Лукастар 19
1 Тунчи Исусо зажыля андо форо Иерихоно и прожалас пар лэстэ.
He entered and was passing through Jericho.
2 И акэ, екх мануш, савэс акхарэнас Закхеё, пхурэдэр стидэмарё налогонэндиро, барвало мануш,
There was a man named Zacchaeus. He was a chief tax collector, and he was rich.
3 родэлас тэ дикхэл лэ Исусос, ко Вов кацаво, нэ на сас сар, колэстар со фартэ бут мануша сас пашав Исусо, ай Закхеё сас цэкно ростоса.
He was trying to see who Yeshua was, and couldn’t because of the crowd, because he was short.
4 Вов запрастая майанглэ, загульдя пэ тютина, сави барёлас пэ кодва тхан, кай прожалас Исусо.
He ran on ahead and climbed up into a sycamore tree to see him, for he was going to pass that way.
5 Кала Исусо поджыля кав кадва тхан, Вов подикхля упрэ и пхэндя лэсти: — Закхеё! Згуль майсыго! Манди трэбуй адес тэ авав андо тиро чер.
When Yeshua came to the place, he looked up and saw him, and said to him, “Zacchaeus, hurry and come down, for today I must stay at your house.”
6 Закхеё сыго згульдя и лошаса приля Лэс андо пэско чер.
He hurried, came down, and received him joyfully.
7 Всаворэ, ко дикхля када, холяйле и лине тэ дэн дума, со Вов зажыля кав бэзэхало мануш.
When they saw it, they all murmured, saying, “He has gone in to lodge with a man who is a sinner.”
8 Закхеё вщиля и пхэндя Раести: — Рай! Акэ, епаш всаворэстар, со мандэ исин, мэ роздава чёрорэнди, и кастар лем хохавимаса, отдава андэ штарвар майбут!
Zacchaeus stood and said to the Lord, “Behold, Lord, half of my goods I give to the poor. If I have wrongfully exacted anything of anyone, I restore four times as much.”
9 Исусо пхэндя лэсти: — Адес авиля фэрисаримос андэ кадва чер, колэсти со и вов исин шаво лэ Авраамоско.
Yeshua said to him, “Today, salvation has come to this house, because he also is a son of Abraham.
10 Шаво Манушыкано авиля тэ аракхэл и тэ фэрисарэл колэн, ко хасавэл.
For the Son of Man came to seek and to save that which was lost.”
11 Колэнди, ко ашунэлас Исусос, Вов пхэндя екх дума. Колэстар со онэ сас пашав Иерусалимо, и онэ гындонас, со сыго отпхэрнавэлапэ Тхагаримос Дэвлэско.
As they heard these things, he went on and told a parable, because he was near Jerusalem, and they supposed that God’s Kingdom would be revealed immediately.
12 Иисусо пхэндя кадя: — Екх барвало мануш ладэлас андэ дурутни пхув, кай тэ лэл пэсти тхагаримос и тунчи тэ рисавэл.
He said therefore, “A certain nobleman went into a far country to receive for himself a kingdom and to return.
13 Вов акхардя дэшэн пэстирэн слугонэн, дя лэнди по шэл драхморя тай пхэндя: «Терэн арли, жы кала мэ рисавава».
He called ten servants of his and gave them ten mina coins, and told them, ‘Conduct business until I come.’
14 Нэ мануша кола пхувьятар на камэнас лэс и бишалдэ пала лэстэ пхурэдэрэн манушэн, кай онэ тэ пхэнэн: «На камас, соб вов тэ авэл амарэ тхагараса».
But his citizens hated him, and sent an envoy after him, saying, ‘We don’t want this man to reign over us.’
15 Нэ вов тэрдиля тхагараса тай рисайля черэ. Вов припхэндя тэ акхарэл лэ слугонэн, касти вов дя руп, кай тэ ужанэл, ко скачи затердя.
“When he had come back again, having received the kingdom, he commanded these servants, to whom he had given the money, to be called to him, that he might know what they had gained by conducting business.
