< Псалтирь 139 >

1 Начальнику хора. Псалом Давида. Господи! Ты испытал меня и знаешь.
In finem, psalmus David. [Domine, probasti me, et cognovisti me;
2 Ты знаешь, когда я сажусь и когда встаю; Ты разумеешь помышления мои издали.
tu cognovisti sessionem meam et resurrectionem meam.
3 Иду ли я, отдыхаю ли - Ты окружаешь меня, и все пути мои известны Тебе.
Intellexisti cogitationes meas de longe; semitam meam et funiculum meum investigasti:
4 Еще нет слова на языке моем, - Ты, Господи, уже знаешь его совершенно.
et omnes vias meas prævidisti, quia non est sermo in lingua mea.
5 Сзади и спереди Ты объемлешь меня, и полагаешь на мне руку Твою.
Ecce, Domine, tu cognovisti omnia, novissima et antiqua. Tu formasti me, et posuisti super me manum tuam.
6 Дивно для меня ведение Твое, - высоко, не могу постигнуть его!
Mirabilis facta est scientia tua ex me; confortata est, et non potero ad eam.
7 Куда пойду от Духа Твоего, и от лица Твоего куда убегу?
Quo ibo a spiritu tuo? et quo a facie tua fugiam?
8 Взойду ли на небо - Ты там; сойду ли в преисподнюю - и там Ты. (Sheol h7585)
Si ascendero in cælum, tu illic es; si descendero in infernum, ades. (Sheol h7585)
9 Возьму ли крылья зари и переселюсь на край моря, -
Si sumpsero pennas meas diluculo, et habitavero in extremis maris,
10 и там рука Твоя поведет меня, и удержит меня десница Твоя.
etenim illuc manus tua deducet me, et tenebit me dextera tua.
11 Скажу ли: “может быть, тьма скроет меня, и свет вокруг меня сделается ночью”;
Et dixi: Forsitan tenebræ conculcabunt me; et nox illuminatio mea in deliciis meis.
12 но и тьма не затмит от Тебя, и ночь светла, как день: как тьма, так и свет.
Quia tenebræ non obscurabuntur a te, et nox sicut dies illuminabitur: sicut tenebræ ejus, ita et lumen ejus.
13 Ибо Ты устроил внутренности мои и соткал меня во чреве матери моей.
Quia tu possedisti renes meos; suscepisti me de utero matris meæ.
14 Славлю Тебя, потому что я дивно устроен. Дивны дела Твои, и душа моя вполне сознает это.
Confitebor tibi, quia terribiliter magnificatus es; mirabilia opera tua, et anima mea cognoscit nimis.
15 Не сокрыты были от Тебя кости мои, когда я созидаем был в тайне, образуем был во глубине утробы.
Non est occultatum os meum a te, quod fecisti in occulto; et substantia mea in inferioribus terræ.
16 Зародыш мой видели очи Твои; в Твоей книге записаны все дни, для меня назначенные, когда ни одного из них еще не было.
Imperfectum meum viderunt oculi tui, et in libro tuo omnes scribentur. Dies formabuntur, et nemo in eis.
17 Как возвышенны для меня помышления Твои, Боже, и как велико число их!
Mihi autem nimis honorificati sunt amici tui, Deus; nimis confortatus est principatus eorum.
18 Стану ли исчислять их, но они многочисленнее песка; когда я пробуждаюсь, я все еще с Тобою.
Dinumerabo eos, et super arenam multiplicabuntur. Exsurrexi, et adhuc sum tecum.
19 О, если бы Ты, Боже, поразил нечестивого! Удалитесь от меня, кровожадные!
Si occideris, Deus, peccatores, viri sanguinum, declinate a me:
20 Они говорят против Тебя нечестиво; суетное замышляют враги Твои.
quia dicitis in cogitatione: Accipient in vanitate civitates tuas.
21 Мне ли не возненавидеть ненавидящих Тебя, Господи, и не возгнушаться восстающими на Тебя?
Nonne qui oderunt te, Domine, oderam, et super inimicos tuos tabescebam?
22 Полною ненавистью ненавижу их: враги они мне.
Perfecto odio oderam illos, et inimici facti sunt mihi.
23 Испытай меня, Боже, и узнай сердце мое; испытай меня и узнай помышления мои;
Proba me, Deus, et scito cor meum; interroga me, et cognosce semitas meas.
24 и зри, не на опасном ли я пути, и направь меня на путь вечный.
Et vide si via iniquitatis in me est, et deduc me in via æterna.]

< Псалтирь 139 >