Marcos 11
1 E quando se aproximaram de Jerusalém, de Betfagé, e de Betânia, junto ao monte das Oliveiras, [Jesus] enviou dois de seus discípulos,
അനന്തരം തേഷു യിരൂശാലമഃ സമീപസ്ഥയോ ർബൈത്ഫഗീബൈഥനീയപുരയോരന്തികസ്ഥം ജൈതുനനാമാദ്രിമാഗതേഷു യീശുഃ പ്രേഷണകാലേ ദ്വൗ ശിഷ്യാവിദം വാക്യം ജഗാദ,
2 dizendo-lhes: Ide ao vilarejo que está adiante de vós; e assim que nela entrardes, achareis um jumentinho amarrado, sobre o qual ninguém se sentou; soltai-o, e trazei-o.
യുവാമമും സമ്മുഖസ്ഥം ഗ്രാമം യാതം, തത്ര പ്രവിശ്യ യോ നരം നാവഹത് തം ഗർദ്ദഭശാവകം ദ്രക്ഷ്യഥസ്തം മോചയിത്വാനയതം|
3 E se alguém vos disser: Por que fazeis isso?, dizei: O Senhor precisa dele, e logo o devolverá para cá.
കിന്തു യുവാം കർമ്മേദം കുതഃ കുരുഥഃ? കഥാമിമാം യദി കോപി പൃച്ഛതി തർഹി പ്രഭോരത്ര പ്രയോജനമസ്തീതി കഥിതേ സ ശീഘ്രം തമത്ര പ്രേഷയിഷ്യതി|
4 Eles foram, e acharam um jumentinho amarrado à porta, do lado de fora em uma esquina, e o soltaram.
തതസ്തൗ ഗത്വാ ദ്വിമാർഗമേലനേ കസ്യചിദ് ദ്വാരസ്യ പാർശ്വേ തം ഗർദ്ദഭശാവകം പ്രാപ്യ മോചയതഃ,
5 E alguns dos que ali estavam lhes perguntaram: Que fazeis, soltando o jumentinho?
ഏതർഹി തത്രോപസ്ഥിതലോകാനാം കശ്ചിദ് അപൃച്ഛത്, ഗർദ്ദഭശിശും കുതോ മോചയഥഃ?
6 Eles lhes disseram como Jesus [lhes] havia dito, e os deixaram ir.
തദാ യീശോരാജ്ഞാനുസാരേണ തേഭ്യഃ പ്രത്യുദിതേ തത്ക്ഷണം തമാദാതും തേഽനുജജ്ഞുഃ|
7 Então trouxeram o jumentinho a Jesus. Lançaram sobre ele suas roupas, e [Jesus] sentou-se sobre ele.
അഥ തൗ യീശോഃ സന്നിധിം ഗർദ്ദഭശിശുമ് ആനീയ തദുപരി സ്വവസ്ത്രാണി പാതയാമാസതുഃ; തതഃ സ തദുപരി സമുപവിഷ്ടഃ|
8 Muitos estendiam suas roupas pelo caminho, e outros [espalhavam] ramos que haviam cortado dos campos.
തദാനേകേ പഥി സ്വവാസാംസി പാതയാമാസുഃ, പരൈശ്ച തരുശാഖാശ്ഛിതവാ മാർഗേ വികീർണാഃ|
9 E os que iam adiante, e os que seguiam, clamavam: Hosana, bendito o que vem no Nome do Senhor!
അപരഞ്ച പശ്ചാദ്ഗാമിനോഽഗ്രഗാമിനശ്ച സർവ്വേ ജനാ ഉചൈഃസ്വരേണ വക്തുമാരേഭിരേ, ജയ ജയ യഃ പരമേശ്വരസ്യ നാമ്നാഗച്ഛതി സ ധന്യ ഇതി|
10 Bendito o Reino que vem, [o Reino] do nosso pai Davi! Hosana nas alturas!
തഥാസ്മാകമം പൂർവ്വപുരുഷസ്യ ദായൂദോ യദ്രാജ്യം പരമേശ്വരനാമ്നായാതി തദപി ധന്യം, സർവ്വസ്മാദുച്ഛ്രായേ സ്വർഗേ ഈശ്വരസ്യ ജയോ ഭവേത്|
11 [Jesus] entrou em Jerusalém, e no Templo. E depois que ter visto tudo em redor, e sendo já tarde, ele saiu para Betânia com os doze.
ഇത്ഥം യീശു ര്യിരൂശാലമി മന്ദിരം പ്രവിശ്യ ചതുർദിക്സ്ഥാനി സർവ്വാണി വസ്തൂനി ദൃഷ്ടവാൻ; അഥ സായംകാല ഉപസ്ഥിതേ ദ്വാദശശിഷ്യസഹിതോ ബൈഥനിയം ജഗാമ|
12 E no dia seguinte, quando saíram de Betânia, ele teve fome.
അപരേഹനി ബൈഥനിയാദ് ആഗമനസമയേ ക്ഷുധാർത്തോ ബഭൂവ|
13 E vendo de longe uma figueira que tinha folhas, [veio ver] se acharia alguma coisa nela; mas ao chegar perto dela, nada achou, a não ser folhas, pois não era o tempo de figos.
