Marcos 11
1 E quando se aproximaram de Jerusalém, de Betfagé, e de Betânia, junto ao monte das Oliveiras, [Jesus] enviou dois de seus discípulos,
అనన్తరం తేషు యిరూశాలమః సమీపస్థయో ర్బైత్ఫగీబైథనీయపురయోరన్తికస్థం జైతుననామాద్రిమాగతేషు యీశుః ప్రేషణకాలే ద్వౌ శిష్యావిదం వాక్యం జగాద,
2 dizendo-lhes: Ide ao vilarejo que está adiante de vós; e assim que nela entrardes, achareis um jumentinho amarrado, sobre o qual ninguém se sentou; soltai-o, e trazei-o.
యువామముం సమ్ముఖస్థం గ్రామం యాతం, తత్ర ప్రవిశ్య యో నరం నావహత్ తం గర్ద్దభశావకం ద్రక్ష్యథస్తం మోచయిత్వానయతం|
3 E se alguém vos disser: Por que fazeis isso?, dizei: O Senhor precisa dele, e logo o devolverá para cá.
కిన్తు యువాం కర్మ్మేదం కుతః కురుథః? కథామిమాం యది కోపి పృచ్ఛతి తర్హి ప్రభోరత్ర ప్రయోజనమస్తీతి కథితే స శీఘ్రం తమత్ర ప్రేషయిష్యతి|
4 Eles foram, e acharam um jumentinho amarrado à porta, do lado de fora em uma esquina, e o soltaram.
తతస్తౌ గత్వా ద్విమార్గమేలనే కస్యచిద్ ద్వారస్య పార్శ్వే తం గర్ద్దభశావకం ప్రాప్య మోచయతః,
5 E alguns dos que ali estavam lhes perguntaram: Que fazeis, soltando o jumentinho?
ఏతర్హి తత్రోపస్థితలోకానాం కశ్చిద్ అపృచ్ఛత్, గర్ద్దభశిశుం కుతో మోచయథః?
6 Eles lhes disseram como Jesus [lhes] havia dito, e os deixaram ir.
తదా యీశోరాజ్ఞానుసారేణ తేభ్యః ప్రత్యుదితే తత్క్షణం తమాదాతుం తేఽనుజజ్ఞుః|
7 Então trouxeram o jumentinho a Jesus. Lançaram sobre ele suas roupas, e [Jesus] sentou-se sobre ele.
అథ తౌ యీశోః సన్నిధిం గర్ద్దభశిశుమ్ ఆనీయ తదుపరి స్వవస్త్రాణి పాతయామాసతుః; తతః స తదుపరి సముపవిష్టః|
8 Muitos estendiam suas roupas pelo caminho, e outros [espalhavam] ramos que haviam cortado dos campos.
తదానేకే పథి స్వవాసాంసి పాతయామాసుః, పరైశ్చ తరుశాఖాశ్ఛితవా మార్గే వికీర్ణాః|
9 E os que iam adiante, e os que seguiam, clamavam: Hosana, bendito o que vem no Nome do Senhor!
అపరఞ్చ పశ్చాద్గామినోఽగ్రగామినశ్చ సర్వ్వే జనా ఉచైఃస్వరేణ వక్తుమారేభిరే, జయ జయ యః పరమేశ్వరస్య నామ్నాగచ్ఛతి స ధన్య ఇతి|
10 Bendito o Reino que vem, [o Reino] do nosso pai Davi! Hosana nas alturas!
తథాస్మాకమం పూర్వ్వపురుషస్య దాయూదో యద్రాజ్యం పరమేశ్వరనామ్నాయాతి తదపి ధన్యం, సర్వ్వస్మాదుచ్ఛ్రాయే స్వర్గే ఈశ్వరస్య జయో భవేత్|
11 [Jesus] entrou em Jerusalém, e no Templo. E depois que ter visto tudo em redor, e sendo já tarde, ele saiu para Betânia com os doze.
