Лукастар 15
1 Авэнас Исусостэ всавэрэ стидэмаря, савэ лэнас налогуря, и бэзимахкэрэ мануша, соб тэ шунэ Лэ.
Then drew near to him all the tax collectors and sinners to hear him.
2 Нэ фарисеенди и сиклимаренди пав Упхэнима на чялёлас, со терда Исусо, и вонэ пхэнэнас: — Вов прылэл бэзимахкэрэ манушэн и хал лэнца.
And the Pharisees and scribes murmured, saying, This man receiveth sinners, and eateth with them.
3 Нэ Исусо пхэнда лэнди кацави дума:
And he spoke this parable to them, saying,
4 — Пхэнаґа, екхэстэ тумэндар исин шэл бакря, и екх лэндар хасиля. Чи на ачявэла вов енядэша тай еня бакрен дэ маля и чи на джяла тэ родэ бакря, сави хасиля?
What man of you, having an hundred sheep, if he loseth one of them, doth not leave the ninety and nine in the wilderness, and go after that which is lost, until he findeth it?
5 Ай кала аракхэла бакря, баря лошаґа тховэла ла пэ пхикэ и лиджяла.
And when he hath found it, he layeth it on his shoulders, rejoicing.
6 Кала авэла цэрэ, акхарэла пэхкэрэн амалэн и пашунэн и пхэнэла лэнди: «Лошавэн манца, мэ аракхлём бакря, сави хасиля».
And when he cometh home, he calleth together his friends and neighbours, saying to them, Rejoice with me; for I have found my sheep which was lost.
7 Пхэнав тумэнди, со кади ж пэ упралима пала екхэ манушэ, саво ачявда бэзимо, будэр лошавэна, сар пала енядэша еня патявнэн манушэн, савэнди на трэбуни тэ ачявэ бэзимо.
I say to you, that likewise joy shall be in heaven over one sinner that repenteth, more than over ninety and nine righteous persons, who need no repentance.
8 Кала манушнятэ исин дэш драхмы и вой хацарэла екх лэндар, чи на пхабарэла вой лампа, на шулавэла всаворо пэкхкоро цэр и на авэла тэ родэ, соб тэ аракхэ кадыя драхма?
Either what woman having ten pieces of silver, if she loseth one piece, doth not light a lamp, and sweep the house, and seek diligently till she findeth it?
9 А кала аракхэла ла, тунчи стидэла пэхкэрэн амалкэн и пашунэн джювлен тай пхэнэла: «Лошавэн манца, мэ аракхлём драхма, сави хацардом!»
And when she hath found it, she calleth her friends and her neighbours together, saying, Rejoice with me; for I have found the piece which I had lost.
10 Кади, пхэнав тумэнди, лошавэн ангелуря Дэвлэхкэрэ и пала екхэ манушэ, саво ачявда пэхкоро бэзимо.
Likewise, I say to you, there is joy in the presence of the angels of God over one sinner that repenteth.
11 Инте пхэнда Исусо: — Екхэ манушэстэ сле дуй чявэ.
And he said, A certain man had two sons:
12 И тэрнэдэр лэндар пхэнда дадэсти: «Дадэ! Дэ манди тирэ барвалимастар котор, саво манди доросэлапэ». И дад розмарда вса, со лэстэ сля, пэ дон и дэня пэхкэрэ чявэнди.
And the younger of them said to his father, Father, give me the portion of goods that falleth to me. And he divided to them his living.
13 Проджиля набут вряма, и цыкнэдэр чявэндар стидэня вса, со лэсти доросляпэ, и джиля дур, дэ авэр пхув. Котэ розтерда вса, со лэстэ сля, и пав диниманэ розчувэлас ловэ.
And not many days after the younger son gathered all together, and took his journey into a far country, and there wasted his substance with riotous living.
14 Кала вов розчута всавэрэ ловэ, дэ кодыя пхув авиля бари бокх, и чяво мэрэлас бокхатар.
And when he had spent all, there arose a mighty famine in that land; and he began to be in want.
15 Тунчи джиля и намисардапэ екхэ манушэстэ кодэла пхуятар, тэ чяравэ баличен пэ маля.
And he went and joined himself to a citizen of that country; and he sent him into his fields to feed swine.
16 Вов мэрэлас бокхатар и сля лошало тэ ха їтханэ баличенца, нэ лэсти и кода на дэнас.
And he was longing to fill his belly with the husks that the swine ate: and no man gave to him.
