Лукастар 14
1 Екхвар андэ субота Исусо авиля екхэстэ андай пхурэдэр фарисеёря тэ хал марно, и онэ дикхэнас пала Лэстэ.
And it came to pass, when he entered into the house of one of the rulers of the Pharisees, on a Sabbath, to eat bread, that, they, were narrowly watching him.
2 Котэ бэшэлас англав Исусо мануш, савэстэ сас паеско насвалимос.
And lo! there was, a certain man, who had the dropsy, before him.
3 Исусо пушля кай фарисеёря и сытяримаря Законостирэ: — Домукэлпэ тэ састярэл андэ субота?
And Jesus, answering, spake unto the Lawyers and Pharisees, saying—Is it allowed, on the Sabbath, to cure, or not? But, they, held their peace.
4 Онэ ашэнас мулком. Исусо ляпэ кав мануш, састярдя лэс и отмэкля.
And taking hold [of him] he healed and dismissed him, —
5 Тунчи Вов пхэндя лэнди: — Сар варикастэ тумэндар шаво или гурув пэрэла андэ хаинг, на вылэна тумэ андэ кодья ж вряма андэ субота?
and, unto them, said—Which of you, shall have a son or an ox that, into a pit, shall fall, and will not straightway pull him up, on the day of rest?
6 Лэнди найсо сас тэ пхэнэн пэ када.
And they could not return an answer unto these things.
7 Исусо додикхля, сар кола, кас акхардэ, вытидэнас майфэдэр тхана палай мэсали, тай роспхэндя екх дума:
And he went on to speak, unto the invited, a parable, —observing how, the first couches, they were choosing; saying unto them—
8 — Кала варико акхарэла тут по ябьяв, на бэш пэ англуно тхан. Колэсти со котэ авэла мануш майфэдэр тутар,
Whensoever thou hast been invited by anyone unto a marriage feast, do not recline on the first couch; lest once, a more honourable than thou, have been invited by him,
9 и хулай, саво акхардя тут и лэс, поджала тутэ и пхэнэла: «Дэ тхан калэсти манушэсти». И тути прижалапэ лажаимаса тэ бэшэс по палатуно тхан.
and he that invited both thee and him should come, and say unto thee—Give, unto this one, place! and, then, thou shouldst begin, with shame, the last place, to occupy.
10 Нэ сар тут акхардэ, жа и бэш по палатуно тхан. Тунчи о хулай поджала тутэ и пхэнэла: «Амал, пэрэбэш по майфэдэр тхан». Тунчи тути авэла бари шана англай мануша, савэ бэшэн туса палай мэсали.
But, whensoever thou hast been invited, pass on and fall back into the last place, that, whensoever he that hath invited thee shall come, he may say unto thee—Friend! come close up, higher. Then, shalt thou have honour before all who are reclining together with thee.
11 Всаворэ, ко ваздэл пэс, авэла тэлярдо, а ко тэлярэл пэс, авэла вазгло.
Because, everyone who exalteth himself, shall be abased; and, he that abaseth himself, shall be exalted?
12 Тунчи Исусо пхэндя манушэсти, саво акхардя Лэс: — Кала тховэс мэсали, на акхар лэ амалэн, лэ пхралэн, манушэн тирэ родостар тай лэ барвалэн, савэ паша тутэ жувэн. Колэсти со и онэ акхарэна тут пэстэ и рисарэна тути тиро лашымос.
Moreover he went on to say, unto him also who had invited him, —Whensoever thou mayest be making a dinner or a supper, do not call thy friends, or thy brothers, or thy kinsfolk, or rich neighbours, —lest once, they also, invite thee in return, and it become a recompense unto thee.
13 Нэ сар ту тховэс мэсали важ мануша, акхар чёрэн, попхаглэн, бангэн тай корэн.
But, whensoever, an entertainment, thou mayest be making, invite the destitute, the tried, the lame, the blind;
14 Тунчи ту авэса бахтало, колэстар со онэ на отдэна тути кода, со ту дян, и тунчи тути потинэлапэ, кала жундёна чячимастирэ мануша.
and, happy, shalt thou be, that they have not wherewith to recompense thee, for it shall be recompensed unto thee, in the resurrection of the righteous.
15 Кала екх андай кола, ко бэшэлас палай мэсали, ашундя када, вов пхэндя Исусости: — Бахтало, ко авэла тэ хал марно андэ Тхагаримос Дэвлэско!
And one of those reclining together, hearing these things, said unto him—Happy, whoever shall eat bread in the kingdom of God!
16 Исусо пхэндя лэсти: — Екх мануш тердя баро свэнко и акхардя бутэн манушэн.
But, he, said unto him—A certain man, was making a great supper, and invited many;
17 Кала авиля и вряма тэ бэшэн палай мэсали тэ хан, вов бишалдя пэстирэс бутярнэс тэ акхарэл акхардэн: «Авэнтэ, вся гытомэ».
and he sent out his servant, at the hour of the supper, to say unto the invited—Be coming! because, even now, is it, ready.
