Lucas 8
1 E aconteceu depois disso, que [Jesus] andava de cidade em cidade, e de aldeia em aldeia, pregando e anunciando o evangelho do reino de Deus; e com ele os doze,
Курынд дупэ ачея, Исус умбла дин четате ын четате ши дин сат ын сат, ши проповэдуя ши вестя Евангелия Ымпэрэцией луй Думнезеу. Чей дойспрезече ерау ку Ел
2 e algumas mulheres que haviam sido curadas de espíritos malignos e de enfermidades: Maria, chamada Madalena, da qual saíram sete demônios;
ши май ерау ши ниште фемей каре фусесерэ тэмэдуите де духурь реле ши де боль: Мария, зисэ Магдалена, дин каре ешисерэ шапте драчь,
3 e Joana, a mulher de Cuza, mordomo de Herodes; e Susana, e muitas outras, que os serviam com seus bens.
Иоана, неваста луй Куза, исправникул луй Ирод, Сусана ши мулте алтеле, каре-Л ажутау ку че авяу.
4 E quando se ajuntou uma multidão, e vindo a ele de todas as cidades, disse por parábola:
Кынд с-а стрынс о глоатэ маре ши а венит ла Ел нород дин фелурите четэць, Исус а спус пилда ачаста:
5 Saiu um semeador a semear sua semente; e quando semeava, caiu uma [parte] junto ao caminho, e foi pisada, e as aves do céu a comeram.
„Семэнэторул а ешит сэ-шь семене сэмынца. Пе кынд семэна ел, о парте дин сэмынцэ а кэзут лынгэ друм: а фост кэлкатэ ын пичоаре ши ау мынкат-о пэсэриле черулуй.
6 E outra [parte] caiu sobre a pedra; e nascida, secou-se, porque não tinha umidade.
О алтэ парте а кэзут пе стынкэ ши, кум а рэсэрит, с-а ускат, пентру кэ н-авя умезялэ.
7 E outra [parte] caiu entre espinhos, e nascendo com ela, os espinhos a sufocaram.
О алтэ парте а кэзут ын мижлокул спинилор: спиний ау крескут ымпреунэ ку еа ши ау ынекат-о.
8 E outra [parte] caiu em boa terra, e nascida, produziu fruto a cem por um. Depois que disse coisas, exclamava: Quem tem ouvidos para ouvir, ouça.
О алтэ парте а кэзут пе пэмынт бун ши а крескут ши а фэкут род ынсутит.” Дупэ че а спус ачесте лукрурь, Исус а стригат: „Чине аре урекь де аузит сэ аудэ.”
9 E os seus discípulos lhe perguntaram: Que parábola é esta?
Ученичий Луй Л-ау ынтребат че ынцелес аре пилда ачаста.
10 Ele disse: A vós é dado conhecer os mistérios do reino de Deus; mas aos outros por parábolas, para que vendo, não vejam; e ouvindo, não entendam.
Ел ле-а рэспунс: „Воуэ в-а фост дат сэ куноаштець тайнеле Ымпэрэцией луй Думнезеу, дар челорлалць ли се ворбеште ын пилде, ка, мэкар кэвэд, сэ ну вадэ ши, мэкар кэ ауд, сэ ну ынцелягэ.”
11 Esta é, pois, a parábola: a semente é a palavra de Deus.
Ятэ че ынцелес аре пилда ачаста: „Сэмынца есте Кувынтул луй Думнезеу.
12 Os que estão junto ao caminho são os que ouviram; depois vem o diabo, e tira-lhes do coração a palavra, para que não creiam nem se salvem.
Чей ынкипуиць ын сэмынца кэзутэ лынгэ друм сунт чей че ауд; апой вине дяволул ши я Кувынтул дин инима лор, ка ну кумва сэ крядэ ши сэ фие мынтуиць.
13 E os que estão sobre a pedra são os que, quando ouvem, recebem a palavra com alegria, mas esses não têm raiz, pois creem por algum tempo, mas no tempo da tentação se desviam.
Чей ынкипуиць ын сэмынца кэзутэ пе стынкэ сунт ачея каре, кынд ауд Кувынтул, Ыл примеск ку букурие, дар н-ау рэдэчинэ, чи кред пынэ ла о време, яр кынд вине испита, кад.
14 E o que caiu entre espinhos são os que ouviram, e indo, sufocam-se com as preocupações, e riquezas, e prazeres da vida, e não produzem bom fruto.
Сэмынца каре а кэзут ынтре спинь ый ынкипуе пе ачея каре, дупэ че ау аузит Кувынтул, ышь вэд де друм ши-Л ласэ сэ фие ынэбушит де грижиле, богэцииле ши плэчериле веций ачестея ши н-адук род каре сэ ажунгэ ла коачере.
