< Lucas 7 >

1 Depois de terminar de falar na audiência do povo, ele entrou em Cafarnaum.
Goude m'en devoa Jezuz peurlavaret ar c'homzoù-mañ dirak ar bobl a oa ouzh e selaou, ez eas e Kafarnaoum.
2 Um criado de um certo centurião, que lhe era querido, estava doente e no ponto da morte.
Mevel ur c'hantener, karet mat gantañ, a oa klañv, hag a yae da vervel.
3 Quando soube de Jesus, enviou-lhe os anciãos dos judeus, pedindo-lhe que viesse e salvasse seu servo.
Ar c'hantener, o vezañ klevet komz diwar-benn Jezuz, a gasas d'e gavout henaourien eus ar Yuzevien, da bediñ anezhañ da zont da yac'haat e servijer.
4 Quando chegaram a Jesus, imploraram-lhe com fervor, dizendo: “Ele é digno de fazer isto por ele,
Ar re-mañ eta, o vezañ deuet da gavout Jezuz, a bedas anezhañ start en ur lavarout: Din eo ma rafes kement-se dezhañ,
5 pois ama nossa nação, e construiu nossa sinagoga para nós”.
rak karout a ra hor pobl; eñ eo, en deus lakaet sevel hor sinagogenn deomp.
6 Jesus foi com eles. Quando já não estava longe de casa, o centurião enviou-lhe amigos, dizendo-lhe: “Senhor, não te incomodes, pois não sou digno de que venhas debaixo do meu teto”.
Jezuz eta a yeas ganto. Ha pa ne oa ken pell eus an ti, ar c'hantener a gasas etrezek ennañ mignoned, da lavarout dezhañ: Aotrou, na gemer ket a boan, rak n'on ket din e teufes dindan va zoenn.
7 Portanto, nem sequer me julguei digno de vir a Ti; mas dize a palavra, e meu servo será curado”.
Abalamour da-se, ne'm eus ket kavet e oan din va-unan da vont betek ennout; met lavar ur ger, ha va mevel a vo yac'haet.
8 Pois também eu sou um homem colocado sob autoridade, tendo sob minha alçada soldados. Eu digo a este: 'Vá!' e ele vai; e a outro: 'Venha!' e ele vem; e ao meu servo: 'Faça isto' e ele o faz”.
Rak me va-unan a zo un den lakaet dindan galloud re all, ha dindanon em eus soudarded, hag e lavaran da unan: Kae! hag ez a; d'egile: Deus! Hag e teu; ha da'm mevel: Gra kement-mañ! Hag en gra.
9 Quando Jesus ouviu estas coisas, ele se maravilhou com ele, voltou-se e disse à multidão que o seguia: “Digo-vos, não encontrei tanta fé, não, não em Israel”.
Jezuz, o vezañ klevet kement-se, a voe souezhet, hag, o tistreiñ, a lavaras d'ar bobl en heulie: Me a lavar deoc'h penaos ne'm eus ket kavet ur feiz ken bras, zoken en Israel.
10 Aqueles que foram enviados, retornando à casa, descobriram que o servo que havia estado doente estava bem.
Pa zistroas d'ar gêr ar re a oa bet kaset, e kavjont yac'h ar mevel a oa bet klañv.
11 Pouco depois, ele foi para uma cidade chamada Nain. Muitos de seus discípulos, juntamente com uma grande multidão, foram com ele.
An deiz war-lerc'h, Jezuz a yeas d'ur gêr anvet Nain; kalz eus e ziskibien hag ur bobl vras a yae gantañ.
12 Quando ele se aproximou do portão da cidade, eis que um morto foi executado, o único filho nascido de sua mãe, e ela era viúva. Muitas pessoas da cidade estavam com ela.
Evel ma tostaent ouzh dor kêr, setu e touged d'an douar unan marv, mab nemetañ e vamm, a oa intañvez; un niver bras a dud eus kêr a oa ganti.