16 Авиля англуно и пхэндя: «Хулай! Тирэ шэл драхморя андэ манди дэш шэла».
The first came before him, saying, ‘Lord, your mina has made ten more minas.’
17 Хулай пхэндя лэсти: «Мишто, лашо бутярно! Пала кода, со ту патимаско андэ кадва цэкно рындо, тути авэла баримос пэ дэш фороря».
“He said to him, ‘Well done, you good servant! Because you were found faithful with very little, you shall have authority over ten cities.’
18 Авиля авэр и пхэндя: «Хулай! Тирэ шэл драхморя андэ панчшэл».
“The second came, saying, ‘Your mina, Lord, has made five minas.’
19 Хулай пхэндя лэсти: «И ту ав пхурэдэр андэ панч фороря».
“So he said to him, ‘And you are to be over five cities.’
20 Авиля трито и пхэндя: «Хулай! Акэ тути тирэ шэл драхморя. Мэ ритяравас лэн андо кхосноро.
Another came, saying, ‘Lord, behold, your mina, which I kept laid away in a handkerchief,
21 Мэ даравас тутар, ту мануш, саво бут мангэл: лэс кода, со на тховэсас, и стидэс кода, со ту на шосас андэ пхув».
for I feared you, because you are an exacting man. You take up that which you didn’t lay down, and reap that which you didn’t sow.’
22 Хулай пхэндя лэсти: «Тирэ лавэнца авава тэ сындосарав тут, хохавно бутярно! Ту жанэсас, кай мэ бут мангав, лав кода, со мэ на тховавас, и стидав кода, со на шавас андэ пхув.
“He said to him, ‘Out of your own mouth I will judge you, you wicked servant! You knew that I am an exacting man, taking up that which I didn’t lay down and reaping that which I didn’t sow.
23 Состар ту на дян руп мэрно андэ арли, сар мэ рисавава, тэ авэл руп будэр?»
Then why didn’t you deposit my money in the bank, and at my coming, I might have earned interest on it?’
24 И вов пхэндя колэнди, ко котэ ашэлас: «Залэнтэ лэстар шэл драхморя и отдэн колэсти, кастэ дэш шэла».
He said to those who stood by, ‘Take the mina away from him and give it to him who has the ten minas.’
25 Онэ пхэндэ лэсти: «Хулай! Лэстэ ж исин дэш шэла драхморя».
“They said to him, ‘Lord, he has ten minas!’
26 Хулай дя дума: «Пхэнав тумэнди, со всаворэнди колэнди, кастэ исин, дэлапэ инке, а кастэ нинай, залэлапэ и кода, со лэстэ исин.
‘For I tell you that to everyone who has, will more be given; but from him who doesn’t have, even that which he has will be taken away from him.
27 А мэрнэн вражымарен, ко на камэлас, кай мэ тэ авав лэндирэ тхагараса, анэн и умарэнтэ англав мандэ».
But bring those enemies of mine who didn’t want me to reign over them here, and kill them before me.’”
28 Исусо пхэндя када тай жыля майдур кав Иерусалимо.
Having said these things, he went on ahead, going up to Jerusalem.
29 И сар поджыля кай и гава, савэ акхарэнпэ Вифагия и Вифания, пашав плай, саво акхарэлпэ Оливково, бишалдя дуен сытярнэн Пэстирэн
When he came near to Bethsphage and Bethany, at the mountain that is called Olivet, he sent two of his disciples,
30 и пхэндя лэнди: — Жан андо гав, саво англай тумэндэ, ай сар зажана андэ лэстэ, аракхэна припхангле осликос, пэ саво нико никала на бэшэлас. Отпхандэн лэс и анэн Мандэ.
saying, “Go your way into the village on the other side, in which, as you enter, you will find a colt tied, which no man has ever sat upon. Untie it and bring it.
31 Сар ко пушэла тумэндар: «Пэр со отпхандэн лэс?» — пхэнэн лэсти кадя: «Вов трэбуй Раести».
If anyone asks you, ‘Why are you untying it?’ say to him: ‘The Lord needs it.’”
