Marcos 11
1 E quando se aproximaram de Jerusalém, de Betfagé, e de Betânia, junto ao monte das Oliveiras, [Jesus] enviou dois de seus discípulos,
અનન્તરં તેષુ યિરૂશાલમઃ સમીપસ્થયો ર્બૈત્ફગીબૈથનીયપુરયોરન્તિકસ્થં જૈતુનનામાદ્રિમાગતેષુ યીશુઃ પ્રેષણકાલે દ્વૌ શિષ્યાવિદં વાક્યં જગાદ,
2 dizendo-lhes: Ide ao vilarejo que está adiante de vós; e assim que nela entrardes, achareis um jumentinho amarrado, sobre o qual ninguém se sentou; soltai-o, e trazei-o.
યુવામમું સમ્મુખસ્થં ગ્રામં યાતં, તત્ર પ્રવિશ્ય યો નરં નાવહત્ તં ગર્દ્દભશાવકં દ્રક્ષ્યથસ્તં મોચયિત્વાનયતં|
3 E se alguém vos disser: Por que fazeis isso?, dizei: O Senhor precisa dele, e logo o devolverá para cá.
કિન્તુ યુવાં કર્મ્મેદં કુતઃ કુરુથઃ? કથામિમાં યદિ કોપિ પૃચ્છતિ તર્હિ પ્રભોરત્ર પ્રયોજનમસ્તીતિ કથિતે સ શીઘ્રં તમત્ર પ્રેષયિષ્યતિ|
4 Eles foram, e acharam um jumentinho amarrado à porta, do lado de fora em uma esquina, e o soltaram.
તતસ્તૌ ગત્વા દ્વિમાર્ગમેલને કસ્યચિદ્ દ્વારસ્ય પાર્શ્વે તં ગર્દ્દભશાવકં પ્રાપ્ય મોચયતઃ,
5 E alguns dos que ali estavam lhes perguntaram: Que fazeis, soltando o jumentinho?
એતર્હિ તત્રોપસ્થિતલોકાનાં કશ્ચિદ્ અપૃચ્છત્, ગર્દ્દભશિશું કુતો મોચયથઃ?
6 Eles lhes disseram como Jesus [lhes] havia dito, e os deixaram ir.
તદા યીશોરાજ્ઞાનુસારેણ તેભ્યઃ પ્રત્યુદિતે તત્ક્ષણં તમાદાતું તેઽનુજજ્ઞુઃ|
7 Então trouxeram o jumentinho a Jesus. Lançaram sobre ele suas roupas, e [Jesus] sentou-se sobre ele.
અથ તૌ યીશોઃ સન્નિધિં ગર્દ્દભશિશુમ્ આનીય તદુપરિ સ્વવસ્ત્રાણિ પાતયામાસતુઃ; તતઃ સ તદુપરિ સમુપવિષ્ટઃ|
8 Muitos estendiam suas roupas pelo caminho, e outros [espalhavam] ramos que haviam cortado dos campos.
તદાનેકે પથિ સ્વવાસાંસિ પાતયામાસુઃ, પરૈશ્ચ તરુશાખાશ્છિતવા માર્ગે વિકીર્ણાઃ|
9 E os que iam adiante, e os que seguiam, clamavam: Hosana, bendito o que vem no Nome do Senhor!
અપરઞ્ચ પશ્ચાદ્ગામિનોઽગ્રગામિનશ્ચ સર્વ્વે જના ઉચૈઃસ્વરેણ વક્તુમારેભિરે, જય જય યઃ પરમેશ્વરસ્ય નામ્નાગચ્છતિ સ ધન્ય ઇતિ|
10 Bendito o Reino que vem, [o Reino] do nosso pai Davi! Hosana nas alturas!
તથાસ્માકમં પૂર્વ્વપુરુષસ્ય દાયૂદો યદ્રાજ્યં પરમેશ્વરનામ્નાયાતિ તદપિ ધન્યં, સર્વ્વસ્માદુચ્છ્રાયે સ્વર્ગે ઈશ્વરસ્ય જયો ભવેત્|
11 [Jesus] entrou em Jerusalém, e no Templo. E depois que ter visto tudo em redor, e sendo já tarde, ele saiu para Betânia com os doze.
ઇત્થં યીશુ ર્યિરૂશાલમિ મન્દિરં પ્રવિશ્ય ચતુર્દિક્સ્થાનિ સર્વ્વાણિ વસ્તૂનિ દૃષ્ટવાન્; અથ સાયંકાલ ઉપસ્થિતે દ્વાદશશિષ્યસહિતો બૈથનિયં જગામ|
12 E no dia seguinte, quando saíram de Betânia, ele teve fome.
અપરેહનિ બૈથનિયાદ્ આગમનસમયે ક્ષુધાર્ત્તો બભૂવ|
13 E vendo de longe uma figueira que tinha folhas, [veio ver] se acharia alguma coisa nela; mas ao chegar perto dela, nada achou, a não ser folhas, pois não era o tempo de figos.
