< Lamentações de Jeremias 5 >

1 Lembra-te, SENHOR, do que tem nos acontecido; presta atenção e olha nossa humilhação.
Rozpomeň se, Hospodine, co se nám děje; popatř a viz pohanění naše.
2 Nossa herança passou a ser de estrangeiros, nossas casas de forasteiros.
Dědictví naše obráceno jest k cizím, domové naši k cizozemcům.
3 Órfãos somos sem pai, nossas mães são como viúvas.
Sirotci jsme a bez otce, matky naše jsou jako vdovy.
4 Bebemos nossa água por dinheiro; nossa lenha temos que pagar.
Vody své za peníze pijeme, dříví naše za záplatu přichází.
5 Perseguição sofremos sobre nossos pescoços; estamos cansados, mas não temos descanso.
Na hrdle svém protivenství snášíme, pracujeme, nedopouští se nám odpočinouti.
6 Nós nos rendemos aos egípcios e aos assírios para nos saciarmos de pão.
Egyptským podáváme ruky i Assyrským, abychom nasyceni byli chlebem.
7 Nossos pais pecaram, e não existem mais; porém nós levamos seus castigos.
Otcové naši hřešili, není jich, my pak trestáni po nich neseme.
8 Servos passaram a nos dominar; ninguém há que [nos] livre de suas mãos.
Služebníci panují nad námi; není žádného, kdo by vytrhl z ruky jejich.
9 Com risco de vida trazemos nosso pão, por causa da espada do deserto.
S opovážením se života svého hledáme chleba svého, pro strach meče i na poušti.
10 Nossa pele se tornou negra como um forno, por causa do ardor da fome.
Kůže naše jako pec zčernaly od náramného hladu.
11 Abusaram das mulheres em Sião, das virgens nas cidades de Judá.
Ženám na Sionu i pannám v městech Judských násilé činí.
12 Os príncipes foram enforcados por sua mãos; não respeitaram as faces dos velhos.
Knížata rukou jejich zvěšena jsou, osoby starých nemají v poctivosti.
13 Levaram os rapazes para moer, e os moços caíram debaixo da lenha [que carregavam].
Mládence k žernovu berou, a pacholata pod dřívím klesají.
14 Os anciãos deixaram de [se sentarem] junto as portas, os rapazes de suas canções.
Starci sedati v branách přestali a mládenci od zpěvů svých.
15 Acabou a alegria de nosso coração; nossa dança se tornou em luto.
Přestala radost srdce našeho, obrátilo se v kvílení plésání naše.
16 Caiu a coroa de nossa cabeça; ai agora de nós, porque pecamos.
Spadla koruna s hlavy naší; běda nám již, že jsme hřešili.
17 Por isso nosso coração ficou fraco, por isso nossos olhos escureceram;
Protoť jest mdlé srdce naše, pro tyť věci zatměly se oči naše,
18 Por causa do monte de Sião, que está desolado; raposas andam nele.
Pro horu Sion, že zpuštěna jest; lišky chodí po ní.
19 Tu, SENHOR, permanecerás para sempre; [e] teu trono de geração após geração.
Ty Hospodine, na věky zůstáváš, a stolice tvá od národu do pronárodu.
20 Por que te esquecerias de nós para sempre e nos abandonarias por tanto tempo?
Proč se zapomínáš na věky na nás, a opouštíš nás za tak dlouhé časy?
21 Converte-nos, SENHOR, a ti, e seremos convertidos; renova o nossos dias como antes;
Obrať nás, ó Hospodine, k sobě, a obráceni budeme; obnov dny naše, jakž byly za starodávna.
22 A não ser que tenhas nos rejeitado totalmente, e estejas enfurecido contra nós ao extremo.
Nebo zdali všelijak zavržeš nás, a hněvati se budeš na nás velice?

< Lamentações de Jeremias 5 >