< Псалтирь 104 >

1 Благослови, душа моя, Господа! Господи, Боже мой! Ты дивно велик, Ты облечен славою и величием;
Ipsi David. Benedic, anima mea, Domino: Domine Deus meus, magnificatus es vehementer. Confessionem et decorem induisti,
2 Ты одеваешься светом, как ризою, простираешь небеса, как шатер;
amictus lumine sicut vestimento. Extendens cælum sicut pellem,
3 устрояешь над водами горние чертоги Твои, делаешь облака Твоею колесницею, шествуешь на крыльях ветра.
qui tegis aquis superiora ejus: qui ponis nubem ascensum tuum; qui ambulas super pennas ventorum:
4 Ты творишь ангелами Твоими духов, служителями Твоими - огонь пылающий.
qui facis angelos tuos spiritus, et ministros tuos ignem urentem.
5 Ты поставил землю на твердых основах: не поколеблется она во веки и веки.
Qui fundasti terram super stabilitatem suam: non inclinabitur in sæculum sæculi.
6 Бездною, как одеянием, покрыл Ты ее, на горах стоят воды.
Abyssus sicut vestimentum amictus ejus; super montes stabunt aquæ.
7 От прещения Твоего бегут они, от гласа грома Твоего быстро уходят;
Ab increpatione tua fugient; a voce tonitrui tui formidabunt.
8 восходят на горы, нисходят в долины, на место, которое Ты назначил для них.
Ascendunt montes, et descendunt campi, in locum quem fundasti eis.
9 Ты положил предел, которого не перейдут, и не возвратятся покрыть землю.
Terminum posuisti quem non transgredientur, neque convertentur operire terram.
10 Ты послал источники в долины: между горами текут воды,
Qui emittis fontes in convallibus; inter medium montium pertransibunt aquæ.
11 поят всех полевых зверей; дикие ослы утоляют жажду свою.
Potabunt omnes bestiæ agri; expectabunt onagri in siti sua.
12 При них обитают птицы небесные, из среды ветвей издают голос.
Super ea volucres cæli habitabunt; de medio petrarum dabunt voces.
13 Ты напояешь горы с высот Твоих, плодами дел Твоих насыщается земля.
Rigans montes de superioribus suis; de fructu operum tuorum satiabitur terra:
14 Ты произращаешь траву для скота, и зелень на пользу человека, чтобы произвести из земли пищу,
producens fœnum jumentis, et herbam servituti hominum, ut educas panem de terra,
15 и вино, которое веселит сердце человека, и елей, от которого блистает лице его, и хлеб, который укрепляет сердце человека.
et vinum lætificet cor hominis: ut exhilaret faciem in oleo, et panis cor hominis confirmet.
16 Насыщаются древа Господа, кедры Ливанские, которые Он насадил;
Saturabuntur ligna campi, et cedri Libani quas plantavit:
17 на них гнездятся птицы: ели - жилище аисту,
illic passeres nidificabunt: herodii domus dux est eorum.
18 высокие горы - сернам; каменные утесы - убежище зайцам.
Montes excelsi cervis; petra refugium herinaciis.
19 Он сотворил луну для указания времен, солнце знает свой запад.
Fecit lunam in tempora; sol cognovit occasum suum.
20 Ты простираешь тьму и бывает ночь: во время нее бродят все лесные звери;
Posuisti tenebras, et facta est nox; in ipsa pertransibunt omnes bestiæ silvæ:
21 львы рыкают о добыче и просят у Бога пищу себе.
catuli leonum rugientes ut rapiant, et quærant a Deo escam sibi.
22 Восходит солнце, и они собираются и ложатся в свои логовища;
Ortus est sol, et congregati sunt, et in cubilibus suis collocabuntur.
23 выходит человек на дело свое и на работу свою до вечера.
Exibit homo ad opus suum, et ad operationem suam usque ad vesperum.
24 Как многочисленны дела Твои, Господи! Все соделал Ты премудро; земля полна произведений Твоих.
Quam magnificata sunt opera tua, Domine! omnia in sapientia fecisti; impleta est terra possessione tua.
25 Это - море великое и пространное: там пресмыкающиеся, которым нет числа, животные малые с большими;
Hoc mare magnum et spatiosum manibus; illic reptilia quorum non est numerus: animalia pusilla cum magnis.
26 там плавают корабли, там этот левиафан, которого Ты сотворил играть в нем.
Illic naves pertransibunt; draco iste quem formasti ad illudendum ei.
27 Все они от Тебя ожидают, чтобы Ты дал им пищу их в свое время.
Omnia a te expectant ut des illis escam in tempore.
28 Даешь им - принимают, отверзаешь руку Твою - насыщаются благом;
Dante te illis, colligent; aperiente te manum tuam, omnia implebuntur bonitate.
29 скроешь лице Твое - мятутся, отнимешь дух их - умирают и в персть свою возвращаются;
Avertente autem te faciem, turbabuntur; auferes spiritum eorum, et deficient, et in pulverem suum revertentur.
30 пошлешь дух Твой - созидаются, и Ты обновляешь лице земли.
Emittes spiritum tuum, et creabuntur, et renovabis faciem terræ.
31 Да будет Господу слава во веки; да веселится Господь о делах Своих!
Sit gloria Domini in sæculum; lætabitur Dominus in operibus suis.
32 Призирает на землю, и она трясется; прикасается к горам, и дымятся.
Qui respicit terram, et facit eam tremere; qui tangit montes, et fumigant.
33 Буду петь Господу во всю жизнь мою, буду петь Богу моему, доколе есмь.
Cantabo Domino in vita mea; psallam Deo meo quamdiu sum.
34 Да будет благоприятна Ему песнь моя; буду веселиться о Господе.
Jucundum sit ei eloquium meum; ego vero delectabor in Domino.
35 Да исчезнут грешники с земли, и беззаконных да не будет более. Благослови, душа моя, Господа! Аллилуия!
Deficiant peccatores a terra, et iniqui, ita ut non sint. Benedic, anima mea, Domino.

< Псалтирь 104 >