Marcos 5
1 E chegaram ao outro lado do mar, à terra dos Gerasenos.
అథ తూ సిన్ధుపారం గత్వా గిదేరీయప్రదేశ ఉపతస్థుః|
2 Assim que [Jesus] saiu do barco, veio das sepulturas ao seu encontro um homem com um espírito imundo,
నౌకాతో నిర్గతమాత్రాద్ అపవిత్రభూతగ్రస్త ఏకః శ్మశానాదేత్య తం సాక్షాచ్ చకార|
3 que morava nas sepulturas, e nem mesmo com correntes conseguiam mais prendê-lo;
స శ్మశానేఽవాత్సీత్ కోపి తం శృఙ్ఖలేన బద్వ్వా స్థాపయితుం నాశక్నోత్|
4 pois muitas vezes fora preso com grilhões e correntes; mas as correntes eram por ele feitas em pedaços, os grilhões eram esmigalhados, e ninguém o conseguia controlar.
జనైర్వారం నిగడైః శృఙ్ఖలైశ్చ స బద్ధోపి శృఙ్ఖలాన్యాకృష్య మోచితవాన్ నిగడాని చ భంక్త్వా ఖణ్డం ఖణ్డం కృతవాన్ కోపి తం వశీకర్త్తుం న శశక|
5 E sempre dia e noite andava gritando pelas sepulturas e pelos montes, e ferindo-se com pedras.
దివానిశం సదా పర్వ్వతం శ్మశానఞ్చ భ్రమిత్వా చీత్శబ్దం కృతవాన్ గ్రావభిశ్చ స్వయం స్వం కృతవాన్|
6 Quando ele viu Jesus de longe, correu e prostrou-se diante dele.
స యీశుం దూరాత్ పశ్యన్నేవ ధావన్ తం ప్రణనామ ఉచైరువంశ్చోవాచ,
7 E gritou em alta voz: Que tenho eu contigo Jesus, Filho do Deus Altíssimo? Imploro-te por Deus que não me atormentes.
హే సర్వ్వోపరిస్థేశ్వరపుత్ర యీశో భవతా సహ మే కః సమ్బన్ధః? అహం త్వామీశ్వరేణ శాపయే మాం మా యాతయ|
8 (Pois [Jesus] havia lhe dito: “Sai deste homem, espírito imundo”.)
యతో యీశుస్తం కథితవాన్ రే అపవిత్రభూత, అస్మాన్నరాద్ బహిర్నిర్గచ్ఛ|
9 Então perguntou-lhe: Qual é o teu nome? E respondeu: Legião é o meu nome, porque somos muitos.
అథ స తం పృష్టవాన్ కిన్తే నామ? తేన ప్రత్యుక్తం వయమనేకే ఽస్మస్తతోఽస్మన్నామ బాహినీ|
10 E rogava-lhe muito que não os expulsasse daquela terra.
తతోస్మాన్ దేశాన్న ప్రేషయేతి తే తం ప్రార్థయన్త|
11 Havia ali perto do monte uma grande manada de porcos pastando.
తదానీం పర్వ్వతం నికషా బృహన్ వరాహవ్రజశ్చరన్నాసీత్|
12 E [aqueles demônios] rogaram-lhe, dizendo: Manda-nos para aqueles porcos, para que entremos neles.
తస్మాద్ భూతా వినయేన జగదుః, అముం వరాహవ్రజమ్ ఆశ్రయితుమ్ అస్మాన్ ప్రహిణు|
13 [Jesus] lhes permitiu. Então aqueles espíritos imundos saíram para entrar nos porcos; e a manada lançou-se abaixo no mar; (eram quase dois mil) e afogaram-se no mar.
యీశునానుజ్ఞాతాస్తేఽపవిత్రభూతా బహిర్నిర్యాయ వరాహవ్రజం ప్రావిశన్ తతః సర్వ్వే వరాహా వస్తుతస్తు ప్రాయోద్విసహస్రసంఙ్ఖ్యకాః కటకేన మహాజవాద్ ధావన్తః సిన్ధౌ ప్రాణాన్ జహుః|
14 Os que os apascentavam fugiram, e avisaram na cidade e nos campos; e [as pessoas] foram ver o que havia acontecido.
తస్మాద్ వరాహపాలకాః పలాయమానాః పురే గ్రామే చ తద్వార్త్తం కథయాఞ్చక్రుః| తదా లోకా ఘటితం తత్కార్య్యం ద్రష్టుం బహిర్జగ్ముః
15 Então aproximaram-se de Jesus, e viram o endemoninhado sentado, vestido, e em sã consciência o que tivera a legião; e ficaram apavorados.
