekaikasya sampadanusAreNa karmmasAdhanam api janiShyate|

Teraz więc to, co [zaczęliście] robić, dokończcie, aby tak, jak była gotowość w chęciach, tak też [aby było] wykonanie z tego, co macie.

12 yasmin ichChukatA vidyate tena yanna dhAryyate tasmAt so. anugR^ihyata iti nahi kintu yad dhAryyate tasmAdeva|

Jeśli bowiem najpierw jest gotowość, jest przyjmowana według tego, co kto ma, a nie według tego, czego nie ma.

13 yata itareShAM virAmeNa yuShmAka ncha kleshena bhavitavyaM tannahi kintu samatayaiva|

Nie [chodzi] bowiem o to, żeby innym ulżyć, a was obciążyć;

14 varttamAnasamaye yuShmAkaM dhanAdhikyena teShAM dhananyUnatA pUrayitavyA tasmAt teShAmapyAdhikyena yuShmAkaM nyUnatA pUrayiShyate tena samatA janiShyate|

Lecz o równość, aby teraz wasza obfitość [usłużyła] ich niedostatkowi, aby też ich obfitość waszemu niedostatkowi [usłużyła], tak żeby była równość;

15 tadeva shAstre. api likhitam Aste yathA, yenAdhikaM saMgR^ihItaM tasyAdhikaM nAbhavat yena chAlpaM saMgR^ihItaM tasyAlpaM nAbhavat|

Jak jest napisane: Kto wiele [nazbierał], nie miał za wiele, a kto mało [nazbierał], nie miał za mało.

16 yuShmAkaM hitAya tItasya manasi ya Ishvara imam udyogaM janitavAn sa dhanyo bhavatu|

Lecz Bogu [niech będą] dzięki, który wszczepił taką troskę o was w serce Tytusa;

17 tIto. asmAkaM prArthanAM gR^ihItavAn ki ncha svayam udyuktaH san svechChayA yuShmatsamIpaM gatavAn|

Że przyjął tę zachętę, a będąc bardziej gorliwym, dobrowolnie wybrał się do was.

18 tena saha yo. apara eko bhrAtAsmAbhiH preShitaH susaMvAdAt tasya sukhyAtyA sarvvAH samitayo vyAptAH|

Posłaliśmy razem z nim brata, którego sława w ewangelii rozchodzi się po wszystkich kościołach.

19 prabho rgauravAya yuShmAkam ichChukatAyai cha sa samitibhiretasyai dAnasevAyai asmAkaM sa Ngitve nyayojyata|

A nie tylko [to], ale [też] został wybrany przez kościoły na towarzysza naszej podróży w tym dziele łaski, którym służymy ku chwale samego Pana i ku [okazaniu] waszej gotowości;

20 yato yA mahopAyanasevAsmAbhi rvidhIyate tAmadhi vayaM yat kenApi na nindyAmahe tadarthaM yatAmahe|

Wystrzegając się tego, aby nas ktoś nie ganił z powodu tego hojnego daru, którym służymy;

21 yataH kevalaM prabhoH sAkShAt tannahi kintu mAnavAnAmapi sAkShAt sadAchAraM karttum AlochAmahe|

Starając się o to, co uczciwe, nie tylko przed Panem, ale też przed ludźmi.

22 tAbhyAM sahApara eko yo bhrAtAsmAbhiH preShitaH so. asmAbhi rbahuviShayeShu bahavArAn parIkShita udyogIva prakAshitashcha kintvadhunA yuShmAsu dR^iDhavishvAsAt tasyotsAho bahu vavR^idhe|

A posłaliśmy z nimi naszego brata, którego pilność wielokrotnie wypróbowaliśmy w wielu sprawach, a który teraz jest o wiele bardziej pilny, ponieważ [ma] do was wielkie zaufanie.

23 yadi kashchit tItasya tattvaM jij nAsate tarhi sa mama sahabhAgI yuShmanmadhye sahakArI cha, aparayo rbhrAtrostattvaM vA yadi jij nAsate tarhi tau samitInAM dUtau khrIShTasya pratibimbau cheti tena j nAyatAM|

A jeśli [chodzi] o Tytusa, jest [on] moim towarzyszem i współpracownikiem wśród was, [jeśli] zaś [chodzi] o naszych braci, są wysłannikami kościołów [i] chwałą Chrystusa.

24 ato hetoH samitInAM samakShaM yuShmatpremno. asmAkaM shlAghAyAshcha prAmANyaM tAn prati yuShmAbhiH prakAshayitavyaM|

Okażcie im więc przed kościołami dowód waszej miłości i naszej chluby z was.