< Иов 29 >

1 И продолжал Иов возвышенную речь свою и сказал:
Και εξηκολούθησεν ο Ιώβ την παραβολήν αυτού και είπεν·
2 о, если бы я был, как в прежние месяцы, как в те дни, когда Бог хранил меня,
Ω να ήμην ως εις τους παρελθόντας μήνας, ως εν ταις ημέραις ότε ο Θεός με εφύλαττεν·
3 когда светильник Его светил над головою моею, и я при свете Его ходил среди тьмы;
ότε ο λύχνος αυτού έφεγγεν επί της κεφαλής μου, και διά του φωτός αυτού περιεπάτουν εν τω σκότει·
4 как был я во дни молодости моей, когда милость Божия была над шатром моим,
καθώς ήμην εν ταις ημέραις της ακμής μου, ότε η εύνοια του Θεού ήτο επί την σκηνήν μου·
5 когда еще Вседержитель был со мною, и дети мои вокруг меня,
ότε ο Παντοδύναμος ήτο μετ' εμού, και τα παιδία μου κύκλω μου·
6 когда пути мои обливались молоком, и скала источала для меня ручьи елея!
ότε έπλυνον τα βήματά μου με βούτυρον, και ο βράχος εξέχεε δι' εμέ ποταμούς ελαίου·
7 когда я выходил к воротам города и на площади ставил седалище свое, -
ότε διά της πόλεως εξηρχόμην εις την πύλην, ητοίμαζον την καθέδραν μου εν τη πλατεία
8 юноши, увидев меня, прятались, а старцы вставали и стояли;
Οι νέοι με έβλεπον και εκρύπτοντο· και οι γέροντες εγειρόμενοι ίσταντο.
9 князья удерживались от речи и персты полагали на уста свои;
Οι άρχοντες έπαυον ομιλούντες και έβαλλον χείρα επί το στόμα αυτών.
10 голос знатных умолкал, и язык их прилипал к гортани их.
Η φωνή των εγκρίτων εκρατείτο, και η γλώσσα αυτών εκολλάτο εις τον ουρανίσκον αυτών.
11 Ухо, слышавшее меня, ублажало меня; око видевшее восхваляло меня,
Ότε το ωτίον ήκουε και με εμακάριζε, και ο οφθαλμός έβλεπε και εμαρτύρει υπέρ εμού·
12 потому что я спасал страдальца вопиющего и сироту беспомощного.
διότι ηλευθέρουν τον πτωχόν βοώντα και τον ορφανόν τον μη έχοντα βοηθόν.
13 Благословение погибавшего приходило на меня, и сердцу вдовы доставлял я радость.
Η ευλογία του απολλυμένου ήρχετο επ' εμέ· και την καρδίαν της χήρας εύφραινον.
14 Я облекался в правду, и суд мой одевал меня, как мантия и увясло.
Εφόρουν δικαιοσύνην και ενεδυόμην την ευθύτητά μου ως επενδύτην και διάδημα.
15 Я был глазами слепому и ногами хромому;
Ήμην οφθαλμός εις τον τυφλόν και πους εις τον χωλόν εγώ.
16 отцом был я для нищих и тяжбу, которой я не знал, разбирал внимательно.
Ήμην πατήρ εις τους πτωχούς, και την δίκην την οποίαν δεν εγνώριζον εξιχνίαζον.
17 Сокрушал я беззаконному челюсти и из зубов его исторгал похищенное.
Και συνέτριβον τους κυνόδοντας του αδίκου και απέσπων το θήραμα από των οδόντων αυτού.
18 И говорил я: в гнезде моем скончаюсь, и дни мои будут многи, как песок;
Τότε έλεγον, θέλω αποθάνει εν τη φωλεά μου και ως την άμμον θέλω πολλαπλασιάσει τας ημέρας μου.
19 корень мой открыт для воды, и роса ночует на ветвях моих;
Η ρίζα μου ήτο ανοικτή προς τα ύδατα, και η δρόσος διενυκτέρευεν επί των κλάδων μου.
20 слава моя не стареет, лук мой крепок в руке моей.
Η δόξα μου ανενεούτο εν εμοί, και το τόξον μου εκρατύνετο εν τη χειρί μου.
21 Внимали мне и ожидали, и безмолвствовали при совете моем.
Με ηκροάζοντο προσέχοντες και εις την συμβουλήν μου εσιώπων.
22 После слов моих уже не рассуждали; речь моя капала на них.
Μετά τους λόγους μου δεν προσέθετον ουδέν, και η ομιλία μου εστάλαζεν επ' αυτούς.
23 Ждали меня, как дождя, и, как дождю позднему, открывали уста свои.
Και με περιέμενον ως την βροχήν· και ήσαν κεχηνότες ως διά την όψιμον βροχήν.
24 Бывало, улыбнусь им - они не верят; и света лица моего они не помрачали.
Εγέλων προς αυτούς, και δεν επίστευον· και την φαιδρότητα του προσώπου μου δεν άφινον να πέση.
25 Я назначал пути им и сидел во главе и жил как царь в кругу воинов, как утешитель плачущих.
Εάν ηρεσκόμην εις την οδόν αυτών, εκαθήμην πρώτος, και κατεσκήνουν ως βασιλεύς εν τω στρατεύματι, ως ο παρηγορών τους τεθλιμμένους.

< Иов 29 >