Jó 4

1 Então Elifaz o temanita respondeu, dizendo:

Отвеща же Елифаз Феманитин, глаголя:

2 Se tentarmos falar contigo, ficarás incomodado? Mas quem poderia deter as palavras?

еда множицею глаголано ти бысть в труде? Тяжести же глагол твоих кто стерпит?

3 Eis que tu ensinavas a muitos, e fortalecias as mãos fracas;

Аще бо ты научил еси многи и руце немощных утешил еси,

4 Tuas palavras levantavam aos que tropeçavam, e fortificavas os joelhos que desfaleciam.

немощныя же воздвигл еси словесы, коленом же немощным силу обложил еси.

5 Mas agora [isso] que aconteceu contigo, tu te cansas; e quando [isso] te tocou, te perturbas.

Ныне же прииде на тя болезнь и коснуся тебе, ты же возмутился еси.

6 Por acaso não era o teu temor [a Deus] a tua confiança, e a integridade dos teus caminhos tua esperança?

Еда страх твой есть не в безумии, и надежда твоя и злоба пути твоего?

7 Lembra-te agora, qual foi o inocente que pereceu? E onde os corretos foram destruídos?

Помяни убо, кто чист сый погибе? Или когда истиннии вси из корене погибоша?

8 Como eu tenho visto, os que lavram injustiça e semeiam opressão colhem o mesmo.

Якоже видех орющих неподобная, сеющии же я болезни пожнут себе,

9 Com o sopro de Deus eles perecem, e pelo vento de sua ira são consumidos.

от повеления Господня погибнут, от духа же гнева Его изчезнут.

10 O rugido do leão, a voz do leão feroz, e os dentes dos leões jovens são quebrantados.

Сила львова, глас же львицы, веселие же змиев угасе:

11 O leão velho perece por falta de presa, e os filhotes da leoa se dispersam.

мраволев погибе, занеже не имеяше брашна, скимни же львовы оставиша друг другу.

12 Uma palavra me foi dita em segredo, e meu ouvidos escutaram um sussurro dela.

Аще же глагол кий истинен бе во словесех твоих, ни коеже бы от сих тя сретило зло. Не приимет ли ухо мое предивных от него?

13 Em imaginações de visões noturnas, quando o sono profundo cai sobre os homens,

Страхом же и гласом нощным, нападающь страх на человеки,

14 Espanto e tremor vieram sobre mim, que espantou todos os meus ossos.

ужас же мя срете и трепет, и зело кости моя стрясе:

15 Então um vento passou por diante de mim, que fez arrepiar os pelos de minha carne.

и дух на лице ми найде: устрашишася же ми власи и плоти,

16 Ele parou, mas não reconheci sua feição; uma figura estava diante de meus olhos, e ouvi uma voz quieta, [que dizia]:

востах и не разумех, видех, и не бе обличия пред очима моима, но токмо дух тих и глас слышах:

17 Seria o ser humano mais justo que Deus? Seria o homem mais puro que seu Criador?

что бо? Еда чист будет человек пред Богом? Или в делех своих без порока муж?

18 Visto que ele não confia em seus servos, e considera seus anjos como loucos,

Аще рабом Своим не верует, и во Ангелех Своих стропотно что усмотре,

19 Quanto mais naqueles que habitam em casas de lodo, cujo fundamento está no pó, e são esmagáveis como a traça!

живущих же в бренных храминах, от нихже и мы сами от тогожде брения есмы, порази, якоже молие,

20 Desde a manhã até a tarde são despedaçados, e perecem sempre, sem que ninguém perceba.

и от утра даже до вечера ктому не суть: занеже не могоша себе помощи, погибоша:

21 Por acaso sua excelência não se perde com eles mesmos? Eles morrem sem sabedoria.

дхну бо на ня, и изсхоша, и понеже не имеяху премудрости, погибоша.