Romanos 10

1 Irmãos, o bom desejo do meu coração e a oração a Deus por Israel, é para sua salvação.

ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰ ਇਸ੍ਰਾਯੇਲੀਯਲੋਕਾ ਯਤ੍ ਪਰਿਤ੍ਰਾਣੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੁਵਨ੍ਤਿ ਤਦਹੰ ਮਨਸਾਭਿਲਸ਼਼ਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਮੀਪੇ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯੇ|

2 Porque lhes dou testemunho de que têm zelo de Deus, mas não com entendimento.

ਯਤ ਈਸ਼੍ਵਰੇ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਚੇਸ਼਼੍ਟਾ ਵਿਦ੍ਯਤ ਇਤ੍ਯਤ੍ਰਾਹੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯਸ੍ਮਿ; ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਾ ਚੇਸ਼਼੍ਟਾ ਸਜ੍ਞਾਨਾ ਨਹਿ,

3 Porque, não conhecendo a justiça de Deus, e procurando estabelecer a sua própria justiça, não se sujeitaram à justiça de Deus.

ਯਤਸ੍ਤ ਈਸ਼੍ਵਰਦੱਤੰ ਪੁਣ੍ਯਮ੍ ਅਵਿਜ੍ਞਾਯ ਸ੍ਵਕ੍ਰੁʼਤਪੁਣ੍ਯੰ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤੁਮ੍ ਚੇਸ਼਼੍ਟਮਾਨਾ ਈਸ਼੍ਵਰਦੱਤਸ੍ਯ ਪੁਣ੍ਯਸ੍ਯ ਨਿਘ੍ਨਤ੍ਵੰ ਨ ਸ੍ਵੀਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ|

4 Porque o fim da lei é Cristo para justiça de todo aquele que crê.

ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟ ਏਕੈਕਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਜਨਾਯ ਪੁਣ੍ਯੰ ਦਾਤੁੰ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾਃ ਫਲਸ੍ਵਰੂਪੋ ਭਵਤਿ|

5 Porque Moisés descreve a justiça que é pela lei, dizendo: O homem que fizer estas coisas viverá por elas.

ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਪਾਲਨੇਨ ਯਤ੍ ਪੁਣ੍ਯੰ ਤਤ੍ ਮੂਸਾ ਵਰ੍ਣਯਾਮਾਸ, ਯਥਾ, ਯੋ ਜਨਸ੍ਤਾਂ ਪਾਲਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਸ ਤੱਦ੍ਵਾਰਾ ਜੀਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|

6 Mas a justiça que é pela fé diz assim: Não digas em teu coração: Quem subirá ao céu? (isto é, a trazer do alto a Cristo)

ਕਿਨ੍ਤੁ ਪ੍ਰਤ੍ਯਯੇਨ ਯਤ੍ ਪੁਣ੍ਯੰ ਤਦ੍ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਵਾਕ੍ਯੰ ਵਦਤਿ, ਕਃ ਸ੍ਵਰ੍ਗਮ੍ ਆਰੁਹ੍ਯ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਮ੍ ਅਵਰੋਹਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ?

7 Ou, quem descerá ao abismo? (isto é, a tornar a trazer, dos mortos a Christo). (Abyssos g12)

ਕੋ ਵਾ ਪ੍ਰੇਤਲੋਕਮ੍ ਅਵਰੁਹ੍ਯ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੰ ਮ੍ਰੁʼਤਗਣਮਧ੍ਯਾਦ੍ ਆਨੇਸ਼਼੍ਯਤੀਤਿ ਵਾਕ੍ ਮਨਸਿ ਤ੍ਵਯਾ ਨ ਗਦਿਤਵ੍ਯਾ| (Abyssos g12)

8 Mas que diz? A palavra está junto de ti, na tua boca e no teu coração; esta é a palavra da fé, que pregamos,

ਤਰ੍ਹਿ ਕਿੰ ਬ੍ਰਵੀਤਿ? ਤਦ੍ ਵਾਕ੍ਯੰ ਤਵ ਸਮੀਪਸ੍ਥਮ੍ ਅਰ੍ਥਾਤ੍ ਤਵ ਵਦਨੇ ਮਨਸਿ ਚਾਸ੍ਤੇ, ਤੱਚ ਵਾਕ੍ਯਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਭਿਃ ਪ੍ਰਚਾਰ੍ੱਯਮਾਣੰ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਸ੍ਯ ਵਾਕ੍ਯਮੇਵ|

9 A saber: Se com a tua boca confessares ao Senhor Jesus, e em teu coração creres que Deus o resuscitou dos mortos, serás salvo.

