Jó 4

1 Então Elifaz o temanita respondeu, dizendo:

Potem je Elifáz Temánec odgovoril in rekel:

2 Se tentarmos falar contigo, ficarás incomodado? Mas quem poderia deter as palavras?

» Če se poskušamo posvetovati s teboj, ali boš užaloščen? Toda kdo se lahko vzdrži pred govorjenjem?

3 Eis que tu ensinavas a muitos, e fortalecias as mãos fracas;

Glej, mnoge si poučeval in okrepil si šibke roke.

4 Tuas palavras levantavam aos que tropeçavam, e fortificavas os joelhos que desfaleciam.

Tvoje besede so podpirale tistega, ki je padal in krepil si slabotna kolena.

5 Mas agora [isso] que aconteceu contigo, tu te cansas; e quando [isso] te tocou, te perturbas.

Toda sedaj je to prišlo nadte in ti slabiš; dotika se te in si zaskrbljen.

6 Por acaso não era o teu temor [a Deus] a tua confiança, e a integridade dos teus caminhos tua esperança?

Mar ni to tvoj strah, tvoje zaupanje, tvoje upanje in poštenost tvojih poti?

7 Lembra-te agora, qual foi o inocente que pereceu? E onde os corretos foram destruídos?

Spomni se, prosim te, kdo se je kdajkoli pogubil, pa je bil nedolžen? Ali kje so bili pravični odsekani?

8 Como eu tenho visto, os que lavram injustiça e semeiam opressão colhem o mesmo.

Celo kakor sem jaz videl, tisti, ki orjejo krivičnost in sejejo zlobnost, isto [tudi] požanjejo.

9 Com o sopro de Deus eles perecem, e pelo vento de sua ira são consumidos.

Z Božjim udarcem umrejo in z dihom njegovih nosnic so použiti.

10 O rugido do leão, a voz do leão feroz, e os dentes dos leões jovens são quebrantados.

Rjovenje leva, glas krutega leva in zobje mladih levov so zlomljeni.

11 O leão velho perece por falta de presa, e os filhotes da leoa se dispersam.

Star lev gine zaradi pomanjkanja plena, mladiči arogantnega leva pa so razkropljeni naokoli.

12 Uma palavra me foi dita em segredo, e meu ouvidos escutaram um sussurro dela.

Torej stvar je bila na skrivnem privedena k meni in moje uho je nekaj tega sprejelo.

13 Em imaginações de visões noturnas, quando o sono profundo cai sobre os homens,

V mislih od nočnih videnj, ko na človeka pade globoko spanje,

14 Espanto e tremor vieram sobre mim, que espantou todos os meus ossos.

je strah prišel nadme in trepetanje, kar je vsem mojim kostem povzročilo, da so se tresle.

15 Então um vento passou por diante de mim, que fez arrepiar os pelos de minha carne.

Potem je duh zdrsnil mimo mojega obraza, dlake mojega mesa so se naježile.

16 Ele parou, mas não reconheci sua feição; uma figura estava diante de meus olhos, e ouvi uma voz quieta, [que dizia]:

Ta je mirno stal, toda nisem mogel razločiti njegove oblike. Podoba je bila pred mojimi očmi, tam je bila tišina in zaslišal sem glas, rekoč:

17 Seria o ser humano mais justo que Deus? Seria o homem mais puro que seu Criador?

›Ali bo smrten človek pravičnejši kakor Bog? Ali bo človek čistejši kakor njegov stvarnik?

18 Visto que ele não confia em seus servos, e considera seus anjos como loucos,

Glej, nobenega zaupanja ne polaga v svoje služabnike in njegovi angeli so zadolženi z neumnostjo.

19 Quanto mais naqueles que habitam em casas de lodo, cujo fundamento está no pó, e são esmagáveis como a traça!

Kako veliko manj v tiste, ki prebivajo v ilnatih hišah, katerih temelj je prah, ki so zdrobljene pred moljem?

20 Desde a manhã até a tarde são despedaçados, e perecem sempre, sem que ninguém perceba.

Uničeni so od jutra do večera, pogubljajo se na veke, ne da bi se kdorkoli oziral na to.

21 Por acaso sua excelência não se perde com eles mesmos? Eles morrem sem sabedoria.

Mar ni njihova odličnost, ki je v njih, odšla proč? Umirajo, celo brez modrosti.‹«