< Marcos 11 >

1 E quando se aproximaram de Jerusalém, de Betfagé, e de Betânia, junto ao monte das Oliveiras, [Jesus] enviou dois de seus discípulos,
Jerusalem an hong tung rangtôn Bethphage le Bethany khopuingei kôla Olive Muol an hong tungin chu Jisua'n a ruoisingei lâia mi inik an motona a tîr ngeia,
2 dizendo-lhes: Ide ao vilarejo que está adiante de vós; e assim que nela entrardes, achareis um jumentinho amarrado, sobre o qual ninguém se sentou; soltai-o, e trazei-o.
hi rilnangei leh an kôm, “Nin motona khuo son se ungla, nin tung harenghan, sakuordingte inthung, tute la chuongna ngâiloi mu nin tih. Sût ungla, mahin hong kai roi.
3 E se alguém vos disser: Por que fazeis isso?, dizei: O Senhor precisa dele, e logo o devolverá para cá.
Male tukhomin itho mo ma anghin nin thoa, tiin nangni an rekel khomin, Pumapa'n a min nâng kêng, hong thak nôk kelen a tih ti roi” a tia.
4 Eles foram, e acharam um jumentinho amarrado à porta, do lado de fora em uma esquina, e o soltaram.
Masikin an sea lamliena inkhâr pêntienga sakuordingte inthung an va mua. Maha an sût lehan,
5 E alguns dos que ali estavam lhes perguntaram: Que fazeis, soltando o jumentinho?
hataka ânding senkhat ngeiin, “Ithomo sakuordingte hah nin sûta?” tiin an rekel ngeia.
6 Eles lhes disseram como Jesus [lhes] havia dito, e os deixaram ir.
Jisua'n a ril ngei anghan an thuona, male lokongei han an min se ngei zoi.
7 Então trouxeram o jumentinho a Jesus. Lançaram sobre ele suas roupas, e [Jesus] sentou-se sobre ele.
Sakuordingte hah Jisua kôm an hong kaia, a chunga an puonngei an dâpa male Jisua a chuonga.
8 Muitos estendiam suas roupas pelo caminho, e outros [espalhavam] ramos que haviam cortado dos campos.
Mi tamtakin an puonngei lampuia an dâpa, adangin loilâija sasôl an va tuka an dâp sa zoi.
9 E os que iam adiante, e os que seguiam, clamavam: Hosana, bendito o que vem no Nome do Senhor!
Amoton tienga se ngei le a nûk tienga a jûi mingeiin, “Hosanna! Pumapa riminga juongpu chu Pathien'n satvur rese!
10 Bendito o Reino que vem, [o Reino] do nosso pai Davi! Hosana nas alturas!
Rêng David Rêngram juong tung rang ha, ei pa'n satvur rese! Pathien minpâkin om rese! Ânchungtaka khin Hosanna!” tiin an inieka.
11 [Jesus] entrou em Jerusalém, e no Templo. E depois que ter visto tudo em redor, e sendo já tarde, ele saiu para Betânia com os doze.
Jisua'n Jerusalem a tungin chu Biekin sûnga a lûta, male neinun nâm a ena. Aniatachu kholoi ahongni zoi sikin ruoisi sômleinik ngei leh Bethany taka an se zoi.
12 E no dia seguinte, quando saíram de Betânia, ele teve fome.
Anangtûka chu Bethany renga an hong kîr nôka, Jisua a von ahong cham pea.
13 E vendo de longe uma figueira que tinha folhas, [veio ver] se acharia alguma coisa nela; mas ao chegar perto dela, nada achou, a não ser folhas, pois não era o tempo de figos.
“Alazana renga theichang kung abuongei hah ava mua, masikin amara tete mo ka man” tiin ava pana. Hannirese ava tungin chu, theichang ânra zora ani loi sikin abuongei tiloiin chu ite adang mu maka.
14 Então [Jesus] lhe disse: Nunca mais ninguém coma fruto de ti! E seus discípulos ouviram isso. (aiōn g165)
Jisua'n theichang kung kôm han, “Tutên na mara sâk man khâi no rese ngei!” a tia. Male a ruoisingei khomin a chong ha an rieta. (aiōn g165)
15 Depois vieram a Jerusalém. E entrando [Jesus] no Templo, começou a expulsar os que vendiam e compravam no Templo; e revirou as mesas dos cambiadores, e as cadeiras dos que vendiam pombas.
Jerusalem an tung lehan, Jisua Biekina ava lûta, Biekina neinun juorngei le rochôkngei hah a rujûlpai ngeia. Sum thûlngei dosângngei le pharvali juorngei sukmunngei khom a nammelet pe ngeia,
16 E não consentia que ninguém levasse vaso algum pelo Templo.
male Biekin khalâidung han tutên neinun chôi rangin phal khâi maka.
17 E ensinava, dizendo-lhes: Não está escrito: Minha casa será chamada casa de oração de todas as nações? Mas vós fizestes dela esconderijo de ladrões!
