< mathiḥ 16 >

1 tadānīṁ phirūśinaḥ sidūkinaścāgatya taṁ parīkṣituṁ nabhamīyaṁ kiñcana lakṣma darśayituṁ tasmai nivēdayāmāsuḥ|
तेबे फरीसिये और सदूकिये नेड़े आयी की यीशुए खे परखणे खे बोलया, “आसा खे स्वर्गो रा कोई चिह्न् दखाओ।”
2 tataḥ sa uktavān, sandhyāyāṁ nabhasō raktatvād yūyaṁ vadatha, śvō nirmmalaṁ dinaṁ bhaviṣyati;
तिने तिना खे जवाब दित्तेया, “साँजा खे तुसे बोलोए, ‘मौसम साफ रणा, कऊँकि सर्ग लाल ए,’
3 prātaḥkālē ca nabhasō raktatvāt malinatvāñca vadatha, jhañbhśadya bhaviṣyati| hē kapaṭinō yadi yūyam antarīkṣasya lakṣma bōddhuṁ śaknutha, tarhi kālasyaitasya lakṣma kathaṁ bōddhuṁ na śaknutha?
और प्यागा खे बोलोए, ‘आज तूफान आऊणा, कऊँकि सर्ग लाल और तूँदल़ा ए।’ तुसे सर्गो खे देखी की पेत बताई सकोए, पर बखतो रे चिह्नो रा पेत नि बताई सकदे?
4 ētatkālasya duṣṭō vyabhicārī ca vaṁśō lakṣma gavēṣayati, kintu yūnasō bhaviṣyadvādinō lakṣma vinānyat kimapi lakṣma tān na darśayiyyatē| tadānīṁ sa tān vihāya pratasthē|
एस जुगो रे बुरे और व्याभिचारी लोक चिह्न टोल़ोए; पर योने रे चिह्नो खे छाडी की कोई और चिह्न तिना खे नि देणा।” यीशु इना खे छाडी की चली जाणा।
5 anantaramanyapāragamanakālē tasya śiṣyāḥ pūpamānētuṁ vismr̥tavantaḥ|
चेले समुद्रो ते पार पऊँछी गे, पर सेयो रोटी लणा पूली गे थे।
6 yīśustānavādīt, yūyaṁ phirūśināṁ sidūkināñca kiṇvaṁ prati sāvadhānāḥ satarkāśca bhavata|
यीशुए तिना खे बोलेया, “देखो, फरीसी और सदूकिये रे सजेड़े ते चौकस रणा।”
7 tēna tē parasparaṁ vivicya kathayitumārēbhirē, vayaṁ pūpānānētuṁ vismr̥tavanta ētatkāraṇād iti kathayati|
सेयो आपू बीचे सोचणे लगे, “आसे तो रोटी ल्याई नि राखी, तेबेई तो यो आसा खे एड़ा बोलणे लगी रे।”
8 kintu yīśustadvijñāya tānavōcat, hē stōkaviśvāsinō yūyaṁ pūpānānayanamadhi kutaḥ parasparamētad viviṁkya?
ये जाणी की यीशुए तिना खे बोलेया, “ओ कम विश्वास करने वाल़ेयो! तुसे आपू बीचे कऊँ लगी रे सोचणे कि आसा गे रोटी निए?
9 yuṣmābhiḥ kimadyāpi na jñāyatē? pañcabhiḥ pūpaiḥ pañcasahasrapuruṣēṣu bhōjitēṣu bhakṣyōcchiṣṭapūrṇān kati ḍalakān samagr̥hlītaṁ;
क्या तुसे एबुए तक नि समजे? क्या तुसा खे सेयो पाँज ह्जारा रिया पाँज रोटिया याद निए, और ना ये कि तुसे कितणिया टोकरिया चकिया थिया?
10 tathā saptabhiḥ pūpaiścatuḥsahasrapuruṣēṣu bhējitēṣu kati ḍalakān samagr̥hlīta, tat kiṁ yuṣmābhirna smaryyatē?
ना तिना चार ह्जारा रिया सात रोटिया; और ना ये कि तुसे कितणे टोकरे चके थे?