തതോ ദൂരേ സപത്രമുഡുമ്ബരപാദപം വിലോക്യ തത്ര കിഞ്ചിത് ഫലം പ്രാപ്തും തസ്യ സന്നികൃഷ്ടം യയൗ, തദാനീം ഫലപാതനസ്യ സമയോ നാഗച്ഛതി| തതസ്തത്രോപസ്ഥിതഃ പത്രാണി വിനാ കിമപ്യപരം ന പ്രാപ്യ സ കഥിതവാൻ,
14 Então [Jesus] lhe disse: Nunca mais ninguém coma fruto de ti! E seus discípulos ouviram isso. (aiōn g165)
അദ്യാരഭ്യ കോപി മാനവസ്ത്വത്തഃ ഫലം ന ഭുഞ്ജീത; ഇമാം കഥാം തസ്യ ശിഷ്യാഃ ശുശ്രുവുഃ| (aiōn g165)
15 Depois vieram a Jerusalém. E entrando [Jesus] no Templo, começou a expulsar os que vendiam e compravam no Templo; e revirou as mesas dos cambiadores, e as cadeiras dos que vendiam pombas.
തദനന്തരം തേഷു യിരൂശാലമമായാതേഷു യീശു ർമന്ദിരം ഗത്വാ തത്രസ്ഥാനാം ബണിജാം മുദ്രാസനാനി പാരാവതവിക്രേതൃണാമ് ആസനാനി ച ന്യുബ്ജയാഞ്ചകാര സർവ്വാൻ ക്രേതൃൻ വിക്രേതൃംശ്ച ബഹിശ്ചകാര|
16 E não consentia que ninguém levasse vaso algum pelo Templo.
അപരം മന്ദിരമധ്യേന കിമപി പാത്രം വോഢും സർവ്വജനം നിവാരയാമാസ|
17 E ensinava, dizendo-lhes: Não está escrito: Minha casa será chamada casa de oração de todas as nações? Mas vós fizestes dela esconderijo de ladrões!
ലോകാനുപദിശൻ ജഗാദ, മമ ഗൃഹം സർവ്വജാതീയാനാം പ്രാർഥനാഗൃഹമ് ഇതി നാമ്നാ പ്രഥിതം ഭവിഷ്യതി ഏതത് കിം ശാസ്ത്രേ ലിഖിതം നാസ്തി? കിന്തു യൂയം തദേവ ചോരാണാം ഗഹ്വരം കുരുഥ|
18 Os chefes dos sacerdotes e os escribas ouviram isso, e buscavam uma maneira de o matar; pois o temiam, porque toda a multidão estava admirada do ensino dele.
ഇമാം വാണീം ശ്രുത്വാധ്യാപകാഃ പ്രധാനയാജകാശ്ച തം യഥാ നാശയിതും ശക്നുവന്തി തഥോപായം മൃഗയാമാസുഃ, കിന്തു തസ്യോപദേശാത് സർവ്വേ ലോകാ വിസ്മയം ഗതാ അതസ്തേ തസ്മാദ് ബിഭ്യുഃ|
19 E como já era tarde, eles saíram fora da cidade.
അഥ സായംസമയ ഉപസ്ഥിതേ യീശുർനഗരാദ് ബഹിർവവ്രാജ|
20 E passando pela manhã, viram que a figueira estava seca desde as raízes.
അനന്തരം പ്രാതഃകാലേ തേ തേന മാർഗേണ ഗച്ഛന്തസ്തമുഡുമ്ബരമഹീരുഹം സമൂലം ശുഷ്കം ദദൃശുഃ|
21 Pedro se lembrou disso, e disse-lhe: Mestre, eis que a figueira que amaldiçoaste, se secou.
തതഃ പിതരഃ പൂർവ്വവാക്യം സ്മരൻ യീശും ബഭാഷം, ഹേ ഗുരോ പശ്യതു യ ഉഡുമ്ബരവിടപീ ഭവതാ ശപ്തഃ സ ശുഷ്കോ ബഭൂവ|
22 E respondendo Jesus, disse-lhes: Tende fé em Deus.
തതോ യീശുഃ പ്രത്യവാദീത്, യൂയമീശ്വരേ വിശ്വസിത|
23 Em verdade vos digo que qualquer um que disser a este monte: Levanta-te, e lança-te no mar; e não duvidar em seu coração, mas crer que se fará o que diz, tudo o que disser lhe será feito.
