लूकः 22
1 अपरञ्च किण्वशून्यपूपोत्सवस्य काल उपस्थिते
୧ପାସ୍କା ପାରାବ୍ ନୁତୁମଃତାନ୍ ସାବାଃ ହଲଙ୍ଗ୍ରେୟାଃ ପାରାବ୍ ନାଡ଼େଃୟାନା,
2 प्रधानयाजका अध्यायकाश्च यथा तं हन्तुं शक्नुवन्ति तथोपायाम् अचेष्टन्त किन्तु लोकेभ्यो बिभ्युः।
୨ଆଡଃ ମାରାଙ୍ଗ୍ ଯାଜାକ୍କ ଆଡଃ ଆଇନ୍ ଇତୁକ ଆବୁ ୟୀଶୁକେ ଚିଲ୍କାବୁ ଗଜିୟା ମେନ୍ତେ ହରାକ ଦାଣାଁଁବାଡ଼ା ତାଇକେନା, ଇନ୍କୁଦ ହଡ଼କକେ ବରଆକତାନ୍ ତାଇକେନାକ ।
3 एतस्तिन् समये द्वादशशिष्येषु गणित ईष्करियोतीयरूढिमान् यो यिहूदास्तस्यान्तःकरणं शैतानाश्रितत्वात्
୩ଏନ୍ତେ ଗେଲ୍ବାର୍ ଚେଲାକଏତେ, ଇଷ୍କାରିୟତ୍ ଯିହୁଦା ନୁତୁମଃତାନ୍ ମିଆଁଦ୍ନିୟାଃରେ ସାଏତାନ୍ ବଲୟାନାଏ ।
4 स गत्वा यथा यीशुं तेषां करेषु समर्पयितुं शक्नोति तथा मन्त्रणां प्रधानयाजकैः सेनापतिभिश्च सह चकार।
୪ଆଡଃ ଇନିଃ ସେନଃୟାନ୍ତେ ଆଇଙ୍ଗ୍ ୟୀଶୁକେ ଚିଲ୍କା ଆପେୟାଃ ତିଃଇରେ ଜିମାଇୟା ମେନ୍ତେ ମାରାଙ୍ଗ୍ ଯାଜାକ୍କ ଆଡଃ ସିପାଇକଆଃ ଗମ୍କେକଲଃ ବାଖାଁଣ୍କେଦାଏ ।
5 तेन ते तुष्टास्तस्मै मुद्रां दातुं पणं चक्रुः।
୫ଇନ୍କୁ ଟାକାଲେ ଏମାମେୟା ମେନ୍ତେ ରାସ୍କାତାନ୍ଲଃକ ହୁଣ୍ଡିୟାନା ।
6 ततः सोङ्गीकृत्य यथा लोकानामगोचरे तं परकरेषु समर्पयितुं शक्नोति तथावकाशं चेष्टितुमारेभे।
୬ଆଡଃ ଇନିଃ ରାଜିୟାନାଏ ଆଡଃ କା ହାଲାଗୁଲାଏତାନ୍ଲଃ ଇନ୍କୁଆଃ ତିଃଇରେ ୟୀଶୁକେ ସାବ୍ରିକାଇ ନାଗେନ୍ତେ ସୁଯୋଗ୍ ଦାଣାଁଁତାନାଏ ତାଇକେନା ।
7 अथ किण्वशून्यपूपोत्मवदिने, अर्थात् यस्मिन् दिने निस्तारोत्सवस्य मेषो हन्तव्यस्तस्मिन् दिने
୭ସାବାଃ ହଲଙ୍ଗ୍ରେୟାଃ ପାରାବ୍ ଦିପିଲିରେ, ପାସ୍କା ପାରାବ୍ ନାଗେନ୍ତେ ମିଣ୍ଡିହନ୍ଆଃ ଦାଣେଁ ମାୟୋମ୍ ଲାଗାତିଙ୍ଗ୍ ତାଇକେନା ।
8 यीशुः पितरं योहनञ्चाहूय जगाद, युवां गत्वास्माकं भोजनार्थं निस्तारोत्सवस्य द्रव्याण्यासादयतं।
୮ୟୀଶୁ, ପାତ୍ରାସ୍ ଆଡଃ ଯୋହାନ୍କେ “ପାସ୍କା ପାରାବ୍ ନାଙ୍ଗ୍ ଜମେୟାଃଁ ବାବାଇ ନାଗେନ୍ତେ” କୁଲ୍କେଦ୍କିନା ।
9 तदा तौ पप्रच्छतुः कुचासादयावो भवतः केच्छा?
୯ଏନ୍ତେ ଇନ୍କିନ୍ ଇନିଃକେ କୁଲିକିୟାକିନ୍, “ଆଲିଙ୍ଗ୍ ଅକ ଠାୟାଦ୍ରେ ବାଇୟାଲିଙ୍ଗ୍ ମେନ୍ତେମ୍ ସାନାଙ୍ଗ୍ତାନା?”
