< Lucas 13 >

1 Agora havia alguns presentes ao mesmo tempo que lhe falavam sobre os galileus cujo sangue Pilatos havia misturado com seus sacrifícios.
παρησαν δε τινες εν αυτω τω καιρω απαγγελλοντες αυτω περι των γαλιλαιων ων το αιμα πιλατος εμιξεν μετα των θυσιων αυτων
2 Jesus lhes respondeu: “Você acha que esses galileus eram pecadores piores do que todos os outros galileus, porque eles sofreram tais coisas?
και αποκριθεις ο ιησους ειπεν αυτοις δοκειτε οτι οι γαλιλαιοι ουτοι αμαρτωλοι παρα παντας τους γαλιλαιους εγενοντο οτι τοιαυτα πεπονθασιν
3 Eu lhes digo que não, mas se não se arrependerem, todos vocês perecerão da mesma maneira.
ουχι λεγω υμιν αλλ εαν μη μετανοητε παντες ωσαυτως απολεισθε
4 Ou aqueles dezoito em quem a torre de Siloé caiu e os matou - você acha que eles foram piores infratores do que todos os homens que habitam em Jerusalém?
η εκεινοι οι δεκα και οκτω εφ ους επεσεν ο πυργος εν τω σιλωαμ και απεκτεινεν αυτους δοκειτε οτι ουτοι οφειλεται εγενοντο παρα παντας [ τους ] ανθρωπους τους κατοικουντας εν ιερουσαλημ
5 Eu lhe digo que não, mas, a menos que você se arrependa, todos vocês perecerão da mesma maneira”.
ουχι λεγω υμιν αλλ εαν μη μετανοησητε παντες ομοιως απολεισθε
6 Ele falou esta parábola. “Um certo homem tinha uma figueira plantada em seu vinhedo, e ele veio em busca de frutos e não encontrou nenhum.
ελεγεν δε ταυτην την παραβολην συκην ειχεν τις εν τω αμπελωνι αυτου πεφυτευμενην και ηλθεν ζητων καρπον εν αυτη και ουχ ευρεν
7 Ele disse ao vinhateiro: “Eis que nestes três anos eu vim à procura de frutas nesta figueira, e não encontrei nenhuma”. Cortem-na! Por que desperdiça o solo'
ειπεν δε προς τον αμπελουργον ιδου τρια ετη ερχομαι ζητων καρπον εν τη συκη ταυτη και ουχ ευρισκω εκκοψον αυτην ινατι και την γην καταργει
8 Ele respondeu: 'Senhor, deixe-o em paz também este ano, até eu cavar em torno dele e fertilizá-lo'.
ο δε αποκριθεις ειπεν αυτω κυριε αφες αυτην και τουτο το ετος εως οτου σκαψω περι αυτην και βαλω κοπρια
9 Se ela der frutos, tudo bem; mas se não, depois disso, você pode cortá-la”.
καν μεν ποιηση καρπον ει δε μηγε εις το μελλον εκκοψεις αυτην
10 Ele ensinava em uma das sinagogas no dia de sábado.
ην δε διδασκων εν μια των συναγωγων εν τοις σαββασιν
11 Eis que havia uma mulher que tinha um espírito de enfermidade há dezoito anos. Ela estava curvada e não podia de maneira alguma se endireitar.
και ιδου γυνη ην πνευμα εχουσα ασθενειας ετη δεκα και οκτω και ην συγκυπτουσα και μη δυναμενη ανακυψαι εις το παντελες
12 Quando Jesus a viu, ele a chamou e lhe disse: “Mulher, você está livre de sua enfermidade”.
ιδων δε αυτην ο ιησους προσεφωνησεν και ειπεν αυτη γυναι απολελυσαι της ασθενειας σου
13 Ele colocou suas mãos sobre ela, e imediatamente ela se levantou e glorificou a Deus.
και επεθηκεν αυτη τας χειρας και παραχρημα ανωρθωθη και εδοξαζεν τον θεον
14 O dirigente da sinagoga, indignado porque Jesus havia curado no sábado, disse à multidão: “Há seis dias em que os homens devem trabalhar. Portanto, venham nesses dias e sejam curados, e não no dia de sábado”!
