Lamentações de Jeremias 3
1 Eu sou aquelle homem que viu a afflicção pela vara do seu furor.
Ja [jestem tym] człowiekiem, który widział utrapienie pod rózgą jego gniewu.
2 A mim me guiou e levou ás trevas e não á luz.
Prowadził mnie i zawiódł do ciemności, a nie do światła.
3 Devéras se tornou contra mim e virou a sua mão todo o dia.
Oburzył się na mnie, zwraca swoją rękę [przeciwko mnie] przez cały dzień.
4 Fez envelhecer a minha carne e a minha pelle, quebrantou os meus ossos.
Sprawił, że zestarzały się moje ciało i moja skóra, połamał moje kości.
5 Edificou contra mim, e me cercou de fel e trabalho.
Obudował mnie i otoczył żółcią i trudem;
6 Assentou-me em logares tenebrosos, como os que estavam mortos ha muito.
Posadził mnie w ciemnych miejscach jak dawno umarłych.
7 Cercou-me de sebe, e não posso sair: aggravou os meus grilhões.
Ogrodził mnie, abym nie mógł wyjść, obciążył moje kajdany.
8 Ainda quando clamo e grito, elle exclue a minha oração.
A choć wołam i krzyczę, zatyka [uszy na] moją modlitwę.
9 Cercou de sebe os meus caminhos com pedras lavradas, divertiu as minhas veredas.
Zagrodził moją drogę kamieniem ciosanym, poplątał moje ścieżki.
10 Fez-se-me como urso de emboscada, um leão em esconderijos.
Stał się dla mnie [jak] niedźwiedź czyhający na mnie, [jak] lew w ukryciu.
11 Desviou os meus caminhos, e fez-me em pedaços; deixou-me assolado.
Zmylił moje drogi, rozszarpał mnie i uczynił mnie spustoszonym.
12 Armou o seu arco, e me poz como alvo á frecha.
Napiął swój łuk i uczynił ze mnie cel dla swej strzały.
13 Faz entrar nos meus rins as frechas da sua aljava.
Przebił moje nerki strzałami swego kołczana.
14 Fui feito um objecto de escarneo a todo o meu povo, de canção sua todo o dia.
Stałem się pośmiewiskiem dla całego mojego ludu, [tematem] jego pieśni przez cały dzień.
15 Fartou-me de amarguras, embriagou-me de absintho.
Napełnił mnie goryczą, upoił mnie piołunem.
16 Quebrou com pedrinhas de areia os meus dentes; abaixou-me na cinza.
Ponadto wykruszył żwirem moje zęby i pogrążył mnie w popiele.
17 E affastaste da paz a minha alma; esqueci-me do bem.
Oddaliłeś moją duszę od pokoju. Zapomniałem, co to pomyślność.
18 Então disse eu: Já pereceu a minha força, como tambem a minha esperança no Senhor.
I powiedziałem: Zginęła moja siła i moja nadzieja, jaką pokładałem w PANU.
19 Lembra-te da minha afflicção e do meu pranto, do absintho e do fel.
Wspominam swoje utrapienie i [swój] płacz, piołun i żółć.
20 Minha alma certamente d'isto se lembra, e se abate em mim.
Moja dusza nieustannie [to] wspomina i uniża się we mnie.
21 D'isto me recordarei no meu coração; por isso esperarei.
Biorę to sobie do serca, [dlatego] mam nadzieję.
22 As misericordias do Senhor são a causa de não sermos consumidos; porque as suas misericordias não teem fim.
To wielkie miłosierdzie PANA, że nie zginęliśmy, gdyż nie ustaje jego litość.
23 Novas são cada manhã; grande é a tua fidelidade.
Każdego poranka się odnawia, wielka jest twoja wierność.
24 A minha porção é o Senhor, diz a minha alma; portanto esperarei n'elle.
PAN jest moim działem – mówi moja dusza – dlatego mam w nim nadzieję.
25 Bom é o Senhor para os que se ateem a elle, para a alma que o busca.
Dobry [jest] PAN dla tych, którzy go oczekują, dla duszy, która go szuka.
26 Bom é esperar, e aguardar em silencio a salvação do Senhor.
Dobrze jest cierpliwie oczekiwać na zbawienie PANA.
27 Bom é para o homem levar o jugo na sua mocidade.
Dobrze jest człowiekowi nosić jarzmo od swej młodości.
28 Assentar-se-ha solitario, e ficará em silencio; porquanto Deus o poz sobre elle.
Siedzi samotnie w milczeniu, gdyż na niego [je] włożono.
29 Ponha a sua bocca no pó, dizendo: Porventura haverá esperança.
Kładzie swe usta w prochu, może jest jeszcze nadzieja.
30 Dê a sua face ao que o fere; farte-se de affronta.
Nadstawia bijącemu policzek, jest nasycony zniewagą.
31 Porque o Senhor não rejeitará para sempre.
Pan bowiem nie odrzuca na wieki;
32 Antes, se entristeceu a alguem, compadecer-se-ha d'elle, segundo a grandeza das suas misericordias.
A jeśli zasmuca, znów się lituje według obfitości swego miłosierdzia;
33 Porque não afflige nem entristece aos filhos dos homens do seu coração.
Gdyż nie trapi chętnie ani nie zasmuca synów ludzkich.