10 तदा सोवादीत्, नगरे प्रविष्टे कश्चिज्जलकुम्भमादाय युवां साक्षात् करिष्यति स यन्निवेशनं प्रविशति युवामपि तन्निवेशनं तत्पश्चादित्वा निवेशनपतिम् इति वाक्यं वदतं,
୧୦ୟୀଶୁ ମେତାଦ୍କିନାଏ, “ନାଗାର୍ରେ ବଲଃ ଇମ୍ତା ଦାଆଃଚାଟୁ ତେଙ୍ଗଃକାଦ୍ ମିଆଁଦ୍ ହଡ଼କେ ନାମିଁୟାବେନ୍, ଇନିଃ ବଲଃ ଅଡ଼ାଃତେ ଅତଙ୍ଗ୍ଇଁବେନ୍,
11 यत्राहं निस्तारोत्सवस्य भोज्यं शिष्यैः सार्द्धं भोक्तुं शक्नोमि सातिथिशालाा कुत्र? कथामिमां प्रभुस्त्वां पृच्छति।
୧୧ଆଡଃ ଅଡ଼ାଃରେନ୍ ଗମ୍କେ କେ କାଜିୟାଇବେନ୍, ‘ଗୁରୁ କୁଲିତାନାଏ, ବାଖ୍ରା ଅକ୍ତାଃରେୟା? ଏନ୍ତାଃଦ ଆଇଁୟାଃ ଚେଲାକଲଃ ପାସ୍କା ପାରାବ୍ରେୟାଃ ଜମେୟାଁଃ ଜମେୟାଁଇଙ୍ଗ୍ ।’
12 ततः स जनो द्वितीयप्रकोष्ठीयम् एकं शस्तं कोष्ठं दर्शयिष्यति तत्र भोज्यमासादयतं।
୧୨ଇନିଃ ବାଇସେକାଡ଼ାକାନ୍ ମାରାଙ୍ଗ୍ ବାଖ୍ରା ଉଦୁବାବେନାଏ, ଏନ୍ତାଃରେ ବାଇୟେବେନ୍ ।”
13 ततस्तौ गत्वा तद्वाक्यानुसारेण सर्व्वं दृष्द्वा तत्र निस्तारोत्सवीयं भोज्यमासादयामासतुः।
୧୩ଇନ୍କିନ୍ ସେନଃୟାନ୍ତେ ୟୀଶୁ ଉଦୁବାଦ୍କିନ୍ଲେକା ନାମ୍କେଦାଃକିନ୍, ଆଡଃ ପାସ୍କା ପାରାବ୍ ନାଙ୍ଗ୍ ଜମେୟାଁଃକିନ୍ ବାଇକେଦାଃ ।
14 अथ काल उपस्थिते यीशु र्द्वादशभिः प्रेरितैः सह भोक्तुमुपविश्य कथितवान्
୧୪ଆଡଃ ଏନ୍ ଦିପିଲି ସେଟେର୍ୟାନ୍ଚି ୟୀଶୁ ଆୟାଃ ପ୍ରେରିତ୍କଲଃ ଜଜମ୍ ନାଗେନ୍ତେ ଦୁବ୍ୟାନାଏ ।
15 मम दुःखभोगात् पूर्व्वं युभाभिः सह निस्तारोत्सवस्यैतस्य भोज्यं भोक्तुं मयातिवाञ्छा कृता।
୧୫ଆଡଃ ଇନିଃ ଇନ୍କୁକେ କାଜିୟାଦ୍କଆଏ, “ଆଇଙ୍ଗ୍ ଦୁକୁ ସାହାତିଙ୍ଗ୍ୟେଁ ସିଦାରେ ନେ ପାସ୍କା ପାରାବ୍ରେୟାଃ ଜମେୟାଃଁ ଆପେଲଃ ଜଜମାଇଙ୍ଗ୍ ସାନାଙ୍ଗ୍ତାନା ।
16 युष्मान् वदामि, यावत्कालम् ईश्वरराज्ये भोजनं न करिष्ये तावत्कालम् इदं न भोक्ष्ये।
୧୬ଆଇଙ୍ଗ୍ଦ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ଆଃ ରାଇଜ୍ରେ ଏନାରାଃ ସବେନ୍ ମୁଣ୍ଡି ଆଉରି ଉଦୁବଃ ଜାକେଦ୍ ଆଡଃ ଚିଉଲାହ କାଇଙ୍ଗ୍ ଜମାଃ ମେତାପେତାନାଇଙ୍ଗ୍ ।”
17 तदा स पानपात्रमादाय ईश्वरस्य गुणान् कीर्त्तयित्वा तेभ्यो दत्वावदत्, इदं गृह्लीत यूयं विभज्य पिवत।
୧୭ଆଡଃ କାଟୋରା ଆଉକେଦ୍ତେ, ଇନିଃ ଧାନ୍ୟାବାଦ୍ ଏମ୍ତାନ୍ଲଃ ମେତାଦ୍କଆଏ, “ଆପେୟାଃ ଥାଲାରେ ନେଆଁଁ ହାଟିଙ୍ଗ୍ୟେଁପେ ।”
18 युष्मान् वदामि यावत्कालम् ईश्वरराजत्वस्य संस्थापनं न भवति तावद् द्राक्षाफलरसं न पास्यामि।
୧୮ଆଇଙ୍ଗ୍ଦ କାଜିୟାପେ ତାନାଇଙ୍ଗ୍, “ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ଆଃ ରାଇଜ୍ ଆଉରି ହିଜୁଃଜାକେଦ୍ ଆଇଙ୍ଗ୍ ଦାଖ୍ରାସି ଆଡଃ ଚିଉଲାଅ କାଇଙ୍ଗ୍ ନୁଁଇଆ ।”