તતો દૂરે સપત્રમુડુમ્બરપાદપં વિલોક્ય તત્ર કિઞ્ચિત્ ફલં પ્રાપ્તું તસ્ય સન્નિકૃષ્ટં યયૌ, તદાનીં ફલપાતનસ્ય સમયો નાગચ્છતિ| તતસ્તત્રોપસ્થિતઃ પત્રાણિ વિના કિમપ્યપરં ન પ્રાપ્ય સ કથિતવાન્,
14 Então [Jesus] lhe disse: Nunca mais ninguém coma fruto de ti! E seus discípulos ouviram isso. (aiōn g165)
અદ્યારભ્ય કોપિ માનવસ્ત્વત્તઃ ફલં ન ભુઞ્જીત; ઇમાં કથાં તસ્ય શિષ્યાઃ શુશ્રુવુઃ| (aiōn g165)
15 Depois vieram a Jerusalém. E entrando [Jesus] no Templo, começou a expulsar os que vendiam e compravam no Templo; e revirou as mesas dos cambiadores, e as cadeiras dos que vendiam pombas.
તદનન્તરં તેષુ યિરૂશાલમમાયાતેષુ યીશુ ર્મન્દિરં ગત્વા તત્રસ્થાનાં બણિજાં મુદ્રાસનાનિ પારાવતવિક્રેતૃણામ્ આસનાનિ ચ ન્યુબ્જયાઞ્ચકાર સર્વ્વાન્ ક્રેતૃન્ વિક્રેતૃંશ્ચ બહિશ્ચકાર|
16 E não consentia que ninguém levasse vaso algum pelo Templo.
અપરં મન્દિરમધ્યેન કિમપિ પાત્રં વોઢું સર્વ્વજનં નિવારયામાસ|
17 E ensinava, dizendo-lhes: Não está escrito: Minha casa será chamada casa de oração de todas as nações? Mas vós fizestes dela esconderijo de ladrões!
લોકાનુપદિશન્ જગાદ, મમ ગૃહં સર્વ્વજાતીયાનાં પ્રાર્થનાગૃહમ્ ઇતિ નામ્ના પ્રથિતં ભવિષ્યતિ એતત્ કિં શાસ્ત્રે લિખિતં નાસ્તિ? કિન્તુ યૂયં તદેવ ચોરાણાં ગહ્વરં કુરુથ|
18 Os chefes dos sacerdotes e os escribas ouviram isso, e buscavam uma maneira de o matar; pois o temiam, porque toda a multidão estava admirada do ensino dele.
ઇમાં વાણીં શ્રુત્વાધ્યાપકાઃ પ્રધાનયાજકાશ્ચ તં યથા નાશયિતું શક્નુવન્તિ તથોપાયં મૃગયામાસુઃ, કિન્તુ તસ્યોપદેશાત્ સર્વ્વે લોકા વિસ્મયં ગતા અતસ્તે તસ્માદ્ બિભ્યુઃ|
19 E como já era tarde, eles saíram fora da cidade.
અથ સાયંસમય ઉપસ્થિતે યીશુર્નગરાદ્ બહિર્વવ્રાજ|
20 E passando pela manhã, viram que a figueira estava seca desde as raízes.
અનન્તરં પ્રાતઃકાલે તે તેન માર્ગેણ ગચ્છન્તસ્તમુડુમ્બરમહીરુહં સમૂલં શુષ્કં દદૃશુઃ|
21 Pedro se lembrou disso, e disse-lhe: Mestre, eis que a figueira que amaldiçoaste, se secou.
તતઃ પિતરઃ પૂર્વ્વવાક્યં સ્મરન્ યીશું બભાષં, હે ગુરો પશ્યતુ ય ઉડુમ્બરવિટપી ભવતા શપ્તઃ સ શુષ્કો બભૂવ|
22 E respondendo Jesus, disse-lhes: Tende fé em Deus.
તતો યીશુઃ પ્રત્યવાદીત્, યૂયમીશ્વરે વિશ્વસિત|
23 Em verdade vos digo que qualquer um que disser a este monte: Levanta-te, e lança-te no mar; e não duvidar em seu coração, mas crer que se fará o que diz, tudo o que disser lhe será feito.
