< От Луки 19 >

1 Потом Иисус вошел в Иерихон и проходил через него.
Et ingressus perambulabat Iericho.
2 И вот, некто, именем Закхей, начальник мытарей и человек богатый,
Et ecce vir nomine Zachaeus: et hic princeps erat publicanorum, et ipse dives:
3 искал видеть Иисуса, кто Он, но не мог за народом, потому что мал был ростом,
et quaerebat videre Iesum, quis esset: et non poterat prae turba, quia statura pusillus erat.
4 и, забежав вперед, взлез на смоковницу, чтобы увидеть Его, потому что Ему надлежало проходить мимо нее.
Et praecurrens ascendit in arborem sycomorum ut videret eum: quia inde erat transiturus.
5 Иисус, когда пришел на это место, взглянув, увидел его и сказал ему: Закхей! сойди скорее, ибо сегодня надобно Мне быть у тебя в доме.
Et cum venisset ad locum, suspiciens Iesus vidit illum, et dixit ad eum: Zachaee festinans descende: quia hodie in domo tua oportet me manere.
6 И он поспешно сошел и принял Его с радостью.
Et festinans descendit, et excepit illum gaudens.
7 И все, видя то, начали роптать, и говорили, что Он зашел к грешному человеку;
Et cum viderent omnes, murmurabant, dicentes quod ad hominem peccatorem divertisset.
8 Закхей же, став, сказал Господу: Господи! половину имения моего я отдам нищим, и, если кого чем обидел, воздам вчетверо.
Stans autem Zachaeus, dixit ad Iesum: Ecce dimidium bonorum meorum, Domine, do pauperibus: et si quid aliquem defraudavi, reddo quadruplum.
9 Иисус сказал ему: ныне пришло спасение дому сему, потому что и он сын Авраама,
Ait Iesus ad eum: Quia hodie salus domui huic facta est: eo quod et ipse filius sit Abrahae.
10 ибо Сын Человеческий пришел взыскать и спасти погибшее.
Venit enim Filius hominis quaerere, et salvum facere quod perierat.
11 Когда же они слушали это, присовокупил притчу: ибо Он был близ Иерусалима, и они думали, что скоро должно открыться Царствие Божие.
Haec illis audientibus adiiciens, dixit parabolam, eo quod esset prope Ierusalem: et quia existimarent quod confestim regnum Dei manifestaretur.
12 Итак сказал: некоторый человек высокого рода отправлялся в дальнюю страну, чтобы получить себе царство и возвратиться;
Dixit ergo: Homo quidam nobilis abiit in regionem longinquam accipere sibi regnum, et reverti.
13 призвав же десять рабов своих, дал им десять мин и сказал им: употребляйте их в оборот, пока я возвращусь.
Vocatis autem decem servis suis, dedit eis decem mnas, et ait ad illos: Negotiamini dum venio.
14 Но граждане ненавидели его и отправили вслед за ним посольство, сказав: не хотим, чтобы он царствовал над нами.
Cives autem eius oderant eum: et miserunt legationem post illum, dicentes: Nolumus hunc regnare super nos.
15 И когда возвратился, получив царство, велел призвать к себе рабов тех, которым дал серебро, чтобы узнать, кто что приобрел.
Et factum est ut rediret accepto regno: et iussit vocari servos, quibus dedit pecuniam, ut sciret quantum quisque negotiatus esset.
16 Пришел первый и сказал: господин! мина твоя принесла десять мин.
Venit autem primus dicens: Domine, mna tua decem mnas acquisivit.
17 И сказал ему: хорошо, добрый раб! за то, что ты в малом был верен, возьми в управление десять городов.
Et ait illi: Euge bone serve, quia in modico fuisti fidelis, eris potestatem habens super decem civitates.
18 Пришел второй и сказал: господин! мина твоя принесла пять мин.
Et alter venit, dicens: Domine, mna tua fecit quinque mnas.
19 Сказал и этому: и ты будь над пятью городами.
Et huic ait: Et tu esto super quinque civitates.
20 Пришел третий и сказал: господин! вот твоя мина, которую я хранил, завернув в платок,
Et alter venit, dicens: Domine, ecce mna tua, quam habui repositam in sudario:
21 ибо я боялся тебя, потому что ты человек жестокий: берешь, чего не клал, и жнешь, чего не сеял.
timui enim te, quia homo austerus es: tollis quod non posuisti, et metis quod non seminasti.
22 Господин сказал ему: твоими устами буду судить тебя, лукавый раб! ты знал, что я человек жестокий, беру, чего не клал, и жну, чего не сеял;
Dicit ei: De ore tuo te iudico serve nequam. sciebas quod ego homo austerus sum, tollens quod non posui, et metens quod non seminavi:
23 для чего же ты не отдал серебра моего в оборот, чтобы я, придя, получил его с прибылью?
quare non dedisti pecuniam meam ad mensam, ut ego veniens cum usuris utique exegissem illam?
24 И сказал предстоящим: возьмите у него мину и дайте имеющему десять мин.
Et astantibus, dixit: Auferte ab illo mnam, et date illi, qui decem mnas habet.