15 E o que caiu em boa terra, estes são os que, ouvindo a palavra, conservam-na num coração honesto e bom, e dão fruto que permanece.
Сэмынца каре а кэзут пе пэмынт бун сунт ачея каре, дупэ че ау аузит Кувынтул, Ыл цин ынтр-о инимэ бунэ ши куратэ ши фак род ын рэбдаре.
16 E ninguém, quando acende uma lâmpada, cobre-a com algum vaso, ou a põe debaixo da cama; em vez disso põe na luminária, para que os que entram vejam a luz.
Нимень, дупэ че а апринс о луминэ, н-о акоперэ ку ун вас, нич н-о пуне суб пат, чи о пуне ынтр-ун сфешник, пентру ка чей че интрэ сэ вадэ лумина.
17 Porque não há coisa oculta que não venha a se manifestar; nem coisa escondida que não venha a ser conhecida, e chegada à luz.
Фииндкэну есте нимик акоперит каре ну ва фи дескоперит, нимик тэйнуит каре ну ва фи куноскут ши ну ва вени ла луминэ.
18 Portanto, prestai atenção a como ouvis; pois àquele que tiver lhe será dado; e àquele que não tiver, até o que lhe parece ter, dele será tirado.
Луаць сяма дар ла фелул кум аскултаць; кэччелуй че аре, и се ва да, дар челуй че н-аре, и се ва луа ши че и се паре кэ аре.”
19 E vieram a ele sua mãe e seus irmãos, mas não conseguiam chegar a ele por causa da multidão.
Мама ши фраций луй Исус ау венит ла Ел, дар ну путяу сэ-Й ворбяскэ дин причина нородулуй.
20 E foi-lhe anunciado, dizendo: “Tua mãe e teus irmãos estão fora, e querem te ver”.
Чинева Й-а спус: „Мама Та ши фраций Тэй стау афарэ ши вор сэ Те вадэ.”
21 Porém, ele lhes respondeu: “Minha mãe e meus irmãos são aqueles que ouvem a palavra de Deus e a praticam”.
Дар Ел, дрепт рэспунс, а зис: „Мама Мя ши фраций Мей сунт чей че аскултэ Кувынтул луй Думнезеу ши-Л ымплинеск.”
22 E aconteceu, num daqueles dias, que [Jesus] entrou em um barco com seus discípulos, e disse-lhes: “Passemos para o outro lado do lago”. E partiram.
Ынтр-уна дин зиле, Исус С-а суит ынтр-о корабие ымпреунэ ку ученичий Луй. Ел ле-а зис: „Хайдем сэ тречем динколо де лак.” Ши ау плекат.
23 E enquanto navegavam, [Jesus] adormeceu; então desceu uma tempestade de vento no lago, e enchiam-se [de água], e estavam em perigo.
Пе кынд высляу ей, Исус а адормит. Пе лак с-а стырнит ун аша выртеж де вынт, кэ се умпля корабия ку апэ ши ерау ын примеждие.
24 Então se aproximaram dele e o despertaram, dizendo: “Mestre, Mestre, estamos perecendo!” E ele se levantou, repreendeu o vento e as ondas da água; e pararam, e fez-se bonança.
Ау венит ла Ел, Л-ау дештептат ши ау зис: „Ынвэцэторуле, Ынвэцэторуле, перим.” Исус С-а скулат, а чертат вынтул ши валуриле ынфурияте, каре с-ау потолит, ши с-а фэкут линиште.
25 E disse-lhes: “Onde está a vossa fé?” Mas eles, temendo, admiravam-se, e diziam uns aos outros: “Quem é este, que manda até aos ventos, e à água, e lhe obedecem?”
Апой а зис ученичилор Сэй: „Унде вэ есте крединца?” Плинь де спаймэ ши де мираре, ей ау зис уний кэтре алций: „Чине есте Ачеста де порунчеште кяр ши вынтурилор ши апей, ши-Л аскултэ?”
26 E navegaram para a terra dos gerasenos, que é do lado oposto à Galileia.
Ау венит ку корабия ын цинутул гергесенилор, каре есте ын дрептул Галилеий.
27 E quando ele desceu à terra, veio da cidade ao seu encontro um homem, que tinha demônios, e que havia muito tempo que não andava vestido, nem habitava em casa nenhuma, mas sim, nos sepulcros.
Кынд а ешит Исус ла цэрм, Л-а ынтымпинат ун ом дин четате, стэпынит де май мулць драчь. Де мултэ време ну се ымбрэка ын хайнэ ши ну-шь авя локуинца ынтр-о касэ, чи ын морминте.
