લૂકઃ 17

1 ઇતઃ પરં યીશુઃ શિષ્યાન્ ઉવાચ, વિઘ્નૈરવશ્યમ્ આગન્તવ્યં કિન્તુ વિઘ્ના યેન ઘટિષ્યન્તે તસ્ય દુર્ગતિ ર્ભવિષ્યતિ|

Or il dit à ses disciples: « Il est inévitable qu'il arrive des scandales, néanmoins malheur à celui par lequel ils arrivent;

2 એતેષાં ક્ષુદ્રપ્રાણિનામ્ એકસ્યાપિ વિઘ્નજનનાત્ કણ્ઠબદ્ધપેષણીકસ્ય તસ્ય સાગરાગાધજલે મજ્જનં ભદ્રં|

il lui est plus avantageux qu'on lui mette au col une pierre meulière, et qu'on le précipite dans la mer, que de scandaliser un seul de ces petits.

3 યૂયં સ્વેષુ સાવધાનાસ્તિષ્ઠત; તવ ભ્રાતા યદિ તવ કિઞ્ચિદ્ અપરાધ્યતિ તર્હિ તં તર્જય, તેન યદિ મનઃ પરિવર્ત્તયતિ તર્હિ તં ક્ષમસ્વ|

Prenez garde à vous-mêmes: Si ton frère a péché, reprends-le, et s'il se repent, pardonne-lui;

4 પુનરેકદિનમધ્યે યદિ સ તવ સપ્તકૃત્વોઽપરાધ્યતિ કિન્તુ સપ્તકૃત્વ આગત્ય મનઃ પરિવર્ત્ય મયાપરાદ્ધમ્ ઇતિ વદતિ તર્હિ તં ક્ષમસ્વ|

et si, sept fois le jour, il a péché contre toi, et que sept fois il revienne vers toi, en disant: « Je me repens, » tu lui pardonneras. »

5 તદા પ્રેરિતાઃ પ્રભુમ્ અવદન્ અસ્માકં વિશ્વાસં વર્દ્ધય|

Et les apôtres dirent au seigneur: « Mets en nous plus de foi. »

6 પ્રભુરુવાચ, યદિ યુષ્માકં સર્ષપૈકપ્રમાણો વિશ્વાસોસ્તિ તર્હિ ત્વં સમૂલમુત્પાટિતો ભૂત્વા સમુદ્રે રોપિતો ભવ કથાયામ્ એતસ્યામ્ એતદુડુમ્બરાય કથિતાયાં સ યુષ્માકમાજ્ઞાવહો ભવિષ્યતિ|

Mais le seigneur dit: « Si vous aviez de la foi, gros comme un grain de moutarde, vous diriez à ce mûrier-ci: « Déracine-toi, et plante-toi dans la mer; » et il vous obéirait.

7 અપરં સ્વદાસે હલં વાહયિત્વા વા પશૂન્ ચારયિત્વા ક્ષેત્રાદ્ આગતે સતિ તં વદતિ, એહિ ભોક્તુમુપવિશ, યુષ્માકમ્ એતાદૃશઃ કોસ્તિ?

Mais lequel de vous, ayant un esclave qui conduit la charrue ou paît les troupeaux, lui dira, à son retour des champs: « Viens vite te mettre à table? »

8 વરઞ્ચ પૂર્વ્વં મમ ખાદ્યમાસાદ્ય યાવદ્ ભુઞ્જે પિવામિ ચ તાવદ્ બદ્ધકટિઃ પરિચર પશ્ચાત્ ત્વમપિ ભોક્ષ્યસે પાસ્યસિ ચ કથામીદૃશીં કિં ન વક્ષ્યતિ?

Est-ce qu'au contraire il ne lui dira pas: « Prépare-moi à manger, et ceins-toi pour me servir jusques à ce que j'aie mangé et bu, et après cela, toi, tu mangeras et tu boiras? »

9 તેન દાસેન પ્રભોરાજ્ઞાનુરૂપે કર્મ્મણિ કૃતે પ્રભુઃ કિં તસ્મિન્ બાધિતો જાતઃ? નેત્થં બુધ્યતે મયા|

Est-ce qu'il sait gré à l'esclave de ce qu'il a fait ce qui lui était prescrit?

10 ઇત્થં નિરૂપિતેષુ સર્વ્વકર્મ્મસુ કૃતેષુ સત્મુ યૂયમપીદં વાક્યં વદથ, વયમ્ અનુપકારિણો દાસા અસ્માભિર્યદ્યત્કર્ત્તવ્યં તન્માત્રમેવ કૃતં|

De même vous aussi, quand vous aurez fait tout ce qui vous a été prescrit, dites: Nous sommes des esclaves inutiles, c'est ce que nous devions faire que nous avons fait. »

11 સ યિરૂશાલમિ યાત્રાં કુર્વ્વન્ શોમિરોણ્ગાલીલ્પ્રદેશમધ્યેન ગચ્છતિ,

Et il advint, pendant le voyage vers Jérusalem, qu'il passait entre la Samarie et la Galilée.

