Иов 7
1 Не определено ли человеку время на земле, и дни его не то же ли, что дни наемника?
Czy człowiekowi nie jest wyznaczony czas na ziemi? Czy jego dni [nie są] jak dni najemnika?
2 Как раб жаждет тени, и как наемник ждет окончания работы своей,
Jak sługa pragnie cienia, jak najemnik oczekuje [zapłaty] za swoją pracę;
3 так я получил в удел месяцы суетные, и ночи горестные отчислены мне.
Tak moim udziałem są miesiące próżne, a przeznaczono mi noce bolesne.
4 Когда ложусь, то говорю: “когда-то встану?”, а вечер длится, и я ворочаюсь досыта до самого рассвета.
Gdy się kładę, mówię: Kiedy minie noc, abym mógł wstać? I jestem pełny niepokoju aż do świtu.
5 Тело мое одето червями и пыльными струпами; кожа моя лопается и гноится.
Moje ciało pokryte jest robactwem i strupami w prochu, moja skóra pęka i ropieje.
6 Дни мои бегут скорее челнока и кончаются без надежды.
Moje dni biegną szybciej niż czółenko tkackie i przemijają bez nadziei.
7 Вспомни, что жизнь моя дуновение, что око мое не возвратится видеть доброе.
Pamiętaj, że moje życie [jest] wiatrem, moje oko już nie zobaczy dobra.
8 Не увидит меня око видевшего меня; очи Твои на меня, - и нет меня.
Oko, które mnie widziało, już mnie nie zobaczy. Twoje oczy [są zwrócone] na mnie, a mnie [już] nie ma.
[Jak] obłok się rozchodzi i przemija, tak ten, kto zstępuje do grobu, nie wraca. (Sheol h7585)
10 не возвратится более в дом свой, и место его не будет уже знать его.
Nie wróci już do swego domu ani nie pozna go już jego miejsce.
11 Не буду же я удерживать уст моих; буду говорить в стеснении духа моего; буду жаловаться в горести души моей.
Dlatego nie mogę powstrzymać swoich ust, będę mówił w utrapieniu swego ducha, będę narzekał w goryczy swojej duszy.
12 Разве я море или морское чудовище, что Ты поставил надо мною стражу?
Czy jestem morzem albo wielorybem, że postawiłeś przy mnie straż?
13 Когда подумаю: утешит меня постель моя, унесет горесть мою ложе мое,
Gdy mówię: Pocieszy mnie moje łóżko i moje posłanie ulży mojemu narzekaniu;
14 ты страшишь меня снами и видениями пугаешь меня;
Wtedy straszysz mnie snami i przerażasz mnie widzeniami;
15 и душа моя желает лучше прекращения дыхания, лучше смерти, нежели сбережения костей моих.
Tak że moja dusza wybrałaby sobie uduszenie, raczej śmierć niż życie.
16 Опротивела мне жизнь. Не вечно жить мне. Отступи от меня, ибо дни мои суета.
Uprzykrzyło mi się [życie], nie chcę żyć wiecznie. Zostaw mnie, bo moje dni są marnością.
17 Что такое человек, что Ты столько ценишь его и обращаешь на него внимание Твое,
Czym [jest] człowiek, że go tak wywyższasz i że zwracasz ku niemu swoje serce?
18 посещаешь его каждое утро, каждое мгновение испытываешь его?
Że nawiedzasz go każdego ranka i w każdej chwili doświadczasz?
19 Доколе же Ты не оставишь, доколе не отойдешь от меня, доколе не дашь мне проглотить слюну мою?
Kiedy odwrócisz się ode mnie i zostawisz mnie, abym mógł przełknąć swoją ślinę?
20 Если я согрешил, то что я сделаю Тебе, страж человеков! Зачем Ты поставил меня противником Себе, так что я стал самому себе в тягость?
Zgrzeszyłem, cóż mam czynić, stróżu człowieka? Czemu mnie wziąłeś za cel, abym był sam dla siebie ciężarem?
21 И зачем бы не простить мне греха и не снять с меня беззакония моего? ибо, вот, я лягу в прахе; завтра поищешь меня, и меня нет.
Czemu nie przebaczysz mojego przestępstwa i nie zmażesz mojej nieprawości? Teraz bowiem położę się w prochu i [gdy] rano będziesz mnie szukał, nie będzie mnie.