19 ततः पूपं गृहीत्वा ईश्वरगुणान् कीर्त्तयित्वा भङ्क्ता तेभ्यो दत्वावदत्, युष्मदर्थं समर्पितं यन्मम वपुस्तदिदं, एतत् कर्म्म मम स्मरणार्थं कुरुध्वं।
୧୯ଆଡଃ ଇନିଃ ହଲଙ୍ଗ୍ ସାବ୍କେଦ୍ତେ, ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍କେ ଧାନ୍ୟାବାଦ୍ ଏମ୍କିୟାଏ ଆଡଃ ଏନାକେ କେଚାଃକେଦ୍ତେ ଇନ୍କୁକେ ଏମ୍ତାନ୍ଲଃ କାଜିୟାଦ୍କଆଏ, “ନେଆଁଁ ଆଇଁୟାଃ ହଡ଼୍ମତାନାଃ, ଆପେ ନାଗେନ୍ତେ ଏମଃତାନା, ଆଇଙ୍ଗ୍କେ ପାହାମିଙ୍ଗ୍ ନାଗେନ୍ତେ ନେଆଁଁ ରିକାଏପେ ।”
20 अथ भोजनान्ते तादृशं पात्रं गृहीत्वावदत्, युष्मत्कृते पातितं यन्मम रक्तं तेन निर्णीतनवनियमरूपं पानपात्रमिदं।
୨୦ଏନ୍ଲେକାଗି, ଇନିଃ ଆୟୁବ୍ଜମେୟାଃଁ ତାୟମ୍ତେ କାଟୋରା ସାବ୍କେଦ୍ତେ ମେତାଦ୍କଆଏ, “ନେ କାଟୋରା ଆଇଁୟାଃ ମାୟୋମ୍ତେ ଆପେୟାଃ ନାଙ୍ଗ୍ ଲିଙ୍ଗିୟଃତାନ୍ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ଆଃ ରାଜିନାମାରାଃ ନାୱାନିୟାମ୍ ତାନାଃ ।
21 पश्यत यो मां परकरेषु समर्पयिष्यति स मया सह भोजनासन उपविशति।
୨୧“ମେନ୍ଦ ନେଲେପେ ଆଇଙ୍ଗ୍କେ ସାବ୍ଇଚିନିୟାଃ ତିଃଇ ଆଇଁୟାଃଲଃ ମେଜ୍ରେୟା ।
22 यथा निरूपितमास्ते तदनुसारेणा मनुष्यपुुत्रस्य गति र्भविष्यति किन्तु यस्तं परकरेषु समर्पयिष्यति तस्य सन्तापो भविष्यति।
୨୨ମାନୱାହନ୍ ଆୟାଃ ନାଗେନ୍ତେ ଦହାକାନ୍ ଲେକାଏ ସେନଃତାନା, ମେନ୍ଦ ବାଇରିକଆଃ ତିଃଇରେ ଇନିଃକେ ସାବ୍ରିକାନିଃ ହାୟ୍ ହାୟ୍ ଚିମିନ୍ ଦୁକୁନାମେୟାଏ ।”
23 तदा तेषां को जन एतत् कर्म्म करिष्यति तत् ते परस्परं प्रष्टुमारेभिरे।
୨୩ଆଡଃ ଇନ୍କୁ ଆବୁଏତେ ନେ କାମି କାମିନିଃ ଅକଏ ତାନିଃ ମେନ୍ତେ ଆକ ଆକରେକ କୁଲିବାଡ଼ାକେଦାଃ ।
24 अपरं तेषां को जनः श्रेष्ठत्वेन गणयिष्यते, अत्रार्थे तेषां विवादोभवत्।
୨୪ଚେଲାକ ଆବୁଏତେ ଅକଏ ମାରାଙ୍ଗ୍ନିଃ ଆଟ୍କାରଃଆଏ ମେନ୍ତେକ ଏପ୍ରାଙ୍ଗ୍ୟାନା ।
25 अस्मात् कारणात् सोवदत्, अन्यदेशीयानां राजानः प्रजानामुपरि प्रभुत्वं कुर्व्वन्ति दारुणशासनं कृत्वापि ते भूपतित्वेन विख्याता भवन्ति च।
୨୫ୟୀଶୁ ଇନ୍କୁକେ କାଜିୟାଦ୍କଆଏ, “ଏଟାଃ ଜାତିରେନ୍କଆଃ ରାଜାକ ଇନ୍କୁରେକ ରାଇଜେତାନା, ଆଡଃ ଇନ୍କୁଆଃରେ ଆକ୍ତେୟାର୍ ତାନ୍କକେ ଗାତିକ କାଜିୟଃତାନା ।
26 किन्तु युष्माकं तथा न भविष्यति, यो युष्माकं श्रेष्ठो भविष्यति स कनिष्ठवद् भवतु, यश्च मुख्यो भविष्यति स सेवकवद्भवतु।
୨୬ମେନ୍ଦ ଆପେ ଆଲ୍ପେ ନେକାଅଆଃ, ଆପେୟାଃ ଥାଲାରେ ମାରାଙ୍ଗ୍ନିଃ ହୁଡିଙ୍ଗ୍ନିଃଲେକା, ଆଡଃ ଆଗୁଆଇନିଃ ସୁସାର୍ନିଃ ଲେକା ତାଇନଃକାଏ ।