యీశోః సన్నిధిం గత్వా తం భూతగ్రస్తమ్ అర్థాద్ బాహినీభూతగ్రస్తం నరం సవస్త్రం సచేతనం సముపవిష్టఞ్చ దృష్ట్వా బిభ్యుః|
16 E os que haviam visto contaram-lhes o que acontecera ao endemoninhado, e sobre os porcos.
తతో దృష్టతత్కార్య్యలోకాస్తస్య భూతగ్రస్తనరస్య వరాహవ్రజస్యాపి తాం ధటనాం వర్ణయామాసుః|
17 Então começaram a rogar-lhe que saísse do território deles.
తతస్తే స్వసీమాతో బహిర్గన్తుం యీశుం వినేతుమారేభిరే|
18 Quando [Jesus] entrava no barco, o que fora endemoninhado rogou-lhe que estivesse com ele.
అథ తస్య నౌకారోహణకాలే స భూతముక్తో నా యీశునా సహ స్థాతుం ప్రార్థయతే;
19 [Jesus ] se recusou, porém lhe disse: Vai para a tua casa, aos teus, e anuncia-lhes quão grandes coisas o Senhor fez contigo, e [como] teve misericórdia de ti.
కిన్తు స తమననుమత్య కథితవాన్ త్వం నిజాత్మీయానాం సమీపం గృహఞ్చ గచ్ఛ ప్రభుస్త్వయి కృపాం కృత్వా యాని కర్మ్మాణి కృతవాన్ తాని తాన్ జ్ఞాపయ|
20 Então ele foi embora, e começou a anunciar em Decápolis quão grandes coisas Jesus havia feito com ele; e todos se admiravam.
అతః స ప్రస్థాయ యీశునా కృతం తత్సర్వ్వాశ్చర్య్యం కర్మ్మ దికాపలిదేశే ప్రచారయితుం ప్రారబ్ధవాన్ తతః సర్వ్వే లోకా ఆశ్చర్య్యం మేనిరే|
21 Depois de Jesus passar outra vez num barco para o outro lado, uma grande multidão se ajuntou a ele; e ele ficou junto ao mar.
అనన్తరం యీశౌ నావా పునరన్యపార ఉత్తీర్ణే సిన్ధుతటే చ తిష్ఠతి సతి తత్సమీపే బహులోకానాం సమాగమోఽభూత్|
22 E veio um dos líderes de sinagoga, por nome Jairo; e quando o viu, prostrou-se aos seus pés.
అపరం యాయీర్ నామ్నా కశ్చిద్ భజనగృహస్యాధిప ఆగత్య తం దృష్ట్వైవ చరణయోః పతిత్వా బహు నివేద్య కథితవాన్;
23 E implorava-lhe muito, dizendo: Minha filhinha está a ponto de morrer. [Rogo-te] que venhas pôr as mãos sobre ela, para que seja curada, e viva.
మమ కన్యా మృతప్రాయాభూద్ అతో భవానేత్య తదారోగ్యాయ తస్యా గాత్రే హస్తమ్ అర్పయతు తేనైవ సా జీవిష్యతి|
24 [Jesus] foi com ele. Uma grande multidão o seguia, e o apertavam.
తదా యీశుస్తేన సహ చలితః కిన్తు తత్పశ్చాద్ బహులోకాశ్చలిత్వా తాద్గాత్రే పతితాః|
25 E havia uma mulher, que tinha um fluxo de sangue havia doze anos,
అథ ద్వాదశవర్షాణి ప్రదరరోగేణ
26 que tinha sofrido muito por meio de muitos médicos, e gastado tudo quanto possuía, e nada havia lhe dado bom resultado; ao invés disso, piorava.
శీర్ణా చికిత్సకానాం నానాచికిత్సాభిశ్చ దుఃఖం భుక్తవతీ చ సర్వ్వస్వం వ్యయిత్వాపి నారోగ్యం ప్రాప్తా చ పునరపి పీడితాసీచ్చ
27 Quando ela ouviu falar de Jesus, veio entre a multidão por detrás, e tocou a roupa dele.
యా స్త్రీ సా యీశో ర్వార్త్తాం ప్రాప్య మనసాకథయత్ యద్యహం తస్య వస్త్రమాత్ర స్ప్రష్టుం లభేయం తదా రోగహీనా భవిష్యామి|
28 Pois dizia: Se tão somente tocar as suas roupas, serei curada.
అతోహేతోః సా లోకారణ్యమధ్యే తత్పశ్చాదాగత్య తస్య వస్త్రం పస్పర్శ|
29 E imediatamente a fonte do seu sangue parou se secou; e sentiu no corpo que já havia sido curada daquele flagelo.
తేనైవ తత్క్షణం తస్యా రక్తస్రోతః శుష్కం స్వయం తస్మాద్ రోగాన్ముక్తా ఇత్యపి దేహేఽనుభూతా|
30 Jesus logo notou em si o poder que dele havia saído. Então virou-se na multidão, e perguntou: Quem tocou as minhas roupas?
