Jó 37

1 Disto também o meu coração treme, e salta de seu lugar.

И од тога дрхће срце моје, и одскаче са свог места.

2 Ouvi atentamente o estrondo de sua voz, e o som que sai de sua boca,

Слушајте добро громовни глас Његов и говор што излази из уста Његових.

3 Ao qual envia por debaixo de todos os céus; e sua luz até os confins da terra.

Под сва небеса пушта га, и светлост своју до крајева земаљских.

4 Depois disso brama com estrondo; troveja com sua majestosa voz; e ele não retém [seus relâmpagos] quando sua voz é ouvida.

За њом риче гром, грми гласом величанства свог, нити шта одгађа кад се чује глас Његов.

5 Deus troveja maravilhosamente com sua voz; ele faz coisas tão grandes que nós não compreendemos.

Дивно Бог грми гласом својим, чини ствари велике, да их не можемо разумети.

6 Pois ele diz à neve: Cai sobre à terra; Como também à chuva: Sê chuva forte.

Говори снегу: Падни на земљу; и дажду ситном и дажду силном.

7 Ele sela as mãos de todo ser humano, para que todas as pessoas conheçam sua obra.

Запечаћава руку сваком човеку, да позна све посленике своје.

8 E os animais selvagens entram nos esconderijos, e ficam em suas tocas.

Тада звер улази у јаму, и остаје на својој ложи.

9 Da recâmara vem o redemoinho, e dos [ventos] que espalham [vem] o frio.

С југа долази олуја, и са севера зима.

10 Pelo sopro de Deus se dá o gelo, e as largas águas se congelam.

Од дихања Божијег постаје лед, и широке воде стискају се.

11 Ele também carrega de umidade as espessas nuvens, [e] por entre as nuvens ele espalha seu relâmpago.

И да се натапа земља, натерује облак, и расипа облак светлошћу својом.

12 Então elas se movem ao redor segundo sua condução, para que façam quanto ele lhes manda sobre a superfície do mundo, na terra;

И он се обрће и тамо и амо по вољи Његовој да чини све што му заповеди по васиљеној.

13 Seja que ou por vara de castigo, ou para sua terra, ou por bondade as faça vir.

Чини да се нађе или за кар или за земљу или за доброчинство.

14 Escuta isto, Jó; fica parado, e considera as maravilhas de Deus.

Чуј то, Јове, стани и гледај чудеса Божија.

15 Por acaso sabes tu quando Deus dá ordem a elas, e faz brilhar o relâmpago de sua nuvem?

Знаш ли како их Он уређује и како сија светлошћу из облака свог?

16 Conheces tu os equilíbrios das nuvens, as maravilhas daquele que é perfeito no conhecimento?

Знаш ли како висе облаци? Знаш ли чудеса Оног који је савршен у сваком знању?

17 Tu, cujas vestes se aquecem quando a terra se aquieta por causa do [vento] sul,

Како ти се хаљине угреју кад умири земљу с југа?

18 acaso podes estender com ele os céus, que estão firmes como um espelho fundido?

Јеси ли ти с Њим разапињао небеса, која стоје тврдо као саливено огледало?

19 Ensina-nos o que devemos dizer a ele; [pois discurso] nenhum podemos propor, por causa das [nossas] trevas.

Научи нас шта ћемо Му рећи; не можемо од таме говорити по реду.

20 Seria contado a ele o que eu haveria de falar? Por acaso alguém falaria para ser devorado?

Хоће ли Му ко приповедити шта бих ја говорио? Ако ли би ко говорио, заиста, био бих прождрт.

21 E agora não se pode olhar para o sol, quando brilha nos céus, quando o vento passa e os limpa.

Али сада не могу људи гледати у светлост кад сјаји на небу, пошто ветар прође и очисти га;

22 Do norte vem o esplendor dourado; em Deus há majestade temível.

Са севера долази као злато; али је у Богу страшнија слава.

23 Não podemos alcançar ao Todo-Poderoso; ele é grande em poder; porém ele a ninguém oprime [em] juízo e grandeza de justiça.

Свемогућ је, не можемо Га стигнути; велике је силе, али судом и великом правдом никога не мучи.

24 Por isso as pessoas o temem; ele não dá atenção aos que [se acham] sábios de coração.

Зато Га се боје људи: Не може Га видети никакав мудрац.