< Lucas 18 >

1 Ele também lhes disse uma parábola que devem sempre rezar e não desistir,
Pea naʻa ne fakahā kiate kinautolu ʻi he fakatātā, ʻoku lelei ke lotu maʻuaipē ʻae kakai, pea ʻoua naʻa fiu;
2 dizendo: “Havia um juiz em certa cidade que não temia a Deus e não respeitava o homem.
‌ʻO ne pehē, “Naʻe ʻi he kolo ʻe taha ʻae fakamaau, naʻe ʻikai manavahē ki he ʻOtua, pe tokanga ki he tangata.
3 Uma viúva estava naquela cidade, e ela vinha frequentemente até ele, dizendo: “Defenda-me do meu adversário!
Pea naʻe ʻi he kolo ko ia ʻae fefine kuo mate hono husepāniti; pea haʻu ia ki ai, ʻo ne pehē, ‘Fakamaau au mo totongi totonu ki hoku fili.’
4 Ele não o faria por um tempo; mas depois disse a si mesmo: 'Embora eu não tema a Deus nem respeite o homem,
Pea naʻe ʻikai tokanga leva ia ki ai: kae toki fakakaukau ia, [ʻo pehē], ‘ʻOku ʻikai pe te u manavahē ki he ʻOtua, pe tokanga ki he tangata;
5 ainda porque esta viúva me incomoda, eu a defenderei, ou então ela me desgastará com sua contínua vinda'”.
Ka koeʻuhi ʻi he fakafiuʻi au ʻe he fefine ni kuo mate hono husepāniti, te u fakamaauʻi ia, telia ʻi heʻene faʻa haʻu te ne fakakinaʻi au.’”
6 O Senhor disse: “Ouçam o que o juiz iníquo diz”.
Pea pehē ʻe he ʻEiki, “Fanongo ki he lea ʻae fakamaau taʻeangatonu.
7 Deus não vai vingar seus escolhidos que estão clamando a ele dia e noite e, no entanto, ele exerce paciência com eles?
Pea ʻe ʻikai fakamaau ʻe he ʻOtua ʻa hono kakai ʻoʻona kuo fili, ʻaia ʻoku tangi kiate ia ʻi he ʻaho mo e pō, ʻo kapau ʻe fakatuotuai ia kiate kinautolu?
8 Eu lhes digo que Ele os vingará rapidamente. No entanto, quando o Filho do Homem vier, ele encontrará fé na terra?”.
‌ʻOku ou tala atu kiate kimoutolu, ʻE fakamaau vave ʻe ia ʻakinautolu. Ka ʻi he haʻu ʻae Foha ʻoe tangata, te ne ʻilo ʻae tui ʻi he fonua?”
9 Ele também falou esta parábola a certas pessoas que estavam convencidas de sua própria retidão, e que desprezavam todas as outras:
Pea naʻa ne lea ʻaki ʻae fakatātā ni ki he niʻihi naʻa nau falala kiate kinautolu kuo nau māʻoniʻoni, mo nau manukiʻi ʻae kakai kehe:
10 “Dois homens subiram ao templo para rezar; um era fariseu, e o outro era cobrador de impostos.
“Naʻe ʻalu hake ʻae ongo tangata ki he falelotu lahi ke lotu; ko e tokotaha ko e Fālesi, pea ko e tānaki tukuhau ʻae tokotaha.
11 O fariseu ficou de pé e orou sozinho desta maneira: “Deus, agradeço-te que não sou como o resto dos homens: extorsionistas, injustos, adúlteros, ou mesmo como este cobrador de impostos”.
Naʻe tuʻu atu pe ʻae Fālesi, pea lotu, ʻo pehē, ‘ʻE ʻOtua, ʻoku ou fakafetaʻi kiate koe, ʻoku ʻikai te u hangē ko e kau tangata kehe, ke fakamālohi, mo taʻeangatonu, mo tono fefine, pe hangē ko e tānaki tukuhau ni.
12 Eu jejuo duas vezes por semana. Eu dou o dízimo de tudo o que recebo”.
‌ʻOku liunga ua ʻeku ʻaukai ʻi he uike, pea ʻoku ou ʻatu ʻae tukuhau ʻi heʻeku meʻa fulipē.’
13 Mas o cobrador de impostos, de pé longe, nem levantava os olhos para o céu, mas batia no peito, dizendo: 'Deus, tenha misericórdia de mim, um pecador!
Ka naʻe tuʻu mamaʻo atu ʻae tānaki tukuhau, pea ʻikai faʻa hanga hake hono mata ki he langi, ka naʻe si fatafata ia, mo pehē, ‘ʻE ʻOtua, ke ke ʻaloʻofa mai kiate au ko e angahala.’
14 Digo-vos que este homem desceu à sua casa justificado e não ao outro; pois todo aquele que se exalta será humilhado, mas aquele que se humilha será exaltado”.
‌ʻOku ou tala kiate kimoutolu, naʻe ʻalu hifo ʻae tangata ni ki hono fale kuo fakatonuhia ia, ka ʻikai pehē ʻae tokotaha: he ko ia kotoa pē ʻoku ne hiki hake ia, ʻe fakavaivaiʻi ia; pea ko ia ʻoku ne fakavaivaiʻi ia, ʻe hiki hake ia.”