11 tasmāt phirūśināṁ sidūkināñca kiṇvaṁ prati sāvadhānāstiṣṭhata, kathāmimām ahaṁ pūpānadhi nākathayaṁ, ētad yūyaṁ kutō na budhyadhvē?
तुसे कऊँ नि समजदे कि मैं तुसा खे रोटिया रे बारे रे नि बोलेया? पर ये की तुसे फरीसी और सदूकिये रे सजेड़े ते चौकस रएयो।”
12 tadānīṁ pūpakiṇvaṁ prati sāvadhānāstiṣṭhatēti nōktvā phirūśināṁ sidūkināñca upadēśaṁ prati sāvadhānāstiṣṭhatēti kathitavān, iti tairabōdhi|
तेबे तिना खे समज आया कि प्रभुए तिना खे रोटिया रे सजेड़े ते नि पर फरीसी और सदूकियो रिया शिक्षा ते चौकस रणे खे बोलेया था।
13 aparañca yīśuḥ kaisariyā-philipipradēśamāgatya śiṣyān apr̥cchat, yō'haṁ manujasutaḥ sō'haṁ kaḥ? lōkairahaṁ kimucyē?
यीशु कैसरिया और फिलिप्पिया रे देशो रे आयी की आपणे चेलेया खे पूछणे लगे, “लोक माखे माणूं रे पुत्रो खे क्या बोलोए?”
14 tadānīṁ tē kathitavantaḥ, kēcid vadanti tvaṁ majjayitā yōhan, kēcidvadanti, tvam ēliyaḥ, kēcicca vadanti, tvaṁ yirimiyō vā kaścid bhaviṣyadvādīti|
तिने बोलेया, “कोई तो यूहन्ना बपतिस्मा देणे वाल़ा, कोई एलिय्याह, कोई यिर्मयाह और कोई बोलोए कि ये तो भविष्यबक्तेया बीचा ते कोई एक ए।”
15 paścāt sa tān papraccha, yūyaṁ māṁ kaṁ vadatha? tataḥ śimōn pitara uvāca,
तेबे तिने तिना खे बोलेया, “तुसे माखे क्या बोलोए?”
16 tvamamarēśvarasyābhiṣiktaputraḥ|
शमौन पतरसे जवाब दित्तेया, “तुसे जिऊँदे परमेशरो रे पुत्र मसीह ए।”
17 tatō yīśuḥ kathitavān, hē yūnasaḥ putra śimōn tvaṁ dhanyaḥ; yataḥ kōpi anujastvayyētajjñānaṁ nōdapādayat, kintu mama svargasyaḥ pitōdapādayat|
यीशुए तेसखे जवाब दित्तेया, “ओ शमौन, योने रा पाऊ! तूँ धन्य ए; कऊँकि मांस और खूने नि, पर मेरा पिता जो स्वर्गो रे ए, तिने ये गल्ल तांते बुलाई राखी
18 atō'haṁ tvāṁ vadāmi, tvaṁ pitaraḥ (prastaraḥ) ahañca tasya prastarasyōpari svamaṇḍalīṁ nirmmāsyāmi, tēna nirayō balāt tāṁ parājētuṁ na śakṣyati| (Hadēs g86)
और आऊँ बी ताखे बोलूँआ कि तूँ पतरस ए और मां एस पात्थरो पाँदे आपणी मण्डल़ी बनाणी और नरको रे फाटक एस पाँदे प्रबल नि ऊणे।” (Hadēs g86)
19 ahaṁ tubhyaṁ svargīyarājyasya kuñjikāṁ dāsyāmi, tēna yat kiñcana tvaṁ pr̥thivyāṁ bhaṁtsyasi tatsvargē bhaṁtsyatē, yacca kiñcana mahyāṁ mōkṣyasi tat svargē mōkṣyatē|
मां ताखे स्वर्गो रे राज्य रिया कुँजियाँ देणियां और तां जो कुछ तरतिया पाँदे बानणा, से स्वर्गो रे बानेया जाणा और जो कुछ तां तरतिया रे खोलणा, से स्वर्गो रे खुलणा।
20 paścāt sa śiṣyānādiśat, ahamabhiṣiktō yīśuriti kathāṁ kasmaicidapi yūyaṁ mā kathayata|