32 Сытярнэ, савэн Вов бишалдя, жыле и аракхле, сар Вов пхэндя лэнди.
Those who were sent went away and found things just as he had told them.
33 Кала онэ отпхандэнас осликос, хулая пушле лэн: — Пэр со тумэ отпхандэн лэс?
As they were untying the colt, its owners said to them, “Why are you untying the colt?”
34 Онэ пхэндэ: — Вов трэбуй Раести.
They said, “The Lord needs it.”
35 Онэ андэ лэс кав Исусо, шутэ йида пэ ослико и тховдэ пэр лэстэ лэ Исусос.
Then they brought it to Yeshua. They threw their cloaks on the colt and sat Yeshua on them.
36 Кала Вов ладэлас, онэ шонас йида пэстири пав дром.
As he went, they spread their cloaks on the road.
37 А кала Вов подлагля кав тхан, кай о дром змукэлпэ пав плай Оливково, фартэ бут сытярнэ радосавэнас и зоралэ гласоса лашарэнас лэ Дэвлэс пала диворя, савэ онэ дикхле.
As he was now getting near, at the descent of the Mount of Olives, the whole multitude of the disciples began to rejoice and praise God with a loud voice for all the mighty works which they had seen,
38 Онэ пхэнэнас: — Лашардо Тхагар, саво жал важ алав Рае Дэвлэско! Миро по болыбэн, слава упрэ по болыбэн!
saying, “Blessed is the King who comes in the name of the Lord! Peace in heaven, and glory in the highest!”
39 Коисавэ фарисеёря, савэ сас машкар мануша, пхэндэ Лэсти: — Сытяримари, припхэн Пэстирэ сытярнэнди тэ ашэн мулком!
Some of the Pharisees from the multitude said to him, “Rabbi, rebuke your disciples!”
40 Нэ Вов пхэндя: — Пхэнав тумэнди, сар онэ ашэна мулком, и бара лэна тэ цыписавэн.
He answered them, “I tell you that if these were silent, the stones would cry out.”
41 Кала Исусо поджалас кав Иерусалимо, Вов удикхля о форо и заровдя.
When he came near, he saw the city and wept over it,
42 Тунчи пхэнэлас: — О, сар ту адес тэ ужанэс, со анэлас бы тути миро! Нэ икхатар када сгарадо тирэ якхэндар.
saying, “If you, even you, had known today the things which belong to your peace! But now, they are hidden from your eyes.
43 Авэна кацавэ деса, кала вражымаря тирэ жана пэр тутэ маримаса, тэрдёна тай стасавэна тут всаворэ ригэндар.
For the days will come on you when your enemies will throw up a barricade against you, surround you, hem you in on every side,
44 Онэ розмарэна тут, умарэна тирэ бэяцэн и на ашавэна бар по бар, пала кода со ту на ужанглян вряма, кала о Дэл авиля тутэ.
and will dash you and your children within you to the ground. They will not leave in you one stone on another, because you didn’t know the time of your visitation.”
45 Тунчи Исусо зажыля андо храмо и ля тэ вытрадэл битимарен.
He entered into the temple and began to drive out those who bought and sold in it,
46 — Пистросардо, — пхэндя Вов лэнди, — со Мэрно чер авэла черэса, кай мангэнпэ Дэвлэс. А тумэ тердэ андар лэстэ прахарицко тхан.
saying to them, “It is written, ‘My house is a house of prayer,’ but you have made it a ‘den of robbers’!”
47 Кажно дес Исусо сытярэлас андо храмо. Барэ рашая, сытяримаря Законостирэ и майбарэдэр машкар и мануша родэнас тэ умарэн Лэс.
He was teaching daily in the temple, but the chief priests, the scribes, and the leading men among the people sought to destroy him.
48 Нэ на аракхэнас, сар када тэ терэн, колэстар со всаворэ мануша на камэнас тэ промукэн ни екх лав Лэско.
They couldn’t find what they might do, for all the people hung on to every word that he said.