18 Онэ екх палай аврэстэ линэ тэ мангэн патив. Екх пхэндя: «Мэ тиндэм пхув, и манди трэбуй тэ жав тай тэ дикхав ла. Мангав тут, эртисар ман».
And they all began, one after another to excuse themselves. The first, said unto him—A field, have I bought, and have need to go out and see it: I request thee, hold me excused.
19 Авэр пхэндя: «Мэ тиндэм дэшэн гурувэн тай жав тэ дикхав лэн, савэ онэ андэ бути. Мангав тут, эртисар ман».
And, another, said—Five yoke of oxen, have I bought, and am going my way to prove them; I request thee, hold me excused.
20 Трито пхэндя: «Мэ лем ромня, колэсти най сар тэ авав тутэ».
And, another, said—A wife, have I married, and, for this cause, I cannot come!
21 Бутярно рисайля и роспхэндя пэстирэсти хуласти. Тунчи о хулай лэ черэско холяйля и пхэндя пэстирэсти бутярнэсти: «Жа майсыго пай барэ и цэкнэ гасы форостирэ и ан кардэ чёрэн, попхаглэн, корэн тай бангэн».
And, going near, the servant reported unto his lord these things. Then, provoked to anger, the master of the house said unto his servant—Go out quickly, into the broadways and streets of the city, —and, the destitute, and tried, and blind, and lame, bring thou in here.
22 «Хулай, — пхэндя бутярно, — кода, со ту припхэндян, вся тердэм, и инке исин тхан».
And the servant said—Lord! what thou didst order, hath been done; and, yet, there is, room.
23 Тунчи хулай пхэндя пэстирэ бутярнэсти: «Жа пай дрома и паша грады и манг, кай тэ авэн кардэ, кай о чер мэрно тэ авэл пхэрдо манушэнца.
And the lord said unto the servant—Go out among the highways and fences, and compel them to come in; that my house may be filled.
24 Пхэнав тумэнди, со нико колэндар, кас мэ акхаравас майанглал, на хала пай мэрни мэсали».
For, I say unto you—Not one of those men who had been invited, shall taste of my supper.
25 Лэ Исусоса жанас бут мануша, и Вов обрисайля лэндэ тай пхэндя:
And there were journeying together with him many multitudes; and, turning, he said unto them—
26 — Сар ко авэл Мандэ и на камэла Ман майфартэ пэстирэ дадэстар, датар, ромнятар, бэяцэндар, пхралэндар, пхэяндар и пэстирэ жувимастар, кодва нисар на авэла Мэрнэса сытярнэса.
If anyone cometh unto me, and hateth not his own father, and mother, and wife, and children, and brothers, and sisters, further also, even his own life, he cannot be my disciple.
27 Кодва, ко на андярэл пэско трушул и на жал пала Мандэ, нисар на авэла Мэрнэ сытярнэса.
Whoever beareth not his own cross, and cometh after me, cannot be my disciple.
28 Ко тумэндар закамэла тэ терэл башня и майанглал на бэшэла тэ пэрэбинэл, скачи када авэла тэ ашэл, хутилэла лэстэ ловэ, кай тэ стерэл ла?
For, who from among you, wishing to build a tower, doth not first sit down and count the cost, —whether he hath sufficient for completion;
29 Кала тховэла фундаменто, нэ на дотерэла, кола, савэ дикхэна када, авэна лэстар тэ асан
lest once, he having laid a foundation, and not being able to finish, all who are looking on, should begin to mock at him,
30 и тэ дэн дума: «Кадва мануш ля тэ терэл и на дотердя».
saying—This man, began to build, and was not able to finish!
31 Саво тхагар жала маримаса пэ авэр тхагар, майанглал на бэшэла и на пэрэбинэла, исин лэстэ зор дэшэ барянца халавдэнца тэ утэрдёл англай дуй дэша баря халавдэ?
Or, what king, moving on to encounter, another king, in battle, will not sit down first and take counsel, whether he is able, with ten thousand, to meet him who, with twenty thousand, is coming against him.
32 А сар най, то кала о вражымари инке дур, лэла и бишалэла пэстирэ манушэн тэ мангэн миро.
And, if not, by any means, while he is yet afar off, he sendeth, an embassy, and requesteth the conditions of peace.
33 Кадя, ко тумэндар на отпхэндёла всаворэстар, со лэстэ исин, нисар на авэла Мэрнэ сытярнэса.
Thus, therefore, everyone from amongst you, who doth not bid adieu unto all his own possessions, cannot be my disciple.
34 Лон — лашо, нэ сар о лон хасарэла пэско лондимос, сар терэса, кай тэ авэл лондо?
Good, therefore is the salt; but, if, even the salt, become tasteless, wherewith shall it be seasoned?
35 Ни андэ пхув, ни андэ пэрэгноё на поджал; и вышон лэс аври. Кастэ исин кана тэ ашунэн, мэк ашунэн!
Neither for land nor for manure, is it, fit: outside, they cast it! He that hath ears to hear, let him hear.
