Лукастар 20
1 Екхвар, кала Исусо сиклярэлас манушэн дэ храмо и пхэнэлас Бахтало Лав, поджиле Лэстэ англунэ рашая тай сиклимаря пав Упхэнима їтханэ пхурэдэрэнца
And it came to pass, that on one of those days, as he taught the people in the temple, and preached the gospel, the chief priests and the scribes came upon him with the elders,
2 и пхучле Лэстар: — Пхэн амэнди, савя зораґа Ту вса кода терэх? И ко дэня Тути кадыя зор?
And spoke to him, saying, Tell us, by what authority doest thou these things? or who is he that gave thee this authority?
3 Исусо пхэнда лэнди дэ отпхэнима: — Пхучява и Мэ тумэн, пхэнэн Манди:
And he answered and said to them, I will also ask you one thing; and answer me:
4 катарь Иоанностэ зор тэ болдэ, упралимастар чи манушэндар?
The baptism of John, was it from heaven, or from men?
5 Тунчи вонэ дэдумане машкар пэстэ: — Кала пхэнаґа: «Упралимастар», — Вов пхучела: «Сости ж тумэ лэсти на патине?»
And they reasoned with themselves, saying, If we shall say, From heaven; he will say, Why then believed ye him not?
6 А кала пхэнаґа: «Манушэндар», — тунчи всавэрэ мануша марэна амэн барэнца, вонэ ж динэн, со Иоанно сля англунари.
But if we say, From men; all the people will stone us: for they are persuaded that John was a prophet.
7 И пхэндэ: — Амэ на джянах, кастар.
And they answered, that they could not tell where it was from.
8 Исусо пхэнда лэнди: — Тунчи и Мэ на пхэнава тумэнди, савя зораґа терав вса откада.
And Jesus said to them, Neither do I tell you by what authority I do these things.
9 Тай пхэнда кацави дума: — Екх мануш выбарярда винограднико. Тунчи здэня лэ манушэнди пала ловэн, а еджино улагля пэ бут вряма.
Then he began to speak to the people this parable; A certain man planted a vineyard, and let it out to vinedressers, and went into a far country for a long time.
10 Кала поджиля вряма, бичалда лэндэ пэхкэрэ бутярнэ, соб тэ залэ котор виноградостар, саво стидэне. Нэ виноградаря дукхавдэ бутярнэ и отбичалдэ лэ павпалэ шушэ вастэнца.
And at the season he sent a servant to the vinedressers, that they should give him of the fruit of the vineyard: but the vinedressers beat him, and sent him away empty.
11 Хулай бичалда лэндэ аврэ бутярнэ, нэ вонэ мардэ лэ тай тэлярдэ лэхкири патив, и отбичалдэ шушэ вастэнца.
And again he sent another servant: and they beat him also, and treated him shamefully, and sent him away empty.
12 Хулай бичалда лэндэ инте екхэ бутярнэ. Нэ виноградаря и кодэлэ домардэ и вычутэ аври.
And again he sent the third: and they wounded him also, and cast him out.
13 Тунчи хулай пав винограднико пхэнда: «Со манди тэ терэ? Бичалава лэндэ мурэ камлэ чявэ, чи на ладжяна лэстар?»
Then said the lord of the vineyard, What shall I do? I will send my beloved son: it may be when they see him they will reverence him.
14 Нэ виноградаря дыкхле чявэ и пхэндэ екх екхэсти: «Акэ кодэва, касти доросэлапэ всаворо хулаимо, муляраґа лэ, тунчи хулаимо доросэлапэ амэнди».
But when the vinedressers saw him, they reasoned among themselves, saying, This is the heir: come, let us kill him, that the inheritance may be ours.
15 Тунчи вылиджялдэ чявэ аври виноградникостар тай мулярдэ лэ. И со терэла лэнца виноградникохкоро хулай?
So they cast him out of the vineyard, and killed him. What therefore shall the lord of the vineyard do to them?