13 Quando o Senhor a viu, ele teve compaixão dela e lhe disse: “Não chore”.
An Aotrou, o vezañ he gwelet, en devoe truez outi, hag a lavaras dezhi: Na ouel ket!
14 Ele se aproximou e tocou o caixão, e os carregadores ficaram parados. Ele disse: “Jovem, eu lhe digo, levante-se!”.
O vezañ tostaet, e stokas an arched, hag ar re en douge a arsavas; hag e lavaras: Den yaouank, me en lavar dit, sav!
15 Ele, que estava morto, sentou-se e começou a falar. Depois o deu a sua mãe.
An hini marv a azezas hag en em lakaas da gomz. Jezuz en roas d'e vamm.
16 O medo tomou conta de todos, e eles glorificaram a Deus, dizendo: “Um grande profeta surgiu entre nós” e, “Deus visitou seu povo”!
Ar spont a grogas enno holl, hag e rojont gloar da Zoue, en ur lavarout: Ur profed bras a zo bet savet en hon touez, ha Doue a zo deuet da welout e bobl.
17 Este relatório foi publicado a respeito dele em toda a Judéia e em toda a região circunvizinha.
Ar vrud-se en em skuilhas dre holl Judea, ha dre an holl vro tro-war-dro.
18 Os discípulos de João lhe falaram sobre todas essas coisas.
An holl draoù-mañ a voe lavaret da Yann gant e ziskibien.
19 João, chamando para si dois de seus discípulos, enviou-os a Jesus, dizendo: “Você é aquele que está vindo, ou devemos procurar outro?
Yann a c'halvas daou eus e ziskibien hag o c'hasas da gavout Jezuz evit lavarout dezhañ: Bez' out an hini a dle dont, pe e tleomp gortoz unan all?
20 Quando os homens chegaram até ele, disseram: “João Batista nos enviou a você, dizendo: 'Você é aquele que vem, ou devemos procurar outro?
An dud-mañ eta, o vezañ deuet da gavout Jezuz, a lavaras dezhañ: Yann-Vadezour en deus hon degaset da'z kavout evit lavarout dit: Bez' out an hini a dle dont, pe e tleomp gortoz unan all?
21 Naquela hora ele curou muitas doenças e pragas e espíritos malignos; e a muitos que eram cegos ele deu a visão.
En eur-se zoken, Jezuz a yac'haas kalz a dud eus o c'hleñvedoù, eus o mac'hagnoù hag eus an drouk-speredoù, hag e roas ar gweled da veur a hini dall.
22 Jesus lhes respondeu: “Ide e dizei a João as coisas que vistes e ouvistes: que os cegos recebam sua visão, os coxos andem, os leprosos sejam limpos, os surdos ouçam, os mortos sejam ressuscitados e os pobres tenham boas novas pregadas a eles.
Neuze en ur respont, e lavaras dezho: It ha lavarit da Yann ar pezh hoc'h eus gwelet ha klevet: ar re dall a wel, ar re gamm a vale, ar re lovr a zo glanaet, ar re vouzar a glev, ar re varv a adsav da vev, ar c'helou mat a zo prezeget d'ar beorien.
23 Abençoado aquele que não encontra ocasião para tropeçar em mim”.
Eürus eo an neb ne gavo ket a skouer fall ennon.
24 Quando os mensageiros de João partiram, ele começou a contar às multidões sobre João: “O que você saiu para o deserto para ver? Um caniço abalado pelo vento?
Ar re en devoa Yann degaset o vezañ aet kuit, Jezuz en em lakaas da lavarout d'ar bobl diwar-benn Yann: Petra oc'h aet da welout el lec'h distro? Ur bennduenn hejet gant an avel?
25 Mas o que vocês saíram para ver? Um homem vestido com roupas macias? Eis que aqueles que estão lindamente vestidos e vivem delicadamente estão nos tribunais dos reis.
Met petra oc'h aet da welout? Un den gwisket gant dilhad kaer? Setu, ar re a zo gwisket gant dilhad kaer hag a vev er plijadurioù, a zo e tiez ar rouaned.