25 И сказали ему: господин! у него есть десять мин.
Et dixerunt ei: Domine, habet decem mnas.
26 Сказываю вам, что всякому имеющему дано будет, а у неимеющего отнимется и то, что имеет;
Dico autem vobis, quia omni habenti dabitur, et abundabit: ab eo autem, qui non habet, et quod habet auferetur ab eo.
27 врагов же моих тех, которые не хотели, чтобы я царствовал над ними, приведите сюда и избейте предо мною.
Verumtamen inimicos meos illos, qui noluerunt me regnare super se, adducite huc: et interficite ante me.
28 Сказав это, Он пошел далее, восходя в Иерусалим.
Et his dictis, praecedebat ascendens Ierosolymam.
29 И когда приблизился к Виффагии и Вифании, к горе, называемой Елеонскою, послал двух учеников Своих,
Et factum est, cum appropinquasset ad Bethphage, et Bethaniam ad montem, qui vocatur Oliveti, misit duos discipulos suos,
30 сказав: пойдите в противолежащее селение; войдя в него, найдете молодого осла привязанного, на которого никто из людей никогда не садился; отвязав его, приведите;
dicens: Ite in castellum, quod contra vos est: in quod introeuntes, invenietis pullum asinae alligatum, cui nemo umquam hominum sedit: solvite illum, et adducite.
31 и если кто спросит вас: зачем отвязываете? скажите ему так: он надобен Господу.
Et si quis vos interrogaverit: Quare solvitis? sic dicetis ei: Quia Dominus operam eius desiderat.
32 Посланные пошли и нашли, как Он сказал им.
Abierunt autem qui missi erant: et invenerunt, sicut dixit illis, stantem pullum.
33 Когда же они отвязывали молодого осла, хозяева его сказали им: зачем отвязываете осленка?
Solventibus autem illis pullum, dixerunt domini eius ad illos: Quid solvitis pullum?
34 Они отвечали: он надобен Господу.
At illi dixerunt: Quia Dominus eum necessarium habet.
35 И привели его к Иисусу, и, накинув одежды свои на осленка, посадили на него Иисуса.
Et duxerunt illum ad Iesum. Et iacentes vestimenta sua supra pullum, imposuerunt Iesum.
36 И, когда Он ехал, постилали одежды свои по дороге.
Eunte autem illo, substernebant vestimenta sua in via.
37 А когда Он приблизился к спуску с горы Елеонской, все множество учеников начало в радости велегласно славить Бога за все чудеса, какие видели они,
Et cum appropinquaret iam ad descensum Montis oliveti, coeperunt omnes turbae descendentium gaudentes laudare Deum voce magna super omnibus, quas viderant, virtutibus,
38 говоря: благословен Царь, грядущий во имя Господне! мир на небесах и слава в вышних!
dicentes: Benedictus, qui venit rex in nomine Domini, pax in caelo, et gloria in excelsis.
39 И некоторые фарисеи из среды народа сказали Ему: Учитель! запрети ученикам Твоим.
Et quidam Pharisaeorum de turbis, dixerunt ad illum: Magister, increpa discipulos tuos.
40 Но Он сказал им в ответ: сказываю вам, что если они умолкнут, то камни возопиют.
Quibus ipse ait: Dico vobis, quia si hi tacuerint, lapides clamabunt.
41 И когда приблизился к городу, то, смотря на него, заплакал о нем
Et ut appropinquavit, videns civitatem flevit super illam, dicens:
42 и сказал: о, если бы и ты хотя в сей твой день узнал, что служит к миру твоему! Но это сокрыто ныне от глаз твоих,
Quia si cognovisses et tu, et quidem in hac die tua, quae ad pacem tibi, nunc autem abscondita sunt ab oculis tuis.
43 ибо придут на тебя дни, когда враги твои обложат тебя окопами и окружат тебя, и стеснят тебя отовсюду,
Quia venient dies in te: et circumdabunt te inimici tui vallo, et circumdabunt te: et coangustabunt te undique:
44 и разорят тебя, и побьют детей твоих в тебе, и не оставят в тебе камня на камне за то, что ты не узнал времени посещения твоего.
et ad terram prosternent te, et filios tuos, qui in te sunt, et non relinquent in te lapidem super lapidem: eo quod non cognoveris tempus visitationis tuae.
45 И, войдя в храм, начал выгонять продающих в нем и покупающих,
Et ingressus in templum, coepit eiicere vendentes in illo, et ementes,
46 говоря им: написано: дом Мой есть дом молитвы, а вы сделали его вертепом разбойников.
dicens illis: Scriptum est: Quia domus mea domus orationis est. Vos autem fecistis illam speluncam latronum.
47 И учил каждый день в храме. Первосвященники же и книжники и старейшины народа искали погубить Его,
Et erat docens quotidie in templo. Principes autem sacerdotum, et Scribae, et Princeps plebis quaerebant illum perdere:
48 и не находили, что бы сделать с Ним; потому что весь народ неотступно слушал Его.
et non inveniebant quid facerent illi. Omnis enim populus suspensus erat, audiens illum.

< От Луки 19 >