ਵਸ੍ਤੁਤਃ ਪ੍ਰਭੁੰ ਯੀਸ਼ੁੰ ਯਦਿ ਵਦਨੇਨ ਸ੍ਵੀਕਰੋਸ਼਼ਿ, ਤਥੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤੰ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਦ੍ ਉਦਸ੍ਥਾਪਯਦ੍ ਇਤਿ ਯਦ੍ਯਨ੍ਤਃਕਰਣੇਨ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਸ਼਼ਿ ਤਰ੍ਹਿ ਪਰਿਤ੍ਰਾਣੰ ਲਪ੍ਸ੍ਯਸੇ|

10 Porque com o coração se crê para a justiça, e com a boca se faz confissão para a salvação.

ਯਸ੍ਮਾਤ੍ ਪੁਣ੍ਯਪ੍ਰਾਪ੍ਤ੍ਯਰ੍ਥਮ੍ ਅਨ੍ਤਃਕਰਣੇਨ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਤਵ੍ਯੰ ਪਰਿਤ੍ਰਾਣਾਰ੍ਥਞ੍ਚ ਵਦਨੇਨ ਸ੍ਵੀਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯੰ|

11 Porque a escritura diz: Todo aquele que nele crer não será confundido.

ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰੇ ਯਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਲਿਖਤਿ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਯਸ੍ਤਤ੍ਰ ਸ ਜਨੋ ਨ ਤ੍ਰਪਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|

12 Porque não há diferença entre judeu e grego; porque um mesmo é o Senhor de todos os que o invocam.

ਇਤ੍ਯਤ੍ਰ ਯਿਹੂਦਿਨਿ ਤਦਨ੍ਯਲੋਕੇ ਚ ਕੋਪਿ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ੋ ਨਾਸ੍ਤਿ ਯਸ੍ਮਾਦ੍ ਯਃ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਅਦ੍ਵਿਤੀਯਃ ਪ੍ਰਭੁਃ ਸ ਨਿਜਯਾਚਕਾਨ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਵਦਾਨ੍ਯੋ ਭਵਤਿ|

13 Porque todo aquele que invocar o nome do Senhor será salvo.

ਯਤਃ, ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਪਰਮੇਸ਼ਸ੍ਯ ਨਾਮ੍ਨਾ ਹਿ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ| ਸ ਏਵ ਮਨੁਜੋ ਨੂਨੰ ਪਰਿਤ੍ਰਾਤੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|

14 Como pois invocarão aquele em quem não creram? e como crerão naquele de quem não ouviram? e como ouvirão, se não há quem pregue?

ਯੰ ਯੇ ਜਨਾ ਨ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਯਨ੍ ਤੇ ਤਮੁੱਦਿਸ਼੍ਯ ਕਥੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ? ਯੇ ਵਾ ਯਸ੍ਯਾਖ੍ਯਾਨੰ ਕਦਾਪਿ ਨ ਸ਼੍ਰੁਤਵਨ੍ਤਸ੍ਤੇ ਤੰ ਕਥੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯੇਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ? ਅਪਰੰ ਯਦਿ ਪ੍ਰਚਾਰਯਿਤਾਰੋ ਨ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤਿ ਤਦਾ ਕਥੰ ਤੇ ਸ਼੍ਰੋਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ?

15 E como pregarão, se não forem enviados? como está escrito: Quão formosos são os pés dos que anunciam a paz, dos que anunciam coisas boas!

ਯਦਿ ਵਾ ਪ੍ਰੇਰਿਤਾ ਨ ਭਵਨ੍ਤਿ ਤਦਾ ਕਥੰ ਪ੍ਰਚਾਰਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ? ਯਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਲਿਖਿਤਮ੍ ਆਸ੍ਤੇ, ਯਥਾ, ਮਾਙ੍ਗਲਿਕੰ ਸੁਸੰਵਾਦੰ ਦਦਤ੍ਯਾਨੀਯ ਯੇ ਨਰਾਃ| ਪ੍ਰਚਾਰਯਨ੍ਤਿ ਸ਼ਾਨ੍ਤੇਸ਼੍ਚ ਸੁਸੰਵਾਦੰ ਜਨਾਸ੍ਤੁ ਯੇ| ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਚਰਣਪਦ੍ਮਾਨਿ ਕੀਦ੍ਰੁʼਕ੍ ਸ਼ੋਭਾਨ੍ਵਿਤਾਨਿ ਹਿ|