26 Mas o que o senhor saiu para ver? Um profeta? Sim, eu lhe digo, e muito mais do que um profeta.
Met petra oc'h aet da welout? Ur profed? Ya a lavaran deoc'h, ha muioc'h eget ur profed.
27 Este é o profeta de quem está escrito, “Eis que eu envio meu mensageiro diante de seu rosto, que preparará seu caminho diante de você”.
Eñ eo an hini a zo skrivet diwar e benn: Setu, e kasan va c'hannad dirak da zremm, hag a gempenno an hent a-raok dit.
28 “Pois eu vos digo, entre aqueles que nascem de mulheres não há profeta maior do que João Batista; mas aquele que está menos no Reino de Deus é maior do que ele”.
Me a lavar deoc'h penaos e-touez ar re a zo bet ganet gant gwragez, n'eus profed ebet brasoc'h eget Yann-Vadezour; ha koulskoude, ar bihanañ e rouantelezh Doue a zo brasoc'h egetañ.
29 Quando todo o povo e os cobradores de impostos ouviram isto, declararam que Deus era justo, tendo sido batizado com o batismo de João.
An holl dud o deus e glevet, hag ar bublikaned ivez; disklêriet o deus reizhder Doue o vezañ bet badezet gant badeziant Yann.
30 Mas os fariseus e os advogados rejeitaram o conselho de Deus, não tendo sido batizados por ele mesmo.
Met ar farizianed ha doktored al lezenn, o vezañ n'o deus ket graet o badeziñ gantañ, o deus disprizet menoz Doue evito.
31 “A que devo então comparar as pessoas desta geração? Como eles são?
Neuze an Aotrou a lavaras: Ouzh piv e keñverin tud ar rummad-mañ? Ouzh piv int heñvel?
32 Eles são como crianças que se sentam no mercado e ligam umas para as outras, dizendo: 'Nós canalizamos para você, e você não dançou'. Choramos, e vocês não choraram'.
Heñvel int ouzh bugale azezet war al leurgêr, hag a gri an eil d'egile, o lavarout: Ni hon eus sonet deoc'h ar fleüt, ha n'hoc'h eus ket dañset; ni hon eus kanet deoc'h hirvoudoù, ha n'hoc'h eus ket gouelet.
33 Para João Batista não veio comer pão nem beber vinho, e você diz: 'Ele tem um demônio'.
Rak Yann-Vadezour a zo deuet, hep debriñ bara, hag hep evañ gwin, hag e lavarit: Un diaoul a zo ennañ.
34 O Filho do Homem veio comendo e bebendo, e você diz: 'Veja, um glutão e um bêbado, um amigo de cobradores de impostos e pecadores!
Mab an den a zo deuet, o tebriñ hag oc'h evañ, hag e lavarit: Setu un debrer hag un ever, ur mignon d'ar bublikaned ha d'an dud a vuhez fall.
35 A sabedoria é justificada por todos os seus filhos”.
Met ar furnez a zo bet reishaet gant he holl vugale.
36 Um dos fariseus o convidou para comer com ele. Ele entrou na casa do fariseu e sentou-se à mesa.
Ur farizian, o vezañ e bedet da zebriñ en e di, Jezuz a yeas e ti ar farizian, hag en em lakaas ouzh taol.
37 Eis que uma mulher na cidade que era pecadora, quando soube que ele estava reclinado na casa do fariseu, trouxe um frasco de alabastro com pomada.
Ur wreg eus kêr, ur wreg a vuhez fall, o vezañ gouezet e oa ouzh taol e ti ar farizian, a zegasas ul lestr alabastr, leun a c'hwez-vat,
38 De pé a seus pés chorando, ela começou a molhar seus pés com suas lágrimas e os enxugou com os cabelos de sua cabeça, beijou seus pés e os ungiu com o ungüento.
hag oc'h en em zerc'hel a-dreñv, ouzh treid Jezuz, o ouelañ, en em lakaas da zourañ e dreid gant he daeroù, ha d'o zorchañ gant blev he fenn; pokat a rae d'e dreid, hag ec'h eoulie anezho gant ar c'hwezh-vat.