27 भोजनोपविष्टपरिचारकयोः कः श्रेष्ठः? यो भोजनायोपविशति स किं श्रेष्ठो न भवति? किन्तु युष्माकं मध्येऽहं परिचारकइवास्मि।
୨୭ଅକଏ ମାରାଙ୍ଗ୍ଆଏ, ଜଜମ୍ରେ ଦୁବାକାନ୍ନିଃ ଚି ଦାସି? ଚିୟାଃ ଜଜମ୍ରେ ଦୁବାକାନ୍ନିଃ କାଏ ମାରାଙ୍ଗ୍ଆଁ? ମେନ୍ଦ ଆଇଙ୍ଗ୍ ଆପେୟାଃ ଥାଲାରେ ମିଆଁଦ୍ ଦାସିଲେକାଃଇଙ୍ଗ୍ ।
28 अपरञ्च युयं मम परीक्षाकाले प्रथममारभ्य मया सह स्थिता
୨୮“ଆଇଁୟାଃ ବିନିଡ଼ାଅକରେ ଆଇଙ୍ଗ୍ଲଃ ତାଇକାନ୍କ ଆପେଗି ତାନ୍ପେ ।
29 एतत्कारणात् पित्रा यथा मदर्थं राज्यमेकं निरूपितं तथाहमपि युष्मदर्थं राज्यं निरूपयामि।
୨୯ଆଡଃ ଆପୁଇଙ୍ଗ୍ ଆଇଙ୍ଗ୍କେ ରାଇଜ୍ ରିକାଏରେୟାଃ ଆକ୍ତେୟାର୍ ଏମାକାଦିଙ୍ଗ୍ ଲେକା ଆଇଙ୍ଗ୍ହଁ ଆପେକେ ଆକ୍ତେୟାର୍ ଏମାପେତାନାଇଙ୍ଗ୍,
30 तस्मान् मम राज्ये भोजनासने च भोजनपाने करिष्यध्वे सिंहासनेषूपविश्य चेस्रायेलीयानां द्वादशवंशानां विचारं करिष्यध्वे।
୩୦ଜେ'ଲେକାଚି, ଆପେ ଆଇଁୟାଃ ରାଇଜ୍ରେ ଆଇଁୟାଃ ମେଜ୍ରେପେ ଜମ୍ନୁଁଏୟା ଆଡଃ ରାଜ୍ଗାଦିରେ ଦୁବ୍କେଦ୍ତେ ଇସ୍ରାଏଲ୍ରେନ୍ ବାରା କିଲିକଆଃପେ ବିଚାରେୟା ।
31 अपरं प्रभुरुवाच, हे शिमोन् पश्य तितउना धान्यानीव युष्मान् शैतान् चालयितुम् ऐच्छत्,
୩୧“ଏ ଶିମୋନ୍, ଏ ଶିମୋନ୍, ନେଲେମ୍ ଚାଷି ଗହମ୍କେ ହାଟାଃରେ କେଲାଅକେଦ୍ତେ ପେଟେଃକେ ଆତମେଲେକା, ଆପେକେ ବିଡ଼ାଅ ମେନ୍ତେ ସାଏତାନ୍ହଗି ବୁଗିନ୍ ହଡ଼କତାଃଏତେ ଏତ୍କାନ୍ ହଡ଼କକେ ଆଲ୍ଗାଅରେୟାଃ ଆନ୍ଚୁଇ ନାମାକାଦା ।
32 किन्तु तव विश्वासस्य लोपो यथा न भवति एतत् त्वदर्थं प्रार्थितं मया, त्वन्मनसि परिवर्त्तिते च भ्रातृणां मनांसि स्थिरीकुरु।
୩୨ମେନ୍ଦ ଆମାଃ ବିଶ୍ୱାସ୍ ଆଲକା ଚାବାଃଅ ମେନ୍ତେ ଆଇଙ୍ଗ୍ ଆମାଃ ନାଗେନ୍ତେଇଙ୍ଗ୍ ବିନ୍ତିୟାକାଦାଃ, ଆଡଃ ଆମ୍ ରୁହାଡ଼୍ରେଦ ଆମାଃ ହାଗାକକେ ପକ୍ତାକମେ ।”
33 तदा सोवदत्, हे प्रभोहं त्वया सार्द्धं कारां मृतिञ्च यातुं मज्जितोस्मि।
୩୩ମେନ୍ଦ ପାତ୍ରାସ୍ କାଜିକିୟାଏ, “ହେ ପ୍ରାଭୁ ଆମ୍ଲଃ ଜେହେଲ୍ତେ ସେନ୍ ଆଡଃ ଗଜଃ ନାଗେନ୍ତେ ସାପ୍ଡ଼ାଅକାନାଇଙ୍ଗ୍ ।”
34 ततः स उवाच, हे पितर त्वां वदामि, अद्य कुक्कुटरवात् पूर्व्वं त्वं मत्परिचयं वारत्रयम् अपह्वोष्यसे।
୩୪ୟୀଶୁ ମେତାଇଜାଏ, “ଏ ପାତ୍ରାସ୍, ତିସିଙ୍ଗ୍ଗି ସାଣ୍ଡିସିମ୍ ରାଆଃ ସିଦାରେ ଆପିସା ଇନିଃକେ କାଇଙ୍ଗ୍ ସାରିୟାଃ ମେନ୍ତେମ୍ ମେନେୟା, ନେଆଁଁଇଙ୍ଗ୍ ମେତାମ୍ତାନା ।”
35 अपरं स पप्रच्छ, यदा मुद्रासम्पुटं खाद्यपात्रं पादुकाञ्च विना युष्मान् प्राहिणवं तदा युष्माकं कस्यापि न्यूनतासीत्? ते प्रोचुः कस्यापि न।