16 Авэла тай мулярэла кадэлэн виноградарен, а винограднико отдэла аврэ манушэнди. Мануша, савэ шундэ Исусо, пхэндэ: — Тэ на авэл кади!
He shall come and destroy these vinedressers, and shall give the vineyard to others. And when they heard it, they said, may that never be.
17 Исусо вздыкхля пэ лэн и пхучля: — Сар тэ полэ кода, со чиндо: «Бар, саво вычутэ кодэла, ко ваздэнас цэр, ачиля шэрутнэ барэґа дэ вэнгло»?
And he beheld them, and said, What is this then that is written, The stone which the builders rejected, the same is become the head of the corner?
18 Ко тэлэдэла пэ кодэва бар, розмарэлапэ, а пэ кастэ кодэва бар пэрэла, розтасавэла лэ.
Whoever shall fall upon that stone shall be broken; but on whomever it shall fall, it will grind him to powder.
19 Дэ кодыя вряма сиклимаря пав Упхэнима тай англунэ рашая полиле, со Исусо пала лэн розпхэнэлас, и камле екхатар тэ хутилэ Лэ, нэ дарэне манушэндар.
And the chief priests and the scribes the same hour sought to lay hands on him; and they feared the people: for they perceived that he had spoken this parable against them.
20 Тунчи вонэ ачиле тэ дыкхэ пала Исусо и подбичалэнас Лэстэ манушэн, савэ поддыкхэнас пала Лэ и прытховэнаспэ пативалэ манушэнца, нэ родэнас, сар тэ астарэ Исусо пэ лавэн тай тэ здэ Лэ раенди и прыбэшлэсти Римостар.
And they watched him, and sent forth spies, who pretended to be righteous men, that they might take hold of his words, that so they might deliver him to the power and authority of the governor.
21 Вонэ пхучле Исусостар: — Сиклимари! Амэ джянах, со Ту пхэнэх тай сиклярэх пав чячима. И на дыкхэх пэ мо манушэсти, нэ сиклярэх манушэн чячюнэ Дэвлэхкэрэ дромэсти.
And they asked him, saying, Master, we know that thou sayest and teachest rightly, neither acceptest thou the person of any, but teachest the way of God truly:
22 Чи мишто пав Упхэнима тэ потинэ налогуря императости, чи нат?
Is it lawful for us to give tribute to Caesar, or not?
23 Исусо полиля лэнгоро хрантимо тай пхэнда лэнди:
But he perceived their craftiness, and said to them, Why tempt ye me?
24 — Сикавэнтэ манди динарии: кахкоро муй исин вымардо пэр лэстэ и кахкоро катэ лав? Вонэ пхэндэ: — Императохкэрэ.
Show me a penny. Whose image and superscription hath it? They answered and said, Caesar’s.
25 Исусо пхэнда лэнди: — Тунчи отдэн императости императохкоро, а Дэвлэсти отдэн Дэвлэхкоро.
And he said to them, Render therefore to Caesar the things which are Caesar’s, and to God the things which are God’s.
26 Лэндэ на выджиля тэ схутилэ Исусо пэ лавэ англа манушэн. Вонэ дэнепэ дыво Лэхкэрэ лавэнди и заачиле мулком.
And they could not take hold of his words before the people: and they marvelled at his answer, and held their peace.
27 Тунчи авиле койсавэ саддукея. Вонэ на патянас, со мулэ отджювдёна, тай пхучле Исусостар:
Then came to him certain of the Sadducees, who deny that there is any resurrection; and they asked him,
28 — Сиклимари! Моисеи чинда амэнди, со, кала мэрэла мануш, кастэ сля ромни и на сля чяворэн, тунчи лэхкэрэ пхралэсти трэбуни тэ лэл боря паларом, соб тэ авэл пхралэстэ родо.
Saying, Master, Moses wrote to us, If any man’s brother should die, having a wife, and he should die without children, that his brother should take his wife, and raise up seed to his brother.
29 Сля эфта пхралэн. Пхурэдэр лэндар лиля пэсти ромня, нэ тунчи муля, и чяворэн на сля лэндэ.