15 Eles também estavam trazendo seus bebês até ele, para que ele pudesse tocá-los. Mas quando os discípulos o viram, os repreenderam.
Pea naʻa nau ʻomi foki kiate ia ʻae tamaiki iiki, koeʻuhi ke ne ala kiate kinautolu: ka ʻi he mamata ki ai ʻae kau ākonga, naʻa nau lolomi ʻakinautolu.
16 Jesus os convocou, dizendo: “Permitam que as criancinhas venham até mim e não as impeçam, pois o Reino de Deus pertence a tais crianças.
Ka naʻe ui ʻe Sisu ke nau haʻu, ʻo ne pehē, “Tuku pe ʻae tamaiki iiki ke haʻu kiate au, pea ʻoua naʻa taʻofi ʻakinautolu: he ʻoku ʻoe kakai pehē ʻae puleʻanga ʻoe ʻOtua.
17 Com certeza, eu lhes digo, quem não receber o Reino de Deus como uma criancinha, de modo algum entrará nele”.
Ko e moʻoni ʻoku ou tala kiate kimoutolu, Ko ia ia ʻe ʻikai te ne maʻu ʻae puleʻanga ʻoe ʻOtua ʻo hangē ko e tamasiʻi siʻi ʻe ʻikai ʻaupito hū ia ki ai.”
18 Um certo governante lhe perguntou, dizendo: “Bom Mestre, o que devo fazer para herdar a vida eterna”? (aiōnios g166)
Pea toki fehuʻi ʻae matāpule ʻe taha kiate ia, ʻo pehē, “ʻEiki lelei, ko e hā te u fai ke u hoko ai ki he moʻui taʻehili?” (aiōnios g166)
19 Jesus lhe perguntou: “Por que você me chama de bom? Ninguém é bom, exceto um: Deus.
Pea pehē ʻe Sisu kiate ia, “Ko e hā kuo ke ui ai au ko e lelei? Ko e tokotaha pe ʻoku lelei, ʻaia ko e ʻOtua.
20 Você conhece os mandamentos: 'Não cometa adultério', 'Não assassine', 'Não roube', 'Não dê falso testemunho', 'Honre seu pai e sua mãe'”.
‌ʻOku ke ʻilo ʻae ngaahi fekau, ‘ʻOua naʻa ke tono fefine,’ ‘ʻOua naʻa ke fakapō,’ ‘ʻOua naʻa ke kaihaʻa,’ ‘ʻOua naʻa ke fakamoʻoni loi,’ ‘Fakaʻapaʻapa ki hoʻo tamai mo hoʻo faʻē.’”
21 Ele disse: “Eu tenho observado todas essas coisas desde a minha juventude”.
Pea pehē ʻe ia, “Kuo u fai eni kotoa pē talu ʻeku siʻi.”
22 Quando Jesus ouviu estas coisas, ele lhe disse: “Ainda lhe falta uma coisa. Venda tudo o que você tem e distribua-o aos pobres. Então você terá um tesouro no céu; depois venha, siga-me”.
Pea kuo fanongo ʻa Sisu ki he ngaahi lea ni, pea ne pehē kiate ia, “Ko e meʻa ʻe taha ʻoku ke kei hala ai: fakatau ʻaia kotoa pē ʻoku ʻaʻau, ʻo tufaki ki he masiva, pea te ke maʻu ʻae ʻene koloa ʻi he langi: pea ke haʻu, ʻo muimui ʻiate au.”
23 Mas quando ouviu estas coisas, ficou muito triste, pois era muito rico.
Pea kuo fanongo ia ki ai, naʻa ne mamahi ʻaupito: he naʻe lahi ʻene koloa.
24 Jesus, vendo que ficou muito triste, disse: “Como é difícil para aqueles que têm riquezas entrar no Reino de Deus!
Pea kuo mamata ʻa Sisu kuo mamahi ʻaupito ia, pea ne pehē, “ʻE faingataʻa ʻaupito kiate kinautolu ʻoku koloaʻia ke hū ki he puleʻanga ʻoe ʻOtua.”
25 Pois é mais fácil para um camelo entrar através do olho de uma agulha do que para um homem rico entrar no Reino de Deus”.
He ʻoku faingofua hake ʻae hū ʻae kāmeli ʻi he avaʻi hui, ʻi he hū ʻae tangata koloaʻia ki he puleʻanga ʻae ʻOtua!
26 Aqueles que ouviram dizer: “Então quem pode ser salvo?”
Pea ko kinautolu naʻe fanongo naʻa nau fepehēʻaki, “Pea ko hai ʻe moʻui?”
27 Mas ele disse: “As coisas que são impossíveis com os homens são possíveis com Deus”.
Pea pehē ʻe ia, “Ko e ngaahi meʻa ʻoku ʻikai mafai ʻe he tangata, ʻoku mafai ia ʻe he ʻOtua.”