୩୫ଏନ୍ତେ ୟୀଶୁ ଆୟାଃ ଚେଲାକକେ କୁଲିକେଦ୍କଆଏ, “ଆଇଙ୍ଗ୍ ଆପେକେ ବେଗାର୍ ପାଏସାମୁନା, ଥାଇଲା, ଆଡଃ ଖାର୍ପାତେଇଙ୍ଗ୍ କୁଲ୍କେଦ୍ପେରେ, ଚିୟାଃ ଜେତ୍ନାଃତେପେ ଜାଞ୍ଜିୟାନା?” “ଜେତ୍ନାଃତେ କାହା” ମେନ୍ତେକ କାଜିରୁହାଡ଼୍କିୟା ।
36 तदा सोवदत् किन्त्विदानीं मुद्रासम्पुटं खाद्यपात्रं वा यस्यास्ति तेन तद्ग्रहीतव्यं, यस्य च कृपाणोे नास्ति तेन स्ववस्त्रं विक्रीय स क्रेतव्यः।
୩୬ୟୀଶୁ ଇନ୍କୁକେ ମେତାଦ୍କଆଏ, “ମେନ୍ଦ ନାହାଁଃ ପାଏସାମୁନା ତାଇନଃନିଃ ଏନା ଇଦିକାଏ, ଆଡଃ ଥାଇଲାହଁ, ଆଡଃ ଅକଏତାଃରେ ତାରାଉଡ଼ି ବାନଆଃ ଇନିଃ ଆୟାଃ ଲିଜାଃ ଆଖ୍ରିଙ୍ଗ୍କେଦ୍ତେ ମିଆଁଦ୍ କିରିଙ୍ଗ୍ୟେଁକାଏ ।
37 यतो युष्मानहं वदामि, अपराधिजनैः सार्द्धं गणितः स भविष्यति। इदं यच्छास्त्रीयं वचनं लिखितमस्ति तन्मयि फलिष्यति यतो मम सम्बन्धीयं सर्व्वं सेत्स्यति।
୩୭ନେଆଁ ଧାରାମ୍ପୁଥିରେ ଅଲାକାନା, ‘ଇନିଃ କା ଧାର୍ମାନ୍ ହଡ଼କଲଃ ଲେକାୟାନାଏ,’ ଆଡଃ ଆଇଙ୍ଗ୍ ମେତାପେ ତାନାଇଙ୍ଗ୍, ନେଆଁଁ ଆଇଁୟାଃରେ ହବାଅଃଗିୟା । ହେଗି, ଧାରାମ୍ପୁଥିରେ ଆଇଁୟାଃ ବିଷାଏରେ ଅଲାକାନ୍ତେୟାଃଦ ସାର୍ତିଗି ହବାଅଃଗିୟା ।”
38 तदा ते प्रोचुः प्रभो पश्य इमौ कृपाणौ। ततः सोवदद् एतौ यथेष्टौ।
୩୮ଚେଲାକ କାଜିକିୟାଃକ, “ହେ ପ୍ରାଭୁ, ନେଲେମେ ବାରିଆ ତାରାଉଡ଼ି ନେତାଃରେୟା ।” ଇନିଃ ମେତାଦ୍କଆଏ, “ଇମ୍ନାଙ୍ଗ୍ରେ ହବାକଆଃ ।”
39 अथ स तस्माद्वहि र्गत्वा स्वाचारानुसारेण जैतुननामाद्रिं जगाम शिष्याश्च तत्पश्चाद् ययुः।
୩୯ୟୀଶୁ ସାହାର୍ହେତେ ଅଡଙ୍ଗ୍ୟାନ୍ଲଃ ସବେନ୍ ହୁଲାଙ୍ଗ୍ ସେନଃତାନ୍ଲେକା ଜାଇତୁନ୍ ବୁରୁତେ ସେନଃୟାନା, ଆଡଃ ଇନିୟାଃ ଚେଲାକହ ଅତଙ୍ଗ୍କିୟାକ ।
40 तत्रोपस्थाय स तानुवाच, यथा परीक्षायां न पतथ तदर्थं प्रार्थयध्वं।
୪୦ଏନ୍ ଠାୟାଦ୍ରେ ସେଟେର୍ୟାନ୍ଚି ମେତାଦ୍କଆଏ, “ବିଡ଼ାଅରେ ଆଲ୍ପେ ଉୟୁଗଃକା ମେନ୍ତେ ବିନ୍ତିପେ ।”
41 पश्चात् स तस्माद् एकशरक्षेपाद् बहि र्गत्वा जानुनी पातयित्वा एतत् प्रार्थयाञ्चक्रे,
୪୧ୟୀଶୁ ମିଆଁଦ୍ ଦିରିହୁଦ୍ମାଃ ଇମ୍ନାଙ୍ଗ୍ ସାଙ୍ଗିନ୍ ଇନ୍କୁଏତେ ଆତମ୍ୟାନାଏ, ଆଡଃ ଇକ୍ଡ଼ୁମ୍କେଦ୍ତେ ବିନ୍ତିକେଦାଏ ।
42 हे पित र्यदि भवान् सम्मन्यते तर्हि कंसमेनं ममान्तिकाद् दूरय किन्तु मदिच्छानुरूपं न त्वदिच्छानुरूपं भवतु।
୪୨“ହେ ଆବା, ଆମ୍ ସାନାଙ୍ଗ୍ରେଦ ନେ କାଟୋରା ଆଇଙ୍ଗ୍ଏତେ ଆତମେଁମେ, ଏନ୍ରେୟ ଆଇଁୟାଃ ସାନାଙ୍ଗ୍ଲେକାଦ କାହା ମେନ୍ଦ ଆମାଃ ସାନାଙ୍ଗ୍ଲେକା ହବାଅଃକା ।”
43 तदा तस्मै शक्तिं दातुं स्वर्गीयदूतो दर्शनं ददौ।
୪୩ସିର୍ମାସାଃଏତେ ମିଆଁଦ୍ ସିର୍ମାରେନ୍ ଦାସି ଇନିଃକେ ପେଡ଼େଜି ନାଗେନ୍ତେ ଇନିଃତାଃତେ ହିଜୁଃୟାନା ।