అథ స్వస్మాత్ శక్తి ర్నిర్గతా యీశురేతన్మనసా జ్ఞాత్వా లోకనివహం ప్రతి ముఖం వ్యావృత్య పృష్టవాన్ కేన మద్వస్త్రం స్పృష్టం?
31 E seus discípulos lhe disseram: Eis que a multidão te aperta, e perguntas: Quem me tocou?
తతస్తస్య శిష్యా ఊచుః భవతో వపుషి లోకాః సంఘర్షన్తి తద్ దృష్ట్వా కేన మద్వస్త్రం స్పృష్టమితి కుతః కథయతి?
32 E ele olhava em redor, para ver quem havia lhe feito isso.
కిన్తు కేన తత్ కర్మ్మ కృతం తద్ ద్రష్టుం యీశుశ్చతుర్దిశో దృష్టవాన్|
33 Então a mulher temendo, e tremendo, sabendo o que lhe havia sido feito, veio, prostrou-se diante dele, e disse-lhe toda a verdade.
తతః సా స్త్రీ భీతా కమ్పితా చ సతీ స్వస్యా రుక్ప్రతిక్రియా జాతేతి జ్ఞాత్వాగత్య తత్సమ్ముఖే పతిత్వా సర్వ్వవృత్తాన్తం సత్యం తస్మై కథయామాస|
34 E ele lhe disse: Filha, a tua fé te salvou. Vai em paz, e estejas curada deste teu flagelo.
తదానీం యీశుస్తాం గదితవాన్, హే కన్యే తవ ప్రతీతిస్త్వామ్ అరోగామకరోత్ త్వం క్షేమేణ వ్రజ స్వరోగాన్ముక్తా చ తిష్ఠ|
35 Estando ele ainda falando, alguns vieram [da casa] do líder de sinagoga, e disseram: A tua filha já morreu; por que ainda estás incomodando o Mestre?
ఇతివాక్యవదనకాలే భజనగృహాధిపస్య నివేశనాల్ లోకా ఏత్యాధిపం బభాషిరే తవ కన్యా మృతా తస్మాద్ గురుం పునః కుతః క్లిశ్నాసి?
36 Mas Jesus, não dando atenção a essa palavra que havia sido falada, disse ao líder de sinagoga: Não temas; crê somente.
కిన్తు యీశుస్తద్ వాక్యం శ్రుత్వైవ భజనగృహాధిపం గదితవాన్ మా భైషీః కేవలం విశ్వాసిహి|
37 E não permitiu que ninguém o seguisse, a não ser Pedro, Tiago, e João irmão de Tiago.
అథ పితరో యాకూబ్ తద్భ్రాతా యోహన్ చ ఏతాన్ వినా కమపి స్వపశ్చాద్ యాతుం నాన్వమన్యత|
38 Eles chegaram à casa do líder de sinagoga, e [Jesus] viu o alvoroço, os que choravam muito e pranteavam.
తస్య భజనగృహాధిపస్య నివేశనసమీపమ్ ఆగత్య కలహం బహురోదనం విలాపఞ్చ కుర్వ్వతో లోకాన్ దదర్శ|
39 E ao entrar, disse-lhes: Por que fazeis alvoroço e chorais? A menina não morreu, mas está dormindo.
తస్మాన్ నివేశనం ప్రవిశ్య ప్రోక్తవాన్ యూయం కుత ఇత్థం కలహం రోదనఞ్చ కురుథ? కన్యా న మృతా నిద్రాతి|
40 E riram dele. Porém ele, depois de pôr todos fora, tomou consigo o pai e a mãe da menina, e os que estavam com ele. Em seguida, entrou onde a menina estava.
తస్మాత్తే తముపజహసుః కిన్తు యీశుః సర్వ్వాన బహిష్కృత్య కన్యాయాః పితరౌ స్వసఙ్గినశ్చ గృహీత్వా యత్ర కన్యాసీత్ తత్ స్థానం ప్రవిష్టవాన్|
41 Ele pegou a mão da menina, e lhe disse: “Talita cumi”, (que significa: “Menina, eu te digo, levanta-te”).
అథ స తస్యాః కన్యాయా హస్తౌ ధృత్వా తాం బభాషే టాలీథా కూమీ, అర్థతో హే కన్యే త్వముత్తిష్ఠ ఇత్యాజ్ఞాపయామి|
42 E logo a menina se levantou e andou, pois já tinha doze anos de idade. E logo ficaram grandemente espantados.
తునైవ తత్క్షణం సా ద్వాదశవర్షవయస్కా కన్యా పోత్థాయ చలితుమారేభే, ఇతః సర్వ్వే మహావిస్మయం గతాః|
43 E mandou-lhes muito que ninguém o soubesse; e mandou que dessem a ela de comer.
తత ఏతస్యై కిఞ్చిత్ ఖాద్యం దత్తేతి కథయిత్వా ఏతత్కర్మ్మ కమపి న జ్ఞాపయతేతి దృఢమాదిష్టవాన్|
