Salmos 88

1 Senhor Deus da minha salvação, diante de ti tenho clamado de dia e de noite.

pouczający, od Hemana Ezrachity. PANIE, Boże mego zbawienia, we dnie i w nocy wołam do ciebie.

2 Chegue a minha oração perante a tua face, inclina os teus ouvidos ao meu clamor;

Niech dojdzie do ciebie moja modlitwa, nakłoń swego ucha na moje wołanie.

3 Porque a minha alma está cheia de angustias, e a minha vida se approxima da sepultura. (Sheol h7585)

Moja dusza bowiem jest nasycona utrapieniem, a moje życie zbliża się do grobu. (Sheol h7585)

4 Estou contado com aquelles que descem ao abysmo: estou como homem sem forças,

Zaliczono mnie do tych, którzy zstępują do dołu; stałem się jak człowiek bez siły.

5 Apartado entre os mortos, como os feridos de morte que jazem na sepultura, dos quaes te não lembras mais, e estão cortados da tua mão.

Zaliczono mnie do umarłych; [jestem] jak zabici, którzy leżą w grobie, o których już nie pamiętasz i którzy są odłączeni od twojej ręki.

6 Pozeste-me no abysmo mais profundo, em trevas e nas profundezas.

Strąciłeś mnie w najgłębszy dół, w ciemności, w głębie.

7 Sobre mim peza o teu furor: tu me affligiste com todas as tuas ondas (Selah)

Twój gniew ciąży na mnie i przytłoczyłeś mnie wszystkimi twymi falami. (Sela)

8 Alongaste de mim os meus conhecidos, pozeste-me em extrema abominação para com elles: estou fechado, e não posso sair.

Oddaliłeś ode mnie moich znajomych, uczyniłeś mnie dla nich ohydą; jestem uwięziony i nie mam wyjścia.

9 A minha vista desmaia por causa da afflicção: Senhor, tenho clamado a ti todo o dia, tenho estendido para ti as minhas mãos.

Moje oko płacze nad moim utrapieniem; wzywam cię, PANIE, codziennie, wyciągam do ciebie swe ręce.

10 Mostrarás tu maravilhas aos mortos, ou os mortos se levantarão e te louvarão? (Selah)

Czy dla umarłych będziesz czynił cuda? Czy umarli powstaną, aby cię wysławiać? (Sela)

11 Será annunciada a tua benignidade na sepultura, ou a tua fidelidade na perdição?

Czy w grobie będzie się opowiadać o twoim miłosierdziu, a o twojej wierności – w zniszczeniu?

12 Saber-se-hão as tuas maravilhas nas trevas, e a tua justiça na terra do esquecimento?

Czy twoje cuda pozna się w ciemnościach, a twoją sprawiedliwość w ziemi zapomnienia?

13 Eu, porém, Senhor, tenho clamado a ti, e de madrugada te esperará a minha oração.

Lecz ja, PANIE, do ciebie wołam; rankiem wita cię moja modlitwa.

14 Senhor, porque rejeitas a minha alma? porque escondes de mim a tua face?

Dlaczego, PANIE, odrzucasz moją duszę i ukrywasz przede mną swoje oblicze?

15 Estou afflicto, e prestes tenho estado a morrer desde a minha mocidade: emquanto soffro os teus terrores, estou distrahido.

Jestem strapiony i od młodości bliski śmierci; znoszę twoją grozę i trwożę się.

16 A tua ardente indignação sobre mim vae passando: os teus terrores me teem retalhado.

Twój srogi gniew spadł na mnie [i] wyniszczyła mnie twoja groza.

17 Elles me rodeiam todo o dia como agua; elles juntos me sitiam.

Ogarniają mnie co dzień jak woda, wszystkie mnie otaczają.

18 Desviaste para longe de mim amigos e companheiros, e os meus conhecidos estão em trevas.

Oddaliłeś ode mnie przyjaciela i towarzysza, a moich znajomych – w ciemności.