44 पश्चात् सोत्यन्तं यातनया व्याकुलो भूत्वा पुनर्दृढं प्रार्थयाञ्चक्रे, तस्माद् बृहच्छोणितबिन्दव इव तस्य स्वेदबिन्दवः पृथिव्यां पतितुमारेभिरे।
୪୪ଆଡଃ ୟୀଶୁ ପୁରାଃ ଦୁକୁୟାନ୍ତେ ପୁରାଃଗି ବିନ୍ତିଗରୋଙ୍ଗ୍କେଦାଃଏ ଆଡଃ ଇନିୟାଃ ବାଲ୍ବାଲ୍ଦାଆଃ ଅତେରେ ଜରତାନ୍ ସାକିଦ୍ ମାୟୋମ୍ଲେକାୟାନା ।
45 अथ प्रार्थनात उत्थाय शिष्याणां समीपमेत्य तान् मनोदुःखिनो निद्रितान् दृष्ट्वावदत्
୪୫ଇନିଃ ବିନ୍ତିକେଦ୍ତେ ବିରିଦ୍ୟାନାଏ ଆଡଃ ଆୟାଃ ଚେଲାକତାଃ ରୁହାଡ଼୍ୟାନ୍ଚି, ଇନ୍କୁକେ ଦୁଡ଼ୁମାକାନ୍ ନାମ୍କେଦ୍କଆଏ, ଆଡଃ ହୁଡିଙ୍ଗ୍ଜୀଉୟାନାଏ ।
46 कुतो निद्राथ? परीक्षायाम् अपतनार्थं प्रर्थयध्वं।
୪୬ଇନିଃ କୁଲିକେଦ୍କଆଏ, “ଚିନାଃମେନ୍ତେପେ ଦୁଡ଼ୁମ୍ତାନା? ମାର୍ ବିରିଦ୍ପେ ଆଡଃ ବିଡ଼ାଅରେ ଆଲ୍ପେ ଉୟୁଗଃକା ମେନ୍ତେ ବିନ୍ତିପେ ।”
47 एतत्कथायाः कथनकाले द्वादशशिष्याणां मध्ये गणितो यिहूदानामा जनतासहितस्तेषाम् अग्रे चलित्वा यीशोश्चुम्बनार्थं तदन्तिकम् आययौ।
୪୭ୟୀଶୁ ନେଆଁଁ କାଜିତାନ୍ ତାଇକେନ୍ ଇମ୍ତାଗି ନେଲେପେ ଗାଦେଲହଡ଼କ ହିଜୁଃୟାନା, ଆଡଃ ଗେଲ୍ବାର୍ ଚେଲାକଏତେ ଯିହୁଦା ନୁତୁମ୍ ମିଆଁଦ୍ ଚେଲା ଇନ୍କୁକେ ଆୟାର୍ତେ ଆଉକେଦ୍କଆ ଆଡଃ ୟୀଶୁକେ ଚଅଃ'ଇ ନାଗେନ୍ତେ ଇନିଃତାଃତେ ନାଡ଼େଃୟାନା,
48 तदा यीशुरुवाच, हे यिहूदा किं चुम्बनेन मनुष्यपुत्रं परकरेषु समर्पयसि?
୪୮ମେନ୍ଦ ୟୀଶୁ ମେତାଇଜାଏ, “ଏ ଯିହୁଦା, ଚିୟାଃ ଆମ୍ ମାନୱାହନ୍କେ ଚଅଃ'ଇତାନ୍ଲମ୍ ସାବ୍ଇଚିତାନା?”
49 तदा यद्यद् घटिष्यते तदनुमाय सङ्गिभिरुक्तं, हे प्रभो वयं कि खङ्गेन घातयिष्यामः?
୪୯ୟୀଶୁଲଃ ତାଇକେନ୍କ ହବାଅଃତେୟାଃ ନେଲ୍କେଦ୍ତେ କାଜିକିୟାକ, “ହେ ପ୍ରାଭୁ ଚିୟାଃ ଆଲେ ତାରାଉଡ଼ିତେଲେ ମାଆଃକଆ?
50 तत एकः करवालेनाहत्य प्रधानयाजकस्य दासस्य दक्षिणं कर्णं चिच्छेद।
୫୦ଆଡଃ ଇନ୍କୁଏତେ ମିଆଁଦ୍ନିଃ ମାରାଙ୍ଗ୍ ଯାଜାକ୍ଆଃ ଦାସିରାଃ ଜମ୍ ଲୁତୁର୍କେ ମାଆଃଖାଣ୍ଡାଅକେଦାଏ ।”
51 अधूना निवर्त्तस्व इत्युक्त्वा यीशुस्तस्य श्रुतिं स्पृष्ट्वा स्वस्यं चकार।
୫୧ମେନ୍ଦ ୟୀଶୁ କାଜିରୁହାଡ଼୍କେଦାଏ, “ନେଆଁଦ କାହା” ଆଡଃ ଏନ୍ ଦାସିଆଃ ଲୁତୁର୍ ଜୁଟିଦ୍କେଦ୍ତେ ଇନିଃକେ ବୁଗିକିୟାଏ ।
52 पश्चाद् यीशुः समीपस्थान् प्रधानयाजकान् मन्दिरस्य सेनापतीन् प्राचीनांश्च जगाद, यूयं कृपाणान् यष्टींश्च गृहीत्वा मां किं चोरं धर्त्तुमायाताः?
୫୨ଏନ୍ତେ ୟୀଶୁ ଆୟାଃତାଃ ହିଜୁଆକାନ୍ ମାରାଙ୍ଗ୍ ଯାଜାକ୍କ, ମାନ୍ଦିର୍ ହରକଆଃ ଗୁସିୟାଁକ, ଆଡଃ ପ୍ରାଚିନ୍କକେ କାଜିୟାଦ୍କଆଏ, “ଚିୟାଃ ଆପେ କୁମ୍ବୁଡ଼ୁସାବ୍ଲେକା ତାରାଉଡ଼ି ଆଡଃ ଭଙ୍ଗାଟ୍କ ସାବ୍କେଦ୍ତେପେ ହିଜୁଆକାନା?
