< Иов 16 >

1 И отвечал Иов и сказал:
Respondens autem Job, dixit:
2 слышал я много такого; жалкие утешители все вы!
Audivi frequenter talia: consolatores onerosi omnes vos estis.
3 Будет ли конец ветреным словам? и что побудило тебя так отвечать?
Numquid habebunt finem verba ventosa? aut aliquid tibi molestum est, si loquaris?
4 И я мог бы так же говорить, как вы, если бы душа ваша была на месте души моей; ополчался бы на вас словами и кивал бы на вас головою моею;
Poteram et ego similia vestri loqui, atque utinam esset anima vestra pro anima mea: consolarer et ego vos sermonibus, et moverem caput meum super vos;
5 подкреплял бы вас языком моим и движением губ утешал бы.
roborarem vos ore meo, et moverem labia mea, quasi parcens vobis.
6 Говорю ли я, не утоляется скорбь моя; перестаю ли, что отходит от меня?
Sed quid agam? Si locutus fuero, non quiescet dolor meus, et si tacuero, non recedet a me.
7 Но ныне Он изнурил меня. Ты разрушил всю семью мою.
Nunc autem oppressit me dolor meus, et in nihilum redacti sunt omnes artus mei.
8 Ты покрыл меня морщинами во свидетельство против меня; восстает на меня изможденность моя, в лицо укоряет меня.
Rugæ meæ testimonium dicunt contra me, et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam, contradicens mihi.
9 Гнев Его терзает и враждует против меня, скрежещет на меня зубами своими; неприятель мой острит на меня глаза свои.
Collegit furorem suum in me, et comminans mihi, infremuit contra me dentibus suis: hostis meus terribilibus oculis me intuitus est.
10 Разинули на меня пасть свою; ругаясь бьют меня по щекам; все сговорились против меня.
Aperuerunt super me ora sua, et exprobrantes percusserunt maxillam meam: satiati sunt pœnis meis.
11 Предал меня Бог беззаконнику и в руки нечестивым бросил меня.
Conclusit me Deus apud iniquum, et manibus impiorum me tradidit.
12 Я был спокоен, но Он потряс меня; взял меня за шею и избил меня и поставил меня целью для Себя.
Ego ille quondam opulentus, repente contritus sum: tenuit cervicem meam, confregit me, et posuit me sibi quasi in signum.
13 Окружили меня стрельцы Его; Он рассекает внутренности мои и не щадит, пролил на землю желчь мою,
Circumdedit me lanceis suis; convulneravit lumbos meos: non pepercit, et effudit in terra viscera mea.
14 пробивает во мне пролом за проломом, бежит на меня, как ратоборец.
Concidit me vulnere super vulnus: irruit in me quasi gigas.
15 Вретище сшил я на кожу мою и в прах положил голову мою.
Saccum consui super cutem meam, et operui cinere carnem meam.
16 Лицо мое побагровело от плача, и на веждах моих тень смерти,
Facies mea intumuit a fletu, et palpebræ meæ caligaverunt.
17 при всем том, что нет хищения в руках моих, и молитва моя чиста.
Hæc passus sum absque iniquitate manus meæ, cum haberem mundas ad Deum preces.
18 Земля! не закрой моей крови, и да не будет места воплю моему.
Terra, ne operias sanguinem meum, neque inveniat in te locum latendi clamor meus:
19 И ныне вот на небесах Свидетель мой, и Заступник мой в вышних!
ecce enim in cælo testis meus, et conscius meus in excelsis.
20 Многоречивые друзья мои! К Богу слезит око мое.
Verbosi amici mei: ad Deum stillat oculus meus:
21 О, если бы человек мог иметь состязание с Богом, как сын человеческий с ближним своим!
atque utinam sic judicaretur vir cum Deo, quomodo judicatur filius hominis cum collega suo.
22 Ибо летам моим приходит конец, и я отхожу в путь невозвратный.
Ecce enim breves anni transeunt, et semitam per quam non revertar ambulo.

< Иов 16 >