Hanchu mingei kôm han Pathien Lekhabua, “‘Ki Biekin chu namtinngei ta ranga chubaithona in ani,’ tiin ânziek nimak mo? Aniatachu nangni ngei rêkin chu inrungei inthupna in ke nin minchang hi!” tiin a minchu ngeia.
18 Os chefes dos sacerdotes e os escribas ouviram isso, e buscavam uma maneira de o matar; pois o temiam, porque toda a multidão estava admirada do ensino dele.
Mahi ochaisingei le Balam minchupungeiin an rieta, masikin Jisua thatna rang lampui an rok zoia. Lokongei ha a minchuna hah kamâm aom sabak an ti sikin ama hah an chia.
19 E como já era tarde, eles saíram fora da cidade.
Hanchu, kholoi ahongni lehan, Jisua le a ruoisingei hah khopuilien an mâk zoia.
20 E passando pela manhã, viram que a figueira estava seca desde as raízes.
Anangtûk jînga chu ha lampuia an lôn chungin theichang kung hah aruzungngei dênin athîn an mua.
21 Pedro se lembrou disso, e disse-lhe: Mestre, eis que a figueira que amaldiçoaste, se secou.
Peter'n neinun ahongtung ha a riet nôka male a kôm, “Minchupu, en ta theichang kung khomâk na sâm hah athi phar zoi!” a tia.
22 E respondendo Jesus, disse-lhes: Tende fé em Deus.
Jisua'n an kôm, “Pathien taksôn roi,” tiin a thuon ngeia.
23 Em verdade vos digo que qualquer um que disser a este monte: Levanta-te, e lança-te no mar; e não duvidar em seu coração, mas crer que se fará o que diz, tudo o que disser lhe será feito.
Adiktakin nangni ki ril; tukhomin hi tâng hih, “Inthon inla tuikhangliena van pai roh” ti senla, mulunglâiinlakna boiin iemtakin a tiin chu, a ti anghan hongtung atih, ama rangin sinin om atih.
24 Portanto eu vos digo que tudo o que pedirdes orando, crede que recebereis, e vós [o] tereis.
Masika han nangni ki ril: i-ih khom chubaithoa nin ngên ngei murdi chu maha nin man sai angin iem ungla, male nin zong ngei murdi chu pêkin om nin tih.
25 E quando estiverdes orando, perdoai, se tendes algo contra alguém, para que o vosso Pai, que [está] nos céus, vos perdoe vossas ofensas.
Male chubaitho ranga nin inding tika, “Tu chunga khom nourna nin dôn khomin ngâidam roi, masika han invâna nin Pa khomin nin minchâinangei hah nangni a ngâidam rang ani.”
27 Depois voltaram a Jerusalém; e, enquanto ele andava pelo Templo, vieram a ele os chefes dos sacerdotes, os escribas, e os anciãos.
Jerusalema an tung nôka. Biekina a lônlâitakin ochaisingei, Balam minchupungei le upangei Jisua kôm an honga
28 E disseram-lhe: Com que autoridade fazes estas coisas? Ou quem te deu esta autoridade, para fazerdes estas coisas?
a kôm, “Tu rachamin mo hi neinunngei hih ni sin? Ma anga rachamneina hi tumo nang pêk?” tiin an rekela.
29 Jesus lhes respondeu: Também eu vos farei uma pergunta, e respondei-me; então vos direi com que autoridade faço estas coisas.
Jisua'n an kôm, “Kei khomin chongbâi khat nangni rekel ka ta, male mi nin thuonin chu, tu rachamin mo hi neinunngei hih ki sin nangni ril ki tih, tiin a thuon ngeia.
30 O batismo de João era do céu ou dos homens? Respondei-me.
Ni ril roi, John Baptisma tho theina racham hah kho renga mo: Pathien renga mo miriem renga mo?”
31 E eles argumentavam entre si, dizendo: Se dissermos do céu, ele dirá: Por que, pois, não crestes nele?
An lâia anninanâkin an inkhal phut zoia: “Imo ei ti rang? ‘Pathien renga,’ tiin ei thuon lakin, ama'n ‘Itho mo, John hah nin iem loi?’ Mi tîng a ta.
32 Porém, se dissermos dos homens, tememos ao povo, porque todos consideravam que João era verdadeiramente profeta.
Aniatachu, ‘Miriem renga, ei tiin chu’” (Mitinin John hah dêipu tatakin an lei bê sikin, mipuingei laka an chia.)
33 Então responderam a Jesus: Não sabemos. E Jesus lhes replicou: Também eu não vos direi com que autoridade faço estas coisas.
Masikin Jisua an thuona chu, “Riet mak meh,” an tia. Jisua'n an kôm, hanchu, “Kei khomin tu rachamin mo hi neinunngei hih ki sin nangni ril uol no ning,” a tipe ngeia.

< Marcos 11 >