34 Para atropellar debaixo dos seus pés a todos os presos da terra.
Miażdżenie pod nogami wszystkich więźniów ziemi;
35 Para perverter o direito do homem perante a face do Altissimo.
Naginanie prawa człowieka przed obliczem Najwyższego;
36 Para subverter ao homem no seu pleito; porventura não o veria o Senhor?
Krzywdzenie człowieka w jego sprawie – Pan nie ma [w tym] upodobania.
37 Quem é aquelle que diz, e assim acontece, quando o Senhor o não mande?
Któż może powiedzieć, że coś się stanie, gdy Pan tego nie rozkazał?
38 Porventura da bocca do Altissimo não sae o mal e o bem?
Czyż z ust Najwyższego nie pochodzi zło i dobro?
39 De que se queixa logo o homem vivente? queixe-se cada um dos seus peccados.
Czemu więc żali się człowiek żyjący, człowiek – z powodu kary za swoje grzechy?
40 Esquadrinhemos os nossos caminhos, e investiguemol-os, e voltemos para o Senhor.
Doświadczajmy i badajmy nasze drogi, nawróćmy się do PANA.
41 Levantemos os nossos corações com as mãos a Deus nos céus, dizendo:
Wznieśmy swoje serca i ręce do Boga w niebiosach.
42 Nós prevaricámos, e fomos rebeldes; por isso tu não perdoaste.
Zgrzeszyliśmy i zbuntowaliśmy się, [a] ty nie przebaczyłeś.
43 Cobriste-nos da tua ira, e nos perseguiste; mataste, não perdoaste.
Okryłeś się gniewem i prześladowałeś nas, zabiłeś bez litości.
44 Cobriste-te de nuvens, para que não passe a nossa oração.
Okryłeś się obłokiem, aby nie dotarła do ciebie modlitwa.
45 Por cisco e rejeitamento nos pozeste no meio dos povos.
Uczyniłeś nas śmieciem i pogardą pośród tych narodów.
46 Todos os nossos inimigos abriram contra nós a sua bocca.
Otworzyli na nas swoje usta wszyscy nasi wrogowie.
47 Temor e cova vieram sobre nós, assolação e quebrantamento.
Spadły na nas strach i pułapka, spustoszenie i zniszczenie.
48 Correntes de aguas derramou o meu olho pelo quebrantamento da filha do meu povo.
Strumienie wód płyną z moich oczu z powodu zniszczenia córki mojego ludu.
49 O meu olho manou, e não cessa, porquanto não ha descanço,
Z moich oczu bez przerwy spływają [łzy], bo nie ma żadnej ulgi;
50 Até que attente e veja o Senhor desde os céus.
Póki nie spojrzy i nie zobaczy PAN z nieba.
51 O meu olho move a minha alma, por causa de todas as filhas da minha cidade.
Moje oczy trapią moją duszę z powodu wszystkich córek mojego miasta.
52 Como ave me caçaram os que são meus inimigos sem causa.
Moi wrogowie polowali na mnie nieustannie jak na ptaka, bez powodu.
53 Arrancaram a minha vida na masmorra, e lançaram pedras sobre mim.
Wyniszczyli moje życie w lochu i przywalili mnie kamieniem.
54 Derramaram-se as aguas sobre a minha cabeça; eu disse: Estou cortado.
Wezbrały wody nad moją głową i powiedziałem: Już po mnie!
55 Invoquei o teu nome, Senhor, desde a mais profunda cova.
Wzywałem twego imienia, PANIE, z głębokiego lochu.
56 Ouviste a minha voz; não escondas o teu ouvido ao meu suspiro, ao meu clamor.
Usłyszałeś mój głos, nie zakrywaj swego ucha przed moim wzdychaniem i przed moim wołaniem.
57 Tu te chegaste no dia em que te invoquei; disseste: Não temas.
Zbliżyłeś się [do mnie] w dniu, kiedy cię wzywałem, i powiedziałeś: Nie bój się.
58 Pleiteaste, Senhor, os pleitos da minha alma, remiste a minha vida.
Broniłeś, Panie, sprawy mojej duszy, wybawiłeś moje życie.
59 Viste, Senhor, a injustiça que me fizeram; julga a minha causa.
PANIE, widzisz moją krzywdę, osądź moją sprawę.
60 Viste toda a sua vingança, todos os seus pensamentos contra mim.
Widzisz całą ich zemstę i wszystkie ich zamysły przeciwko mnie.
61 Ouviste o seu opprobrio, Senhor, todos os seus pensamentos contra mim,
Słyszysz ich urąganie, PANIE, [i] wszystkie ich zamysły przeciwko mnie;
62 Os ditos dos que se levantam contra mim e as suas imaginações contra mim todo o dia.
[Słyszysz słowa z] warg tych, którzy powstają przeciwko mnie, i ich zamiary, [jakie obmyślają] przeciwko mnie przez cały dzień.
63 Observa-os a elles ao assentarem-se e ao levantarem-se; eu sou a sua canção.
Zobacz – gdy siedzą i gdy wstają, jestem [treścią] ich pieśni.
64 Rende-lhes recompensa, Senhor, conforme a obra das suas mãos.
Oddaj im zapłatę, PANIE, według dzieła ich rąk.
65 Dá-lhes ancia de coração, maldição tua sobre elles.
Daj im zatwardziałe serce i [ześlij] na nich twoje przekleństwo;
66 Na tua ira persegue-os, e desfal-os de debaixo dos céus do Senhor.
Ścigaj ich w gniewie [i] zgładź ich spod niebios, PANIE!
