< 4 >

1 Então Elifaz o temanita respondeu, dizendo:
Dia namaly Elifaza Temanita ka nanao hoe:
2 Se tentarmos falar contigo, ficarás incomodado? Mas quem poderia deter as palavras?
Raha misy sahy miteny aminao, dia ho sosotra va ianao? Fa raha ny mamehy vava kosa, iza moa no mahazaka izany?
3 Eis que tu ensinavas a muitos, e fortalecias as mãos fracas;
Indro, efa nananatra ny maro ianao. Ary ny tanana miraviravy efa nampaherezinao;
4 Tuas palavras levantavam aos que tropeçavam, e fortificavas os joelhos que desfaleciam.
Ny teninao efa nanohana izay efa saiky lavo, ary ny lohalika malemy efa nampahatanjahinao
5 Mas agora [isso] que aconteceu contigo, tu te cansas; e quando [isso] te tocou, te perturbas.
Nefa ankehitriny mba manjo anao kosa izany, ka dia kivy ianao, Mihatra aminao izany, ka raiki-tahotra ianao
6 Por acaso não era o teu temor [a Deus] a tua confiança, e a integridade dos teus caminhos tua esperança?
Tsy ny fivavahanao va no tokinao? Ary tsy fanantenanao va ny fahitsian’ ny lalanao?
7 Lembra-te agora, qual foi o inocente que pereceu? E onde os corretos foram destruídos?
Masìna ianao, tsarovy fa iza moa no very tsy nanan-tsiny? Ary taiza no nisy olo-mahitsy naringana?
8 Como eu tenho visto, os que lavram injustiça e semeiam opressão colhem o mesmo.
Araka izay efa hitako, dia izay miasa heloka sy mamafy fahoriana no mijinja izany.
9 Com o sopro de Deus eles perecem, e pelo vento de sua ira são consumidos.
Ny fofonain’ Andriamanitra no andringanana azy. Eny, ny fofonain’ ny fahatezerany no mahalevona azy.
10 O rugido do leão, a voz do leão feroz, e os dentes dos leões jovens são quebrantados.
Ny feon’ ny olona, eny, ny feon’ ny liona masiaka, ary ny nifin’ ny liona tanora dia ombotana;
11 O leão velho perece por falta de presa, e os filhotes da leoa se dispersam.
Mirenireny ny lion-dahy noho ny tsi-fahitany remby, ary miely ny zanaky ny liom-bavy.
12 Uma palavra me foi dita em segredo, e meu ouvidos escutaram um sussurro dela.
Nisy teny tonga tamiko mangingina, ary ny sofiko nahare siosio avy taminy,
13 Em imaginações de visões noturnas, quando o sono profundo cai sobre os homens,
Tamin’ ny eritreritra avy amin’ ny tsindrimandry alina, raha sondrian-tory ny olona,
14 Espanto e tremor vieram sobre mim, que espantou todos os meus ossos.
Dia azon-tahotra sy hovotra aho, ka nampihorohoro ny taolako rehetra izany.
15 Então um vento passou por diante de mim, que fez arrepiar os pelos de minha carne.
Ary nisy fanahy nandalo teo anatrehako ka nampitsangam-bolo ny tenako.
16 Ele parou, mas não reconheci sua feição; uma figura estava diante de meus olhos, e ouvi uma voz quieta, [que dizia]:
Nijanona izy, nefa tsy nahafantatra ny tarehiny aho; Nisy endri-javatra teo anoloan’ ny masoko; Nisy fanginana, dia nandre feo aho nanao hoe:
17 Seria o ser humano mais justo que Deus? Seria o homem mais puro que seu Criador?
Ho marina noho Andriamanitra va ny zanak’ olombelona? Ho madio noho ny Mpanao azy va ny olona?
18 Visto que ele não confia em seus servos, e considera seus anjos como loucos,
Indro, tsy matoky ireo mpanompony aza Izy, eny, ny anjeliny aza ataony ho tsy tonga ohatra.
19 Quanto mais naqueles que habitam em casas de lodo, cujo fundamento está no pó, e são esmagáveis como a traça!
Koa mainka izay mitoetra ao an-trano tany, sady avy tamin’ ny vovoka no nihaviany, ary mora poritra noho ny kalalao izy;
20 Desde a manhã até a tarde são despedaçados, e perecem sempre, sem que ninguém perceba.
Indray andro monja dia montsana izy; Tsy misy misaina azy, na dia levona mandrakizay aza izy.
21 Por acaso sua excelência não se perde com eles mesmos? Eles morrem sem sabedoria.
Tsy voaongotra va ny kofehin-dainy ao aminy? Maty izy, nefa tsy mbola nanam-pahendrena.

< 4 >