53 यदाहं युष्माभिः सह प्रतिदिनं मन्दिरेऽतिष्ठं तदा मां धर्त्तं न प्रवृत्ताः, किन्त्विदानीं युष्माकं समयोन्धकारस्य चाधिपत्यमस्ति।
୫୩ସବେନ୍ ହୁଲାଙ୍ଗ୍ ଆଇଙ୍ଗ୍ ମାନ୍ଦିର୍ରେ ଆପେଲଃ ତାଇକେନ୍ଇମ୍ତା ଆପେ ଆଇଙ୍ଗ୍ରେ ତିଃଇ କାପେ ଜିଲିଙ୍ଗ୍କେଦାଃ । ମେନ୍ଦ ନେଆଁଁ ଆପେୟାଃ ସାମାଏ ତାନାଃ ଆଡଃ ନୁବାଃରେୟାଃ ରାଇଜ୍ତାନାଃ ।”
54 अथ ते तं धृत्वा महायाजकस्य निवेशनं निन्युः। ततः पितरो दूरे दूरे पश्चादित्वा
୫୪ଇନ୍କୁ ୟୀଶୁକେ ସାବ୍ଇଦିକିଃତେ ମାରାଙ୍ଗ୍ ଯାଜାକ୍କଆଃ ଅଡ଼ାଃତେକ ଇଦିକିୟାଃ, ଆଡଃ ପାତ୍ରାସ୍ ସାଙ୍ଗିନ୍ରେ ତାଇକେଦ୍ତେ ଦୟା ଦୟା ଇନିଃକେ ଅତଙ୍ଗ୍କିୟା ।
55 बृहत्कोष्ठस्य मध्ये यत्राग्निं ज्वालयित्वा लोकाः समेत्योपविष्टास्तत्र तैः सार्द्धम् उपविवेश।
୫୫ମେନ୍ଦ ଇନ୍କୁ ଅଡ଼ାଃରାଚାରେ ସେଙ୍ଗେଲ୍ତିଙ୍ଗ୍କେଦ୍ତେ ସବେନ୍କ ଦୁବ୍ୟାନା, ଆଡଃ ପାତ୍ରାସ୍ହ ଇନ୍କୁଲଃ ଦୁବ୍ୟାନାଏ ।
56 अथ वह्निसन्निधौ समुपवेशकाले काचिद्दासी मनो निविश्य तं निरीक्ष्यावदत् पुमानयं तस्य सङ्गेऽस्थात्।
୫୬ମିଆଁଦ୍ କାମ୍ଡ଼ି ଇନିଃକେ ସେଙ୍ଗେଲ୍ଜାପାଃରେ ଦୁବାକାନ୍ ନେଲ୍କିଃତେ ନେଲ୍ବାଇକିୟାଏ ଆଡଃ ମେନ୍କେଦାଏ, “ନିଃ ହଗି ୟୀଶୁଲଃ ତାଇକେନାଏ ।”
57 किन्तु स तद् अपह्नुत्यावादीत् हे नारि तमहं न परिचिनोमि।
୫୭ମେନ୍ଦ ଇନିଃ ଦଦାଦ୍ତାନ୍ଲଃ କାଜିକିୟାଏ, “ଏ କୁଡ଼ି ଆଇଙ୍ଗ୍ଦ ଇନିଃକେ କାଇଙ୍ଗ୍ ସାରିୟାଃ ।”
58 क्षणान्तरेऽन्यजनस्तं दृष्ट्वाब्रवीत् त्वमपि तेषां निकरस्यैकजनोसि। पितरः प्रत्युवाच हे नर नाहमस्मि।
୫୮ଆଡଃଘାଡ଼ିକାଦ୍ ତାୟମ୍ତେ ଏଟାଃ ହଡ଼ ଇନିଃକେ ନେଲ୍କିଦ୍ତେ ମେତାଇଜାଏ, “ଆମ୍ହ ଇନ୍କୁଏତେ ମିଆଁଦ୍ନିଃ ତାନ୍ମେ ।” ମେନ୍ଦ ପାତ୍ରାସ୍ କାଜିକିୟାଏ, “ଏ ହଡ଼ ଆଇଙ୍ଗ୍ଦ ନାହାଁଲିଙ୍ଗ୍ ।”
59 ततः सार्द्धदण्डद्वयात् परं पुनरन्यो जनो निश्चित्य बभाषे, एष तस्य सङ्गीति सत्यं यतोयं गालीलीयो लोकः।
୫୯ମିଦ୍ଘାଣ୍ଟାଲେକା ତାୟମ୍ତେ ଆଡଃ ଏଟାଃନିଃ କାଜିକେଦାଏ, “ସାର୍ତିଗି ନିଃହ ଇନିଃଲଃ ତାଇକେନାଏ, ନିଃଦ ଗାଲିଲ୍ରେନ୍ ନିଃ ତାନିଃ ।”
60 तदा पितर उवाच हे नर त्वं यद् वदमि तदहं बोद्धुं न शक्नोमि, इति वाक्ये कथितमात्रे कुक्कुटो रुराव।
୬୦ମେନ୍ଦ ପାତ୍ରାସ୍ କାଜିରୁହାଡ଼୍କିୟାଏ, “ଏ ହଡ଼, ଆମ୍ କାଜିତାନ୍ତେୟାଃ କାଇଙ୍ଗ୍ ସାରିୟାଃ ।” ପାତ୍ରାସ୍ ନେଆଁଁ କାଜିତାନ୍ ଇମ୍ତାଗି ସାଣ୍ଡିସିମ୍ ରାଆଃକେଦାଏ ।
61 तदा प्रभुणा व्याधुट्य पितरे निरीक्षिते कृकवाकुरवात् पूर्व्वं मां त्रिरपह्नोष्यसे इति पूर्व्वोक्तं तस्य वाक्यं पितरः स्मृत्वा
