< 2 Crônicas 10 >

1 E Roboão foi a Siquém porque em Siquém se havia juntado todo Israel para fazê-lo rei.
Rehoboam chu Shachem muna achetan ahi, ajeh chu hichelai munna chu Israel mipi chu hung kikhom uva ama chu Lengpa’a pansah ding atiu ahi.
2 E quando o ouviu Jeroboão filho de Nebate, o qual estava em Egito, de onde havia fugido por causa do rei Salomão, voltou do Egito.
Hiche thu chu Nebat chapa Jeroboam in ajadoh phat chun, Lengpa Solomon akonna sochatna ding deina jal'a Egypt gamma ana jammang na munna (Egypt muna), kon chun ahung kile kit tan ahi.
3 E enviaram e chamaram-lhe. Veio, pois, Jeroboão, e todo Israel, e falaram a Roboão, dizendo:
Israel lamkai ho chun ama chu akou uvin, chuin Jeroboam le Israel mipi chu Rehoboam kihoupi ding chun acheuvin ama koma chun hitin aseijiuvin ahi.
4 Teu pai agravou nosso jugo: alivia tu, pois, agora algo da dura servidão, e do grave jugo com que teu pai nos pressionou, e te serviremos.
“Napan kachung uva akoi namkol jon hi agih valle, hiche natoh hahsa le kachung uva kikoi namkol jon gihtah hi nei suh jang peh uvin,” atiuvin ahi.
5 E ele lhes disse: Voltai a mim daqui a três dias. E o povo se foi.
Rehoboam in adonbut in, “Nithum joule kahenga hung kile kitnun,” ati. Hiti chun mipiho chu achemang tauvin ahi.
6 Então o rei Roboão tomou conselho com os anciãos, que haviam estado diante de Salomão seu pai quando vivia, e disse-lhes: Como aconselhais vós que responda a este povo?
Chuin Rehoboam lengpa chun apa Solomon damlai’a alhachaa anapang upa ho ahoulim pin, hiche miho hi iti donbut leng natiu vem? tin aman adong tan ahi.
7 E eles lhe falaram, dizendo: Se te conduzires humanamente com este povo, e os agradares, e lhes falares boas palavras, eles te servirão perpetuamente.
Amahon adonbut’un hiche miho chu nakhotoa ahile amaho chu lunglhai sah in, lang angaichat bang bang u chun donbut tan; chutileh amaho chu nalhachan pangjing tauvinte, atiuvin ahi.
8 Mas ele, deixando o conselho que lhe deram os anciãos, tomou conselho com os rapazes que se haviam criado com ele, e que diante dele assistiam;
Ahinlah Rehoboam chun upa hon thumop apeh uchu anoppeh tapon, chuin amatoh thakhatna hungseilen le ama jenle khangthah ho chu ahoulim pin ahi.
9 E disse-lhes: Que aconselhais vós que respondamos a este povo, que me falou, dizendo: Alivia algo do jugo que teu pai pôs sobre nós?
Aman ama ho chu adongin, “Nangho thumop ipi hiding ham? Itilama hiche mihon kakoma aseiju napan kachung uva akoi namkol jon hi neisuh jang peh un, tia asei uhi iti lama adonbutna ipeh diu ham?”
10 Então os rapazes que se haviam criado com ele, lhe falaram, dizendo: Assim dirás ao povo que te falou dizendo, Teu pai agravou nosso jugo, mas tu livra-nos da carga: assim lhes dirás: O meu dedo mínimo é mais espesso que os lombos de meu pai.
Amatoh hungseilen khom khangthah hochun adonbut nun, mipihon nakoma aseiyu, “Napan kachung uva eikoipeh’u namkol jon hi agih valle, hijongleh nangman neisuh jang peh un atiuchu kakhut jung mecha hi kapa kong sanga lenjo ahi,” tin seipeh tan atiuve.
11 Assim que, meu pai vos impôs carga de grave jugo, e eu acrescentarei a vosso jugo: meu pai vos castigou com açoites, e eu com escorpiões.
“Kapan namkol jon gih chu keiman agih jep'a kabol ding ahi,” tin seipehtan atiuve. “Kapan savun khaohola najep’u ahin, keiman tenggol pah mun’a kajep ding nahiuve,” tin seipeh un atiuve.
12 Veio, pois, Jeroboão com todo o povo a Roboão ao terceiro dia: segundo o rei lhes havia mandado dizendo: Voltai a mim daqui a três dias.
Lengpan, “Nithum sungin kakoma hungkit nun,” atibang bang chun Jeroboam le mipi ho jouse chu nithum jouvin Rehoboam koma ahungkit taovin ahi.
13 E respondeu-lhes o rei asperamente; pois deixou o rei Roboão o conselho dos anciãos,
Lengpan upa ho thumop chu anotthap min, engse tah’in amaho chu ana donbut in.
14 E falou-lhes conforme ao conselho dos rapazes, dizendo: Meu pai agravou vosso jugo, e eu acrescentarei a vosso jugo: meu pai vos castigou com açoites, e eu com escorpiões.
“Khangthah ho thumop ajuijin, kapan na namkol’jon gihtah in asemin, keiman agihjo cheh’a kasempeh ding nahive, kapan savun khao holla najep u ahin, keiman sakol jepna a kajep ding nahiuve,” atin ahi.
15 E não escutou o rei ao povo; porque a causa era de Deus, para cumprir o SENHOR sua palavra que havia falado, por Aías silonita, a Jeroboão filho de Nebate.
Hiti chun Lengpa chun mipiho thu chu angaipeh tapou vin ahi. Ajeh chu hiche thilsoh ho jouse hi Pathen a kona Sheloh mipa Ahijah in Nebat chapa Jeroboam koma, Pakai in anaseidohsa thu chu guilhung ahi.
16 E vendo todo Israel que o rei não lhes havia ouvido, respondeu o povo ao rei, dizendo: Que parte temos nós com Davi, nem herança no filho de Jessé? Israel, cada um a suas moradas! Davi, olha agora por tua casa! Assim se foi todo Israel a suas casas.
Israel mipi ho chun lengpan athu sei angaipeh louphat uchun lengpa chu adonbut nun, “Jesse chapa David koma keihon ipi chan, ipi mun kanei diu ham? Israel! Naponbuh achun David in na insung bou vesuitan,” atiuvin ahi, hitichun Israel mipi jouse chu ain lam uvah ache tauvin ahi.
17 Mas reinou Roboão sobre os filhos de Israel que habitavam nas cidades de Judá.
Ahinlah Judah khopi hoa cheng jing nalai Israel mite ding chun, Rehoboam in vai ahom nalaijin ahi.
18 Enviou logo o rei Roboão a Adorão, que tinha cargo dos tributos; mas lhe apedrejaram os filhos de Israel, e morreu. Então se esforçou o rei Roboão, e subindo em um carro fugiu a Jerusalém.
Lengpa Rehoboam chun Adoniram kitipa ada achamlouva nakitohsah ho chunga mopopa chu asoldoh in, ahinlah ama chu Israel mipi hon song a anaseplih tauvin ahi. Hijeng jongleh Lengpa Rehoboam chu a sakol kangtalai achun anakaldoh man in, Jerusalem lama ana jamdoh in ahi.
19 Assim se separou Israel da casa de Davi até hoje.
Hiti chun Israel mite chun tuni chanin, David insung chu adou jing nalai un ahi.

< 2 Crônicas 10 >