28 Ele viu Jesus, então exclamou, prostrou-se diante dele, e disse com grande voz: “O que eu tenho contigo, Jesus, Filho do Deus Altíssimo? Rogo-te que não me atormentes.”
Кынд а вэзут пе Исус, а скос ун стригэт аскуцит, а кэзут жос ынаинтя Луй ши а зис ку глас таре: „Че ам еу а фаче ку Тине, Исусе, Фиул Думнезеулуй челуй Пряыналт? Те рог ну мэ кинуи.”
29 Porque ele estava mandando ao espírito imundo que saísse daquele homem; pois muitas vezes apoderava-se dele. E o mantinham preso com cadeias e grilhões; porém ele quebrava o que lhe prendia, e era conduzido pelo demônio aos desertos.
Кэч Исус порунчисе духулуй некурат сэ ясэ дин омул ачела, пе каре пусесе стэпынире де мултэ време; ера пэзит, легат ку кэтуше ла мынь ши ку обезь ла пичоаре, дар рупя легэтуриле ши ера гонит де дракул прин пустий.
30 E Jesus lhe perguntou: “Qual é teu nome?” E ele disse: “Legião” (porque muitos demônios tinham entrado nele).
Исус л-а ынтребат: „Кум ыць есте нумеле?” „Леӂиуне”, а рэспунс ел; пентру кэ интрасерэ мулць драчь ын ел.
Ши драчий ругау стэруитор пе Исус сэ ну ле порунчяскэ сэ се дукэ ын адынк. (Abyssos g12)
32 E havia ali uma manada de muitos porcos, que pastavam no monte; e rogaram-lhe que lhes concedesse entrar neles; e ele lhes concedeu.
Аколо, пе мунте, ера о турмэ маре де порчь, каре пэштяу. Ши драчий ау ругат пе Исус сэ ле дя вое сэ интре ын ей. Ел ле-а дат вое.
33 Os demônios saíram daquele homem e entraram nos porcos; e a manada se lançou de um precipício no lago e se afogou.
Драчий ау ешит дин омул ачела, ау интрат ын порчь, ши турма с-а репезит де пе рыпэ ын лак ши с-а ынекат.
34 Quando os que cuidavam [dos porcos] viram o que havia acontecido, fugiram; então foram anunciar na cidade e nos campos.
Поркарий, кынд ау вэзут че се ынтымпласе, ау фуӂит ши ау дат де весте ын четате ши прин сате.
35 E saíram para ver o acontecido, e vieram até Jesus; e acharam ao homem de quem os demônios tinham saído, vestido e em pleno juízo, sentado aos pés de Jesus; e temeram.
Оамений ау ешит сэ вадэ челе ынтымплате. Ау венит ла Исус ши ау гэсит пе омул дин каре ешисерэ драчий шезынд ла пичоареле луй Исус, ымбрэкат ши ын тоате минциле; ши й-а апукат фрика.
36 E os que tinham visto contaram-lhes também como aquele endemoninhado havia sido liberto.
Чей че вэзусерэ челе петрекуте ле-ау повестит кум фусесе виндекат чел стэпынит де драчь.
37 E toda o povo da terra dos gadarenos ao redor lhe rogou que se retirasse deles; porque foram tomados por grande temor. Então ele entrou no barco e voltou.
Тот нородул дин цинутул гергесенилор а ругат пе Исус сэ плече де ла ей, пентру кэ ый апукасе о маре фрикэ. Исус С-а суит ынтр-о корабие ши С-а ынторс.
38 E aquele homem, de quem os demônios tinham saído, rogou-lhe para que lhe permitisse estar com ele; mas Jesus o despediu, dizendo:
Омул дин каре ешисерэ драчий Ыл руга сэ-й дя вое сэ рэмынэ ку Ел. Дар Исус л-а тримис акасэ ши й-а зис:
39 “Volta para tua casa, e conta como foram grandes as coisas que Deus te fez”. Ele se foi, e pregou por toda a cidade, como foram grandes as coisas que Jesus lhe tinha feito.
„Ынтоарче-те акасэ ши повестеште тот че ць-а фэкут Думнезеу.” Ел а плекат ши а вестит прин тоатэ четатя тот че-й фэкусе Исус.
40 E aconteceu que, quando Jesus voltou, a multidão o recebeu; porque todos o estavam esperando.
Ла ынтоарчере, Исус а фост примит ку букурие де мулциме, кэч тоць Ыл аштептау.
41 E eis que chegou um homem, cujo nome era Jairo, e era chefe da sinagoga. Então ele se prostrou aos pés de Jesus e rogou-lhe que entrasse em sua casa;
Ши ятэ кэ а венит ун ом, нумит Иаир, каре ера фрунташ ал синагоӂий. Ел с-а арункат ла пичоареле луй Исус ши Л-а ругат сэ винэ пынэ ла ел акасэ;
42 porque tinha uma filha única, com doze anos de idade, que estava a ponto de morrer. E enquanto ele ia, as multidões o apertavam.
