< Лукастар 15 >

1 Авэнас Исусостэ всавэрэ стидэмаря, савэ лэнас налогуря, и бэзимахкэрэ мануша, соб тэ шунэ Лэ.
Intussen kwamen alle tollenaars en zondaars naar Hem toe, om Hem te horen.
2 Нэ фарисеенди и сиклимаренди пав Упхэнима на чялёлас, со терда Исусо, и вонэ пхэнэнас: — Вов прылэл бэзимахкэрэ манушэн и хал лэнца.
Maar de farizeën en schriftgeleerden mopperden, en zeiden: Hij ontvangt zondaars, en eet met hen.
3 Нэ Исусо пхэнда лэнди кацави дума:
Toen sprak Hij tot hen deze gelijkenis:
4 — Пхэнаґа, екхэстэ тумэндар исин шэл бакря, и екх лэндар хасиля. Чи на ачявэла вов енядэша тай еня бакрен дэ маля и чи на джяла тэ родэ бакря, сави хасиля?
Wie van u, die honderd schapen heeft, en er een van verliest, laat niet de negen en negentig andere achter in de woestijn, en gaat het verlorene zoeken, totdat hij het terugvindt?
5 Ай кала аракхэла бакря, баря лошаґа тховэла ла пэ пхикэ и лиджяла.
En als hij het gevonden heeft, legt hij het verheugd op zijn schouders;
6 Кала авэла цэрэ, акхарэла пэхкэрэн амалэн и пашунэн и пхэнэла лэнди: «Лошавэн манца, мэ аракхлём бакря, сави хасиля».
en thuis gekomen, roept hij vrienden en buren bijeen, en zegt hun: Verheugt u met mij; want ik heb mijn verloren schaap teruggevonden.
7 Пхэнав тумэнди, со кади ж пэ упралима пала екхэ манушэ, саво ачявда бэзимо, будэр лошавэна, сар пала енядэша еня патявнэн манушэн, савэнди на трэбуни тэ ачявэ бэзимо.
Ik zeg u: Zó zal er meer vreugde zijn in de hemel over één zondaar die zich bekeert, dan over negen en negentig rechtvaardigen, die geen bekering behoeven.
8 Кала манушнятэ исин дэш драхмы и вой хацарэла екх лэндар, чи на пхабарэла вой лампа, на шулавэла всаворо пэкхкоро цэр и на авэла тэ родэ, соб тэ аракхэ кадыя драхма?
Of welke vrouw, die tien drachmen bezit, en één drachme verliest, steekt niet een lamp aan, veegt niet het huis, en zoekt niet zorgvuldig, totdat zij ze vindt?
9 А кала аракхэла ла, тунчи стидэла пэхкэрэн амалкэн и пашунэн джювлен тай пхэнэла: «Лошавэн манца, мэ аракхлём драхма, сави хацардом!»
En als zij ze gevonden heeft, roept ze vriendinnen en buren bijeen, en zegt: Verheugt u met mij, want ik heb mijn verloren drachme gevonden.
10 Кади, пхэнав тумэнди, лошавэн ангелуря Дэвлэхкэрэ и пала екхэ манушэ, саво ачявда пэхкоро бэзимо.
Zó, zeg Ik u, is er vreugde bij de engelen Gods over één zondaar, die zich bekeert.
11 Инте пхэнда Исусо: — Екхэ манушэстэ сле дуй чявэ.
Nog sprak Hij: Een man had twee zonen.
12 И тэрнэдэр лэндар пхэнда дадэсти: «Дадэ! Дэ манди тирэ барвалимастар котор, саво манди доросэлапэ». И дад розмарда вса, со лэстэ сля, пэ дон и дэня пэхкэрэ чявэнди.
De jongste van beiden zei tot den vader: Vader, geef mij het deel der goederen, dat me toekomt. En hij verdeelde zijn vermogen onder hen.
13 Проджиля набут вряма, и цыкнэдэр чявэндар стидэня вса, со лэсти доросляпэ, и джиля дур, дэ авэр пхув. Котэ розтерда вса, со лэстэ сля, и пав диниманэ розчувэлас ловэ.
Een paar dagen later pakte de jongste zoon alles bijeen, en vertrok naar een ver land. Daar verkwistte hij zijn vermogen door een losbandig leven.
14 Кала вов розчута всавэрэ ловэ, дэ кодыя пхув авиля бари бокх, и чяво мэрэлас бокхатар.
Maar toen hij er alles had doorgejaagd, kwam er een grote hongersnood in dat land, en begon hij gebrek te lijden.
15 Тунчи джиля и намисардапэ екхэ манушэстэ кодэла пхуятар, тэ чяравэ баличен пэ маля.
En hij ging zich verhuren aan een der burgers van dat land; en deze stuurde hem naar zijn velden, om zwijnen te hoeden.
16 Вов мэрэлас бокхатар и сля лошало тэ ха їтханэ баличенца, нэ лэсти и кода на дэнас.
Nu had hij zo graag zijn buik willen vullen met de schillen, die de zwijnen aten; maar niemand, die ze hem gaf.
17 Кала чявэстэ рисиля годи, тунчи вов пхэнда: «Бут намисардэн бутярнэн мурэ дадэстэ, и вонэ хан, скици закамэна, а мэ бокхатар катэ мэрав!