39 Agora, quando o fariseu que o havia convidado viu, disse para si mesmo: “Este homem, se fosse profeta, teria percebido quem e que tipo de mulher é esta que o toca, que ela é pecadora”.
Ar farizian en devoa e bedet, o welout kement-se, a lavaras ennañ e-unan: Ma vije an den-mañ profed, e ouije piv eo a wreg a stok ennañ, ha penaos eo a vuhez fall.
40 Jesus lhe respondeu: “Simão, tenho algo para lhe dizer”. Ele disse: “Professor, diga”.
Neuze Jezuz, o kemer ar gomz, a lavaras dezhañ: Simon, bez' em eus un dra bennak da lavarout dit. Eñ a lavaras dezhañ: Lavar anezhañ, Mestr.
41 “Um certo emprestador tinha dois devedores. Um devia quinhentos denários, e o outro cinqüenta.
Ur c'hredour en devoa daou zleour, unan a zlee dezhañ pemp kant diner, hag egile hanter-kant.
42 Quando eles não puderam pagar, ele perdoou a ambos. Qual deles, portanto, o amará mais?”.
Evel n'o devoa ket peadra da baeañ, eñ a bardonas o dle dezho o-daou. Lavar din eta pehini anezho o-daou en karo ar muiañ.
43 Simon respondeu: “Ele, suponho, a quem ele perdoou mais”. Ele disse a ele: “Você julgou corretamente”.
Simon a respontas: Me a gav din ez eo an hini a zo bet pardonet ar muiañ dezhañ. Jezuz a lavaras dezhañ: barnet mat ec'h eus.
44 Voltando-se para a mulher, ele disse a Simon: “Você vê esta mulher? Entrei em sua casa e você não me deu água para meus pés, mas ela molhou meus pés com suas lágrimas e os enxugou com os cabelos de sua cabeça.
Neuze, o tistreiñ ouzh ar wreg, e lavaras da Simon: Gwelet a rez ar wreg-mañ? Deuet on ez ti, ha ne'c'h eus ket roet a zour din evit gwalc'hiñ va zreid; met hi he deus o douret gant he daeroù, hag he deus o sec'het gant he blev.
45 Você não me deu nenhum beijo, mas ela, desde que entrei, não cessou de beijar meus pés.
Te, ne'c'h eus ket roet ur pok din; met hi, abaoe ma'z on deuet en ti, n'he deus ket paouezet da bokat da'm zreid.
46 Você não ungiu minha cabeça com óleo, mas ela ungiu meus pés com pomada.
Te, ne'c'h eus ket skuilhet a eoul war va fenn; met hi, he deus skuilhet eoul a c'hwezh-vat war va zreid.
47 Portanto, eu lhe digo que seus pecados, que são muitos, são perdoados, pois ela amava muito. Mas aquele a quem pouco é perdoado, pouco ama”.
Dre-se e lavaran dit, he fec'hedoù niverus a zo bet pardonet dezhi, rak karet he deus kalz; met an neb a bardoner nebeut dezhañ, a gar nebeut.
48 Ele disse a ela: “Seus pecados são perdoados”.
Neuze e lavaras dezhi: Da bec'hedoù a zo pardonet dit.
49 Aqueles que se sentaram à mesa com ele começaram a dizer para si mesmos: “Quem é este que perdoa os pecados?
Ar re a oa ouzh taol gantañ en em lakaas da lavarout enno oc'h-unan: Piv eo hemañ, hag a bardon memes ar pec'hedoù?
50 Ele disse para a mulher: “Sua fé o salvou. Vá em paz”.
Met eñ a lavaras d'ar wreg: Da feiz he deus da saveteet; kae e peoc'h.

< Lucas 7 >