तेबे तिने चेलेया खे सावधान करी की बोलेया कि केसी गे नि बोलणा कि आऊँ मसीह ए।
21 anyañca yirūśālamnagaraṁ gatvā prācīnalōkēbhyaḥ pradhānayājakēbhya upādhyāyēbhyaśca bahuduḥkhabhōgastai rhatatvaṁ tr̥tīyadinē punarutthānañca mamāvaśyakam ētāḥ kathā yīśustatkālamārabhya śiṣyān jñāpayitum ārabdhavān|
तेस बखतो ते यीशु आपणे चेलेया खे बताणे लगे, “जरुरी ए कि आऊँ यरूशलेमो खे जाऊँ और बुजुर्गा ते, बड़े पुरोईता ते और शास्त्रिया ते दु: ख उठाऊँ और कुल़ाया जाऊँ और तीजे दिने जिऊँदा ऊई जाऊँ।”
22 tadānīṁ pitarastasya karaṁ ghr̥tvā tarjayitvā kathayitumārabdhavān, hē prabhō, tat tvattō dūraṁ yātu, tvāṁ prati kadāpi na ghaṭiṣyatē|
ये सुणी की पतरस तिना खे लग जे लईगा और थिड़कणे लगेया, “ओ प्रभु! परमेशर नि करो तुसा साथे कदी एड़ा ओ।”
23 kintu sa vadanaṁ parāvartya pitaraṁ jagāda, hē vighnakārin, matsammukhād dūrībhava, tvaṁ māṁ bādhasē, īśvarīyakāryyāt mānuṣīyakāryyaṁ tubhyaṁ rōcatē|
यीशुए मुड़ी की पतरसो खे बोलेया, “ओ शैतान! मेरी नजरा ते दूर ऊई जा, तूँ माखे ठोकरा रा कारण ए, कऊँकि तूँ परमेशरो री गल्ला पाँदे नि, पर मांणूए रिया गल्ला पाँदे मन लगाएया।”
24 anantaraṁ yīśuḥ svīyaśiṣyān uktavān yaḥ kaścit mama paścādgāmī bhavitum icchati, sa svaṁ dāmyatu, tathā svakruśaṁ gr̥hlan matpaścādāyātu|
तेबे यीशुए आपणे चेलेया खे बोलेया, “जे कोई मां पीछे आऊणा चाओआ तो आपणे आपू खे ना करी दो और आपणा क्रूस आपू चको और मां पीछे आयी जाओ।
25 yatō yaḥ prāṇān rakṣitumicchati, sa tān hārayiṣyati, kintu yō madarthaṁ nijaprāṇān hārayati, sa tān prāpsyati|
कऊँकि जो कोई आपणा प्राण बचाणा चाओगा, तेस से खोणा और जो कोई आपणा प्राण मेरी बजअ ते खोओगा, तेस से पाणा।
26 mānuṣō yadi sarvvaṁ jagat labhatē nijapraṇān hārayati, tarhi tasya kō lābhaḥ? manujō nijaprāṇānāṁ vinimayēna vā kiṁ dātuṁ śaknōti?
जे मांणूए खे सारी दुनिया मिली जाओ और आपणे प्राण नि रओ, तो क्या फाईदा ऊणा? या मांणूए आपणे प्राणो रे बदले क्या देणा।
27 manujasutaḥ svadūtaiḥ sākaṁ pituḥ prabhāvēṇāgamiṣyati; tadā pratimanujaṁ svasvakarmmānusārāt phalaṁ dāsyati|
मां माणूं रे पुत्रो आपणे स्वर्गदूता साथे आपणे पिते रिया महिमा रे आऊणा, और तेस बखते मां हर एकी खे तेसरे कामो रे मुताबिक फल देणा।
28 ahaṁ yuṣmān tathyaṁ vacmi, sarājyaṁ manujasutam āgataṁ na paśyantō mr̥tyuṁ na svādiṣyanti, ētādr̥śāḥ katipayajanā atrāpi daṇḍāyamānāḥ santi|
आऊँ तुसा खे सच लगी रा बोलणे कि जो एती खड़ी रे, तिना बीचा ते कुछ एड़े ए, जो तदुओ तक नि मरने, जदुओ तक माणूं रे पुत्रो खे तेसरे राज्य रे आऊँदा ऊआ नि देखी लओगे।”

< mathiḥ 16 >