16 Mas nem todos obedecem ao evangelho; porque Isaias diz: Senhor, quem creu na nossa pregação?

ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇ ਸਰ੍ੱਵੇ ਤੰ ਸੁਸੰਵਾਦੰ ਨ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤਵਨ੍ਤਃ| ਯਿਸ਼ਾਯਿਯੋ ਯਥਾ ਲਿਖਿਤਵਾਨ੍| ਅਸ੍ਮਤ੍ਪ੍ਰਚਾਰਿਤੇ ਵਾਕ੍ਯੇ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਮਕਰੋੱਧਿ ਕਃ|

17 De sorte que a fé é pelo ouvir, e o ouvir pela palavra de Deus.

ਅਤਏਵ ਸ਼੍ਰਵਣਾਦ੍ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸ ਐਸ਼੍ਵਰਵਾਕ੍ਯਪ੍ਰਚਾਰਾਤ੍ ਸ਼੍ਰਵਣਞ੍ਚ ਭਵਤਿ|

18 Mas digo: Porventura não ouviram? Sim, por certo, pois por toda a terra saiu o som deles, e as suas palavras até aos confins do mundo.

ਤਰ੍ਹ੍ਯਹੰ ਬ੍ਰਵੀਮਿ ਤੈਃ ਕਿੰ ਨਾਸ਼੍ਰਾਵਿ? ਅਵਸ਼੍ਯਮ੍ ਅਸ਼੍ਰਾਵਿ, ਯਸ੍ਮਾਤ੍ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸ਼ਬ੍ਦੋ ਮਹੀਂ ਵ੍ਯਾਪ੍ਨੋਦ੍ ਵਾਕ੍ਯਞ੍ਚ ਨਿਖਿਲੰ ਜਗਤ੍|

19 Mas digo: Porventura Israel não o conheceu? Primeiramente diz Moisés: Eu vos meterei em ciúmes com aqueles que não são povo, com gente insensata vos provocarei à ira.

ਅਪਰਮਪਿ ਵਦਾਮਿ, ਇਸ੍ਰਾਯੇਲੀਯਲੋਕਾਃ ਕਿਮ੍ ਏਤਾਂ ਕਥਾਂ ਨ ਬੁਧ੍ਯਨ੍ਤੇ? ਪ੍ਰਥਮਤੋ ਮੂਸਾ ਇਦੰ ਵਾਕ੍ਯੰ ਪ੍ਰੋਵਾਚ, ਅਹਮੁੱਤਾਪਯਿਸ਼਼੍ਯੇ ਤਾਨ੍ ਅਗਣ੍ਯਮਾਨਵੈਰਪਿ| ਕ੍ਲੇਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਮਿ ਜਾਤਿਮ੍ ਏਤਾਞ੍ਚ ਪ੍ਰੋਨ੍ਮੱਤਭਿੰਨਜਾਤਿਭਿਃ|

20 E Isaias se atreve, e diz: Fui achado pelos que me não buscavam, fui manifestado aos que por mim não perguntavam.

ਅਪਰਞ੍ਚ ਯਿਸ਼ਾਯਿਯੋ(ਅ)ਤਿਸ਼ਯਾਕ੍ਸ਼਼ੋਭੇਣ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਯਥਾ, ਅਧਿ ਮਾਂ ਯੈਸ੍ਤੁ ਨਾਚੇਸ਼਼੍ਟਿ ਸਮ੍ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਸ੍ਤੈ ਰ੍ਜਨੈਰਹੰ| ਅਧਿ ਮਾਂ ਯੈ ਰ੍ਨ ਸਮ੍ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟੰ ਵਿਜ੍ਞਾਤਸ੍ਤੈ ਰ੍ਜਨੈਰਹੰ||

21 Mas contra Israel diz: Todo o dia estendi as minhas mãos a um povo rebelde e contradizente.

ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਿਸ੍ਰਾਯੇਲੀਯਲੋਕਾਨ੍ ਅਧਿ ਕਥਯਾਞ੍ਚਕਾਰ, ਯੈਰਾਜ੍ਞਾਲਙ੍ਘਿਭਿ ਰ੍ਲੋਕੈ ਰ੍ਵਿਰੁੱਧੰ ਵਾਕ੍ਯਮੁਚ੍ਯਤੇ| ਤਾਨ੍ ਪ੍ਰਤ੍ਯੇਵ ਦਿਨੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਸ੍ਨੰ ਹਸ੍ਤੌ ਵਿਸ੍ਤਾਰਯਾਮ੍ਯਹੰ||