< Притчи 14 >

1 Мудрая жена устроит дом свой, а глупая разрушит его своими руками.
Sapiens mulier aedificat domum suam: insipiens extructam quoque manibus destruet.
2 Идущий прямым путем боится Господа; но чьи пути кривы, тот небрежет о Нем.
Ambulans recto itinere, et timens Deum, despicitur ab eo, qui infami graditur via.
3 В устах глупого - бич гордости; уста же мудрых охраняют их.
In ore stulti virga superbiae: labia autem sapientium custodiunt eos.
4 Где нет волов, там ясли пусты; а много прибыли от силы волов.
Ubi non sunt boves, praesepe vacuum est: ubi autem plurimae segetes, ibi manifesta est fortitudo bovis.
5 Верный свидетель не лжет, а свидетель ложный наговорит много лжи.
Testis fidelis non mentietur: profert autem mendacium dolosus testis.
6 Распутный ищет мудрости, и не находит; а для разумного знание легко.
Quaerit derisor sapientiam, et non invenit: doctrina prudentium facilis.
7 Отойди от человека глупого, у которого ты не замечаешь разумных уст.
Vade contra virum stultum, et nescit labia prudentiae.
8 Мудрость разумного - знание пути своего, глупость же безрассудных - заблуждение.
Sapientia callidi est intelligere viam suam: et imprudentia stultorum errans.
9 Глупые смеются над грехом, а посреди праведных - благоволение.
Stultis illudet peccatum, et inter iustos morabitur gratia.
10 Сердце знает горе души своей, и в радость его не вмешается чужой.
Cor quod novit amaritudinem animae suae, in gaudio eius non miscebitur extraneus.
11 Дом беззаконных разорится, а жилище праведных процветет.
Domus impiorum delebitur: tabernacula vero iustorum germinabunt.
12 Есть пути, которые кажутся человеку прямыми; но конец их - путь к смерти.
Est via, quae videtur homini iusta: novissima autem eius deducunt ad mortem.
13 И при смехе иногда болит сердце, и концом радости бывает печаль.
Risus dolore miscebitur, et extrema gaudii luctus occupat.
14 Человек с развращенным сердцем насытится от путей своих, и добрый - от своих.
Viis suis replebitur stultus, et super eum erit vir bonus.
15 Глупый верит всякому слову, благоразумный же внимателен к путям своим.
Innocens credit omni verbo: astutus considerat gressus suos. Filio doloso nihil erit boni: servo autem sapienti prosperi erunt actus, et dirigetur via eius.
16 Мудрый боится и удаляется от зла, а глупый раздражителен и самонадеян.
Sapiens timet, et declinat a malo: stultus transilit, et confidit.
17 Вспыльчивый может сделать глупость; но человек, умышленно делающий зло, ненавистен.
Impatiens operabitur stultitiam: et vir versutus odiosus est.
18 Невежды получают в удел себе глупость, а благоразумные увенчаются знанием.
Possidebunt parvuli stultitiam, et expectabunt astuti scientiam.
19 Преклонятся злые пред добрыми и нечестивые - у ворот праведника.
Iacebunt mali ante bonos: et impii ante portas iustorum.
20 Бедный ненавидим бывает даже близким своим, а у богатого много друзей.
Etiam proximo suo pauper odiosus erit: amici vero divitum multi.
21 Кто презирает ближнего своего, тот грешит; а кто милосерд к бедным, тот блажен.
Qui despicit proximum suum, peccat: qui autem miseretur pauperis, beatus erit. Qui credit in Domino, misericordiam diligit.
22 Не заблуждаются ли умышляющие зло? не знают милости и верности делающие зло; но милость и верность у благомыслящих.
Errant qui operantur malum: misericordia et veritas praeparant bona.
23 От всякого труда есть прибыль, а от пустословия только ущерб.
In omni opere bono erit abundantia: ubi autem verba sunt plurima, ibi frequenter egestas.
24 Венец мудрых - богатство их, а глупость невежд глупость и есть.
Corona sapientium, divitiae eorum: fatuitas stultorum, imprudentia.
25 Верный свидетель спасает души, а лживый наговорит много лжи.
Liberat animas testis fidelis: et profert mendacia versipellis.
26 В страхе пред Господом - надежда твердая, и сынам Своим Он прибежище.
In timore Domini fiducia fortitudinis, et filiis eius erit spes.
27 Страх Господень - источник жизни, удаляющий от сетей смерти.
Timor Domini fons vitae, ut declinet a ruina mortis.
28 Во множестве народа - величие царя, а при малолюдстве народа беда государю.
In multitudine populi dignitas regis: et in paucitate plebis ignominia principis.
29 У терпеливого человека много разума, а раздражительный выказывает глупость.
Qui patiens est, multa gubernatur prudentia: qui autem impatiens est, exaltat stultitiam suam.
30 Кроткое сердце - жизнь для тела, а зависть - гниль для костей.
Vita carnium, sanitas cordis: putredo ossium, invidia.
31 Кто теснит бедного, тот хулит Творца его; чтущий же Его благотворит нуждающемуся.
Qui calumniatur egentem, exprobrat factori eius: honorat autem eum, qui miseretur pauperis.
32 За зло свое нечестивый будет отвергнут, а праведный и при смерти своей имеет надежду.
In malitia sua expelletur impius: sperat autem iustus in morte sua.
33 Мудрость почиет в сердце разумного, и среди глупых дает знать о себе.
In corde prudentis requiescit sapientia, et indoctos quosque erudiet.
34 Праведность возвышает народ, а беззаконие - бесчестие народов.
Iustitia elevat gentem: miseros autem facit populos peccatum.
35 Благоволение царя - к рабу разумному, а гнев его против того, кто позорит его.
Acceptus est regi minister intelligens: iracundiam eius inutilis sustinebit.

< Притчи 14 >