Cantares de Salomâo 2

1 Eu sou a rosa de Saron, o lyrio dos valles.

Jestem różą Saronu i lilią dolin.

2 Qual o lyrio entre os espinhos, tal é a minha amiga entre as filhas.

Jak lilia między cierniami, tak moja umiłowana między pannami.

3 Qual a macieira entre as arvores do bosque, tal é o meu amado entre os filhos: desejo muito a sua sombra, e de- baixo d'ella me assento; e o seu fructo é doce ao meu paladar.

Jak jabłoń między leśnymi drzewami, tak mój miły między młodzieńcami. Z wielkim pragnieniem usiadłam w jego cieniu, a jego owoc [jest] słodki memu podniebieniu.

4 Levou-me á sala do banquete, e o seu estandarte sobre mim era o amor.

Wprowadził mnie do komnaty biesiadnej, a jego chorągwią nade mną jest miłość.

5 Sustentae-me com passas, esforçae-me com maçãs, porque desfalleço d'amor.

Pokrzepcie mnie bukłakami, posilcie mnie jabłkami, bo jestem chora z miłości.

6 A sua mão esquerda esteja debaixo da minha cabeça, e a sua mão direita me abrace.

Jego lewa ręka pod moją głową, a jego prawa ręka mnie obejmuje.

7 Conjuro-vos, ó filhas de Jerusalem, pelas corças e cervas do campo, que não acordeis nem desperteis o meu amor, até que queira.

Zaklinam was, córki Jerozolimy, na sarny i łanie polne: Nie budźcie mego umiłowanego i nie przerywajcie [jego] snu, dopóki nie zechce.

8 Esta é a voz do meu amado: eil-o ahi, que já vem saltando sobre os montes, pulando sobre os outeiros.

Głos mego umiłowanego! Oto idzie, skacząc po górach, a podskakując po pagórkach.

9 O meu amado é similhante ao corço, ou ao filho do veado: eis que está detraz da nossa parede, olhando pelas janellas, reluzindo pelas grades.

Mój umiłowany podobny jest do sarny albo młodego jelenia. Oto stoi za naszym murem, zagląda przez okna, patrzy przez kraty.

10 O meu amado responde e me diz: Levanta-te, amiga minha, formosa minha, e vem.

Mój umiłowany odezwał się i powiedział mi: Wstań, moja umiłowana, moja piękna, i chodź!

11 Porque eis que passou o inverno: a chuva cessou, e se foi:

Oto bowiem minęła zima, deszcz ustał i przeszedł.

12 As flores se mostram na terra, o tempo de cantar chega, e a voz da rola se ouve em nossa terra:

Kwiatki pokazały się na ziemi, nadszedł czas śpiewania i głos synogarlicy słychać w naszej ziemi.

13 A figueira brotou os seus figuinhos, e as vides em flor dão o seu cheiro: levanta-te, amiga minha, formosa minha, e vem.

Drzewo figowe już wypuściło swoje niedojrzałe figi, a kwitnąca winorośl wydaje swoją woń. Wstań, moja umiłowana, moja piękna, i chodź!

14 Pomba minha, que andas pelas fendas das penhas, no occulto das ladeiras, mostra-me a tua face, faze-me ouvir a tua voz, porque a tua voz é doce, e a tua face aprazivel.

Moja gołębico, [mieszkająca] w skalnych szczelinach, w stromych kryjówkach, ukaż mi swoją twarz, daj mi usłyszeć swój głos, gdyż twój głos jest słodki i twoja twarz piękna.

15 Tomae-nos as raposas, as raposinhas, que fazem mal ás vinhas, poque as nossas vinhas estão em flor.

Schwytajcie nam lisy, małe lisy, które psują winnice, ponieważ nasze winnice kwitną.

16 O meu amado é meu, e eu sou d'elle: elle apascenta o seu rebanho entre os lyrios.

Mój umiłowany [jest] mój, a ja jestem jego. Pasie on wśród lilii.

17 Até que sopre o dia, e fujam as sombras, volta, amado meu: faze-te similhante á corça ou ao filho dos veados sobre os montes de Bether.

Nim zaświta dzień i znikną cienie, zawróć, mój umiłowany, bądź jak sarna albo młode jelenie na górach Beter.