17 Кала чявэстэ рисиля годи, тунчи вов пхэнда: «Бут намисардэн бутярнэн мурэ дадэстэ, и вонэ хан, скици закамэна, а мэ бокхатар катэ мэрав!
And when he came to himself, he said, How many hired servants of my father have bread enough and to spare, and I am perishing with hunger!
18 Вщява, рисявава павпалэ мурэ дадэстэ и пхэнава лэсти: "Дадэ! Мэ тердом бэзимо англа Дэвлэ пэ упралима и англа тут
I will arise and go to my father, and will say to him, Father, I have sinned against heaven, and before thee,
19 и на ачяв тэ акхарэпэ тирэ чявэґа. Нэ прылэ ман сар тирэ бутярнэ"».
And am no more worthy to be called thy son: make me as one of thy hired servants.
20 Тунчи вщиля и джиля пэхкэрэ дадэстэ. Кала чяво сля дур цэрэстар, дад удыкхля лэ. И ачиля лэсти дор пэхкэрэ чявэ. Тунчи вов прастэня лэстэ, облиля и чюминдэня лэ.
And he arose, and came to his father. But when he was yet a great way off, his father saw him, and had compassion, and ran, and fell on his neck, and kissed him.
21 Чяво пхэнда дадэсти: «Дадэ! Мэ тердом бэзимо англа Дэвлэ пэ упралима и англа тут и на ачяв тэ акхарэпэ тирэ чявэґа».
And the son said to him, Father, I have sinned against heaven, and in thy sight, and am no more worthy to be called thy son.
22 Нэ дад пхэнда пэхкэрэ бутярнэнди: «Джян сигэдэр! Анэн фэдэр їда, сави исин, и урявэнтэ чявэ, дэнтэ лэсти ангрусни пэ ангушт и пундрангэ пэ лэхкэрэ пурэн.
But the father said to his servants, Bring forth the best robe, and put it on him; and put a ring on his hand, and shoes on his feet:
23 Анэн парвардэ гурувэ и чинэн лэ пэ мас. Тховаґа баро скаминд и аваґа тэ лошавэ!
And bring here the fatted calf, and kill it; and let us eat, and be merry:
24 Кадэва муро чяво сля муло, нэ отджювдиня, сля хацардо, нэ кана аракхляпэ». Тай ачиле тэ лошавэ.
For this my son was dead, and is alive again; he was lost, and is found. And they began to be merry.
25 Пхурэдэр чяво сля пэ маля. Кала вов рисиля малятар и сля паша цэр, шунда, сар цэлэн и дилябэн.
Now his elder son was in the field: and as he came and drew near to the house, he heard music and dancing.
26 Тунчи акхарда екхэ бутярнэ и пхучля: «Со када терэлпэ?»
And he called one of the servants, and asked what these things meant.
27 Бутярно пхэнда лэсти: «Авиля тиро пхрал. И тиро дад прыпхэнда тэ чинэ парвардэ гурувэ, колэсти со лэхкоро чяво рисиля цэрэ джювдо».
And he said to him, Thy brother is come; and thy father hath killed the fatted calf, because he hath received him safe and sound.
28 Тунчи пхурэдэр чяво холиля и на камля тэ заджя дэ цэр. Нэ дад выджиля цэрэстар и ачиля тэ акхарэ лэ.
And he was angry, and would not go in: therefore his father came out, and entreated him.
29 Нэ вов пхэнда дадэсти: «Акэ, мэ скици бэрш терав бути важ тут, со никала тэ ваздэ шэро, и дэ всавэрэ кандав тут. Нэ ту и цыкнорэ бузнорэ на дэнян манди, соб мэ тэ лошавав мурэ амалэнца.
And he answering said to his father, Lo, these many years do I serve thee, neither have I at any time transgressed thy commandment: and yet thou never gavest me a kid, that I might make merry with my friends:
30 А кала кадэва тиро чяво, саво протерда пэхкэрэ ловэ налаче джювленца, авиля цэрэ, ту важ лэ чиндан парвардэ гурувэ».
But as soon as this thy son had come, who hath devoured thy living with harlots, thou hast killed for him the fatted calf.
31 Нэ дад пхэнда чявэсти: «Чяворо! Ту всавири вряма манца. И вса, со мандэ исин, када тиро.
And he said to him, Son, thou art ever with me, and all that I have is thine.
32 Нэ важ кода трэбуни тэ лошавэ, со тиро пхрал сля муло, нэ отджювдиня, сля хацардо, нэ аракхляпэ».
It was right that we should make merry, and be glad: for this thy brother was dead, and is alive again; and was lost, and is found.
