Salmos 2

1 Porque se amotinam as gentes, e os povos imaginam a vaidade?

Dlaczego poganie się buntują, a narody knują próżne zamysły?

2 Os reis da terra se levantam, e os principes consultam juntamente contra o Senhor e contra o seu ungido, dizendo:

Królowie ziemscy powstają, a władcy naradzają się wspólnie przeciwko PANU i jego pomazańcowi, [mówiąc]:

3 Rompamos as suas ataduras, e sacudamos de nós as suas cordas.

Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.

4 Aquelle que habita nos céus se rirá: o Senhor zombará d'elles.

Lecz ten, który mieszka w niebie, będzie się śmiał, Pan będzie z nich szydził.

5 Então lhes fallará na sua ira, e no seu furor os turbará.

Wtedy przemówi do nich w swoim gniewie i swą zapalczywością ich zatrwoży:

6 Eu porém ungi o meu Rei sobre o meu sancto monte de Sião.

Ja ustanowiłem mojego króla na Syjonie, mojej świętej górze.

7 Recitarei o decreto: o Senhor me disse: Tu és meu Filho, eu hoje te gerei.

Ogłoszę dekret: PAN powiedział do mnie: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem.

8 Pede-me, e eu te darei as nações por herança, e os fins da terra por tua possessão.

Poproś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi na własność.

9 Tu os esmigalharás com uma vara de ferro; tu os despedaçarás como a um vaso de oleiro.

Potłuczesz je laską żelazną, jak naczynie gliniane je pokruszysz.

10 Agora pois, ó reis, sêde prudentes; deixae-vos instruir, juizes da terra.

Teraz więc, królowie, zrozumcie, przyjmijcie pouczenie, sędziowie ziemi!

11 Servi ao Senhor com temor, e alegrae-vos com tremor.

Służcie PANU z bojaźnią i radujcie się z drżeniem.

12 Beijae ao Filho, para que se não ire, e pereçaes no caminho, quando em breve se accender a sua ira: bemaventurados todos aquelles que n'elle confiam.

Pocałujcie Syna, by się nie rozgniewał i abyście nie zginęli w drodze, gdyby jego gniew choć trochę się zapalił. Błogosławieni wszyscy, którzy mu ufają.