Lamentações de Jeremias 5

1 Lembra-te, SENHOR, do que tem nos acontecido; presta atenção e olha nossa humilhação.

Gedenk, HEERE, wat ons geschied is, aanschouw het, en zie onzen smaad aan.

2 Nossa herança passou a ser de estrangeiros, nossas casas de forasteiros.

Ons erfdeel is tot de vreemdelingen gewend, onze huizen tot de uitlanders.

3 Órfãos somos sem pai, nossas mães são como viúvas.

Wij zijn wezen zonder vader, onze moeders zijn als de weduwen.

4 Bebemos nossa água por dinheiro; nossa lenha temos que pagar.

Ons water moeten wij voor geld drinken; ons hout komt ons op prijs te staan.

5 Perseguição sofremos sobre nossos pescoços; estamos cansados, mas não temos descanso.

Wij lijden vervolging op onze halzen; zijn wij woede, men laat ons geen rust.

6 Nós nos rendemos aos egípcios e aos assírios para nos saciarmos de pão.

Wij hebben den Egyptenaar de hand gegeven, en den Assyrier, om met brood verzadigd te worden.

7 Nossos pais pecaram, e não existem mais; porém nós levamos seus castigos.

Onze vaders hebben gezondigd, en zijn niet meer, en wij dragen hun ongerechtigheden.

8 Servos passaram a nos dominar; ninguém há que [nos] livre de suas mãos.

Knechten heersen over ons; er is niemand, die ons uit hun hand rukke.

9 Com risco de vida trazemos nosso pão, por causa da espada do deserto.

Wij moeten ons brood met gevaar onzes levens halen, vanwege het zwaard der woestijn.

10 Nossa pele se tornou negra como um forno, por causa do ardor da fome.

Onze huid is zwart geworden gelijk een oven, vanwege den geweldigen storm des hongers.

11 Abusaram das mulheres em Sião, das virgens nas cidades de Judá.

Zij hebben de vrouwen te Sion verkracht, en de jonge dochters in de steden van Juda.

12 Os príncipes foram enforcados por sua mãos; não respeitaram as faces dos velhos.

De vorsten zijn door hunlieder hand opgehangen; de aangezichten der ouden zijn niet geeerd geweest.

13 Levaram os rapazes para moer, e os moços caíram debaixo da lenha [que carregavam].

Zij hebben de jongelingen weggenomen, om te malen, en de jongens struikelen onder het hout.

14 Os anciãos deixaram de [se sentarem] junto as portas, os rapazes de suas canções.

De ouden houden op van de poort, de jongelingen van hun snarenspel.

15 Acabou a alegria de nosso coração; nossa dança se tornou em luto.

De vreugde onzes harten houdt op, onze rei is in treurigheid veranderd.

16 Caiu a coroa de nossa cabeça; ai agora de nós, porque pecamos.

De kroon onzes hoofds is afgevallen; o wee nu onzer, dat wij zo gezondigd hebben!

17 Por isso nosso coração ficou fraco, por isso nossos olhos escureceram;

Daarom is ons hart mat, om deze dingen zijn onze ogen duister geworden.

18 Por causa do monte de Sião, que está desolado; raposas andam nele.

Om des bergs Sions wil, die verwoest is, waar de vossen op lopen.

19 Tu, SENHOR, permanecerás para sempre; [e] teu trono de geração após geração.

Gij, o HEERE, zit in eeuwigheid, Uw troon is van geslacht tot geslacht.

20 Por que te esquecerias de nós para sempre e nos abandonarias por tanto tempo?

Waarom zoudt Gij ons steeds vergeten? Waarom zoudt Gij ons zo langen tijd verlaten?

21 Converte-nos, SENHOR, a ti, e seremos convertidos; renova o nossos dias como antes;

HEERE, bekeer ons tot U, zo zullen wij bekeerd zijn; vernieuw onze dagen als van ouds.

22 A não ser que tenhas nos rejeitado totalmente, e estejas enfurecido contra nós ao extremo.

Want zoudt Gij ons ganselijk verwerpen? Zoudt Gij zozeer tegen ons verbolgen zijn?