< Иов 9 >

1 И отвечал Иов и сказал:
Et respondens Iob, ait:
2 правда! знаю, что так; но как оправдается человек пред Богом?
Vere scio quod ita sit, et quod non iustificetur homo compositus Deo.
3 Если захочет вступить в прение с Ним, то не ответит Ему ни на одно из тысячи.
Si voluerit contendere cum eo, non poterit ei respondere unum pro mille.
4 Премудр сердцем и могущ силою; кто восставал против Него и оставался в покое?
Sapiens corde est, et fortis robore: quis restitit ei, et pacem habuit?
5 Он передвигает горы, и не узнают их: Он превращает их в гневе Своем;
Qui transtulit montes, et nescierunt hi quos subvertit in furore suo.
6 сдвигает землю с места ее, и столбы ее дрожат;
Qui commovet terram de loco suo, et columnae eius concutiuntur.
7 скажет солнцу, - и не взойдет, и на звезды налагает печать.
Qui praecipit Soli, et non oritur: et stellas claudit quasi sub signaculo:
8 Он один распростирает небеса и ходит по высотам моря;
Qui extendit caelos solus, et graditur super fluctus maris.
9 сотворил Ас, Кесиль и Хима и тайники юга;
Qui facit Arcturum, et Oriona, et Hyadas, et interiora austri.
10 делает великое, неисследимое и чудное без числа!
Qui facit magna, et incomprehensibilia, et mirabilia, quorum non est numerus.
11 Вот, Он пройдет предо мною, и не увижу Его; пронесется, и не замечу Его.
Si venerit ad me, non videbo eum: si abierit, non intelligam.
12 Возьмет, и кто возбранит Ему? кто скажет Ему: что Ты делаешь?
Si repente interroget, quis respondebit ei? vel quis dicere potest: Cur ita facis?
13 Бог не отвратит гнева Своего; пред Ним падут поборники гордыни.
Deus, cuius irae nemo resistere potest, et sub quo curvantur qui portant orbem.
14 Тем более могу ли я отвечать Ему и приискивать себе слова пред Ним?
Quantus ergo sum ego, ut respondeam ei, et loquar verbis meis cum eo?
15 Хотя бы я и прав был, но не буду отвечать, а буду умолять Судию моего.
Qui etiam si habuero quippiam iustum, non respondebo, sed meum iudicem deprecabor.
16 Если бы я воззвал, и Он ответил мне, - я не поверил бы, что голос мой услышал Тот,
Et cum invocantem exaudierit me, non credo quod audierit vocem meam.
17 Кто в вихре разит меня и умножает безвинно мои раны,
In turbine enim conteret me, et multiplicabit vulnera mea etiam sine causa.
18 не дает мне перевести духа, но пресыщает меня горестями.
Non concedit requiescere spiritum meum, et implet me amaritudinibus.
19 Если действовать силою, то Он могуществен; если судом, кто сведет меня с Ним?
Si fortitudo quaeritur, robustissimus est: si aequitas iudicii, nemo audet pro me testimonium dicere.
20 Если я буду оправдываться, то мои же уста обвинят меня; если я невинен, то Он признает меня виновным.
Si iustificare me voluero, os meum condemnabit me: si innocentem ostendero, pravum me comprobabit.
21 Невинен я; не хочу знать души моей, презираю жизнь мою.
Etiam si simplex fuero, hoc ipsum ignorabit anima mea, et taedebit me vitae meae.
22 Все одно; поэтому я сказал, что Он губит и непорочного и виновного.
Unum est quod locutus sum, et innocentem et impium ipse consumit.
23 Если этого поражает Он бичом вдруг, то пытке невинных посмеивается.
Si flagellat, occidat semel, et non de poenis innocentum rideat.
24 Земля отдана в руки нечестивых; лица судей ее Он закрывает. Если не Он, то кто же?
Terra data est in manus impii, vultum iudicum eius operit: quod si non ille est, quis ergo est?
25 Дни мои быстрее гонца, - бегут, не видят добра,
Dies mei velociores fuerunt cursore: fugerunt, et non viderunt bonum.
26 несутся, как легкие ладьи, как орел стремится на добычу.
Pertransierunt quasi naves poma portantes, sicut aquila volans ad escam.
27 Если сказать мне: забуду я жалобы мои, отложу мрачный вид свой и ободрюсь;
Cum dixero: Nequaquam ita loquar: commuto faciem meam, et dolore torqueor.
28 то трепещу всех страданий моих, зная, что Ты не объявишь меня невинным.
Verebar omnia opera mea, sciens quod non parceres delinquenti.
29 Если же я виновен, то для чего напрасно томлюсь?
Si autem et sic impius sum, quare frustra laboravi?
30 Хотя бы я омылся и снежною водою и совершенно очистил руки мои,
Si lotus fuero quasi aquis nivis, et fulserint velut mundissimae manus meae:
31 то и тогда Ты погрузишь меня в грязь, и возгнушаются мною одежды мои.
Tamen sordibus intinges me, et abominabuntur me vestimenta mea.
32 Ибо Он не человек, как я, чтоб я мог отвечать Ему и идти вместе с Ним на суд!
Neque enim viro qui similis mei est, respondebo: nec qui mecum in iudicio ex aequo possit audiri.
33 Нет между нами посредника, который положил бы руку свою на обоих нас.
Non est qui utrumque valeat arguere, et ponere manum suam in ambobus.
34 Да отстранит Он от меня жезл Свой, и страх Его да не ужасает меня,
Auferat a me virgam suam, et pavor eius non me terreat.
35 и тогда я буду говорить и не убоюсь Его, ибо я не таков сам в себе.
Loquar, et non timebo eum: neque enim possum metuens respondere.

< Иов 9 >