< João 2 >

1 Dois dias depois, houve uma festa de casamento em uma vila chamada Caná, na Galileia. A mãe de Jesus estava lá.
De jou apre sa, te gen yon maryaj lavil Kana nan peyi Galile. Manman Jez te la,
2 Jesus e os seus discípulos também foram convidados para o casamento.
yo te envite Jezi ak disip li yo nan nòs la tou.
3 O vinho acabou. Então, a mãe de Jesus lhe disse: “Eles não têm mais vinho para servir para os convidados.”
Rive yon lè pa t' gen diven ankò. Manman Jezi di l' konsa: Yo pa gen diven ankò non.
4 Ele respondeu: “Mãe, por que a senhora me diz o que fazer? Ainda não chegou a minha hora.”
Men Jezi reponn li: Nan kisa mwen ye avè ou, madanm? Lè pa m' lan poko rive.
5 A sua mãe disse aos empregados: “Façam tudo que ele lhes disser!”
Lè sa a, manman Jezi di moun ki t'ap sèvi yo: Fè tou sa l' di nou fè.
6 Ali perto havia seis potes de pedra, usados pelos judeus para as purificações cerimoniais. Em cada um deles era possível colocar de setenta e cinco a cento e treze litros de água.
Te gen sis gwo ja fèt an wòch ki te sèvi pou jwif yo lave kò yo dapre koutim yo. Yo te gwo ase pou chak te kenbe vin trant galon konsa.
7 Jesus disse aos empregados: “Encham os potes com água!” Então, eles encheram os potes até a boca.
Jezi di moun ki t'ap sèvi yo: Plen ja yo dlo. Yo plen yo ra bouch.
8 Depois, Jesus disse: “Tirem um pouco da água e levem para o mestre de cerimônias.” Os empregados fizeram como Jesus ordenara.
Lè yo fini, Jezi di yo: Pran ti gout nan dlo sa a, pote bay chèf kanbiz la goute. Yo pote ti gout bay chèf kanbiz la.
9 O mestre de cerimônias não sabia de onde aquilo tinha vindo; apenas os empregados sabiam. Mas, quando ele provou a água que tinha virado vinho, chamou o noivo e disse:
Chèf kanbiz la goute dlo ki te tounen diven an. Li pa t' konnen ki bò diven sa a te soti. (Men, domestik yo ki te pran dlo a te konnen.) Li rele nonm ki t'ap marye a,
10 “Todos servem o melhor vinho primeiro e, depois de os convidados terem bebido bastante, eles servem o vinho comum. Mas você continua a servir o melhor vinho até o fim da festa!”
li di li konsa: Tout moun sèvi pi bon diven an anvan. Se apre tout envite yo fin sou, se lè sa a yo sèvi diven ki pa twò bon an. Men ou menm, ou te sere pi bon diven an. Se koulye a w'ap sèvi l'.
11 Esse foi o primeiro dos sinais milagrosos de Jesus, e foi realizado em Caná, na região da Galileia. Aqui, ele revelou a sua glória, e os seus discípulos creram nele.
Se konsa Jezi te fè premye mirak li lavil Kana nan peyi Galile. Li te fè wè pouvwa li. Sa te fè disip li yo kwè nan li.
12 Depois disso, Jesus foi para Cafarnaum com sua mãe, seus irmãos e seus discípulos, onde ficaram por alguns dias.
Apre sa, li ale lavil Kapènawòm ansanm ak manman l', frè l' yo ak disip li yo. Yo pase de twa jou la.
13 Como já estava próximo o dia da Páscoa dos judeus, Jesus foi para Jerusalém.
Fèt Delivrans jwif yo te vanse rive. Se konsa Jezi moute Jerizalèm.
14 No Templo, ele encontrou pessoas vendendo bois, ovelhas e pombos, além de pessoas sentadas as suas mesas, trocando dinheiro.
Li jwenn yon bann moun nan tanp lan ki t'ap vann bèf, mouton ak pijon. Gen lòt menm ki te chita dèyè tab yo ap chanje lajan.
15 Ele fez um chicote de cordas e expulsou todos eles do Templo, juntamente com as ovelhas e os bois. Ele também espalhou as moedas dos que trocavam dinheiro e virou as suas mesas.
Li pran kèk kòd, li mare yo ansanm, li fè yon fwèt ak yo. Epi li mete tout moun yo deyò nan tanp lan ansanm ak tout mouton yo ak tout bèf yo. Li chavire tab moun ki t'ap chanje lajan yo, li jete tout kòb yo atè.
16 Jesus ordenou aos vendedores de pombas: “Tirem essas coisas daqui! Não transformem a casa do meu Pai em um mercado!”
Li di moun ki t'ap vann pijon yo: Wete sa la. Pa fè kay Papa m' lan tounen yon boutik kote yo fè komès.
17 Os seus discípulos se lembraram da passagem das Sagradas Escrituras que diz: “O cuidado que tenho por sua casa é como uma chama queimando dentro de mim!”
Disip li yo vin chonje pawòl sa yo ki te ekri nan Liv la: O Bondye, mwen sitèlman renmen kay ou a, mwen santi se tankou yon dife k'ap boule tout anndan mwen.
18 Os anciãos do povo reagiram, perguntando a Jesus: “Que direito você tem de fazer isso? Faça um milagre para nos provar a sua autoridade!”
Jwif yo mande li: Ki mirak ou ka fè pou moutre nou ou gen dwa fè sa w'ap fè la a?
19 Jesus respondeu: “Destruam este Templo e em três dias eu o reconstruirei!”
Jezi reponn yo: Kraze tanp sa a koulye a. Nan twa jou m'ap rebati l' ban nou.
20 Os anciãos do povo responderam: “Foram precisos quarenta e seis anos para construir este Templo, e você o irá reconstruir em três dias?”
Jwif yo di li: Yo pran karannsizan pou yo bati tanp sa a, pou ou menm, pou ou ta pran twa sèl jou pou rebati li?
21 Mas, o Templo ao qual Jesus se referia era o seu próprio corpo.
Men Jezi li menm, lè l' t'ap di mo tanp lan se pwòp kò li li te gen nan tèt li.
22 Depois de sua ressurreição, os seus discípulos se lembraram do que ele tinha dito e, então, creram nas Sagradas Escrituras e nas próprias palavras de Jesus.
Lè Jezi leve soti vivan nan lanmò, disip li yo vin chonje li te di sa. Se konsa yo te kwè sa ki te ekri nan Liv la ansanm ak tout pawòl Jezi te di yo.
23 Como consequência dos milagres que Jesus fez enquanto ainda estava em Jerusalém, durante a Páscoa, muitas pessoas creram nele.
Pandan Jezi te Jerizalèm pou fèt Delivrans lan anpil moun te kwè nan li lè yo te wè mirak li t'ap fè.
24 Mas, Jesus não confiava nelas, pois ele conhecia muito bem as pessoas.
Men, Jezi pa t' fè okenn ladan yo konfyans, paske li te konnen yo tout byen.
25 Ele não precisava de que ninguém lhe dissesse a respeito da natureza humana, porque ele sabia o que as pessoas pensavam.
Li pa t' bezwen moun te di l' anyen sou pesonn, paske li menm li te konnen sa ki nan kè yo.

< João 2 >