12 એતર્હિ કુત્રચિદ્ ગ્રામે પ્રવેશમાત્રે દશકુષ્ઠિનસ્તં સાક્ષાત્ કૃત્વા

Et comme il entrait dans un village, vinrent à sa rencontre dix hommes lépreux, qui se levèrent de loin,

13 દૂરે તિષ્ઠનત ઉચ્ચૈ ર્વક્તુમારેભિરે, હે પ્રભો યીશો દયસ્વાસ્માન્|

et ils haussèrent la voix en disant: « Jésus, maître, aie pitié de nous! »

14 તતઃ સ તાન્ દૃષ્ટ્વા જગાદ, યૂયં યાજકાનાં સમીપે સ્વાન્ દર્શયત, તતસ્તે ગચ્છન્તો રોગાત્ પરિષ્કૃતાઃ|

Ce que voyant, il leur dit: « Allez vous montrer aux prêtres. » Et il advint, pendant qu'ils s'y rendaient, qu'ils furent guéris.

15 તદા તેષામેકઃ સ્વં સ્વસ્થં દૃષ્ટ્વા પ્રોચ્ચૈરીશ્વરં ધન્યં વદન્ વ્યાઘુટ્યાયાતો યીશો ર્ગુણાનનુવદન્ તચ્ચરણાધોભૂમૌ પપાત;

Or l'un d'entre eux voyant qu'il avait été guéri revint glorifiant Dieu à haute voix,

16 સ ચાસીત્ શોમિરોણી|

et il tomba la face contre terre à ses pieds en lui rendant grâces; et c'était un Samaritain.

17 તદા યીશુરવદત્, દશજનાઃ કિં ન પરિષ્કૃતાઃ? તહ્યન્યે નવજનાઃ કુત્ર?

Mais Jésus prenant la parole dit: « Les dix n'ont-ils pas été guéris? Mais les neuf où sont-ils?

18 ઈશ્વરં ધન્યં વદન્તમ્ એનં વિદેશિનં વિના કોપ્યન્યો ન પ્રાપ્યત|

On ne les a pas vus revenir pour donner gloire à Dieu, sauf cet étranger. »

19 તદા સ તમુવાચ, ત્વમુત્થાય યાહિ વિશ્વાસસ્તે ત્વાં સ્વસ્થં કૃતવાન્|

Et il lui dit: « Lève-toi, va-t-en. »

20 અથ કદેશ્વરસ્ય રાજત્વં ભવિષ્યતીતિ ફિરૂશિભિઃ પૃષ્ટે સ પ્રત્યુવાચ, ઈશ્વરસ્ય રાજત્વમ્ ઐશ્વર્ય્યદર્શનેન ન ભવિષ્યતિ|

Or ayant été interrogé par les pharisiens sur l'époque de la venue du royaume de Dieu, il leur répliqua: « Le royaume de Dieu ne vient pas de manière à être épié,

21 અત એતસ્મિન્ પશ્ય તસ્મિન્ વા પશ્ય, ઇતિ વાક્યં લોકા વક્તું ન શક્ષ્યન્તિ, ઈશ્વરસ્ય રાજત્વં યુષ્માકમ્ અન્તરેવાસ્તે|

et l'on ne dira point: « Le voici ici, ou là. » Car voici, le royaume de Dieu est au milieu de vous. »

22 તતઃ સ શિષ્યાન્ જગાદ, યદા યુષ્માભિ ર્મનુજસુતસ્ય દિનમેકં દ્રષ્ટુમ્ વાઞ્છિષ્યતે કિન્તુ ન દર્શિષ્યતે, ઈદૃક્કાલ આયાતિ|

Mais il dit aux disciples: « Des jours viendront, où vous désirerez voir un des jours du fils de l'homme, et vous ne le verrez pas;

23 તદાત્ર પશ્ય વા તત્ર પશ્યેતિ વાક્યં લોકા વક્ષ્યન્તિ, કિન્તુ તેષાં પશ્ચાત્ મા યાત, માનુગચ્છત ચ|

et on vous dira: « Le voici ici, ou le voilà là; » n'y courez pas,

24 યતસ્તડિદ્ યથાકાશૈકદિશ્યુદિય તદન્યામપિ દિશં વ્યાપ્ય પ્રકાશતે તદ્વત્ નિજદિને મનુજસૂનુઃ પ્રકાશિષ્યતે|

car, comme l'éclair flamboyant brille de l'une des extrémités du ciel jusques à l'autre extrémité du ciel, il en sera de même du fils de l'homme;

25 કિન્તુ તત્પૂર્વ્વં તેનાનેકાનિ દુઃખાનિ ભોક્તવ્યાન્યેતદ્વર્ત્તમાનલોકૈશ્ચ સોઽવજ્ઞાતવ્યઃ|

mais il faut d'abord qu'il souffre beaucoup, et qu'il soit rejeté par cette génération.