αποκριθεις δε ο αρχισυναγωγος αγανακτων οτι τω σαββατω εθεραπευσεν ο ιησους ελεγεν τω οχλω εξ ημεραι εισιν εν αις δει εργαζεσθαι εν ταυταις ουν ερχομενοι θεραπευεσθε και μη τη ημερα του σαββατου
15 Por isso o Senhor lhe respondeu: “Hipócritas! Cada um de vocês não liberta seu boi ou seu burro do estábulo no sábado e não o leva para a água?
απεκριθη ουν αυτω ο κυριος και ειπεν υποκριτα εκαστος υμων τω σαββατω ου λυει τον βουν αυτου η τον ονον απο της φατνης και απαγαγων ποτιζει
16 Não deveria esta mulher, sendo filha de Abraão, a quem Satanás havia amarrado dezoito longos anos, ser libertada desta escravidão no dia de sábado?”
ταυτην δε θυγατερα αβρααμ ουσαν ην εδησεν ο σατανας ιδου δεκα και οκτω ετη ουκ εδει λυθηναι απο του δεσμου τουτου τη ημερα του σαββατου
17 Ao dizer estas coisas, todos os seus adversários ficaram desapontados; e toda a multidão se regozijou por todas as coisas gloriosas que foram feitas por ele.
και ταυτα λεγοντος αυτου κατησχυνοντο παντες οι αντικειμενοι αυτω και πας ο οχλος εχαιρεν επι πασιν τοις ενδοξοις τοις γινομενοις υπ αυτου
18 Ele disse: “Como é o Reino de Deus? A que devo compará-lo?
ελεγεν δε τινι ομοια εστιν η βασιλεια του θεου και τινι ομοιωσω αυτην
19 É como um grão de semente de mostarda que um homem tomou e colocou em seu próprio jardim. Ele cresceu e se tornou uma grande árvore, e os pássaros do céu vivem em seus ramos”.
ομοια εστιν κοκκω σιναπεως ον λαβων ανθρωπος εβαλεν εις κηπον εαυτου και ηυξησεν και εγενετο εις δενδρον μεγα και τα πετεινα του ουρανου κατεσκηνωσεν εν τοις κλαδοις αυτου
20 Novamente ele disse: “A que devo comparar o Reino de Deus?
παλιν ειπεν τινι ομοιωσω την βασιλειαν του θεου
21 É como o fermento, que uma mulher tomou e escondeu em três medidas de farinha, até ficar todo fermentado”.
ομοια εστιν ζυμη ην λαβουσα γυνη εκρυψεν εις αλευρου σατα τρια εως ου εζυμωθη ολον
22 Ele seguiu seu caminho através de cidades e vilarejos, ensinando e viajando para Jerusalém.
και διεπορευετο κατα πολεις και κωμας διδασκων και πορειαν ποιουμενος εις ιερουσαλημ
23 Um lhe disse: “Senhor, são poucos os que estão salvos?”. Ele lhes disse:
ειπεν δε τις αυτω κυριε ει ολιγοι οι σωζομενοι ο δε ειπεν προς αυτους
24 “Procurem entrar pela porta estreita, pois muitos, eu lhes digo, procurarão entrar e não poderão entrar.
αγωνιζεσθε εισελθειν δια της στενης πυλης οτι πολλοι λεγω υμιν ζητησουσιν εισελθειν και ουκ ισχυσουσιν
25 Quando o dono da casa se levantar e fechar a porta, e você começar a ficar do lado de fora e bater à porta, dizendo: 'Senhor, Senhor, abre-nos!' então ele responderá e lhe dirá: 'Não o conheço nem de onde você vem'.
