< 4 >

1 Então Elifaz o temanita respondeu, dizendo:
Teman mi Eliphaz chun Job chu adonbut in;
2 Se tentarmos falar contigo, ficarás incomodado? Mas quem poderia deter as palavras?
Keiman thukhat seijinge, nangaida ding ham? Koiham thusei louva eikoi ding chu?
3 Eis que tu ensinavas a muitos, e fortalecias as mãos fracas;
Phat chesa ho ah nangin mitam tah natil khoujin, alhasam ho nana hatdohsah jin ahi.
4 Tuas palavras levantavam aos que tropeçavam, e fortificavas os joelhos que desfaleciam.
Alhu ding ho jong nangma thusei chun atilkhou jin ahi, akhup kithinghojong na tilkhou ji'e.
5 Mas agora [isso] que aconteceu contigo, tu te cansas; e quando [isso] te tocou, te perturbas.
Ahinlah tua genthei nan nahin phah phat in lungthim nalhaso tai. Hiche hahsatnan nahin phah phat in kichat tijatnan nanei tai.
6 Por acaso não era o teu temor [a Deus] a tua confiança, e a integridade dos teus caminhos tua esperança?
Na Pathen ginna chun tahsan detna napeh hilou ham? Nachon phatna chun kinepna napeh hilou ham?
7 Lembra-te agora, qual foi o inocente que pereceu? E onde os corretos foram destruídos?
Khongaijin lang chule ngaito temin, themona bei mi hithi ngaiji ham? Itih a milungtheng sel ho kisumang jiem?
8 Como eu tenho visto, os que lavram injustiça e semeiam opressão colhem o mesmo.
Keithil hetna in vang hahsatna muchi tua kitu ho leh thilse bol hon thakhatna aga akilo cheh diu ahi.
9 Com o sopro de Deus eles perecem, e pelo vento de sua ira são consumidos.
Pathen hu haikhumchun asemgo jiuvin, alung hanna husa ginna chu mang del jiu ahi.
10 O rugido do leão, a voz do leão feroz, e os dentes dos leões jovens são quebrantados.
Keipi akitumin chule sangah in mi angih in ahin keipi thahattah hajouse kisubong ding ahi.
11 O leão velho perece por falta de presa, e os filhotes da leoa se dispersam.
Sahing neh ding lhahsam jeh in keipi bahkai hang leiloijin kel athohjin chule keipi bahkai noute jong kithecheh diu ahi.
12 Uma palavra me foi dita em segredo, e meu ouvidos escutaram um sussurro dela.
Hiche thutah hi guhthim chan kana benga mao hiuheu vin ei kisei peh e.
13 Em imaginações de visões noturnas, quando o sono profundo cai sobre os homens,
Mihem aimut lhuh pet tah jan laijin imut sunoh phah in hiche gaova mang thilmuna hi kahenga ahunge.
14 Espanto e tremor vieram sobre mim, que espantou todos os meus ossos.
Kichatnan eiphan chule kagu kachang ho akithinge.
15 Então um vento passou por diante de mim, que fez arrepiar os pelos de minha carne.
Thilha hun kamai ahin jap in chule akichaijin katimul ahungkithou sotsotne.
16 Ele parou, mas não reconheci sua feição; uma figura estava diante de meus olhos, e ouvi uma voz quieta, [que dizia]:
Thilha chu adingin ahinla kenla agongso kamuthei pon, agongso kamit teni masang kamaija agongso aum denne. Phat thip laitah chun hitia kisei o khat kajai.
17 Seria o ser humano mais justo que Deus? Seria o homem mais puro que seu Criador?
Thithei mihem hi mona beija Pathen anga umtheija, asempa masanga athenga umtheiding hinam?
18 Visto que ele não confia em seus servos, e considera seus anjos como loucos,
Pathen in avantil ho jeng jong atahsan louva, athupole ho angol naova apho jia ahile,
19 Quanto mais naqueles que habitam em casas de lodo, cujo fundamento está no pó, e são esmagáveis como a traça!
Nikhatna kisem mihem hi ichan gei tahsan na anei lhom ding ham? Amaho chu leivuija kisem bailam tah a suhchip thei mitthah tobangbep ahi.
20 Desde a manhã até a tarde são despedaçados, e perecem sempre, sem que ninguém perceba.
Amaho chu jingkah langleh ahing jiuvin ahinlah nilhah langleh athijiuvin, amelchihna beijin athiji tauve.
21 Por acaso sua excelência não se perde com eles mesmos? Eles morrem sem sabedoria.
Aponbuh henna akibo lhuh teng leh apon buh u alhujin chule hetna lhasam in athiden ji tauve.

< 4 >