ఇత్థం యీశు ర్యిరూశాలమి మన్దిరం ప్రవిశ్య చతుర్దిక్స్థాని సర్వ్వాణి వస్తూని దృష్టవాన్; అథ సాయంకాల ఉపస్థితే ద్వాదశశిష్యసహితో బైథనియం జగామ|
12 E no dia seguinte, quando saíram de Betânia, ele teve fome.
అపరేహని బైథనియాద్ ఆగమనసమయే క్షుధార్త్తో బభూవ|
13 E vendo de longe uma figueira que tinha folhas, [veio ver] se acharia alguma coisa nela; mas ao chegar perto dela, nada achou, a não ser folhas, pois não era o tempo de figos.
తతో దూరే సపత్రముడుమ్బరపాదపం విలోక్య తత్ర కిఞ్చిత్ ఫలం ప్రాప్తుం తస్య సన్నికృష్టం యయౌ, తదానీం ఫలపాతనస్య సమయో నాగచ్ఛతి| తతస్తత్రోపస్థితః పత్రాణి వినా కిమప్యపరం న ప్రాప్య స కథితవాన్,
14 Então [Jesus] lhe disse: Nunca mais ninguém coma fruto de ti! E seus discípulos ouviram isso. (aiōn g165)
అద్యారభ్య కోపి మానవస్త్వత్తః ఫలం న భుఞ్జీత; ఇమాం కథాం తస్య శిష్యాః శుశ్రువుః| (aiōn g165)
15 Depois vieram a Jerusalém. E entrando [Jesus] no Templo, começou a expulsar os que vendiam e compravam no Templo; e revirou as mesas dos cambiadores, e as cadeiras dos que vendiam pombas.
తదనన్తరం తేషు యిరూశాలమమాయాతేషు యీశు ర్మన్దిరం గత్వా తత్రస్థానాం బణిజాం ముద్రాసనాని పారావతవిక్రేతృణామ్ ఆసనాని చ న్యుబ్జయాఞ్చకార సర్వ్వాన్ క్రేతృన్ విక్రేతృంశ్చ బహిశ్చకార|
16 E não consentia que ninguém levasse vaso algum pelo Templo.
అపరం మన్దిరమధ్యేన కిమపి పాత్రం వోఢుం సర్వ్వజనం నివారయామాస|
17 E ensinava, dizendo-lhes: Não está escrito: Minha casa será chamada casa de oração de todas as nações? Mas vós fizestes dela esconderijo de ladrões!
లోకానుపదిశన్ జగాద, మమ గృహం సర్వ్వజాతీయానాం ప్రార్థనాగృహమ్ ఇతి నామ్నా ప్రథితం భవిష్యతి ఏతత్ కిం శాస్త్రే లిఖితం నాస్తి? కిన్తు యూయం తదేవ చోరాణాం గహ్వరం కురుథ|
18 Os chefes dos sacerdotes e os escribas ouviram isso, e buscavam uma maneira de o matar; pois o temiam, porque toda a multidão estava admirada do ensino dele.
ఇమాం వాణీం శ్రుత్వాధ్యాపకాః ప్రధానయాజకాశ్చ తం యథా నాశయితుం శక్నువన్తి తథోపాయం మృగయామాసుః, కిన్తు తస్యోపదేశాత్ సర్వ్వే లోకా విస్మయం గతా అతస్తే తస్మాద్ బిభ్యుః|
19 E como já era tarde, eles saíram fora da cidade.
అథ సాయంసమయ ఉపస్థితే యీశుర్నగరాద్ బహిర్వవ్రాజ|
20 E passando pela manhã, viram que a figueira estava seca desde as raízes.
అనన్తరం ప్రాతఃకాలే తే తేన మార్గేణ గచ్ఛన్తస్తముడుమ్బరమహీరుహం సమూలం శుష్కం దదృశుః|
21 Pedro se lembrou disso, e disse-lhe: Mestre, eis que a figueira que amaldiçoaste, se secou.
తతః పితరః పూర్వ్వవాక్యం స్మరన్ యీశుం బభాషం, హే గురో పశ్యతు య ఉడుమ్బరవిటపీ భవతా శప్తః స శుష్కో బభూవ|
22 E respondendo Jesus, disse-lhes: Tende fé em Deus.
తతో యీశుః ప్రత్యవాదీత్, యూయమీశ్వరే విశ్వసిత|
23 Em verdade vos digo que qualquer um que disser a este monte: Levanta-te, e lança-te no mar; e não duvidar em seu coração, mas crer que se fará o que diz, tudo o que disser lhe será feito.