пентру кэ авя о сингурэ копилэ де врео дойспрезече ань, каре трэӂя сэ моарэ. Пе друм, Исус ера ымбулзит де нороаде.
43 E uma mulher que tinha um fluxo de sangue, havia doze anos, e já tinha gastado todos os seus pertences com médicos, e não pôde ser curada por nenhum.
Ши ера о фемее каре, де дойспрезече ань, авя о скурӂере де сынӂе; еа ышь келтуисе тоатэ аверя ку докторий, фэрэ с-о фи путут виндека вреунул.
44 Ela se aproximou [de Jesus] por detrás, e tocou a borda de sua roupa; e logo o fluxo de seu sangue parou.
Еа с-а апропият пе динапой ши с-а атинс де поала хайней луй Исус. Ындатэ, скурӂеря де сынӂе с-а оприт.
45 E Jesus disse: “Quem me tocou?” Enquanto todos negavam, disse Pedro: Mestre, as multidões te apertam e empurram!
Ши Исус а зис: „Чине с-а атинс де Мине?” Фииндкэ тоць тэгэдуяу, Петру ши чей че ерау ку Ел ау зис: „Ынвэцэторуле, нороаделе Те ымпресоарэ ши Те ымбулзеск, ши май ынтребь: ‘Чине с-а атинс де Мине?’”
46 Jesus disse: “Alguém me tocou, pois sei que poder saiu de mim”.
Дар Исус а рэспунс: „С-а атинс чинева де Мине, кэч ам симцит кэ а ешит дин Мине о путере.”
47 Então a mulher, vendo que não podia se esconder, veio tremendo, prostrou-se diante dele, e declarou-lhe diante de todo o povo a causa por que o havia tocado, e como logo havia sarado.
Фемея, кынд с-а вэзут датэ де гол, а венит тремурынд, с-а арункат жос, ынаинтя Луй, ши а спус ын фаца ынтрегулуй нород дин че причинэ се атинсесе де Ел ши кум фусесе виндекатэ нумайдекыт.
48 E ele lhe disse: Filha, a tua fé te sarou; vai em paz”.
Исус й-а зис: „Ындрэзнеште, фийкэ; крединца та те-а мынтуит. Ду-те ын паче.”
49 Estando ele ainda falando, veio um da [casa] do chefe da sinagoga, que lhe disse: “Tua filha já está morta, não incomodes o Mestre.”
Пе кынд ворбя Ел ынкэ, вине унул дин каса фрунташулуй синагоӂий ши-й спуне: „Фийка та а мурит, ну май супэра пе Ынвэцэторул.”
50 Porém quando Jesus o ouviu, respondeu-lhe: “Não temas; crê somente, e ela será curada”.
Дар Исус, кынд а аузит лукрул ачеста, а зис фрунташулуй синагоӂий: „Ну те теме; креде нумай ши ва фи тэмэдуитэ.”
51 E quando entrou na casa, a ninguém deixou entrar, a não ser a Pedro, Tiago, João, e ao pai e à mãe da menina.
Кынд а ажунс ла каса фрунташулуй, н-а лэсат пе ничунул сэ интре ымпреунэ ку Ел, декыт пе Петру, пе Иаков, пе Иоан, пе татэл ши пе мама фетей.
52 E todos choravam e lamentavam por ela; mas ele disse: “Não choreis; ela não está morta, mas dorme”.
Тоць плынӂяу ши о бочяу. Атунч, Исус а зис: „Ну плынӂець; фетица н-а мурит, чидоарме.”
53 E riam dele, porque sabiam que estava morta.
Ей ышь бэтяу жок де Ел, кэч штияу кэ мурисе.
54 Porém ele, depois de expulsá-los todos, segurou a mão dela e clamou: “Levanta-te, menina”.
Дар Ел, дупэ че й-а скос пе тоць афарэ, а апукат-о де мынэ ши а стригат ку глас таре: „Фетицо, скоалэ-те!”
55 Então seu espírito voltou, e ela logo se levantou; e [Jesus] mandou que dessem de comer a ela.
Ши духул ей с-а ынторс ын еа, яр фата с-а скулат нумайдекыт. Исус а порунчит сэ-й дя сэ мэнынче.
56 E seus pais ficaram maravilhados, mas ele lhes mandou que a ninguém dissessem o que havia acontecido.
Пэринций ей ау рэмас уймиць. Исус ле-а порунчит сэ ну спунэ нимэнуй челе ынтымплате.