26 નોહસ્ય વિદ્યમાનકાલે યથાભવત્ મનુષ્યસૂનોઃ કાલેપિ તથા ભવિષ્યતિ|

Et comme il est advenu du temps de Noé, de même adviendra-t-il aussi du temps du fils de l'homme;

27 યાવત્કાલં નોહો મહાપોતં નારોહદ્ આપ્લાવિવાર્ય્યેત્ય સર્વ્વં નાનાશયચ્ચ તાવત્કાલં યથા લોકા અભુઞ્જતાપિવન્ વ્યવહન્ વ્યવાહયંશ્ચ;

on mangeait, on buvait, les hommes prenaient des femmes et on donnait aux femmes des maris, jusques au jour où Noé entra dans l'arche; et le déluge survint et les fit tous périr.

28 ઇત્થં લોટો વર્ત્તમાનકાલેપિ યથા લોકા ભોજનપાનક્રયવિક્રયરોપણગૃહનિર્મ્માણકર્મ્મસુ પ્રાવર્ત્તન્ત,

De même, comme il advint du temps de Lot, on mangeait, on buvait, on achetait, on vendait, on plantait, on bâtissait,

29 કિન્તુ યદા લોટ્ સિદોમો નિર્જગામ તદા નભસઃ સગન્ધકાગ્નિવૃષ્ટિ ર્ભૂત્વા સર્વ્વં વ્યનાશયત્

mais le jour où Lot sortit de Sodome, il tomba du ciel une pluie de feu et de soufre et elle les fit tous périr,

30 તદ્વન્ માનવપુત્રપ્રકાશદિનેપિ ભવિષ્યતિ|

de même en sera-t-il le jour où le fils de l'homme sera révélé.

31 તદા યદિ કશ્ચિદ્ ગૃહોપરિ તિષ્ઠતિ તર્હિ સ ગૃહમધ્યાત્ કિમપિ દ્રવ્યમાનેતુમ્ અવરુહ્ય નૈતુ; યશ્ચ ક્ષેત્રે તિષ્ઠતિ સોપિ વ્યાઘુટ્ય નાયાતુ|

En ce jour-là, que celui qui sera sur le toit, et dont les ustensiles sont dans la maison, ne descende point pour les prendre, et que celui qui est aux champs ne revienne pas non plus en arrière:

32 લોટઃ પત્નીં સ્મરત|

souvenez-vous de la femme de Lot.

33 યઃ પ્રાણાન્ રક્ષિતું ચેષ્ટિષ્યતે સ પ્રાણાન્ હારયિષ્યતિ યસ્તુ પ્રાણાન્ હારયિષ્યતિ સએવ પ્રાણાન્ રક્ષિષ્યતિ|

Mais celui qui aura cherché à rester en possession de sa vie la perdra, tandis que celui qui l'aura perdue la conservera.

34 યુષ્માનહં વચ્મિ તસ્યાં રાત્રૌ શય્યૈકગતયો ર્લોકયોરેકો ધારિષ્યતે પરસ્ત્યક્ષ્યતે|

Je vous le déclare, cette nuit-là deux personnes seront sur un lit, l'une sera prise et l'autre sera laissée.

35 સ્ત્રિયૌ યુગપત્ પેષણીં વ્યાવર્ત્તયિષ્યતસ્તયોરેકા ધારિષ્યતે પરાત્યક્ષ્યતે|

Deux femmes moudront ensemble, l'une sera prise, mais l'autre sera laissée. »

36 પુરુષૌ ક્ષેત્રે સ્થાસ્યતસ્તયોરેકો ધારિષ્યતે પરસ્ત્યક્ષ્યતે|

[Deux hommes seront dans la campagne, l'un sera pris et l'autre sera laissé.]

37 તદા તે પપ્રચ્છુઃ, હે પ્રભો કુત્રેત્થં ભવિષ્યતિ? તતઃ સ ઉવાચ, યત્ર શવસ્તિષ્ઠતિ તત્ર ગૃધ્રા મિલન્તિ|

Et prenant la parole ils lui dirent: « Où, Seigneur? » Mais il leur dit: « Là où est le corps, c'est là aussi que se rassembleront les aigles. »