Salmos 22
1 Meu Deus, meu Deus, porque me desamparaste? porque te alongas do meu auxilio e das palavras do meu bramido?
Przewodnikowi chóru, na Ajjelet haszahar. Psalm Dawida. Boże mój, Boże mój, czemu mnie opuściłeś? [Czemu] jesteś [tak] daleki od wybawienia mnie, od słów mego jęku?
2 Meu Deus, eu clamo de dia, e tu não me ouves; de noite, e não tenho socego.
Boże mój, wołam we dnie, a nie odzywasz się do mnie; w nocy, a nie mogę się uspokoić.
3 Porém tu és Sancto, o que habitas entre os louvores d'Israel.
Ale ty jesteś Święty, mieszkający wśród chwały Izraela.
4 Em ti confiaram nossos paes; confiaram, e tu os livraste.
Tobie ufali nasi ojcowie, ufali i wyzwoliłeś ich.
5 A ti clamaram e escaparam; em ti confiaram, e não foram confundidos.
Do ciebie wołali i zostali wybawieni, tobie ufali i się nie zawiedli.
6 Mas eu sou verme, e não homem, opprobrio dos homens e desprezado do povo.
Ja zaś jestem robakiem, a nie człowiekiem, pośmiewiskiem ludzi i wzgardą ludu.
7 Todos os que vêem zombam de mim, arreganham os beiços e meneiam a cabeça, dizendo:
Wszyscy, którzy mnie widzą, szydzą ze mnie, wykrzywiają usta, potrząsają głową, [mówiąc]:
8 Confiou no Senhor, que o livre; livre-o, pois n'elle tem prazer.
Zaufał PANU, niech go wyzwoli; niech go ocali, skoro go kocha.
9 Mas tu és o que me tiraste do ventre: fizeste-me esperar, estando aos peitos de minha mãe.
Ale to ty mnie wydobyłeś z łona, napełniłeś mnie ufnością jeszcze u piersi mojej matki.
10 Sobre ti fui lançado desde a madre; tu és o meu Deus desde o ventre de minha mãe.
Na ciebie byłem zdany od narodzenia, od łona matki ty jesteś moim Bogiem.
11 Não te alongues de mim, pois a angustia está perto, e não ha quem ajude.
Nie oddalaj się ode mnie, bo utrapienie bliskie, a nie ma nikogo, kto by [mnie] wspomógł.
12 Muitos toiros me cercaram; fortes toiros de Bazan me rodearam.
Otoczyło mnie mnóstwo cielców, osaczyły mnie byki Baszanu.
13 Abriram contra mim suas boccas, como um leão que despedaça e que ruge.
Rozwarły na mnie swe paszcze jak lew drapieżny i ryczący.
14 Como agua me derramei, e todos os meus ossos se desconjuntaram: o meu coração é como cera, derreteu-se no meio das minhas entranhas.
Rozpłynąłem się jak woda i rozłączyły się wszystkie moje kości; moje serce stało się jak wosk, roztopiło się w moim wnętrzu.
15 A minha força se seccou como um caco, e a lingua se me pega ao paladar: e me pozeste no pó da morte.
Moja siła wyschła jak skorupa, a mój język przylgnął do podniebienia; położyłeś mnie w prochu śmierci.
16 Pois me rodearam cães: o ajuntamento de malfeitores me cercou, traspassaram-me as mãos e os pés.
Psy bowiem mnie osaczyły, obległa mnie zgraja złoczyńców; przebili moje ręce i nogi.
17 Poderia contar todos os meus ossos: elles o vêem e me contemplam.
Mogę policzyć wszystkie moje kości; a oni patrzą na mnie, przypatrują się.
18 Repartem entre si os meus vestidos, e lançam sortes sobre a minha tunica.
Dzielą między siebie moje szaty i o moją tunikę rzucają losy.
19 Mas tu, Senhor, não te alongues de mim: força minha, apressa-te em soccorrer-me.
Ale ty, PANIE, nie oddalaj się; mocy moja, spiesz mi na ratunek.
20 Livra-me a minha alma da espada, e a minha predilecta da força do cão.
Ocal od miecza moją duszę, od mocy psów cenną [duszę] moją.
21 Salva-me da bocca do leão, sim, ouviste-me, desde as pontas dos unicornios.
Wybaw mnie z lwiej paszczy, [bo] i od rogów jednorożców mnie ocaliłeś.
22 Então declararei o teu nome aos meus irmãos: louvar-te-hei no meio da congregação.
Będę głosił twoje imię moim braciom, będę cię chwalił pośród zgromadzenia.
23 Vós, que temeis ao Senhor, louvae-o; todos vós, semente de Jacob, glorificae-o; e temei-o todos vós, semente d'Israel.
Chwalcie PANA, wy, którzy się go boicie; wysławiajcie go, całe potomstwo Jakuba; bójcie się go, wszyscy potomkowie Izraela.
24 Porque não desprezou nem abominou a afflicção do afflicto, nem escondeu d'elle o seu rosto; antes, quando elle clamou, o ouviu.
Bo nie wzgardził ani się nie brzydził utrapieniem ubogiego, ani nie ukrył przed nim swego oblicza, lecz gdy [ten] do niego wołał, wysłuchał go.
25 O meu louvor virá de ti na grande congregação: pagarei os meus votos perante os que o temem.
Od ciebie [pochodzi] moja chwała w wielkim zgromadzeniu; wypełnię swoje śluby wobec tych, którzy się ciebie boją.
26 Os mansos comerão e se fartarão; louvarão ao Senhor os que o buscam: o vosso coração viverá eternamente.
Ubodzy będą jeść i nasycą się, chwalić PANA będą ci, którzy go szukają; wasze serce będzie żyć na wieki.
27 Todos os limites da terra se lembrarão, e se converterão ao Senhor: e todas as gerações das nações adorarão perante a tua face.
Przypomną sobie i nawrócą się do PANA wszystkie krańce ziemi i oddadzą pokłon przed twoim obliczem wszystkie rodziny narodów.
28 Porque o reino é do Senhor, e elle domina entre as nações.
Do PANA bowiem należy królestwo i on panuje nad narodami.
29 Todos os que na terra são gordos comerão e adorarão, e todos os que descem ao pó se prostrarão perante elle: e ninguem poderá reter viva a sua alma.
Wszyscy bogaci ziemi będą jeść i oddawać mu pokłon, upadną przed jego obliczem wszyscy, którzy zstępują w proch, którzy nie mogą swej duszy zachować przy życiu.
30 Uma semente o servirá: será contada ao Senhor de geração em geração.
Potomstwo będzie mu służyć i będzie poczytane Panu za pokolenie.
31 Chegarão e annunciarão a sua justiça ao povo que nascer, porquanto elle o fez.
Przyjdą i ludowi, który się narodzi, opowiedzą jego sprawiedliwość – że on tak uczynił.