28 Peter disse: “Veja, nós deixamos tudo e o seguimos”.
Pea toki pehē ʻe Pita, “Vakai, kuo mau liaki ʻae meʻa kotoa pē, ʻo muimui ʻiate koe.”
29 Ele lhes disse: “Certamente não há ninguém que tenha saído de casa, ou esposa, ou irmãos, ou pais, ou filhos, pelo amor de Deus,
Pea ne pehe kiate kinautolu, “Ko e moʻoni ʻoku ou tala atu kiate kimoutolu, “ʻOku ʻikai ha tangata kuo liʻaki ʻe ia ai fale, pea ʻae mātuʻa, pe ko e ngaahi kāinga, pe ko e uaifi, pe ʻae fānau, koeʻuhi ko e puleʻanga ʻoe ʻOtua,
30 que não receberá muitas vezes mais neste tempo, e no mundo que virá, a vida eterna”. (aiōn g165, aiōnios g166)
Ka te ne maʻu ʻo lahi ʻaupito hake ʻi he moʻui ni, pea ʻi he maama ʻe haʻu ʻae moʻui taʻengata.” (aiōn g165, aiōnios g166)
31 Ele tomou os doze de lado e lhes disse: “Eis que vamos a Jerusalém, e todas as coisas que estão escritas através dos profetas a respeito do Filho do Homem serão completadas”.
Pea ne omi ʻae toko hongofulu ma toko ua, ʻo ne pehē kiate kinautolu, “Vakai, ʻoku tau ʻalu hake ki Selūsalema, pea ʻe fakamoʻoni ki he Foha ʻoe tangata ʻaia kotoa pē kuo tohi ʻe he kau palōfita.
32 Pois ele será entregue aos gentios, será escarnecido, tratado com vergonha e cuspido”.
He koeʻuhi ʻe tukuange ia ki he Senitaile, pea ʻe manukiʻi ia, mo fai meʻa kovi kiate ia, mo ʻaʻanu ki ai:
33 Eles o flagelarão e o matarão. No terceiro dia, ele ressuscitará”.
Pea te nau kauʻimaea mo tāmateʻi ia: pea ʻi hono ʻaho tolu ʻe toetuʻu ia.”
34 Eles não entenderam nada disso. Este ditado foi escondido deles e eles não entenderam as coisas que foram ditas.
Ka naʻe ʻikai te nau ʻilo ʻae ngaahi meʻa ni; pea naʻe puli ʻiate kinautolu ʻae lea ni, ʻo ʻikai te nau ʻilo ʻae ngaahi meʻa kuo lea ʻaki.
35 Ao se aproximar de Jericó, um certo cego sentou-se à beira da estrada, mendigando.
Pea pehē, ʻi heʻene ofi atu ki Seliko, naʻe nofo ʻi he veʻehala ʻae tangata kui ʻo kole:
36 Ao ouvir uma multidão passar, ele perguntou o que isso significava.
Pea fanongo ia ki he ʻalu ange ʻae fononga, pea fehuʻi ia ki hono ʻuhinga.
37 Disseram-lhe que Jesus de Nazaré estava passando.
Pea naʻa nau tala kiate ia, “Ko Sisu ʻo Nāsaleti” ʻoku ʻalu ange.
38 Ele gritou: “Jesus, filho de Davi, tem piedade de mim”.
Pea kalanga ia, ʻo pehē, “Sisu, Foha ʻo Tevita, ʻaloʻofa mai kiate au.”
39 Aqueles que lideraram o caminho o repreenderam, que ele deveria ficar quieto; mas ele gritou ainda mais: “Filho de Davi, tem piedade de mim!”
Pea ko kinautolu naʻe muʻomuʻa naʻa nau lolomi ia, ke tuku ʻene longoaʻa: ka naʻe ʻāsili ai ʻene kalanga, “Foha ʻo Tevita, ʻaloʻofa mai kiate au.”
40 Parado, Jesus ordenou que o trouxessem até ele. Quando se aproximou, ele lhe perguntou:
Pea tuʻu ʻa Sisu, ʻo fekau ke ʻomi ia kiate ia: pea kuo ʻunu mai ia ʻo ofi, pea ne fehuʻi ange kiate ia,
41 “O que você quer que eu faça?”. Ele disse: “Senhor, que eu possa ver novamente”.
‌ʻO pehē, “Ko e hā ho loto ke u fai kiate koe?” Pea pehē ʻe ia, “ʻEiki, ke ʻā hoku mata.”
42 Jesus lhe disse: “Recebe tua vista. Tua fé te curou”.
Pea pehē ʻe Sisu kiate ia, “Ke ʻā ho mata: kuo fakamoʻui koe ʻe hoʻo tui.”
43 Imediatamente ele recebeu sua visão e o seguiu, glorificando a Deus. Todas as pessoas, quando o viram, louvaram a Deus.
Pea ʻā fakafokifā pe ia, ʻo muimui ʻiate ia, pea fakamālō ki he ʻOtua: pea ʻi he mamata ki ai ʻae kakai kotoa pē, naʻa nau fakamālō ki he ʻOtua.

< Lucas 18 >