Lamentações de Jeremias 5
1 Lembra-te, SENHOR, do que tem nos acontecido; presta atenção e olha nossa humilhação.
Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!
2 Nossa herança passou a ser de estrangeiros, nossas casas de forasteiros.
Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.
3 Órfãos somos sem pai, nossas mães são como viúvas.
Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.
4 Bebemos nossa água por dinheiro; nossa lenha temos que pagar.
Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.
5 Perseguição sofremos sobre nossos pescoços; estamos cansados, mas não temos descanso.
Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.
6 Nós nos rendemos aos egípcios e aos assírios para nos saciarmos de pão.
Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.
7 Nossos pais pecaram, e não existem mais; porém nós levamos seus castigos.
Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.
8 Servos passaram a nos dominar; ninguém há que [nos] livre de suas mãos.
Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.
9 Com risco de vida trazemos nosso pão, por causa da espada do deserto.
Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.
10 Nossa pele se tornou negra como um forno, por causa do ardor da fome.
Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.
11 Abusaram das mulheres em Sião, das virgens nas cidades de Judá.
La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.
12 Os príncipes foram enforcados por sua mãos; não respeitaram as faces dos velhos.
La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.
13 Levaram os rapazes para moer, e os moços caíram debaixo da lenha [que carregavam].
La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.
14 Os anciãos deixaram de [se sentarem] junto as portas, os rapazes de suas canções.
La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.
15 Acabou a alegria de nosso coração; nossa dança se tornou em luto.
Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.
16 Caiu a coroa de nossa cabeça; ai agora de nós, porque pecamos.
Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!
17 Por isso nosso coração ficou fraco, por isso nossos olhos escureceram;
Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:
18 Por causa do monte de Sião, que está desolado; raposas andam nele.
Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.
19 Tu, SENHOR, permanecerás para sempre; [e] teu trono de geração após geração.
Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,
20 Por que te esquecerias de nós para sempre e nos abandonarias por tanto tempo?
Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?
21 Converte-nos, SENHOR, a ti, e seremos convertidos; renova o nossos dias como antes;
Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.
22 A não ser que tenhas nos rejeitado totalmente, e estejas enfurecido contra nós ao extremo.
Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.