యుష్మానహం యథార్థం వదామి కోపి యద్యేతద్గిరిం వదతి, త్వముత్థాయ గత్వా జలధౌ పత, ప్రోక్తమిదం వాక్యమవశ్యం ఘటిష్యతే, మనసా కిమపి న సన్దిహ్య చేదిదం విశ్వసేత్ తర్హి తస్య వాక్యానుసారేణ తద్ ఘటిష్యతే|
24 Portanto eu vos digo que tudo o que pedirdes orando, crede que recebereis, e vós [o] tereis.
అతో హేతోరహం యుష్మాన్ వచ్మి, ప్రార్థనాకాలే యద్యదాకాంక్షిష్యధ్వే తత్తదవశ్యం ప్రాప్స్యథ, ఇత్థం విశ్వసిత, తతః ప్రాప్స్యథ|
25 E quando estiverdes orando, perdoai, se tendes algo contra alguém, para que o vosso Pai, que [está] nos céus, vos perdoe vossas ofensas.
అపరఞ్చ యుష్మాసు ప్రార్థయితుం సముత్థితేషు యది కోపి యుష్మాకమ్ అపరాధీ తిష్ఠతి, తర్హి తం క్షమధ్వం, తథా కృతే యుష్మాకం స్వర్గస్థః పితాపి యుష్మాకమాగాంమి క్షమిష్యతే|
కిన్తు యది న క్షమధ్వే తర్హి వః స్వర్గస్థః పితాపి యుష్మాకమాగాంసి న క్షమిష్యతే|
27 Depois voltaram a Jerusalém; e, enquanto ele andava pelo Templo, vieram a ele os chefes dos sacerdotes, os escribas, e os anciãos.
అనన్తరం తే పున ర్యిరూశాలమం ప్రవివిశుః, యీశు ర్యదా మధ్యేమన్దిరమ్ ఇతస్తతో గచ్ఛతి, తదానీం ప్రధానయాజకా ఉపాధ్యాయాః ప్రాఞ్చశ్చ తదన్తికమేత్య కథామిమాం పప్రచ్ఛుః,
28 E disseram-lhe: Com que autoridade fazes estas coisas? Ou quem te deu esta autoridade, para fazerdes estas coisas?
త్వం కేనాదేశేన కర్మ్మాణ్యేతాని కరోషి? తథైతాని కర్మ్మాణి కర్త్తాం కేనాదిష్టోసి?
29 Jesus lhes respondeu: Também eu vos farei uma pergunta, e respondei-me; então vos direi com que autoridade faço estas coisas.
తతో యీశుః ప్రతిగదితవాన్ అహమపి యుష్మాన్ ఏకకథాం పృచ్ఛామి, యది యూయం తస్యా ఉత్తరం కురుథ, తర్హి కయాజ్ఞయాహం కర్మ్మాణ్యేతాని కరోమి తద్ యుష్మభ్యం కథయిష్యామి|
30 O batismo de João era do céu ou dos homens? Respondei-me.
యోహనో మజ్జనమ్ ఈశ్వరాత్ జాతం కిం మానవాత్? తన్మహ్యం కథయత|
31 E eles argumentavam entre si, dizendo: Se dissermos do céu, ele dirá: Por que, pois, não crestes nele?
తే పరస్పరం వివేక్తుం ప్రారేభిరే, తద్ ఈశ్వరాద్ బభూవేతి చేద్ వదామస్తర్హి కుతస్తం న ప్రత్యైత? కథమేతాం కథయిష్యతి|
32 Porém, se dissermos dos homens, tememos ao povo, porque todos consideravam que João era verdadeiramente profeta.
మానవాద్ అభవదితి చేద్ వదామస్తర్హి లోకేభ్యో భయమస్తి యతో హేతోః సర్వ్వే యోహనం సత్యం భవిష్యద్వాదినం మన్యన్తే|
33 Então responderam a Jesus: Não sabemos. E Jesus lhes replicou: Também eu não vos direi com que autoridade faço estas coisas.
అతఏవ తే యీశుం ప్రత్యవాదిషు ర్వయం తద్ వక్తుం న శక్నుమః| యీశురువాచ, తర్హి యేనాదేశేన కర్మ్మాణ్యేతాని కరోమి, అహమపి యుష్మభ్యం తన్న కథయిష్యామి|
