Jó 4

1 Então respondeu Eliphaz o temanita, e disse:

Temanlı Elifaz şöyle yanıtladı:

2 Se intentarmos fallar-te, enfadar-te-has? mas quem poderia conter as palavras?

“Biri sana bir şey söylemeye çalışsa gücenir misin? Kim konuşmadan durabilir?

3 Eis que ensinaste a muitos, e esforçaste as mãos fracas.

Evet, pek çoklarına sen ders verdin, Zayıf elleri güçlendirdin,

4 As tuas palavras levantaram os que tropeçavam e os joelhos desfallecentes fortificaste.

Tökezleyeni senin sözlerin ayakta tuttu, Titreyen dizleri sen pekiştirdin.

5 Mas agora a ti te vem, e te enfadas: e, tocando-te a ti, te perturbas.

Ama şimdi senin başına gelince gücüne gidiyor, Sana dokununca yılgınlığa düşüyorsun.

6 Porventura não era o teu temor de Deus a tua confiança, e a tua esperança a sinceridade dos teus caminhos?

Senin güvendiğin Tanrı'dan korkun değil mi, Umudun kusursuz yaşamında değil mi?

7 Lembra-te agora qual é o innocente que jamais perecesse? e onde foram os sinceros destruidos?

“Düşün biraz: Hangi suçsuz yok oldu, Nerede doğrular yıkıma uğradı?

8 Como eu tenho visto, os que lavram iniquidade, e semeam trabalho segam o mesmo.

Benim gördüğüm kadarıyla, fesat sürenler, Kötülük tohumu ekenler ektiklerini biçiyor.

9 Com o bafo de Deus perecem; e com o assopro da sua ira se consomem.

Tanrı'nın soluğuyla yok oluyor, Öfkesinin rüzgarıyla tükeniyorlar.

10 O bramido do leão, e a voz do leão feroz, e os dentes dos leõezinhos se quebrantam.

Aslanın kükremesi, homurtusu kesildi, Dişleri kırıldı genç aslanların.

11 Perece o leão velho, porque não ha preza; e os filhos da leoa andam esparzidos.

Aslan av bulamadığı için yok oluyor, Dişi aslanın yavruları dağılıyor.

12 Uma palavra se me disse em segredo; e os meus ouvidos perceberam um sussurro d'ella.

“Bir söz gizlice erişti bana, Fısıltısı kulağıma ulaştı.

13 Entre imaginações de visões da noite, quando cae sobre os homens o somno profundo;

Gece rüyaların doğurduğu düşünceler içinde, İnsanları ağır uyku bastığı zaman,

14 Sobreveiu-me o espanto e o tremor, e todos os meus ossos estremeceram.

Beni dehşet ve titreme aldı, Bütün kemiklerimi sarstı.

15 Então um espirito passou por diante de mim; fez-me arrepiar os cabellos da minha carne;

Önümden bir ruh geçti, Tüylerim ürperdi.

16 Parou elle, porém não conheci a sua feição; um vulto estava diante dos meus olhos: e, calando-me, ouvi uma voz que dizia:

Durdu, ama ne olduğunu seçemedim. Bir suret duruyordu gözümün önünde, Çıt çıkmazken bir ses duydum:

17 Seria porventura o homem mais justo do que Deus? seria porventura o varão mais puro do que o seu Creador?

‘Tanrı karşısında insan doğru olabilir mi? Kendisini yaratanın karşısında temiz çıkabilir mi?

18 Eis-que nos seus servos não confiaria, e aos seus anjos imputaria loucura:

Bakın, Tanrı kullarına güvenmez, Meleklerinde hata bulur da,

19 Quanto menos n'aquelles que habitam em casas de lodo, cujo fundamento está no pó, e são machucados como a traça!

Çamur evlerde oturanlara, Mayası toprak olanlara, Güveden kolay ezilenlere mi güvenir?

20 Desde a manhã até á tarde são despedaçados: e eternamente perecem sem que d'isso se faça caso.

Ömürleri sabahtan akşama varmaz, Kimse farkına varmadan sonsuza dek yok olurlar.

21 Porventura se não passa com elles a sua excellencia? morrem, porém sem sabedoria.

İçlerindeki çadır ipleri çekilince, Bilgelikten yoksun olarak ölüp giderler.’