Jó 4

1 Então Elifaz o temanita respondeu, dizendo:

Tedy odpowiedział Elifas Temańczyk, i rzekł:

2 Se tentarmos falar contigo, ficarás incomodado? Mas quem poderia deter as palavras?

Jeźli będziemy mówili z tobą, nie będzie ci to przykro? Ale któż się może od mówienia zatrzymać?

3 Eis que tu ensinavas a muitos, e fortalecias as mãos fracas;

Otoś ich wiele uczył, i ręceś mdłe potwierdzał.

4 Tuas palavras levantavam aos que tropeçavam, e fortificavas os joelhos que desfaleciam.

Upadającego wspierały mowy twoje, a kolana zemdlone posilałeś.

5 Mas agora [isso] que aconteceu contigo, tu te cansas; e quando [isso] te tocou, te perturbas.

A teraz, gdy to na cię przyszło, niecierpliwie znosisz, a iż cię dotknęło, trwożysz sobą.

6 Por acaso não era o teu temor [a Deus] a tua confiança, e a integridade dos teus caminhos tua esperança?

Azaż pobożność twoja nie była ufnością twoją, a uprzejmość spraw twoich oczekiwaniem twojem?

7 Lembra-te agora, qual foi o inocente que pereceu? E onde os corretos foram destruídos?

Wspomnij proszę, kto kiedy niewinny zginął? albo gdzieby ludzie szczerzy zniszczeli?

8 Como eu tenho visto, os que lavram injustiça e semeiam opressão colhem o mesmo.

Jakom widał, że ci, którzy orali złość, i rozsiewali przewrotność, toż też zasię żęli.

9 Com o sopro de Deus eles perecem, e pelo vento de sua ira são consumidos.

Bo tchnieniem Bożem giną, a od ducha gniewu jego niszczeją.

10 O rugido do leão, a voz do leão feroz, e os dentes dos leões jovens são quebrantados.

Ryk lwi, i głos lwicy, i zęby lwiąt wytrącają.

11 O leão velho perece por falta de presa, e os filhotes da leoa se dispersam.

Lew ginie, iż nie ma łupu, i szczenięta lwie rozproszone bywają.

12 Uma palavra me foi dita em segredo, e meu ouvidos escutaram um sussurro dela.

Nadto doszło mię słowo potajemnie, i pojęło ucho moje cokolwiek z niego.

13 Em imaginações de visões noturnas, quando o sono profundo cai sobre os homens,

W rozmyślaniu widzenia nocnego, gdy przypada twardy sen na ludzi,

14 Espanto e tremor vieram sobre mim, que espantou todos os meus ossos.

Zdjął mię strach i lękanie, które wszystkie kości moje przestraszyło.

15 Então um vento passou por diante de mim, que fez arrepiar os pelos de minha carne.

A duch szedł przed twarzą moją, tak, iż włosy wstały na ciele mojem.

16 Ele parou, mas não reconheci sua feição; uma figura estava diante de meus olhos, e ouvi uma voz quieta, [que dizia]:

Stanął, a nie znałem twarzy jego, kształt tylko jakiś był przed oczyma memi; uciszyłem się, i słyszałem głos mówiący:

17 Seria o ser humano mais justo que Deus? Seria o homem mais puro que seu Criador?

Izali człowiek może być sprawiedliwszy niżeli Bóg; albo mąż czystszy niż Stworzyciel jego?

18 Visto que ele não confia em seus servos, e considera seus anjos como loucos,

Oto w sługach jego niemasz doskonałości, a w Aniołach swoich znalazł niedostatek;

19 Quanto mais naqueles que habitam em casas de lodo, cujo fundamento está no pó, e são esmagáveis como a traça!

Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.

20 Desde a manhã até a tarde são despedaçados, e perecem sempre, sem que ninguém perceba.

Od poranku aż do wieczora bywają starci; a iż tego nie uważają, na wieki zginą.

21 Por acaso sua excelência não se perde com eles mesmos? Eles morrem sem sabedoria.

Azaż zacność ich nie pomija z nimi? umierają, ale nie w mądrości.