୬୧ଏନ୍ତେ ପ୍ରାଭୁ ହେତାରୁହାଡ଼୍କେଦ୍ତେ ପାତ୍ରାସ୍କେ ଆରିଦ୍କିୟାଏ, ଏନ୍ତେ ପାତ୍ରାସ୍ ସାଣ୍ଡିସିମ୍ ରାଆଃ ସିଦାରେ ଆପିସା ଆଇଙ୍ଗ୍ ଇନିଃକେ କାଇଙ୍ଗ୍ ସାରିୟାଃ ମେନେୟାମ୍ ମେନ୍ତେ ପ୍ରାଭୁ କାଜିକାନ୍ କାଜିକେ ପାହାମ୍କେଦାଏ ।
62 बहिर्गत्वा महाखेदेन चक्रन्द।
୬୨ଆଡଃ ପାତ୍ରାସ୍ ଅଡଙ୍ଗ୍ୟାନ୍ତେ କୁସୁଦ୍ କୁସୁଦ୍ ରାଆଃକେଦାଏ ।
63 तदा यै र्यीशुर्धृतस्ते तमुपहस्य प्रहर्त्तुमारेभिरे।
୬୩ୟୀଶୁକେ ସାବାକାଇ ହଡ଼କ ଲାନ୍ଦାଇତାନ୍ଲଃ ଦାଲ୍କିୟାଃକ ।
64 वस्त्रेण तस्य दृशौ बद्ध्वा कपोले चपेटाघातं कृत्वा पप्रच्छुः, कस्ते कपोले चपेटाघातं कृतवान? गणयित्वा तद् वद।
୬୪ଇନିୟାଃ ମେଦ୍ ତଲ୍ଜାପିଦ୍କିଃତେ କୁଲିକିୟାଃକ, “ଆମ୍ ପରେ ନାବୀ ତାନ୍ମେ, ମାର୍ ଉଦୁବାଲେମ୍, ଅକଏ ଥାପ୍ଡ଼ିକେଦ୍ମେଁୟାଏ ।”
65 तदन्यत् तद्विरुद्धं बहुनिन्दावाक्यं वक्तुमारेभिरे।
୬୫ଆଡଃ ଏଟାଃ ଏଟାଃ ପୁରାଃ ହିଲାଙ୍ଗ୍କାଜି ଇନିୟାଃ ବିରୁଧ୍ରେକ କାଜିକେଦା ।
66 अथ प्रभाते सति लोकप्राञ्चः प्रधानयाजका अध्यापकाश्च सभां कृत्वा मध्येसभं यीशुमानीय पप्रच्छुः, त्वम् अभिषिकतोसि न वास्मान् वद।
୬୬ଆଙ୍ଗ୍ୟାନ୍ଲଃଗି ହଡ଼କଆଃ ପ୍ରାଚିନ୍କ ଆଡଃ ମାରାଙ୍ଗ୍ ଯାଜାକ୍କ, ଆଇନ୍ ଇତୁକ ହୁଣ୍ଡିୟାନା ଆଡଃ ୟୀଶୁକେ ଆକଆଃ ପାଞ୍ଚେଟ୍ତେ ଇଦିକିୟାଃକ ।
67 स प्रत्युवाच, मया तस्मिन्नुक्तेऽपि यूयं न विश्वसिष्यथ।
୬୭“ଆମ୍ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ୍ ତାନ୍ମେରେଦ ମାର୍ କାଜିୟାଲେମ୍” ମେନ୍ତେ କାଜିକିୟାକ, ୟୀଶୁ ମେନ୍ରୁହାଡ଼ାଦ୍କଆଏ, “ଆଇଙ୍ଗ୍ ଆପେକେ କାଜିୟାପେରେହ ଆପେ କାପେ ବିଶ୍ୱାସେୟା,
68 कस्मिंश्चिद्वाक्ये युष्मान् पृष्टेऽपि मां न तदुत्तरं वक्ष्यथ न मां त्यक्ष्यथ च।
୬୮ଆଡଃ ଆଇଙ୍ଗ୍ ଜେତ୍ନାଃଇଙ୍ଗ୍ କୁଲିପେରେୟ ଆପେ କାପେ କାଜିରୁହାଡ଼ାଇୟାଁଃ ।
69 किन्त्वितः परं मनुजसुतः सर्व्वशक्तिमत ईश्वरस्य दक्षिणे पार्श्वे समुपवेक्ष्यति।
୬୯ମେନ୍ଦ ନାହାଁଃଏତେ ମାନୱାହନ୍ ସବେନ୍ ପେଡ଼େୟାନ୍ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ଆଃ ଜମ୍ତିସାଃରେ ଦୁବାକାନ୍ ନେଲଃଆଏ ।”
70 ततस्ते पप्रच्छुः, र्तिह त्वमीश्वरस्य पुत्रः? स कथयामास, यूयं यथार्थं वदथ स एवाहं।
୭୦ଆଡଃ ସବେନ୍କ କୁଲିକିୟାଃକ, “ତାବ୍ଦ, ଚିୟାଃ ଆମ୍ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ଆଃ ହନ୍ ତାନ୍ମେ?” ଇନିଃ ମେତାଦ୍କଆଏ, “ଆମ୍ ଇନିଃଗି ତାନ୍ମେ ମେନ୍ତେ ଆପେଗିପେ କାଜିତାନା ।”
71 तदा ते सर्व्वे कथयामासुः, र्तिह साक्ष्येऽन्सस्मिन् अस्माकं किं प्रयोजनं? अस्य स्वमुखादेव साक्ष्यं प्राप्तम्।
୭୧ଏନ୍ତେ ଇନ୍କୁ ମେନ୍କେଦାଃ, “ନାହାଁଃଦ ଆବୁଆଃ ଆଡଃ ଚିକାନ୍ ଗାୱା ଲାଗାତିଙ୍ଗ୍ୟାଁଃ? ଆବୁଦ ଇନିୟାଃ ମଚାଏତେଗି ଆୟୁମ୍କେଦାଃବୁ ।”