യുഷ്മാനഹം യഥാർഥം വദാമി കോപി യദ്യേതദ്ഗിരിം വദതി, ത്വമുത്ഥായ ഗത്വാ ജലധൗ പത, പ്രോക്തമിദം വാക്യമവശ്യം ഘടിഷ്യതേ, മനസാ കിമപി ന സന്ദിഹ്യ ചേദിദം വിശ്വസേത് തർഹി തസ്യ വാക്യാനുസാരേണ തദ് ഘടിഷ്യതേ|
24 Portanto eu vos digo que tudo o que pedirdes orando, crede que recebereis, e vós [o] tereis.
അതോ ഹേതോരഹം യുഷ്മാൻ വച്മി, പ്രാർഥനാകാലേ യദ്യദാകാംക്ഷിഷ്യധ്വേ തത്തദവശ്യം പ്രാപ്സ്യഥ, ഇത്ഥം വിശ്വസിത, തതഃ പ്രാപ്സ്യഥ|
25 E quando estiverdes orando, perdoai, se tendes algo contra alguém, para que o vosso Pai, que [está] nos céus, vos perdoe vossas ofensas.
അപരഞ്ച യുഷ്മാസു പ്രാർഥയിതും സമുത്ഥിതേഷു യദി കോപി യുഷ്മാകമ് അപരാധീ തിഷ്ഠതി, തർഹി തം ക്ഷമധ്വം, തഥാ കൃതേ യുഷ്മാകം സ്വർഗസ്ഥഃ പിതാപി യുഷ്മാകമാഗാംമി ക്ഷമിഷ്യതേ|
കിന്തു യദി ന ക്ഷമധ്വേ തർഹി വഃ സ്വർഗസ്ഥഃ പിതാപി യുഷ്മാകമാഗാംസി ന ക്ഷമിഷ്യതേ|
27 Depois voltaram a Jerusalém; e, enquanto ele andava pelo Templo, vieram a ele os chefes dos sacerdotes, os escribas, e os anciãos.
അനന്തരം തേ പുന ര്യിരൂശാലമം പ്രവിവിശുഃ, യീശു ര്യദാ മധ്യേമന്ദിരമ് ഇതസ്തതോ ഗച്ഛതി, തദാനീം പ്രധാനയാജകാ ഉപാധ്യായാഃ പ്രാഞ്ചശ്ച തദന്തികമേത്യ കഥാമിമാം പപ്രച്ഛുഃ,
28 E disseram-lhe: Com que autoridade fazes estas coisas? Ou quem te deu esta autoridade, para fazerdes estas coisas?
ത്വം കേനാദേശേന കർമ്മാണ്യേതാനി കരോഷി? തഥൈതാനി കർമ്മാണി കർത്താം കേനാദിഷ്ടോസി?
29 Jesus lhes respondeu: Também eu vos farei uma pergunta, e respondei-me; então vos direi com que autoridade faço estas coisas.
തതോ യീശുഃ പ്രതിഗദിതവാൻ അഹമപി യുഷ്മാൻ ഏകകഥാം പൃച്ഛാമി, യദി യൂയം തസ്യാ ഉത്തരം കുരുഥ, തർഹി കയാജ്ഞയാഹം കർമ്മാണ്യേതാനി കരോമി തദ് യുഷ്മഭ്യം കഥയിഷ്യാമി|
30 O batismo de João era do céu ou dos homens? Respondei-me.
യോഹനോ മജ്ജനമ് ഈശ്വരാത് ജാതം കിം മാനവാത്? തന്മഹ്യം കഥയത|
31 E eles argumentavam entre si, dizendo: Se dissermos do céu, ele dirá: Por que, pois, não crestes nele?
തേ പരസ്പരം വിവേക്തും പ്രാരേഭിരേ, തദ് ഈശ്വരാദ് ബഭൂവേതി ചേദ് വദാമസ്തർഹി കുതസ്തം ന പ്രത്യൈത? കഥമേതാം കഥയിഷ്യതി|
32 Porém, se dissermos dos homens, tememos ao povo, porque todos consideravam que João era verdadeiramente profeta.
മാനവാദ് അഭവദിതി ചേദ് വദാമസ്തർഹി ലോകേഭ്യോ ഭയമസ്തി യതോ ഹേതോഃ സർവ്വേ യോഹനം സത്യം ഭവിഷ്യദ്വാദിനം മന്യന്തേ|
33 Então responderam a Jesus: Não sabemos. E Jesus lhes replicou: Também eu não vos direi com que autoridade faço estas coisas.
അതഏവ തേ യീശും പ്രത്യവാദിഷു ർവയം തദ് വക്തും ന ശക്നുമഃ| യീശുരുവാച, തർഹി യേനാദേശേന കർമ്മാണ്യേതാനി കരോമി, അഹമപി യുഷ്മഭ്യം തന്ന കഥയിഷ്യാമി|