αφ ου αν εγερθη ο οικοδεσποτης και αποκλειση την θυραν και αρξησθε εξω εσταναι και κρουειν την θυραν λεγοντες κυριε κυριε ανοιξον ημιν και αποκριθεις ερει υμιν ουκ οιδα υμας ποθεν εστε
26 Então você começará a dizer: 'Nós comemos e bebemos em sua presença, e você ensinou em nossas ruas'.
τοτε αρξεσθε λεγειν εφαγομεν ενωπιον σου και επιομεν και εν ταις πλατειαις ημων εδιδαξας
27 Ele dirá: 'Eu lhe digo, eu não sei de onde você vem'. Afastem-se de mim, todos vocês trabalhadores da iniqüidade'.
και ερει λεγω υμιν ουκ οιδα υμας ποθεν εστε αποστητε απ εμου παντες οι εργαται της αδικιας
28 Haverá choro e ranger de dentes quando virem Abraão, Isaac, Jacó e todos os profetas no Reino de Deus, e vocês mesmos sendo jogados para fora.
εκει εσται ο κλαυθμος και ο βρυγμος των οδοντων οταν οψησθε αβρααμ και ισαακ και ιακωβ και παντας τους προφητας εν τη βασιλεια του θεου υμας δε εκβαλλομενους εξω
29 Eles virão do leste, oeste, norte e sul, e se sentarão no Reino de Deus.
και ηξουσιν απο ανατολων και δυσμων και απο βορρα και νοτου και ανακλιθησονται εν τη βασιλεια του θεου
30 Eis que há alguns que são últimos que serão primeiros, e há alguns que são primeiros que serão últimos”.
και ιδου εισιν εσχατοι οι εσονται πρωτοι και εισιν πρωτοι οι εσονται εσχατοι
31 Nesse mesmo dia, chegaram alguns fariseus, dizendo-lhe: “Saia daqui e vá embora, pois Herodes quer matá-lo”.
εν αυτη τη ημερα προσηλθον τινες φαρισαιοι λεγοντες αυτω εξελθε και πορευου εντευθεν οτι ηρωδης θελει σε αποκτειναι
32 Ele lhes disse: “Vá e diga a essa raposa: 'Eis que eu expulso demônios e faço curas hoje e amanhã, e no terceiro dia termino minha missão'.
και ειπεν αυτοις πορευθεντες ειπατε τη αλωπεκι ταυτη ιδου εκβαλλω δαιμονια και ιασεις επιτελω σημερον και αυριον και τη τριτη τελειουμαι
33 No entanto, devo seguir meu caminho hoje e amanhã e no dia seguinte, pois não pode ser que um profeta pereça fora de Jerusalém”.
πλην δει με σημερον και αυριον και τη εχομενη πορευεσθαι οτι ουκ ενδεχεται προφητην απολεσθαι εξω ιερουσαλημ
34 “Jerusalém, Jerusalém, tu que matas os profetas e apedrejas aqueles que lhe são enviados! Quantas vezes eu quis reunir seus filhos, como uma galinha reúne sua própria ninhada sob suas asas, e você se recusou!
ιερουσαλημ ιερουσαλημ η αποκτεννουσα τους προφητας και λιθοβολουσα τους απεσταλμενους προς αυτην ποσακις ηθελησα επισυναξαι τα τεκνα σου ον τροπον ορνις την εαυτης νοσσιαν υπο τας πτερυγας και ουκ ηθελησατε
35 Eis que sua casa é deixada para você, desolada. Digo-vos que não me vereis até que digais: “Abençoado seja aquele que vem em nome do Senhor”!
ιδου αφιεται υμιν ο οικος υμων [ ερημος ] λεγω δε υμιν οτι ου μη με ιδητε εως αν ηξη οτε ειπητε ευλογημενος ο ερχομενος εν ονοματι κυριου

< Lucas 13 >