Jó 7

1 Porventura não tem o homem guerra sobre a terra? e não são os seus dias como os dias do jornaleiro?

Не искушение ли житие человеку на земли, и якоже наемника повседневнаго жизнь его?

2 Como o cervo que suspira pela sombra, e como o jornaleiro que espera pela sua paga,

Или якоже раб бояйся господа своего и улучив сень? Или якоже наемник ждый мзды своея?

3 Assim me deram por herança meses de vaidade: e noites de trabalho me prepararam.

Такожде и аз ждах месяцы тщы, нощи же болезней даны ми суть.

4 Deitando-me a dormir, então digo, Quando me levantarei? mas comprida é a noite, e farto-me de me voltar na cama até à alva.

Аще усну, глаголю: когда день? Егда же востану, паки: когда вечер? Исполнен же бываю болезней от вечера до утра.

5 A minha carne se tem vestido de bichos e de torrões de pó: a minha pele está gretada, e se fez abominável.

Месится же мое тело в гнои червей, обливаю же грудие земли, гной стружа.

6 Os meus dias são mais velozes do que a lançadeira do tecelão, e pereceram sem esperança.

Житие же мое есть скоряе беседы, погибе же во тщей надежди.

7 Lembra-te de que a minha vida é como o vento; os meus olhos não tornarão a ver o bem.

Помяни убо, яко дух мой живот, и ктому не возвратится око мое видети благая.

8 Os olhos dos que agora me veem não me verão mais: os teus olhos estarão sobre mim, porém não serei mais.

Не узрит мене око видящаго мя: очи Твои на мне, и ктому несмь,

9 Assim como a nuvem se desfaz e passa, assim aquele que desce à sepultura nunca tornará a subir. (Sheol h7585)

якоже облак очищен от небесе: аще бо человек снидет во ад, ктому не взыдет, (Sheol h7585)

10 Nunca mais tornará à sua casa, nem o seu lugar jamais o conhecerá.

ни возвратится во свой дом, ниже имать его познати ктому место его.

11 Por isso não reprimirei a minha boca: falarei na angústia do meu espírito; queixar-me-ei na amargura da minha alma.

Убо ниже аз пощажу уст моих, возглаголю в нужди сый, отверзу уста моя горестию души моея сотеснен.

12 Sou eu porventura o mar, ou a baleia, para que me ponhas uma guarda?

Еда море есмь, или змий, яко учинил еси на мя хранение?

13 Dizendo eu: consolar-me-á a minha cama: meu leito aliviará a minha ancia;

Рекох, яко утешит мя одр мой, произнесу же ко мне на едине слово на ложи моем:

14 Então me espantas com sonhos, e com visões me assombras:

устрашаеши мя сониями и видениями ужасаеши мя:

15 Pelo que a minha alma escolheria antes a estrangulação: e antes a morte do que a vida.

свободиши от духа моего душу мою, от смерти же кости моя.

16 A minha vida abomino, pois não viveria para sempre: retira-te de mim; pois vaidade são os meus dias.

Не поживу бо во век, да долготерплю: отступи от мене, тще бо житие мое.

17 Que é o homem, para que tanto o estimes, e ponhas sobre ele o teu coração,

Что бо есть человек, яко возвеличил еси его? Или яко внимаеши умом к нему?

18 E cada manhã o visites, e cada momento o proves?

Или посещение твориши ему по всяко утро и в покои судити его имаши?

19 Até quando me não deixarás, nem me largarás, até que engula o meu cuspo?

Доколе не оставиши мене, ниже отпускаеши мя, дондеже поглощу слины моя в болезни?

20 Se pequei, que te farei, ó Guarda dos homens? porque fizeste de mim um alvo para ti por tropeço, para que a mim mesmo me seja pesado?

Аще аз согреших, что Тебе возмогу соделати, сведый ум человечь? Почто мя еси положил прекословна Тебе, и есмь Тебе бременем?

21 E porque me não perdoas a minha transgressão, e não tiras a minha iniquidade? porque agora me deitarei no pó, e de madrugada me buscarás, e não estarei lá.

Почто неси сотворил беззаконию моему забвения, и очищения греха моего? Ныне же в землю отиду, утренюяй же несмь ктому.