Иов 18

1 И отвечал Вилдад Савхеянин и сказал:

Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:

2 когда же положите вы конец таким речам? обдумайте, и потом будем говорить.

Wanneer maakt gij eindelijk eens een eind aan uw praten, Wordt gij verstandig, en laat ons aan het woord;

3 Зачем считаться нам за животных и быть униженными в собственных глазах ваших?

Waarom worden wij als vee beschouwd, En zijn wij zo dom in uw ogen?

4 О ты, раздирающий душу твою в гневе твоем! Неужели для тебя опустеть земле, и скале сдвинуться с места своего?

Gij, die in uw woede uzelf verscheurt: Zou om uwentwil de aarde worden ontvolkt, Een rots van haar plaats verwijderd, Een berg van zijn grondslag gerukt?

5 Да, свет у беззаконного потухнет, и не останется искры от огня его.

Waarachtig, het licht van den boze dooft uit, De vlam van zijn vuur blijft niet schijnen;

6 Померкнет свет в шатре его, и светильник его угаснет над ним.

Het licht wordt donker in zijn tent, De lamp gaat boven hem uit.

7 Сократятся шаги могущества его, и низложит его собственный замысел его,

Zijn krachtige tred wordt verlamd, Zijn eigen beleid doet hem struikelen;

8 ибо он попадет в сеть своими ногами и по тенетам ходить будет.

Want door zijn eigen voeten wordt hij in het net gedreven, En wandelt hij over de mazen.

9 Петля зацепит за ногу его, и грабитель уловит его.

Een klem grijpt zijn hiel, een net houdt hem vast.

10 Скрытно разложены по земле силки для него и западни на дороге.

Zijn strik ligt in de grond verborgen, een val op zijn pad;

11 Со всех сторон будут страшить его ужасы и заставят его бросаться туда и сюда.

Verschrikkingen beangstigen hem van alle kant, En vervolgen hem, stap voor stap.

12 Истощится от голода сила его, и гибель готова, сбоку у него.

Het onheil hongert naar hem, De rampspoed staat aan zijn zijde gereed;

13 Съест члены тела его, съест члены его первенец смерти.

Zijn huid wordt door ziekte verteerd, De eersteling van de dood slokt zijn leden op.

14 Изгнана будет из шатра его надежда его, и это низведет его к царю ужасов.

Hij wordt uit zijn tent gerukt, waar hij zich veilig waande, En zij sleept hem naar den vorst der verschrikking

15 Поселятся в шатре его, потому что он уже не его; жилище его посыпано будет серою.

Zij woont in zijn tent, die hem niet langer behoort, En over zijn woning wordt zwavel gestrooid.

16 Снизу подсохнут корни его, и сверху увянут ветви его.

Van onderen verdorren zijn wortels, Van boven verwelken zijn twijgen;

17 Память о нем исчезнет с земли, и имени его не будет на площади.

Zijn gedachtenis verdwijnt uit het land, Zelfs in de steppe heeft hij geen naam.

18 Изгонят его из света во тьму и сотрут его с лица земли.

Men stoot hem uit het licht de duisternis in, Men jaagt hem uit de wereld weg;

19 Ни сына его, ни внука не будет в народе его, и никого не останется в жилищах его.

Hij heeft onder zijn volk geen kroost, geen geslacht, In zijn woonplaats geen, die hem rest.

20 О дне его ужаснутся потомки, и современники будут объяты трепетом.

Over zijn lot staat het Westen ontsteld, En het Oosten siddert er van:

21 Таковы жилища беззаконного, и таково место того, кто не знает Бога.

Waarachtig, zo gaat het met het verblijf van den boze, Met de woonplaats van hem, die God miskent!