There were therefore seven brothers: and the first took a wife, and died without children.
30 Кади ж и авэр пхрал.
And the second took her for a wife, and he died childless.
31 И трито пхрал лиля пэсти кадэла ромня, и кади ж всавэрэ эфта пхралэн. Всавэрэ пхрала помуле, и чяворэн лэндэ на сля.
And the third took her; and in like manner the seven also: and they left no children, and died.
32 Тунчи муля и ромни.
Last of all the woman died also.
33 Кала мулэ отджювдёна, кахкири ромни кадыя манушни авэла? Вой жэ эфта молы паларом выджялас!
Therefore in the resurrection whose wife of them is she? for seven had her for a wife.
And Jesus answering said to them, The children of this world marry, and are given in marriage: (aiōn g165)
35 А касти вытэлэдэла патив тэ джювэ дэ авэр вако тай савэ отджювдёна мулэндар, кадэла мануша на лэн пэсти ромнен и паларом на выджян. (aiōn g165)
But they who shall be accounted worthy to obtain that world, and the resurrection from the dead, neither marry, nor are given in marriage: (aiōn g165)
36 Вонэ на мэрэна, нэ исин сар ангелуря. Вонэ важ Дэвлэ чявэ и чея, колэсти со авэна ваздэнэ мулэндар.
Neither can they die any more: for they are equal to the angels; and are the children of God, being the children of the resurrection.
37 Ай кода, со мулэ отджювдён, сикавда Моисеи паша терново кашт, саво пхаболас, кала пхэнда Раести, со Вов — Дэвэл Авраамохкоро, Дэвэл Исаакохкоро тай Дэвэл Иаковохкоро.
Now that the dead are raised, even Moses showed at the bush, when he calleth the Lord the God of Abraham, and the God of Isaac, and the God of Jacob.
38 Вов — Дэвэл джювдэн, а на мулэн. Лэстэ всавэрэ исин джювдэ.
For he is not a God of the dead, but of the living: for all live to him.
39 Пэ кода койсавэ сиклимаря пав Упхэнима пхэндэ: — Сиклимари! Ту мишто пхэндан.
Then certain of the scribes answering said, Master, thou hast well said.
40 И всавэрэ даранас тэ пхуче Исусостар дурэдэр.
And after that they dared not ask him any question at all.
41 Тунчи Исусо пхучля лэндэ: — Сар пхэнэн, со Христосо исин Чяво Давидохкоро?
And he said to them, How say they that Christ is David’s son?
42 Кала еджино Давидо пхэнэл дэ лил «Псалмы»: «Пхэнда Рай Дэвэл мурэ Раести: Бэш пав чяче вастэ Мандар
And David himself saith in the book of Psalms, The LORD said to my Lord, Sit thou on my right hand,
43 ды кодыя вряма, сар Мэ чувава Тирэ врыжымашэн тала пурэн Тути».
Till I make thy enemies thy footstool.
44 Давидо акхарэл Лэ Раеґа. Сар Вов прыджялпэ Давидости чявэґа?
David therefore calleth him Lord, how is he then his son?
45 И кала Исусо шундэ всавэрэ мануша, Вов пхэнда Пэхкэрэ сиклярнэнди:
Then in the hearing of all the people he said to his disciples,
46 — Даран сиклимарендар пав Упхэнима, савэнди чялёл тэ пхирэ дэ лунго їда и соб мануша тэ наисарэнпэ лэнца пэ форо. Дэ синагога и дэ цэрэн, курик лэн акхарэн, вонэ камэн тэ бэшэ пэ англуно тхан.
Beware of the scribes, who desire to walk in long robes, and love greetings in the markets, and the highest seats in the synagogues, and the best places at feasts;
47 Вонэ залэн цэра джювлендар, савэндэ муле рома, и бут мангэнпэ кади, соб тэ дыкхэн лэн мануша. Лэн дожутярэл барэдэр сындо.
Who devour widows’ houses, and for a show make long prayers: the same shall receive greater condemnation.