યુષ્માનહં યથાર્થં વદામિ કોપિ યદ્યેતદ્ગિરિં વદતિ, ત્વમુત્થાય ગત્વા જલધૌ પત, પ્રોક્તમિદં વાક્યમવશ્યં ઘટિષ્યતે, મનસા કિમપિ ન સન્દિહ્ય ચેદિદં વિશ્વસેત્ તર્હિ તસ્ય વાક્યાનુસારેણ તદ્ ઘટિષ્યતે|
24 Portanto eu vos digo que tudo o que pedirdes orando, crede que recebereis, e vós [o] tereis.
અતો હેતોરહં યુષ્માન્ વચ્મિ, પ્રાર્થનાકાલે યદ્યદાકાંક્ષિષ્યધ્વે તત્તદવશ્યં પ્રાપ્સ્યથ, ઇત્થં વિશ્વસિત, તતઃ પ્રાપ્સ્યથ|
25 E quando estiverdes orando, perdoai, se tendes algo contra alguém, para que o vosso Pai, que [está] nos céus, vos perdoe vossas ofensas.
અપરઞ્ચ યુષ્માસુ પ્રાર્થયિતું સમુત્થિતેષુ યદિ કોપિ યુષ્માકમ્ અપરાધી તિષ્ઠતિ, તર્હિ તં ક્ષમધ્વં, તથા કૃતે યુષ્માકં સ્વર્ગસ્થઃ પિતાપિ યુષ્માકમાગાંમિ ક્ષમિષ્યતે|
કિન્તુ યદિ ન ક્ષમધ્વે તર્હિ વઃ સ્વર્ગસ્થઃ પિતાપિ યુષ્માકમાગાંસિ ન ક્ષમિષ્યતે|
27 Depois voltaram a Jerusalém; e, enquanto ele andava pelo Templo, vieram a ele os chefes dos sacerdotes, os escribas, e os anciãos.
અનન્તરં તે પુન ર્યિરૂશાલમં પ્રવિવિશુઃ, યીશુ ર્યદા મધ્યેમન્દિરમ્ ઇતસ્તતો ગચ્છતિ, તદાનીં પ્રધાનયાજકા ઉપાધ્યાયાઃ પ્રાઞ્ચશ્ચ તદન્તિકમેત્ય કથામિમાં પપ્રચ્છુઃ,
28 E disseram-lhe: Com que autoridade fazes estas coisas? Ou quem te deu esta autoridade, para fazerdes estas coisas?
ત્વં કેનાદેશેન કર્મ્માણ્યેતાનિ કરોષિ? તથૈતાનિ કર્મ્માણિ કર્ત્તાં કેનાદિષ્ટોસિ?
29 Jesus lhes respondeu: Também eu vos farei uma pergunta, e respondei-me; então vos direi com que autoridade faço estas coisas.
તતો યીશુઃ પ્રતિગદિતવાન્ અહમપિ યુષ્માન્ એકકથાં પૃચ્છામિ, યદિ યૂયં તસ્યા ઉત્તરં કુરુથ, તર્હિ કયાજ્ઞયાહં કર્મ્માણ્યેતાનિ કરોમિ તદ્ યુષ્મભ્યં કથયિષ્યામિ|
30 O batismo de João era do céu ou dos homens? Respondei-me.
યોહનો મજ્જનમ્ ઈશ્વરાત્ જાતં કિં માનવાત્? તન્મહ્યં કથયત|
31 E eles argumentavam entre si, dizendo: Se dissermos do céu, ele dirá: Por que, pois, não crestes nele?
તે પરસ્પરં વિવેક્તું પ્રારેભિરે, તદ્ ઈશ્વરાદ્ બભૂવેતિ ચેદ્ વદામસ્તર્હિ કુતસ્તં ન પ્રત્યૈત? કથમેતાં કથયિષ્યતિ|
32 Porém, se dissermos dos homens, tememos ao povo, porque todos consideravam que João era verdadeiramente profeta.
માનવાદ્ અભવદિતિ ચેદ્ વદામસ્તર્હિ લોકેભ્યો ભયમસ્તિ યતો હેતોઃ સર્વ્વે યોહનં સત્યં ભવિષ્યદ્વાદિનં મન્યન્તે|
33 Então responderam a Jesus: Não sabemos. E Jesus lhes replicou: Também eu não vos direi com que autoridade faço estas coisas.
અતએવ તે યીશું પ્રત્યવાદિષુ ર્વયં તદ્ વક્તું ન શક્નુમઃ| યીશુરુવાચ, તર્હિ યેનાદેશેન કર્મ્માણ્યેતાનિ કરોમિ, અહમપિ યુષ્મભ્યં તન્ન કથયિષ્યામિ|
