< Lamentações de Jeremias 5 >

1 Lembra-te, Senhor, do que nos tem succedido: considera, e olha o nosso opprobrio.
Rozpomeň se, Hospodine, co se nám děje; popatř a viz pohanění naše.
2 A nossa herdade passou a estranhos, e as nossas casas a forasteiros.
Dědictví naše obráceno jest k cizím, domové naši k cizozemcům.
3 Orphãos somos sem pae, nossas mães são como viuvas.
Sirotci jsme a bez otce, matky naše jsou jako vdovy.
4 A nossa agua por dinheiro a bebemos, por preço vem a nossa lenha.
Vody své za peníze pijeme, dříví naše za záplatu přichází.
5 Padecemos perseguição sobre os nossos pescoços: estamos cançados, e nós não temos descanço.
Na hrdle svém protivenství snášíme, pracujeme, nedopouští se nám odpočinouti.
6 Aos egypcios estendemos as mãos, e aos syros, para nos fartarem de pão.
Egyptským podáváme ruky i Assyrským, abychom nasyceni byli chlebem.
7 Nossos paes peccaram, e já não são: nós levamos as suas maldades.
Otcové naši hřešili, není jich, my pak trestáni po nich neseme.
8 Servos dominam sobre nós; ninguem ha que nos arranque da sua mão.
Služebníci panují nad námi; není žádného, kdo by vytrhl z ruky jejich.
9 Com perigo de nossas vidas trazemos o nosso pão, por causa da espada do deserto.
S opovážením se života svého hledáme chleba svého, pro strach meče i na poušti.
10 Nossa pelle se ennegreceu como um forno, por causa do ardor da fome.
Kůže naše jako pec zčernaly od náramného hladu.
11 Forçaram as mulheres em Sião, as virgens nas cidades de Judah.
Ženám na Sionu i pannám v městech Judských násilé činí.
12 Os principes foram enforcados pelas mãos; as faces dos velhos não foram reverenciadas.
Knížata rukou jejich zvěšena jsou, osoby starých nemají v poctivosti.
13 Aos mancebos tomaram para moer, e os moços tropeçaram debaixo da lenha.
Mládence k žernovu berou, a pacholata pod dřívím klesají.
14 Os velhos cessaram de se assentarem á porta, os mancebos de sua canção.
Starci sedati v branách přestali a mládenci od zpěvů svých.
15 Cessou o gozo de nosso coração, converteu-se em lamentação a nossa dança.
Přestala radost srdce našeho, obrátilo se v kvílení plésání naše.
16 Já caiu a corôa da nossa cabeça; ai agora de nós, porque peccámos.
Spadla koruna s hlavy naší; běda nám již, že jsme hřešili.
17 Portanto desmaiou o nosso coração, por isto se escureceram os nossos olhos.
Protoť jest mdlé srdce naše, pro tyť věci zatměly se oči naše,
18 Pelo monte de Sião, que está assolado, as raposas andam por elle.
Pro horu Sion, že zpuštěna jest; lišky chodí po ní.
19 Tu, Senhor, permaneces eternamente, e o teu throno de geração em geração.
Ty Hospodine, na věky zůstáváš, a stolice tvá od národu do pronárodu.
20 Porque te esquecerias de nós para sempre? porque nos desampararias tanto tempo?
Proč se zapomínáš na věky na nás, a opouštíš nás za tak dlouhé časy?
21 Converte-nos, Senhor, a ti, e nos converteremos: renova os nossos dias como d'antes.
Obrať nás, ó Hospodine, k sobě, a obráceni budeme; obnov dny naše, jakž byly za starodávna.
22 Porque nos rejeitarias totalmente? te enfurecerias contra nós em tão grande maneira?
Nebo zdali všelijak zavržeš nás, a hněvati se budeš na nás velice?

< Lamentações de Jeremias 5 >