Toen kwam hij tot inkeer, en sprak: Hoeveel knechten van mijn vader hebben brood in overvloed, en ik sterf hier van honger.
18 Вщява, рисявава павпалэ мурэ дадэстэ и пхэнава лэсти: "Дадэ! Мэ тердом бэзимо англа Дэвлэ пэ упралима и англа тут
Ik wil opstaan en naar mijn vader gaan, en hem zeggen: Vader, ik heb gezondigd tegen de hemel en tegen u;
19 и на ачяв тэ акхарэпэ тирэ чявэґа. Нэ прылэ ман сар тирэ бутярнэ"».
ik verdien niet meer, uw zoon te heten; behandel me als een van uw knechten.
20 Тунчи вщиля и джиля пэхкэрэ дадэстэ. Кала чяво сля дур цэрэстар, дад удыкхля лэ. И ачиля лэсти дор пэхкэрэ чявэ. Тунчи вов прастэня лэстэ, облиля и чюминдэня лэ.
En hij stond op, en ging naar zijn vader. Nog was hij ver weg, toen zijn vader hem zag, en ten diepste ontroerd werd; hij vloog naar hem toe, viel om zijn hals, en overlaadde hem met kussen.
21 Чяво пхэнда дадэсти: «Дадэ! Мэ тердом бэзимо англа Дэвлэ пэ упралима и англа тут и на ачяв тэ акхарэпэ тирэ чявэґа».
De zoon sprak tot hem: Vader, ik heb gezondigd tegen de hemel en tegen u; ik verdien niet meer, uw zoon te heten.
22 Нэ дад пхэнда пэхкэрэ бутярнэнди: «Джян сигэдэр! Анэн фэдэр їда, сави исин, и урявэнтэ чявэ, дэнтэ лэсти ангрусни пэ ангушт и пундрангэ пэ лэхкэрэ пурэн.
Maar de vader zei tot zijn knechten: Gauw, haalt het beste kleed, en trekt het hem aan; doet hem een ring aan zijn hand, en schoenen aan zijn voeten;
23 Анэн парвардэ гурувэ и чинэн лэ пэ мас. Тховаґа баро скаминд и аваґа тэ лошавэ!
vooruit, slacht het gemeste kalf, en laat ons eten en vrolijk zijn.
24 Кадэва муро чяво сля муло, нэ отджювдиня, сля хацардо, нэ кана аракхляпэ». Тай ачиле тэ лошавэ.
Want mijn zoon hier was dood en is levend geworden, hij was verloren en is teruggevonden. En ze begonnen feest te vieren.
25 Пхурэдэр чяво сля пэ маля. Кала вов рисиля малятар и сля паша цэр, шунда, сар цэлэн и дилябэн.
Zijn oudste zoon was op het land. Maar toen hij terugkeerde, dicht bij huis kwam, en muziek hoorde en dans,
26 Тунчи акхарда екхэ бутярнэ и пхучля: «Со када терэлпэ?»
riep hij een der knechten, en vroeg wat er gaande was.
27 Бутярно пхэнда лэсти: «Авиля тиро пхрал. И тиро дад прыпхэнда тэ чинэ парвардэ гурувэ, колэсти со лэхкоро чяво рисиля цэрэ джювдо».
Deze zei hem: Uw broer is gekomen; uw vader heeft het gemeste kalf geslacht, omdat hij hem behouden heeft teruggekregen.
28 Тунчи пхурэдэр чяво холиля и на камля тэ заджя дэ цэр. Нэ дад выджиля цэрэстар и ачиля тэ акхарэ лэ.
Toen werd hij kwaad, en wilde niet naar binnen gaan. Zijn vader ging dus naar buiten, en drong er op aan.
29 Нэ вов пхэнда дадэсти: «Акэ, мэ скици бэрш терав бути важ тут, со никала тэ ваздэ шэро, и дэ всавэрэ кандав тут. Нэ ту и цыкнорэ бузнорэ на дэнян манди, соб мэ тэ лошавав мурэ амалэнца.
Maar hij antwoordde, en zei tot zijn vader: Zie, zoveel jaren dien ik u reeds, en nog nooit heb ik uw gebod overtreden; toch hebt ge mij nooit een bokje gegeven, om met mijn vrienden feest te vieren.
30 А кала кадэва тиро чяво, саво протерда пэхкэрэ ловэ налаче джювленца, авиля цэрэ, ту важ лэ чиндан парвардэ гурувэ».
En nu die jongen van u is teruggekomen, die uw vermogen verbrast heeft met eerloze vrouwen, nu slacht ge voor hem het gemeste kalf.
31 Нэ дад пхэнда чявэсти: «Чяворо! Ту всавири вряма манца. И вса, со мандэ исин, када тиро.
Maar hij zei hem: Kind, gij zijt altoos bij me, en al het mijne is het uwe.
32 Нэ важ кода трэбуни тэ лошавэ, со тиро пхрал сля муло, нэ отджювдиня, сля хацардо, нэ аракхляпэ».
Neen, feest en vreugde moet er zijn; want uw broer hier was dood, en is levend geworden, hij was verloren, en is teruggevonden.

< Лукастар 15 >